บทนำ ฉันคือ..สมุด

ไดอารี่....ก่อนเปิดเทอมวันแรกของสมุด

ฉันชื่อสมุดค่ะ ใช่..อ่านไม่ผิดหรอก ^^ ฉันชื่อว่าสมุด สมุดที่แปลว่ากระดาษว่างเปล่าไว้ใช้เขียน เขียนอะไรก็ได้ แล้วแต่จะสั่งปลายปากกาให้จดลงไป อย่างเช่นฉันในตอนนี้

ทำไมถึงชื่อสมุดน่ะเหรอ?

เพราะว่า..พ่อกับแม่ของฉัน เจอฉันในวันที่ฝนพรำพร้อมกับสมุดเล่มหนึ่งน่ะสิ แม่บอกว่าฉันกอดมันไว้แน่น ราวกับมันคือสมบัติชิ้นสุดท้าย และกลัวจะหลุดหายไป

ในขณะที่ฉันอายุแค่ 4 ขวบ ถามอะไรก็ไม่ตอบ พวกเขาก็เลยตั้งชื่อฉันว่า..สมุด

เพราะเป็นสิ่งเดียวที่ฉัน ให้ความสำคัญและดูหวงแหนที่สุดในตอนนั้น

เอาล่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ในกระดาษของไดอารี่เล่มขนาดพก ไม่ควรนอกเรื่องไปมากกว่านี้สิ..จริงไหม?

ต่อไปนี้ทุกวันหลังเลิกเรียน ฉันจะจดบันทึกลงไปในนี้ อะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของฉัน อะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันนั้นมีเพื่อน ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนตอนอยู่ในรั้วโรงเรียน

โรงเรียนที่มีแต่ลูกคนรวย ลูกผู้มีอิทธิพล ไม่ใช่เด็กการกุศลอย่างฉัน!

หวังว่าเพื่อนของฉัน ที่อยู่ในห้องนอนนี้ ทั้งมีชีวิตเหมือนเจ้าเหมียวอ้วนกลมตัวนี้ ที่วันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่นอนเปิดพุงอยู่บนโต๊ะข้างแขนขวาของฉันหรือ

จะเป็นสิ่งไม่มีชีวิตอย่างเช่นเตียงนอน โคมไฟ หนังสือ เครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชนิด จรดจนถึงหมึกซึมที่หลุดออกมาจากปลายปากกา ถูกกระจายเป็นตัวอักษรแทนความรู้สึกของคนเขียนอย่างเช่นฉัน

ผู้ที่ชีวิตมีปัญหาตั้งแต่เกิด นามว่า.. สมุด กับอีกชื่อที่ถูกตั้งขึ้น โดยพวกเขาคนที่รับฉันเป็นบุตรบุญธรรมเรียบร้อยแล้ว

'แคนเชลสกี้ ยูรี '

หวังว่าทุกคนจะเอาใจช่วยฉัน กับการใช้ชีวิตอย่างสันโดษในโรงเรียนระดับไฮสคูล ที่เขาลือกันทั่วราชอาณาจักรว่า.. มันคือนรกดีๆ สำหรับเด็กทุนนี่เอง

และฉัน..ก็คือหนึ่งในนั้น