ตอนที่6. บอสไผ่

?หัวใจซาตาน Nc

ตอนที่6

?ใยไผ่?

ตอนนี้ฉันมาบริหารด้วยตัวเองโดยที่คุณป๊าไม่ได้มาแล้วคุณป๊าอยู่บ้านกับมามี๊เราให้ทั้งสองคนพักเพราะว่าเขาทำมามากแล้วเราจะเป็นคนบริหารแล้วทำแทนเขาเอง ส่วนเรื่องงานเราทำเก่งทุกอย่าง เพราะก่อนหน้านี้คุณป๊าได้สอนเราทุกอย่างเหมือนกันเราสามารถบริหารให้กับลูกน้องเขาลบเราได้ถึงเราจะอายุน้อยกว่าผู้จัดการแต่เขาก็เกรงใจเราตรงกับเขาลบเราในฐานะเจ้านายถึงเราจะเป็นเจ้านายเราก็ไม่เห็นแก่ตัวเราก็เคารพคนที่มีอายุเยอะกว่าเราเช่นกัน

☎️ครืดด!!! "บอสคะมีคนมาขอพบ"

เสียงเลขาหน้าห้องของเราโทรศัพท์เข้ามาเราเบื่อกับนักธุรกิจหลายๆคนที่มักจะเอาดอกไม้มาให้เราเชื่อไหมว่าที่เขาเข้ามาเขาไม่ได้มาด้วยความรักหรอกบางคนก็มาด้วยธุรกิจ แต่เราก็ต้องบอกกับเลขาหน้าห้องไปว่าให้เขาเข้ามาตามมารยาทแล้วก็หน้าที่การงานของเราบางครั้งก็ต้องอาศัยคนพวกนี้แหละ

แคร๊ก!!! "สวัสดีคับ" คุณวิเชียรเขาเป็นนักธุรกิจรุ่นคุณป๊าเป็นชายหนุ่มที่คลองโสดมานานเขาดูไม่แก่เลยนะ เขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแล้วก็ช่อดอกไม้ช่อโตเราลุกขึ้นพร้อมกับยกมือสวัสดีเขาตามมารยาทนั่นแหละ

เรา : สวัสดีค่ะคุณวิเชียร

คุณวิเชียร : สวัสดีครับไผ่ผมซื้อดอกไม้มาให้ /คุณวิเชียรยื่นช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้ฉันฉันก็รับไว้พร้อมกับยิ้ม

เรา : ขอบคุณนะคะ /จริงๆคือถ้าฉันเก็บช่อดอกไม้ของเขาไว้มันคงจะล้นบริษัทแล้วแหละ เห้อ~

คุณวิเชียร : เที่ยงนี้ไปทานข้าวกันนะครับ

เรา : ขอโทษนะคะพอดีไผ่ติดธุระจริงๆคะเอาไว้มื้อหน้านะคะ

คุณวิเชียร : ผมไม่เคยได้ไปทานข้าวกับคุณไผ่สักครั้งเลยนะไม่ว่าครั้งไหนคุณบอกติดธุระตลอดผมน้อยใจนะเนี่ย

เรา : ไผ่ต้องขอโทษคุณวิเชียรจริงๆค่ะไผ่มีธุระจริงๆ

คุณวิเชียร : ครับ อย่างนั้นเอาไว้ครั้งหน้าคุณต้องห้ามปฏิเสธผมนะ

เรา : ได้คะ

คุณวิเชียร : อย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะ

เรา : คะขอบคุณครั้งนะคะสำหรับดอกไม้แต่ครั้งหน้าไผ่ว่าไม่ต้องลำบากนะ

คุณวิเชียร : ผมยินดีครับ /เห้อนี่คุณยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ใครก็ดูออกว่าคุณเป็นคนแบบไหน เจ้าเล่ห์แบบนี้

พอคุณวิเชียรออกไปเรากดโทรศัพท์ให้เลขาเข้ามาทันทีพร้อมกับยืนช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้กับเลขา เลขาก็รับไปเพราะว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเอาให้เธอเอาไปทิ้ง

เลขา : อีกแล้วใช่ไหมบอส

เรา : ถ้าพี่นีจะเก็บไปบ้านก็ไปสิคะ /เลขาของเราชื่อนีเขาเป็นเลขาตั้งแต่รุ่นคุณป๊าแล้วทำงานเก่ง

พี่นี : 555 เดี๋ยวพี่เอาไปให้ร้านข้าวข้างล่างดีกว่าให้เขาจัดใส่แจกันเสียดายน่าจะหลายพันเชียว

เรา : คะ พี่นีคะวันนี้ไม่มีอะไรใช่ไหม

พี่นี : คะ

เรา : ไผ่ว่าจะไปธุระอ่ะค่ะฝากเก็บของแล้วก็ปิดห้องด้วยนะไผ่ไม่กลับเข้ามาแล้วแหละไม่มาพรุ่งนี้ทีเดียว

พี่นี : ได้คะบอส!

เราก็คว้ากระเป๋าสะพายออกมาพร้อมกับมือถือของเรา ธุระของเรานะหรอคือเราจะไปทำบุญที่วัดลองกับบ้านเรามาเคลียร์งานเสร็จแล้วไงกลับไปพักผ่อนสักหน่อย

ซื้อสังฆทานมาทำบุญพร้อมกับดอกไม้มาไหว้พระพร้อมอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรของเราปล่อยนกปล่อยปลาพร้อมกับขอบุญกุศลทำให้ครอบครัวของเรามีความสุขแบบนี้ตลอดไป เราโชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณป๊าแล้วก็มามี๊ เกิดมันครบทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเงินทองหรือว่าหน้าตาทางสังคมเราสัญญากับตัวเองว่าเราจะทำให้เราประสบความสำเร็จขั้นสูงสุดให้ได้

#บ้าน!!!!!!...

เราเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับถุงหมูปิ้งแล้วก็ข้าวเหนียวร้านประจำของเราตั้งแต่ 8ปีที่เเล้วอะ อร่อยมาก

อ่าวไผ่

เรา : จ๊ะเอ๋คุณป๊ามามี๊ !!!

มามี๊ : ไงลูกเลิกงานเเล้วไม่ไปเที่ยวไหนบ้างหรอหึ!!

คุณป๊า : นั่นสิลูก!

เรา : หนูไปมาแล้วค่ะหนูไปทำบุญที่วัดมาแล้วก็กลับมาซื้อหมูปิ้งมาทานกับมามี๊แล้วก็คุณป้าไงคะนี่!! /เราซื้อถุงหมูปิ้งขึ้นพร้อมกับยิ้มให้กับคุณป๊าแล้วก็มามี๊

มามี๊ : หนูไม่เบื่อหรอที่ต้องทำงานแล้วก็กลับมาบ้านไม่อยากไปเที่ยวเล่นสนุกกับเพื่อนๆบ้างหรอ

เรา : ไม่หรอกค่ะมันไร้สาระที่ต้องไปหากินเหล้า สมองมันคิดโปรเจคใหม่ดีกว่าเเฮร่

มามี๊ : หนูเก่งมากเลยนะไผ่มี๊ภูมิใจหนูมากเลยนะลูก /ยกมือมายีหัวเรา เรากอดมามี๊พร้อมกลับซบไปที่อกของมามี๊

เรา : ขอบคุณนะคะ มามี๊ หนูก็ภูมิใจที่ได้เกิมมาเป็นลูกสาวของมามี๊เเล้วก็คุณป๊าคะ

มามี๊ : ไผ่มี๊ขอถามอะไรหน่อยสิ!

เรา : อะไรหรอคะ

มามี๊ : ถ้าวันหนึ่งมี๊บอกว่าหนูไม่ใช่ลูกของมี๊กลับป๊าละ!

เรา : 555 โธ่มี๊อะ ไปทานหมูปิ้งกันเถอะคะไผ่หิวแล้ว

คุณป๊า : ใช่ไปป๊าก็หิว!

มามี๊ : เคงั้นไป!!!

'นั่นเเหละเราก็นั่งกินกินพร้อกลับหัวเราะกันไป ถ้าไหมอยู่คงสนุกกว่านี้อีกเห้อเเต่อย่างว่าเนาะทุกคนย่อมมีหน้าที่เเล้วก็ความสุขเป็นของตัวเอง ส่วนเราคือจุดนี้เรามีความสุขที่สุดเเล้วอะเอาไว้เครียร์งานเรียบร้อยดี เเล้วเราจะชวนครอบครัวไปเที่ยวทะเลกัน

#แอดอ้วน