ข้อตกลง

กล้วย....

หลังจากเหตุการณ์ที่ฉันวางแผนยั่วอิพี่ดินเช้าวันต่อมาเขาก็ลากฉันขึ้นเครื่องกลับบ้านสวนโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวพอมาถึงเขาก็ลากฉันไปที่บ้านทันทีของฉันทันทีเพื่อคุยเรื่องที่เราต้องแต่งงานกันหลังเรียนจบ

และเหมือนทุกคนจะรู้ว่าฉันกับอิพี่ดินมาทุกคนมารวมตัวกันที่บ้านของฉันอย่างพร้อมเพรียง ถ้าให้เดาฉันคิดว่าเขาคงโทรบอกทุกคนแล้วว่าเราจะกลับบ้านกันวันนี้ พอมาถึงฉันก็พุ่งตรงเข้าไปกอดแม่กับพ่อทันทีด้วยความคิดถึงเพราะตั้งแต่ฉันไปเรียนก็ไม่ได้กลับบ้านสวนอีกเลย

"แม่จ๋ากล้วยคิดถึงแม่ที่สุดเลยจ๊ะ" ฟอด ฟอด ฟอด

"คิดถึงแต่แม่แล้วพ่อล่ะไม่คิดถึงเรอะ" พ่อมีทำท่าน้อยอกน้อยใจซึ่งฉันรู้ว่าพ่อแค่แสดงแค่ฉันก็ไม่อยากให้พ่อน้อยหน้าแม่ก็เลยไปกอดพ่อหอมพ่อด้วยความคิดถึงเช่นกัน

"เห้อออ เห็นแบบนี้แล้วอยากมีลูกสาวให้อ้อนบ้างจังเลยนะปลายเนอะ" ลุงภูผาเอ่ยแซว

"ก็มีอีกสักคนสิ55555" พ่อฉันแซวลุงภูผากับป้าปลาย

"ไม่ไหวหรอกค่ะแก่ปูนนี้แล้วจะให้ปลายมาอุ้มท้องใครรู้อายเค้าตายเลยพี่เมฆ" 

"ถ้าไม่อยากท้องก็คงต้องรอให้เด็กสองคนนี้แต่งงานกันก่อนแล้วค่อยเลี้ยงหลานเอาแบบนี้ง่ายกว่านะว่ามั้ย5555" พ่อฉันพูดเหมือนเรื่องนี้มันเป็นเรื่องตลกแต่ฉันไม่ตลกด้วยฉันไม่มีทางแต่งงานกับพี่ดินเพราะฉันรู้ว่าตัวเองคงเหมือนตกนรกทั้งเป็น

"เราสองคนรู้ใช่ไหมว่าถ้าเรียนจบแล้วจะต้องแต่งงานกันตามที่ปู่ย่าตายายเราสองคนเคยตกลงกันไว้ก่อนที่พวกท่านจะลาจากโลกนี้ไป แล้วมันก็เป็นเรื่องเดียวที่พวกท่านสั่งเสียเอาไว้ด้วย" หลังจากนั้นลุงภูผาก็เริ่มเข้าเรื่องซึ่งเป็นเรื่องที่ฉันเองก็อยากจะมาเคลียร์ให้มันจบๆไป

"พ่อครับอาครับอย่าหาว่าผมอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะถ้าผมได้ยัยกล้วยตัวแสบเป็นเมียชีวิตผมคงหาความสงบสุขไม่เจอ แค่ทุกวันนี้ที่ให้ไปอยู่ด้วยที่คอนโดผมก็แทบอยากขายคอนโดทิ้งแล้วหนีไปบวชให้รู้แล้วรู้รอด" ฉันเหลือบตามองไอ้คนข้างๆที่พูดเหมือนกับว่าฉันอยากได้เขาเป็นผัว อย่างงั้นแล่ะ เหอะใครจะอยากได้กันนิสัยแบบนี้ถ้าแต่งงานกันไปคงมีแต่ความทุกข์ระทมไปจนตาย

"มองอะไรยัยกล้วยเน่าที่ฉันพูดมามันคือเรื่องจริงทั้งนั้น"

"เออความจริงแล้วไง เหอะ คิดว่ากล้วยอยากไปอยู่กับพี่หรือไงไอ้คนบ้ากามวันๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่พาผู้หญิงมาซั่มที่ห้องยังไม่พอยังทำเสียงดังลั่นห้องอีกไม่รู้จักเกรงใจคนที่อยู่ด้วย สักวันเถอะจะตายด้วยโรคเอดส์" ฉันสวนกลับไปอย่างไม่ไว้หน้าเช่นกัน

"ยัยกล้วยเน่ามันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!" เขาคงทนไม่ได้ที่ฉันพูดแบบนั้นออกไปต่อหน้าทุกคนเลยโมโฟฟึดฟัดใส่ฉัน

"ทำไมรับไม่ได้เหรอที่พูดมามันคือเรื่องจริง การที่กล้วยพูดความจริงมันผิดตรงไหน พ่อคะลุงคะถ้ากล้วยได้ไอ้พี่ดินหน้าหม้อเป็นผัวกล้วยคงได้ตำแหน่งเมียหลวงตั้งแต่คืนแรกที่แต่งงานแน่ๆ ทุกคนไม่สงสารกล้วยเหรอคะ"

"เหอะคนที่น่าสงสารคือฉันไม่ใช่เธอยัยตัวแสบ"

"พอๆ ทั้งสองคน ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กยันโต เห้อ...เอางี้ละกันนะลูกถ้าลูกหาคนที่เหมาะสมกับกล้วยดูแลกล้วยได้รักกล้วยด้วยใจจริงไม่รังเกียจคนทำไร่ทำสวนอย่างเราพ่อก็จะยกเลิกเรื่องแต่งงาน"

"พ่อพูดจริงเหรอจ๊ะ" เหมือนฉันมีความหวังขึ้นมาแม้ความหวังมันจะดูเป็นสิ่งที่ยากก็ตามที่จะหาคนที่รักฉันด้วยใจจริงไม่รังเกียจคนบ้านสวนจนๆอย่างฉันแต่ถึงยังไงมันก็ยังดีกว่าที่ฉันต้องแต่งงานกับคนอย่างเขา 

"เรื่องนี้คุณอาพูดจริงใช่ไหมครับ" หน้าตาระริกระรี้เชียว หึไอ้หน้าหื่น

"อืมคนอย่างอาพูดจริงทำจริงเสมอ"

"ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องห่วงครับผมจะหาผู้ชายคนนั้นมาเป็นลูกเขยให้อาเอง ผมจะได้หลุดพ้นจากลูกสาวตัวแสบของอาสักที" ฉันอยากจะบอกว่าไม่ต้องขอบใจในความหวังดีแต่ก็เงียบไว้เพราะคำพูดของพ่อ

"อืมมมม จำคำพูดของตัวเองในวันนี้ให้ดีนะดินถ้าถึงวันนั้นอย่ามางอแงกับอาละกัน"

"ไม่มีทางครับ เอ้อแล้วอย่างนี้คุณอาจะยังยัยกล้วยอยู่กับผมอีกไหมครับหรืออาจะหาห้องใหม่ให้อยู่" เหอะเขาคงอยากให้ฉันย้ายออกมาจากห้องของเขาสินะเขาจะได้พาผู้หญิงมานอนที่ห้องได้เหมือนเดิม 

"เรื่องนี้พวกเราปรึกษากันแล้วนะดินว่าจะยังให้หนูกล้วยอยู่กับดินที่คอนโดต่อไปเหมือนเดิมเพราะพวกเราทุกคนห่วงหนูกล้วยถ้าให้อยู่กับดินพวกเราจะได้หมดห่วง" 

"สรุปคือถึงผมกับยัยกล้วยไม่ต้องแต่งงานกันแต่ยัยนี่ยังต้องอยู่กับผมเหมือนเดิมอย่างงั้นเหรอครับพ่อ"

"ใช่ลูก และระหว่างที่หนูกล้วยอยู่กับดินดินก็ต้องดูแลน้องให้ดีแล้วก็อย่าทำอะไรที่มันไม่ดีให้น้องเห็นโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง พวกเราขอแค่นี้แล่ะแลกกับการที่ดินไม่ต้องแต่งงานกับหนูกล้วยเพราะแม่เชื่อว่าต้องมีผู้ชายดีๆสักคนที่รักแล้วก็จริงใจกับหนูกล้วยถ้าถึงตอนนั้นดินกับหนูกล้วยก็จะเป็นอิสระต่อกันไม่มีสัญญาผูกมัดกันอีก^^" ป้าปลายพูดจนอิพี่ดินเงียบไปเลย

"ก็ได้ครับผมจะอดทนให้ถึงที่สุด" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับชำเลืองตามองมาที่ฉันอีก

พอคุยธุระเรียบร้อยเขาก็พาฉันกลับทันทีคือบินเช้าเย็นกลับอ่ะ แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปมหาลัยเพราะนัดกับซีนิวเอาไว้เรื่องทำรายงาน

พอกลับมาถึงคอนโดเขาก็ปล่อยฉันลงแล้วเขาก็ขับรถออกไปเลยไม่พูดไม่จากับฉันสักคำ แต่ก็ช่างเหอะเขาจะไปไหนกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ตอนนี้ฉันกับเขาเราต่างมีทางออกกันแล้ว ถ้าฉันหาผู้ชายที่ดีแล้วก็รักฉันจริงฉันกับพี่ดินก็ไม่ต้องแต่งงานกัน แต่ฉันจะไปหาได้จากที่ไหนแล้วถ้าเจอจริงๆฉันจะรักผู้ชายคนนั้นได้ไหมเพราะในใจของฉันมีใครบางคนอยู่ในนั้นมาตั้งนานแล้ว นานจนฉันลืมว่าฉันเคยรู้สึกแบบนั้น

แผ่นดิน...

หลังจากไปส่งยัยกล้วยเน่าที่คอนโดเสร็จผมก็มาหาพวกไอ้ซีนายที่ผับต่อเพราะเมื่อคืนผมทำเรื่องไว้พวกมันเลยโทรตามให้ผมมาคุย

"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แล่ะ" หลังจากเล่าทุกอย่างให้พวกมันฟังยกเว้นเรื่องบนรถพวกมันก็พากันหัวเราะชอบใจใหญ่

"5555กูว่ามึงเจอแล้วว่ะอนาคตเมียของมึงไอ้ดินคนที่จะเอามึงอยู่"

"กูก็ว่าอย่างงั้น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับมึงได้ขนาดนี้ กูว่ามึงไม่รอดแน่เลยว่ะ5555"

"ไม่รอดเชี่ยไร กูบอกแล้วว่าคนอย่างกูจะไม่ทางเอาเมียเป็นตัวเป็นตนเด็ดขาด กูชอบชีวิตแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้อยากไปไหนอยากทอำะไรก็ทำไม่ต้องมีใครมาตาม"

"เออกูจะคอยดูว่าคนอย่างมึงจะรอดมือน้องกล้วยจอมแสบได้ไหม5555" ผมเบื่อที่จะพูดกับพวกมันละก็เลยขอตัวกลับ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วกูขอตัวกลับก่อนนะ กูรู้สึกเพลียๆยังไงไม่รู้ว่ะ" เหมือนผมจะมีไข้ตั้งแต่ลงจากเครื่องแล้ว

"กลับไปให้ว่าที่เมียมึงดูแลมึงเหอะ"

"ว่าที่เมียเชี่ยไรของพวกมึงกูรำคาญยัยนั่นยังกะอะไร มาอยู่ไม่กี่เดือนแม่งทำระบบชีวิตกูพังหมด คอยดูนะกูจะหาผัวให้ยัยนี่จะได้พ้นๆไปจากชีวิตกูสักที" 

"โอเค โอเค กูขออวยพรให้มึงหาให้ได้ก็แล้วกันแต่ก็หวังว่าจะไม่ใช่มึงซะเองนะไอ้ดิน5555"

จะใช่หรือไม่ใช่นะ55555