ตอนที่ 6 รักเมียชาวบ้าน

ผมพาพี่ดาขึ้นมาบนห้องที่ผมก็เพิ่งเคยมาครั้งแรก มันดูเล็กจนผมคิดว่ามันไม่น่าจะนอนได้เลยนะ ห้องน้ำก็ห้องนิดเดียวจะอยู่ยังไงละครับเนี้ย

"ห้องดูดีกว่าที่พี่คิดไว้อีกนะ"พี่ดาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามานั่งในห้อง พี่ดาดูไม่ได้รังเกียจห้องเล็กๆนี่เลย แถมยังนั่นอย่างเป็นกันเองอีกด้วย ตายแล้ว พี่ดาจะทำให้ผมหลงหัวปักหัวปำไปถึงไหนครับ

" จริงหรอครับ ถ้าอย่างงั้นพี่ดาก็ต้องมาห้องผมบ่อยๆแล้วหละ "

"แล้วทำไมพี่จะต้องมาห้องกรบ่อยๆด้วยละ"

"ก็มาทำให้หัวใจผมมีความสุขไงครับ ผมมีความสุขทุกครั้งเลยนะที่ได้อยู่กับพี่ดาอะ"ผมหันไปยิ้มให้พี่ดาที่กำลังอึ้งกับคำพูดของผมอยู่ เวลานี้ผมควรรุกแรงแบบนี้แหละครับ เพราะหัวใจพี่ดาจะเต้นแรง เชื่อผมซิ

"พะ...พี่ว่า เรากินข้าวกันดีกว่านะ พี่ซื้อกับข้าวมาหลายอย่างเลย"พี่ดาหลบสายตาผมก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที เห็นมั้ยครับย พี่ดาหวั่นไหวบ้างแล้ว

"ได้ซิครับผมก็ซื้อมาเหมือนกัน"

พอพูดจบผมก็เดินไปในครัวและหยิบจานชามเอามาใส่อาหารที่ผมกับพี่ดาซื้อมา

"ผมว่าพี่ดาไปล้างมือในห้องน้ำก่อนดีกว่าครับจะได้มากินข้าวกัน"

"อะ…. อืม"

พี่ดาพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป. หลังจากนั้นผมก็กุลีกุจอเอาเค้กมาจุดไฟ แล้วผมก็เดินไปปิดไฟเพื่อรอพี่ดาออกมา

"สุขสันต์วันเกิดครับพี่ดา" ผมยื่นเค้กให้พี่ดาตอนที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ พี่ดาดูตกใจมากนะ สีหน้านี่ออกชัดเลย

" ให้พี่หรอกร"

"ครับมีความสุขมากๆนะครับพี่ อะไรที่มันไม่ดีก็ทิ้งไป อยู่กับแต่เรื่องที่มีความสุขครับ"

พี่ดาค่อยๆปล่อยน้ำตาออกมา ผมบอกเลยครับว่าผมไม่ชอบเห็นน้ำตาของพี่ดาเลยจริงๆและด้วยความสูงที่ต่างกันมากผมจึงต้องย่อตัว และเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่มันอาบแก้มให้พี่ดาเบาๆ

"อย่าร้องนะครับ คนดีของผม ผมอยากเห็นพี่ยิ้มมากกว่านะครับ” พี่ดาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม แววตาเธอดูเจ็บปวดมาก

" ผมไม่รู้นะว่าพี่ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่ถ้าพี่มาคบกับผม ผมพร้อมจะดูแลพี่ดานะครับ และผมก็จะไม่มีวันทำพี่ดาเสียน้ำตาเด็ดขาดเลย"

ผมพูดออกไปอย่างไม่อายเลย และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมบอกชอบผู้หญิง เพราะที่ผ่านมาจะมีแต่ผู้หญิงเข้าหาผมทั้งนั้น และก็ตั้งแต่อกหักจากผิงผิงไป ผมก็ไม่สนใจสาวคนไหนอีกเลย

แต่สำหรับพี่ดา ผมรู้สึกสนใจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอผมรู้สึกอยากดูแล และปกป้องผู้หญิงคนนี้มากๆ

"ไม่ได้หรอกกร”

“ทำไมครับ หรือว่า ผมเด็กเกินไปพี่ดาถึงปฏิเสธผม”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ”

“แล้วมันเป็นเพราะอะไรครับ”

“ พี่แต่งงานแล้ว พี่มีสามีแล้วนะกร”

พี่ดามองผมด้วยสายตาที่ขอโทษ แต่ผมกลับไม่รู้สึกเสียใจเลย แล้วยังไง แต่งงานแล้ว มีสามีแล้ว แต่ยังต้องมานั่งเนทุกข์ตัวคนเดียวแบบนี้ ผมคิดว่ สามีคนนั้นคงทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอนะ

" ครับ แล้วยังไงครับพี่ดา ถึงพี่จะแต่งงานแล้ว แต่ผมมั่นใจว่าเขาดูแลพี่ไม่ดีแน่นอน และผมพร้อมจะแย่งพี่มาจากเขา"

พี่ดาไม่พูดอะไร ซี่งผมก็ไม่อยากทำให้พี่ดาอึดอัดใจไปมากกว่านี้ผมจึงดึงพี่ดาลงมานั่งที่โซฟา

" มากินเค้กกันดีกว่าครับ"

ผมเอาช้อนตักเค้กขึ้นมา ก่อนจะยื่นไปจ่อที่ปากพี่ดา

"อ้าปากครับ ผมป้อน"

"พี่กินเองได้"

"แต่ผมอยากป้อนอ่ะ ให้ผมป้อนนะ"

ผมยิ้มให้พี่ดา พี่ดาเลยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะอ้าปากกินเค้กที่ผมป้อน

" อร่อยมั้ยครับ"

"อืม อร่อยมาก"

ก็แน่ละครับ ผมสั่งให้เชฟที่โรงแรมจัดการทำให้ บอกเลยนะ ก้อนเนี้ย

ราคา 5 พันเลยนะครับ ถ้าไม่อร่อย ผมจะไล่เชฟออกทันทีเลย หึๆ

แล้วพี่ดาก็ก้มลงไปตักเค้กขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย จนเค้กเปื้อนขอบปากอย่างไม่รู้ตัวเลยแหละ

" เค้กเปื้อนปากแล้วครับพี่ดา"

"ตรงไหนหรอ"

พี่ดารีบเอามือขึ้นมาเช็ดแต่มันไม่ถูกไงครับ ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดให้ แต่มันทำให้เราใกล้กันจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันได้เลย ริมฝีปากของพี่ดามันดูอวบอิ่มจนน่าจูบผมจึงค่อยๆก้มลงไป แต่พี่ดาก็ทำลายบรรยากาศโรแมนติกด้วยการเอาเค้กขึ้นมาป้ายที่หน้าผม แถมยังหัวเราะออกมาอีกด้วยนะ

"โหยยยย พี่ดา เปื้อนเลย"

" สมน้ำหน้า"

"ได้ งั้นพี่ก็ต้องเปื้อนเหมือนผมแล้วหละ"

"จะทำอะไรอ่ะ อย่านะกร อ๊ายยยย"

ผมไล่ขับพี่ดาเพื่อที่จะเอาเค้กไปป้ายหน้าจนรอบห้อง แล้วเหมือนผมจะสะดุดขาตัวเองล้มลงบนเตียง แต่มือผมดันรั้งพี่ดาติดมาด้วย มันจึงทำให้พี่ดาล้มลงมาบนตัวผมพอดิบพอดี

สายตาของผมกับพี่ดาผสานกันพอดี แถมบรรยากาศก็แสนจะเป็นใจผมค่อยๆเอามือไปจับที่หน้าของพี่ดาเบาๆ ถ้าผมจูบพี่ดาตอนนี้พี่ดาจะเกลียดผมรึเปล่านะ

“พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่านะกร มันดึกแล้ว”พี่ดาพยายามลุกขึ้นจากตัวผมแม้จะดูลำบากลำบนมากก็ตาม

“แต่พี่ดายังไม่ได้กินข้าวเลยนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก พี่กินมาบ้างแล้ว กรกินเถอะ “

พูดจบพี่ดาก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลย ผมจึงรีบเดินตามมาเพื่อที่จะส่งพี่ดาที่รถ

“พรุ่งนี้พี่ดาจะไปทานกาแฟรึเปล่าครับ”น้ำเสียงผมโคตรเว้าวอนอ่ะ เพราะผมอยากเจอหน้าพี่ดาทุกวันจริงๆน

“พี่ไปทีไรกรก็จ่ายตังให้พี่ตลอด พี่เกรงใจ”

พี่ดาส่งยิ้มมาให้ผมเล็กน้อย แต่มันเป็นรอยยิ้มที่พี่ดายิ้มออกมาและดูมีความสุขที่สุด ตั้งแต่ผมเริ่มคุยกับพี่ดามาเลย

“เอาจริงๆปะ ที่จริงผมยินดีจ่ายให้พี่ดาทั้งชีวิตเลยนะครับ”

“แก่แดดนะเราอ่ะ พี่นะแก่แล้วนะ”

พอพูดจบพี่ดาก็ตีที่แขนผมเบาๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไปเลย ผมมองพี่ดาจนสุดสายตาเลย อะไรอ่ะ แค่พี่ดาออกไปผมก็คิดถึงแล้วนะ คิดถึงใจจะขาดเลยด้วย อยากให้พี่ดาอยู่ด้วยตลอดเวลาจัง รู้สึกเศร้าใจชะมัด แล้วผมก็รีบคว้ามอไซค์แล้วตรงดิ่งไปที่คาสิโนทันที

“พี่เก้าพี่เก้า พี่เก้า พี่เก้า อยู่ไหนเนี้ย”

ผมตะโกนเรียกพี่เก้าอย่างดังเลย เอาเป็นว่าเรียกจนลั่นอ่ะ

“อะไรวะมึงจะเรียกอะไรนักหนา”เสียงพี่เก้าเกรี้ยวกราดมาเลย ร้อมกับค่อยๆเดินมานั่งด้วยหน้าตาที่เครียดมาก

“ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยดิพี่”ผมทำหน้าตาเศร้าๆแกมขอร้อง

“เรื่องอะไร”พี่เก้าคิ้วขมวดทำหน้าตาสงสัยทันที เพราะผมจะไม่เคยมาทำหน้าตาเป็นหมาหงอยแบบนี้ให้พี่เก้าเห็น

“ผมกำลังหลงรักเมียชาวบ้านเขาอ่ะ ผมควรทำไงดีพี่”