4

บัวชมพูแกงสายบัวอย่างใจลอยในเย็นวันนั้น จะให้เธอทำอย่างไรดี เพราะบิดาเป็นคนดุมาก แค่เอ่ยถึงบ้านของสัน ท่านก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

บัวชมพูเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ เพราะวันนี้รู้สึกอ่อนเพลียเป็นอันมาก รสรักที่เกิดขึ้นในตอนกลางวัน ทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เสียงบางอย่างทำให้เธอต้องหันไปมอง หน้าต่างที่ถูกเปิดออก ทำให้เธอตกใจ เพราะเธอรู้สึกร้อนจึงแง้มหน้าต่างเอาไว้เพื่อรับลม

บัวชมพูถึงกับตาโตเมื่อคนที่กระโดดลงมาจากหน้าต่างคือสัน เขากล้ามากที่ปีนขึ้นมาบนห้องของเธอแบบนี้

“พี่สัน เข้ามาในห้องบัวทำไม” เธอเอ่ยถามอย่างตกใจ

“พี่คิดถึงเธอเหลือเกิน จะขาดใจแล้ว” สันเปิดมุ้งตรงเข้ามากอดจูบเธออย่างหิวกระหาย

“นี่ปล่อยนะ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก” เขาคิดบ้ายังไงถึงปีนขึ้นมาบนห้องของเธอแบบนี้นะ

“นี่มันห้องของเธอ ใครจะมาเห็น” เขาล้วงมือเข้าไปควักเต้าทรวงอวบอิ่มของเธอมาดูดรวบอย่างหิวกระหาย โดยมุดเข้าไปในเสื้อนอนของเธอแล้วงับดูดอย่างมีชั้นเชิง

“พี่สัน อ๊า... อย่าดูด” เธอพยายามดันศีรษะของเขาออกห่าง สันเลยถอดเสื้อของเธอพ้นไปทางศีรษะ

“ว้าย! พี่สัน ทำบ้าอะไรนี่”

“เกะกะ เธอไม่ใส่ชั้นในนอนรึ” เขาเอ่ยถามตาวาว

“พี่อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ”

“จุ๊ ๆ ถ้าเธอเสียงดัง มีคนมาได้ยินเข้าพี่ไม่รู้นะ” เพราะเป็นบ้านไม้คุยอะไรกันนิดหน่อยก็ได้ยิน ยิ่งดึกแบบนี้ยิ่งเงียบสงัด นั่นทำให้บัวชมพูกังวลใจไม่น้อยว่าคนในบ้านจะได้ยิน

“พี่รีบออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอไล่เขาออกไปจากห้อง แม้ใจจะรู้คำตอบดีว่ามันยากเหลือเกิน

“จะไปได้ไง ยังไม่ได้นอนกับเมียเลย”

“พี่จะลามกไปถึงไหนนี่” เธอต่อว่าเขาออกไปอย่างเจ็บใจ และรู้ด้วยว่าพ่อของเขากับพ่อของเธอไม่ลงรอยกัน เขาคงหาเรื่องจะทำให้เธออับอายขายหน้า

“ก็ลามกกับเมีย”

“ฉันไม่ใช่เมียพี่” เขาจับเธอกดลงบนที่นอนกว้างหนานุ่มของเธอ

“พี่ปล่อยนะ” มือน้อยทั้งสองถูกมือหนากดไปฟูกนอน ในขณะที่ร่างสูงขึ้นคร่อมทับ

“พี่ปล่อยแน่ ก็ตอนที่พี่เอาเธอแล้ว”

“ทำแบบนี้ไปทำไม”

“พี่แอบรักเธอมานานแล้วไม่รู้หรือไง” เขาสารภาพหมดเปลือก

“รักฉันแล้วทำแบบนี้กับฉันอย่างนั้นเหรอ” เธอร้องไห้ออกมา สันชะงักไปก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เธอเบา ๆ แล้วพรมจูบไปทั่วดวงหน้าหวาน เพื่อปลอบประโลมเธอ

“พี่ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้กับเธอหรอกนะ แต่เธอจะแต่งงานกับไอ้เกริก ลูกกำนันกริช พี่ยอมไม่ได้” เขาจะไม่ยอมให้เธอตกไปเป็นของชายอื่นเด็ดขาด ก็เขาหมายตาเธอมาตั้งนานแล้ว คอยตามข่าวเธอมาตลอด ไม่ว่าจะมีหนุ่มที่ไหนมาจีบเขาก็คอยตามขัดขวาง แต่เพราะเธอเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ด้วยจึงทำให้เขาเบาใจว่าเธอจะไม่มีใครแน่นอนจนกว่าจะเรียนจบ

เขาคิดว่าไม่ได้เห็นแก่ตัวจับเธอทำเมียเสียตั้งแต่เพิ่งแตกเนื้อสาว ให้เธอเรียนต่อให้จบเสียก่อน และที่เขาเรียนจบแต่ยังทำงานอยู่ในเมืองใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่เพราะต้องการอยู่คอยดูแลเธอห่าง ๆ เขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร แม้แต่ตัวเธอเองด้วย อาจเพราะเขาทำไปด้วยความที่เขาปรารถนาดีกับเธอจริง ๆ ไม่ได้คิดเอาหน้าให้เธอคิดว่าเป็นหนี้บุญคุณอะไร

เธอไปไหนมาไหนเขาก็ห่วงใย คอยตามดูตามเช็กอยู่ตลอด ไม่ได้ไปเองก็จ้างเพื่อนสาวคนสนิทของเธอให้ช่วยดูแลเธอด้วย กิ่งนางหรือนางเพื่อนสนิทของเธอรู้เรื่องนี้ทุกอย่าง และกิ่งนางนี่แหละคอยกันผู้ชายไม่ดีออกไปจากชีวิตของบัวชมพู

“ฉันเป็นลูก พ่อกับแม่ให้แต่งงาน ฉันจะขัดได้ยังไง อีกอย่างฉันก็ไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ต้องเสียใจด้วย กำนันกริชเขามีบุญคุณกับพ่อของฉันมากด้วย”

“แต่ไอ้เกริกมันเป็นคนไม่ดี”

“พี่อย่ามาใส่ร้ายพี่เกริกนะ”

“เข้าข้างเชียวนะ” สันรู้สึกโกรธเคืองเมื่อได้ยินว่าเธอปกป้องอีกฝ่าย

“ก็ใช่น่ะสิ เขาเป็นว่าที่เจ้าบ่าว”

“อ้อ... มันเป็นว่าที่ผัวของเธอ แต่พี่นี่ผัวของเธอเลยนะ” เขาก้มลงไปหา พลางกระชากกางเกงนอนของเธอออกไปจากสะโพกงอนงาม เธอพยายามรั้งเอาไว้ แต่ทำอย่างไรมันก็ไม่สามารถรั้งเอาไว้ได้ เพราะแรงเขามีเยอะกว่า

“นี่ปล่อยนะ” เธอพูดเสียงเบาราวเสียงกระซิบแต่เขาก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน

“ไม่ปล่อย เธอครางแล้วเสร็จเมื่อไหร่ พี่ถึงปล่อย”

“คนลามก ฉันเกลียดพี่”

“เกลียดไปเลย” สันพูดอย่างปวดใจ เขาน่ะรักเธอ แต่เธอน่ะเกลียดเขา ร่างสูงเพรียวแข็งแรงแทรกเข้าไปตรงหว่างขาสวย ก่อนที่เขาจะกอบกุมสะโพกผายของเธอเอาไว้ ช้อนมันขึ้นจากเตียงเพื่อให้ส่วนกลางเข้ามาแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น

เขายังไม่ได้เอาเข้ามา เพียงแค่เสียดสีความเป็นชายที่แข็งขึงกับสัดส่วนสาวสดของเธอเพียงเท่านั้น

เธอกัดปากเอาไว้เพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องครางออกมา กลัวพ่อแม่มาเห็นก็กลัว กลัวเขาจะได้ใจก็กลัว

“กัดเสื้อเอาไว้สิ ถ้าไม่อยากครางให้ใครมาได้ยินเข้า” เหมือนเขาจะรู้ จึงหยิบเสื้อที่ถอดทิ้งเอาไว้มาให้เธอกัด