10 บังเอิญเจอกัน

# หอพักเล็กๆ

" เฮ้อ...ถึงสักที "

พลอยไพลินที่พึ่งจะกลับมาจากการส่งขนมได้นั่งลงที่เตียงนอนเล็กด้วยท่าทางเหนื่อย นี้มีออเดอร์เยอะกว่าทุกวัน แต่เธอก็ทำเองทุกชิ้นทุกขั้นตอนรวมถึงการนำส่งจึงเหนื่อยจนต้องปิดรับออเดอร์ไว้ก่อน เพราะช่วงนี้เธอรู้สึกเพลียมากๆ อาการแพ้ท้องก็เริ่มหนักขึ้น ยิ่งใกล้วันที่คุณหมอนัดตรวจก็ยิ่งรู้สึกมีอาการคลื่นไส้ตลอดเวลา

พอนั่งไปนานๆ ก็รู้สึกอยากกินของเปรี้ยวขึ้นมา พลอยไพลินเดินไปที่ตู้เย็นและเปิดดูว่ามีสตอเบอรี่หรือผลไม้เปรี้ยวอะไรที่หลงเหลืออยู่ไหม

" หมดเหรอเนี่ย!"

แล้วเธอก็พบว่าเธอเอาใส่ในขนมเบเกอรี่ไปหมดแล้ว แล้วก็มีหลายอย่างที่หมดเช่นกัน เห็นอย่างนั้นก็เลยถือโอกาสไปเดินซื้อของมาทำขนมด้วย

ใช้เวลาไม่นานพลอยไพลินก็ไม่ถึงห้างหรู ห้างสรรพสินค้าที่มีของครบครันและเป็นที่นิยมของเหล่านักช้อปทั้งหลาย สินค้าแบรนด์เนมมากมายรวมอยู่ในนี้ แต่พลอยไพลินไม่เคยเดินซื้อของพวกนั้นเลยสักครั้ง

ขณะที่พลอยไพลินกำลังเดินเลือกผลไม้ในโซนขายอาหาร พลอยไพลินก็เหลือบเห็นอัศวินเดินมากับสุดา แฟนสาวของเขา ทั้งสองดูสนิทสนมและพูดคุยกันอย่างมีความสุข สุดากำลังถือถุงของขวัญใบเล็กๆ อยู่ในมือ และหัวเราะเบาๆ กับบางเรื่องที่อัศวินพูด

ตึกตักๆ

หัวใจของพลอยไพลินเต้นแรงและรู้สึกเหมือนจะหยุดเต้นในวินาทีนั้น เธอรีบหันหลังและพยายามเดินออกจากโซนขายอาหารเพื่อหลบหน้า แต่ความรีบร้อนนั้นทำให้พลอยไพลินเผลอชนกับลูกค้าคนหนึ่งจนตะกร้าของอีกฝ่ายล้มลง

"ขอโทษค่ะ!" พลอยไพลินรีบกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ก่อนจะพยายามเก็บของให้กับลูกค้าคนนั้น

เสียงของพลอยไพลินทำให้อัศวินที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นเหลือบมองไป และเขาก็เห็นเงาของพลอยไพลินที่กำลังย่อตัวเก็บของอยู่ เขาจำเธอได้ทันที

"พลอยไพลิน?" เขาพึมพำเบาๆ และมองเธอไม่ละสายตา อยากจะเข้าไปช่วยเก็บของแต่สุดมากอดรัดแขนไว้

สุดาหันไปมองตามสายตาของอัศวินและเห็นพลอยไพลินเช่นกัน เธอจับแขนของอัศวินเบาๆ และพูด

"นั่นพลอยไพลินอดีตภรรยาของพี่หนิคะ"

สุดาพูดจาประชดประชันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แน่นอนว่าอัศวินไม่ได้สนใจ สายตาของเขายังคงมองไปที่ร่างอดีตของภรรยา เกือบเดือนที่ไม่ได้เห็นเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงแปลกๆ เขาคงจะไม่ได้ตื้นเต้นกับการเจอเธอหรอกใช่ไหม?

" พี่มองเธอทำไมคะ? "

สุดาเริ่มแสดงท่าทางไม่พอใจที่แฟนหนุ่มมองอยู่อดีตภรรยาไม่ละสายตา เขากำลังทำให้เธอกลายเป็นคนนอกสายตา

" เปล่าครับ"

" งั้นกลับกันเถอะค่ะ ดาไม่อยากได้อะไรแล้ว"

ทางด้านพลอยไพลินได้ยินเสียงของสุดาและรู้สึกกดดัน เธอรีบลุกขึ้นและหันหน้าไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า ก่อนจะเดินออกไปยังโซนอื่นของห้างอย่างรวดเร็ว

อัศวินรู้สึกถึงความผิดปกติและเป็นห่วง เขามองตามพลอยไพลินด้วยสายตาที่สับสน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะไม่ต้องการให้สุดารู้สึกแปลกใจหรืออึดอัด เขาเอาของแบรนด์เนมมาหลอกล่อให้สุดาเข้าไปในร้าน ส่วนเขานั้นได้ตามอดีตภรรยาไปโดนไม่รู้ตัว

พลอยไพลินเดินออกจากโซนขายอาหารพร้อมกับหัวใจที่ยังเต้นรัว

" ทำไมโลกกลมขนาดนี้นะ!'" เสียงพึมพำกับตัวเองเบาๆ เป็นเสียงบ่นที่ไม่รู้ว่ามีใครยืนอยู่ด้านหลัง

"ใช่ โลกกลมมาก" เขาตอบอดีตภรรยาที่กำลังจะเดินหนีเขาอีกครั้ง เธอทำเหมือนเขาเป็นตัวน่ารังเกียจ นานเจอกันทีแทนที่จะทักทายกันหน่อย ใจดำชะมัด!

"หยุดนะ! พลอยไพลิน!"

พลอยไพลินหยุดเดินทันที แต่ยังคงหันหลังให้อัศวิน เธอรู้สึกสับสนและลังเลในใจ ก่อนที่จะค่อยๆ หันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าที่สับสน เธอควรจะยิ้มทักทายหรือทำยังไงดี

" หลบหน้าทำไม?"

"ไม่ได้หลบค่ะ พลอยแค่มีธุระ"

? เขาขมวดคิ้วเป็นปมบ่งบอกว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอบอกเลยแม้แต่น้อย

" แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่คะ คุณสุดาแฟนพี่ไปไหนแล้ว"

เป็นคำถามที่เจ็บปวดซะเอง เหมือนแผลของเธอยังใหม่อยู่ถึงได้เจ็บปวดที่เห็นเขากับแฟนสาวสวีทหวานกัน

" พูดเรื่องของเธอดีกว่า ทำไมถึงไม่กลับไปอยู่ที่บ้าน? เช่าห้องอยู่ทำไม?"

" พี่รู้ได้ไงคะ ว่าพลอยเช่าห้องอยู่?"

" ฉันรู้ทุกเรื่องที่อยากรู้ "

อัศวินเดินเข้ามาใกล้และมองพลอยไพลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าคำพูดนิ่งๆ ของตนเองจะทำให้อดีตภรรยาถึงกับนิ่งงัน

อยากรู้เรื่องของเธอไปทำไม?

พลอยไพลินนึกสงสัย แต่ก็ไม่อาจเข้าข้างตัวเองว่าเขาเป็นห่วงเธอได้ลง เพราะตั้งแต่หย่ากัน เขาก็ไม่เคยสนใจที่จะถามข่าวคราวของเธอเลย ส่วนเธอนั้นยังคงติดตามข่าวสารเกี่ยวกับเขาผ่านโซเชียลและเพจต่างๆ

" พลอยอยากลองใช้ชีวิตเองบ้างค่ะ"

เป็นคำตอบที่ไม่ตรงกับที่เขาสืบมา เขาเลยรู้ว่าเธอโกหก และตั้งใจจะปิดบังความจริงกับเขา เพราะอะไร? ถ้าลำบากนัก ทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากเขา ไปทำงานให้เหนื่อยไปทำไม

" สบายดีใช่ไหม แล้วทำงานอะไร?"

ประธานหนุ่มเอ่ยถามอดีตภรรยาด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างติดไปทางเย็นชาราวกับกำลังคุยกับคู่ค้ามากกว่าคนคุ้นเคย แน่นอนว่าพลอยไพลินเคยชินกับน้ำเสียงของสามีอยู่แล้ว เธอจึงไม่ได้รู้สึกอะไร รู้ตัวว่าตนเองไม่ได้สำคัญอะไรกับเขามาตั้งแต่แรก

"สะ..สบายดีค่ะ ตอนนี้พลอยทำเบเกอรี่ทำอาหารขายตามเพจค่ะ "

" อืม"

เขาอยากจะถามมากกว่านี้ แต่ไม่รู้จะถามอะไรต่อ ส่วนเธอก็ไม่รู้จะคุยอะไร

" งั้นพลอยขอตัวก่อนนะคะ"

" เมื่อกี้บอกว่าทำอาหารด้วยเหรอ?" เขาอยากทานอาหารฝีมือเธออยู่พอดี ถ้าจะอุดหนุนอดีตภรรยาก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก

" ค่ะ"

" ขายที่ไหน จะช่วยซื้อ"

ไม่ใช่แค่อยากทานฝีมือเธอ เขาอยากจะเปิดร้านให้เธอเลยด้วยซ้ำ เขาจะได้เจริญอาหารสักที

" ไม่เป็นไรค่ะ พลอยไม่ได้ทำจริงจังขนาดนั้น ขอบคุณมากๆ นะคะ" เธอไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับเขาอีก ถ้ายังเจอกันอยู่ เธอกลัวว่าเขาจะรู้ความผิดปกติของเธอเข้าสักวัน

ไม่มีการพูดคุยใดๆ ออกมาจากทั้งสองฝ่าย มีเพียงการจากลาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน ทั้งสองคนเดินหันหลังให้กันโดยที่ยังมีความรู้สึกบางอย่างค้างคาใจ เป็นอัศวินเองที่รู้สึกไม่อยากเดินหนีไปจากเธอ ที่ผ่านมาเขาเป็นฝ่ายเดินหนีเธอตลอด ส่วนเธอก็พยายามเอาใจเขาอยู่ตลอดเวลา ทำทุกอย่างให้เขาโดยไม่มีการร้องของอะไร แตกต่างจากคนรักในปัจจุบัน ที่เอาแต่ร้องขออยู่ตลอดเวลา เรื่องเงินเขาไม่ได้คิดอะไร เรื่องการเอาแต่ใจเขาไม่ค่อยชอบนัก