พี่จ๋า...สอนเสียวให้หนูหน่อย บทที่3. 2/2

สาวน้อยตัวแข็งทื่อ!!

วัตถุใต้อุ้งมือร้อนผ่าว ผิวนุ่มแต่กลับขรุขระไปทั้งท่อนลำ ขนาดและความยาวที่ได้สัมผัสตรงๆ ทำให้เธอลืมความเอียงอาย

เขมอ้าขา ปล่อยให้สาวน้อยข้างห้องสำรวจความใหญ่ยาวของตนเองตามสบาย เขาไล้มือเล่นกับผิวเนียนๆ นอกร่มผ้า จนทนระงับความอยากไม่ไหว...

“พี่ขอจูบหน่อยนะนิ่ม” เขมกล่าวเบาๆ แล้วก็ก้มลงไปประกบปาก ดูดริมฝีปากบางของนิ่มนวลเบาๆ รั้งร่างอวบอัดเข้ามากอด สอดมือขยำฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งเนินอก สาวน้อยแหงนเงยขึ้นรับจูบ เขมแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปด้านใน เกี่ยวกระหวัด รูดรัดปลายลิ้นเรียวเล็ก ดูดซับความหวานหอม และเริ่มรุกไล่แลกลิ้นกับเธออย่างเร่าร้อน นิ่มนวลกำท่อนเอ็นแข็งปั๋งแน่นขึ้น เธอบีบเล่นเบาๆ แต่กลับทำให้เขมครางซี้ดซ๊าดได้

“เดี๋ยวๆ ค่ะ” นิ่มนวลกระซิบห้ามเสียงปร่า เมื่อเขมถอนปากออกไปจากกลีบปากนุ่ม

“หืม...” ชายหนุ่มครางงึมงำ ซุกหน้าฟ้อนเฟ้นเนินทรวงอย่างเมามัน

เขมสะกิดตะขอบาร์ เขาพยายามจะถอดเสื้อของนิ่มนวล หญิงสาวขืนตัวไว้ เธอห่อหัวไหล่ “มันไม่ควรเป็นแบบนี้ค่ะ” เธอปรามเขมเสียงอ่อน สำนึกดีกระตุ้นเตือน

เขมยิ้มให้ เขากดจูบมุมปากสีระเรื่อ ยืดกายถอยห่าง เอนหลังพิงพนักโซฟา สูดลมหายใจลึกๆ เพื่อปรับอารมณ์ที่สูงปรี๊ด ให้กลับคืนมาเหมือนเดิม

นิ่มนวลยิ้มเซียวๆ เธอรีบเกี่ยวตะขอชั้นในกลับคืนที่เดิม

“นิ่มไปก่อนนะคะ”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นยืน เธอกระโจนห่างจากเขม หนีไปตั้งหลักที่ห้องตัวเอง

“ยัยบ้า!! เธอกับเขาเจอกันยังไม่ถึงชั่วโมง ใจคอเธอนี่จะแบให้เขาแล้วเหรอ?”

นิ่มนวลทึ้งผมตัวเอง เธอโอดครวญเสียงอ่อยๆ ล้มตัวนอนกลิ้งไปมาบนพื้นห้อง

หลังจากสงบอารมณ์ลงได้ นิ่มนวลนอนหงายมองฝ้าเพดานด้วยสายตาเหม่อลอย ห้วงอารมณ์หวามที่เกิดขึ้น สำนึกดีชั่วของตนเองแทบจะหยุดทำงาน สิ่งแปลกใหม่ที่เผชิญหน้า...ทุกสิ่งมีแต่ความกระหายใคร่รู้ เธอตอบตามจริงแบบไม่แทงกั๊ก!! หากไม่รีบเผ่นมาเสียก่อน...เวลานี้เธอคงสุขซ่าน กับการสัมผัสกันและกัน

หญิงสาวกัดริมฝีปากร่าง รูเนื้อกลางร่างขมิบถี่ๆ

ความซ่านเสียวกัดกินผิวกาย จนอยากระริกระรี้...

‘พี่จ๋า...สอนเสียวให้หนูหน่อย’

นิ่มนวลคิดได้แค่นี้เอง...

“นิ่ม...ไหนแกว่าโตเป็นสาวแล้วไง...กลัวอะไรอีก!!”

หญิงสาวกระซิบว่าตัวเอง ที่อยากมีอิสระ ก็เพราะอยากมีประสบการณ์ตรงเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ เมื่อก่อนเกี่ยงนั่น เกี่ยงนี่ ก็เพราะยังหาคนถูกใจไม่เจอ เวลานี้ ตอนนี้...คนที่ถูกตา ต้องใจ ยืนอยู่ตรงหน้า จะมัวมาเกี่ยงอะไรอีก หากผู้ชายคนนั้นถูกใครบางคนคาบตัดหน้าไป...เธอจะเสียดายจนตาย...

นิ่มนวลกำหมัดแน่น ยกขึ้นและดึงเข้าหาตัวเอง “เอาว่ะ!!” หัวใจเต้นรัว กับการตัดสินใจ...จะทอดสะพานเสริมใยเหล็ก อ่อยแบบฟูลครอส!! กับการสละจิ้น!!

เมื่ออารมณ์คุคลั่งสงบลง เขมลุกจากที่นั่ง เดินมารับประทานข้าวเช้าที่สาวข้างห้องเอามาให้ และเป็นที่มา ที่ทำให้เขาเกือบจะได้เมีย...ผัดกระเพาหมูราดบนข้าวสวย ไข่ดาวทอดกรอบ...กับแตงกวาหั่นแว่น ไม่ต่างอะไรกับร้านอาหารตามสั่ง หน้าตาผ่าน รสชาติคงต้องลองชิม

เขมกวาดข้าวสวยในจานจนเกลี้ยงไม่เหลือสักเม็ด จานใบโตว่างเปล่า เหมือนก่อนหน้านั้นมันไม่เคยมีอะไรอยู่ หากถามเขมตอนนี้ ชายหนุ่มตอบได้เต็มปาก ฝีมือของนิ่มนวล จัดว่าเด็ดเลยทีเดียว เป็นเสน่ห์ปลายจวักที่ผู้หญิงยุคใหม่ไม่ค่อยมี เพราะความเร่งร้อน และรักความสบาย ทำให้ผู้หญิงส่วนใหญ่หลงลืมงานในครัว คุณสมบัติข้อนี้ ทำให้ผู้ชายหลายๆ คนนึกเอือม

จริงอยู่ ตอนแรกรัก...น้ำต้มผักก็ว่าหวาน...แต่พอจืดจาง อคติก็กลับคืนมา ต่างคนต่างมองเห็นรอยตำหนิของอีกฝ่าย และงัดขึ้นมาต่อว่าต่อขานกัน จุดจบก็คือการเลิกรา...

หลายสิ่ง หลายอย่างที่ได้พบพาน...นิ่มนวลแตกต่างกับผู้หญิงที่เขมเคยคบหา เธอมีความเย้ายวน และกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ แต่ในคน คนเดียวกันก็ยังมีสำนึกดีๆ คอยกระตุ้นเตือน หล่อนรู้จักหักห้ามใจ แม้ราคะจะปั่นป่วน จนเกือบจะเพลี่ยงพล้ำ