Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
การหมั้นหมายครั้งหนึ่ง พวกเขาได้เข้ามาใช้ชีวิตร่วมกันเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา ทำหน้าขี้เหร่ แต่งตัวแบบป้า ทำให้เขาไม่มีความอยาก ไม่เคยมามองเธอแม้แต่ตาเดียวเข้าเปลี่ยนคนรักบ่อยๆราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า แถมยังไม่กลับบ้าน ไม่สนไม่ถามภรรยาหน้าเหม็นในบ้านที่แต่งงานกันมาหนึ่งปี เขารู้แต่ว่าภรรยาตนเองนั้นขี้เหร่มาก อย่างอื่นไม่รู้สุดท้ายเขาทนไม่ไหว พูดว่า“ฉันขอบอกนะ จิดาภา เราหย่ากันเถอะ”เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่เศร้าศอก“อยากจะหย่ากันก็ได้ แต่ผลที่ตามมานายต้องรับผิดชอบเอง อีกทั้งห้ามมาขอความช่วยเหลือจากบริษัทบ้านฉัน！”สองปีต่อมา เธอกลายเป็นนักออกแบบเครื่องเพชรพลอยที่ยอดเยี่ยม และได้เข้าบริษัทเครื่องเพชรที่ใหญ่ที่สุด เมื่อพวกเขาได้เจอกันอีกครั้ง เขาที่เป็นสามีเก่านั้นกลับกลายเป็นหัวหน้าของเธอซะแล้ว！เมื่อความจริงถูกเปิดเผย เขากดเธอลงใต้ร่างกายอย่างแรงๆ“ฉันไม่เคยรู้เลยว่า เธอก็คือผู้หญิงที่ทั้งแก่ทั้งขี่เหร่ในสองปีก่อน”
ตอนที่1 ในที่สุดก็หย่ากันแล้ว
ตอนที่1 ในที่สุดก็หย่ากันแล้ว
“เมื่อหลายวันที่ผ่านมา พันเดชประธานบริษัทLKพาเด็กใหม่ไปเที่ยว และเด็กใหม่คนนั้นเป็นญานิศา มีคนถ่ายภาพที่พวกเขาใกล้ชิดสนิทสนมบนเรือยอชท์มูลค่าสามล้านไว้ได้ เป็นค่ำคืน...............”
ในทีวีเต็มไปด้วยข่าวของเขา
ข่าวแพร่กระจายไปทั่วทุกทิศ
และผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง ใส่ชุดพนักงานสีฟ้าเทา รวบผมขึ้นเป็นจุก สวมแว่น การแต่งตัวแบบนี้ทำให้คนนึกถึงผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนป้าที่อยู่ในทีวี
ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็ทำให้เห็นใบหน้าเรียวขาวของเธอได้ชัด ดวงตาคู่ที่มีเสน่ห์ นับว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง
แล้วเธอก็นั่งดูข่าวเงียบด้วยใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
แม่บ้านที่ยืนดูอยู่ข้างๆก็เดาไม่ออกว่าคุณผู้หญิงกำลังคิดอะไรอยู่
พวกเขาแต่งงานกันมาหนึ่งปี คุณผู้ชายไม่เคยกลับมา แล้วยังทะเลาะกันบ่อยมาก
“คุณผู้หญิง นักข่าวต้องเขียนข่าวมั่วแน่นอน คุณอย่าไปเชื่อพวกเขา.....” ป้าแม่มพูดให้กำลังใจ
เขียนมั่วหรือไม่มั่ว จิดาภาเธอรู้ดีกว่าใคร
เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับ เพียงแต่ฉีกยิ้ม แล้วหยิบมือถือบนโต๊ะ กดเบอร์โทรหาเขา สักพัก ปลายสายก็ถูกกดรับ
“ฮัลโหล............”
เธอไม่ได้เปิดปาก ปลายสายพูดขึ้นก่อน
“ฉันเอง” จิดาภาตอบกลับสั้นๆ
“มีอะไร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ
“คืนนี้คุณกลับมามั้ย ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เธอบีบมือถือไว้แน่น
“มีไรก็คุยกันทางโทรศัพท์นี่แหละ ฉันไม่อยากกลับไปเห็นหน้าเธอ” เขาพูดจาไม่ให้เกรียติเธอ
พอนึกถึงการแต่งกายของเธอ ทำให้เขารังเกียจ หมดอารมณ์
พอได้ยินดังนี้ เธอกำมือแน่นกว่าเดิม “แต่พวกเราเป็นสามีภารยากันนะ”
“จิดาภา ฉันขอเตือน เธออย่าเอาความเป็นสามีภารยาของเรามาอ้าง ที่เราต้องแต่งงานกันก็เพราะเป็นเรื่องธุรกิจ แล้วมีอีกเรื่อง สารรูปของเธอพอฉันเห็นฉันก็รังเกียจ อยากจะหย่ากับเธอใจจะขาด” ปลายสายตะโกนเสียงดัง
หย่า.........
“พันเดช แต่งงานกันมาหนึ่งปี ฉันไม่เคยนอกใจหรือทำอะไรให้คุณเสื่อมเสีย เรื่องอะไรคุณจะมาขอฉันหย่า” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ
“ก็เป็นเพราะเธอทำให้ฉันหมดอารมณ์ อยากอ้วก”
“คุณ..........”
“ก็ได้ ถ้าคุณต้องการ เราหย่ากันเถอะ” จิดาภาพูดขึ้น
คนที่ได้ยิน อึ้งไปสักพัก “คิดได้แล้วหรอ”
“คุณขอหย่าเอง คุณก็ยอมรับผลกระทบที่จะตามมา แล้วอย่ามาขอความช่วยเหลือหรือยุ่งเกี่ยวกับตระกูลฉันอีก”
เขาอยากจะหย่า ไม่ได้คิดหรือสนใจผลกระทบที่จะตามมา “ตกลง ขอแค่เธอยอมเซ็นใบหย่า”
“ฉันยอมเซ็นแน่ แต่ขอให้คุณรักษาคำพูดด้วย”
“ไม่มีปัญหา”
หลังจากนั้นก็วางสายไป
ในขณะเดียวกัน ป้าแม่มที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ยินทุกอย่าง “คุณผู้หญิง พวกคุณจะ......หย่ากันจริงๆหรอคะ”
เธอหันหลังกลับ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา “การหย่ามันเป็นทางอกที่ดีสุดแล้ว”
“แต่ทางคุณพ่อกับคุณแม่.................”
“ปล่อยให้เขาจัดการเอง” เธอพูดแทรกขึ้นไม่รอให้ป้าแม่มได้พูดจบ
เธอกำลังจะเดินขึ้นข้างบน แล้วนึกขึ้นได้ “ป้าแม่ม อาหารบนโต๊ะเก็บได้เลยนะ”
“คุณไม่กินหรอคะ” เธอถามด้วยความอึ้ง
“ไม่กิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกิน” พูดจบเธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป
เธอหยิบใบหย่าที่พันเดชเตรียมไว้ก่อนแล้ว เธอเซ็นขื่อลงใบหย่าโดยไม่ลังเล
มองดูลายเซ็นที่ตรงหน้า เธอยกยิ้ม
“พันเดช หลังจากวันนี้ คุณคือคุณ ฉันคือฉัน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”