บทที่ 7 พุ่งชนเสา

บทที่ 7 พุ่งชนเสา

เมื่อกินอิ่มแล้ว จ้าวไป๋ลู่จึงช่วยท่านปู่ท่านย่าเก็บกวาดล้างจานชามจนสะอาด เซียวถงเองก็เข้าไปช่วยนางเช่นกัน ชายหญิงชราที่เห็นเช่นนั้นก็เพียงสบตากันและยิ้มเพียงเล็กน้อย ในสายตาของพวกเขา เซียวถงเป็นบุรุษที่ดีคนหนึ่ง หากได้มาเป็นหลานเขย ชีวิตของจ้าวไป๋ลู่ ย่อมมีความสุขไม่น้อย

"พี่ชาย ท่านกลับมาเมื่อใดหรือเจ้าคะ"

"สองสามวันที่แล้ว แต่ต้องเข้าวังหลวงรายงานความเป็นไปให้ฝ่าบาททรงรับรู้เสียก่อน เมื่อเสร็จงานแล้วข้าจึงตั้งใจจะกลับจวน แต่ทว่ากลับพบเจ้าที่กินมูมมามอยู่หน้าร้านจึงต้องแวะมาหา"

"หากท่านว่างมากก็ให้ท่านหมองัดสุนัขออกจากปากบ้างนะเจ้าคะ"

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ!!!"

เซียวถงที่ได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะชอบใจเป็นอย่างยิ่ง เขาลอบมองนางอย่างพิจารณาก่อนจะครุ่นคิดในใจ

นางเติบโตเป็นสตรีเต็มตัวแล้ว อีกทั้งยังงดงามมากอีกด้วย

"ไป๋ไป๋"

"หืม"

"ยามนี้ข้ามิต้องไปชายแดนแล้ว เจ้าจะยินดีแต่งงานกับข้าได้หรือไม่"

จ้าวไป๋ลู่ที่ได้ยินเช่นนั้นจึงรีบหันขวับไปมองเซียวถงทันที ก่อนจะหัวเราะออกมา

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ"

"เจ้าขบขันสิ่งใดกัน!!!"

เมื่อเห็นว่านางหัวเราะโดยไร้เหตุผลเช่นนั้น เซียวถงก็ขมวดคิ้วมุ่น จ้าวไป๋ลู่จึงรีบเอ่ยตอบทันที

"พี่ชายตาบอดหรือเจ้าคะ สตรีทั่วเมืองหลวงมีตั้งมากมาย แต่กลับอยากแต่งงานกับคนตะกละอย่างข้า"

"ข้ายอมตาบอด ก็ข้าชอบเจ้านี่นา เจ้าเองก็รู้"

จ้าวไป๋ลู่ที่ได้ยินเช่นนั้นก็หยุดหัวเราะ ก่อนจะนึกถึงเรื่องราวเมื่อหนึ่งปีก่อน

เซียวถงสารภาพรักกับนางก่อนที่เขาจะไปชายแดน นางมิได้ใส่ใจเท่าใดนัก นางมองเขาเป็นเพียงพี่ชายที่ดีคนหนึ่งเท่านั้น นางเองยังคิดว่าเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก

"พี่ชาย ข้าคงแต่งงานกับท่านไม่ได้แล้ว"

"เพราะเหตุใดเล่า"

"ข้ากำลังจะแต่งงานเจ้าค่ะ"

"กับผู้ใด!!!"

"ซื่อจื่อจวนโหวตระกูลหลี่"

ดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางใจของเซียวถง เขากลับมาที่จวนตระกูลเซียวด้วยท่าทางที่เหม่อลอย ก่อนจะยกสุราขึ้นดื่มจอกแล้วจอกเล่า ดวงตาคมฉายแววเจ็บปวดอย่างไม่ปิดบัง

ซื่อจื่อจวนโหวตระกูลหลี่

หลี่รั่วหานน่ะหรือ!!!

บุตรชายเพียงคนเดียวขององค์หญิงหงลี่ และแม่ทัพใหญ่ตระกูลหลี่ ยามนี้รั้งตำแหน่งรองแม่ทัพ คุมกองทัพสามกองพลมังกรพยัคฆ์ของราชสำนัก แตกต่างจากเขาที่เป็นเพียงแม่ทัพเล็ก ๆ ที่มีหน้าที่รักษาการชายแดนเพียงเท่านั้น

คนตระกูลจ้าวคิดสิ่งใดอยู่กันแน่ จึงส่งไป๋ไป๋ให้ไปแต่งงานกับบุรุษหยิ่งยโสผู้นั้น!!!

ยิ่งคิดใจของเซียวถงก็ยิ่งบีบรัด เขาขว้างจอกสุราในมือลงพื้นจนมันแตกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี

ด้านหลี่รั่วหานนั้น เมื่อขอให้ฮ่องเต้หงหยวนผู้เป็นท่านลุงช่วยเหลือไม่สำเร็จ เขาจึงคิดหาวิธีอื่น

หากไม่มีเจ้าสาว ก็ย่อมไม่มีงานแต่งสินะ!!!

หึหึ!!!

หลี่รั่วหานยกยิ้มเจ้าเล่ห์ หากเขาทำให้จ้าวไป๋ลู่หายสาบสูญไปเสีย ก็จะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้น

แต่ถ้าหากนางหายไปอย่างไร้ร่องรอยโดยไม่มีสาเหตุ ย่อมไม่ส่งผลดีต่อเขาเช่นกัน

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เขาจึงแอบติดตามดูการเคลื่อนไหวของนางอย่างลับ ๆ

จนกระทั่งได้พบว่านางกำลังสนทนากับบุรุษผู้หนึ่งอย่างออกรสออกชาติ อีกทั้งยังดูสนิทสนมกันอีกด้วย ดูจากการแต่งกายของบุรุษผู้นั้นคงจะเป็นคนในกองทัพเป็นแน่

หึ!!! สตรีหลายใจแพศยา ต่อหน้าผู้อื่นทำเป็นเรียบร้อยวางท่า แต่ลับหลังกลับหัวร่อต่อกระซิกกับบุรุษอื่นอย่างหน้าไม่อาย!!!

อยากกระโดดถีบขาคู่มันทั้งสองคนยิ่งนัก!!!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงรีบมุ่งหน้ากลับจวน ก่อนจะนำเรื่องนี้ไปบอกเล่าให้องค์หญิงหงลี่ผู้เป็นมารดาฟัง เมื่อองค์หญิงหงลี่ได้ยินเรื่องที่บุตรชายตนเล่าให้ฟังก็ไม่ได้มีท่าทีใดใดจนหลี่รั่วหานเริ่มแปลกใจ

"ท่านแม่ นางเป็นสตรีที่ไม่สำรวมนะขอรับ!!!"

"ไม่สำรวมเช่นไร?"

"ก็นางนั่งสนทนากับบุรุษ!!!"

"เหอะ นางเพียงนั่งพูดคุยกับบุรุษ เจ้าก็เหมารวมว่านางไม่ดีเสียแล้ว เท่าที่ข้าฟังเจ้าพล่ามมาครึ่งชั่วยามเนี่ย นางมิได้สนทนากับบุรุษตามลำพังแม้แต่น้อย แต่เป็นร้านอาหาร ผู้คนผ่านไปมามากมาย หากนางอยากจะพลอดรัก มิสู้นัดกันไปในที่ลับตาผู้คนไม่ดีหรอกหรือ บางครานั่นอาจจะเป็นญาติฝั่งใดฝั่งหนึ่งของนางก็ได้ เจ้าน่ะโง่ยิ่งนักไม่ใช้สมองไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน เอ๊ะ โง่เหมือนผู้ใดกันนะ อ้อ!!! โง่เหมือนท่านพ่อของเจ้า!!!"

"ท่านแม่!!!"

แม่ทัพใหญ่ที่ได้ยินผู้เป็นภรรยาเอ่ยปากด่าเขาทางอ้อมก็สะดุ้งโหยง รีบก้มหน้างุดและไม่เอ่ยวาจาใดออกมาแม้เพียงครึ่งคำ

ใครจะกล้า!!! คราก่อนเขาถูกนางทุบตีจนหยอดน้ำข้าวต้มไปหลายวัน ให้ตายเถิด!!! แต่ก่อนนางอ่อนหวานน่าทะนุถนอมกว่านี้เขายังจำได้ดี!!!

"ท่านพ่อ ท่านช่วยข้าโน้มน้าวท่านแม่หน่อยเถิดขอรับ"

หลี่รั่วหานหันไปเอ่ยกับผู้เป็นบิดา แม่ทัพใหญ่หลี่ทำได้เพียงส่ายหน้าไปมา หากเขาเอ่ยปากช่วยพูดออกหน้าแทนบุตรชาย แน่นอนว่าภรรยายอดรักจะต้องยกเท้าถีบเขาแน่นอน

"หยุดหาพวกได้แล้ว เดือนหน้าเป็นฤกษ์ดี แม่จะจัดงานแต่งให้เจ้ากับไป๋ไป๋!!!"

"ไม่แต่งขอรับ!!!"

"อารั่ว!!!"

"หากท่านแม่จะให้ลูกแต่งนางเข้าจวน เช่นนั้นลูกจะแต่งหนิงเสวี่ยเข้ามาพร้อมกันขอรับ"

"อารั่ว!!! ไม่มีผู้ใดแต่งภรรยาพร้อมกันสองคนในคราเดียว!!!"

"เช่นนั้นลูกก็ไม่แต่งกับเด็กผีนั่นเด็ดขาด!!!"

"อ๊าา!!! เช่นนั้นข้าก็จะวิ่งชนเสาให้ตายไปเสีย เจ้าจะได้ทำตามใจตนเองได้ หึ ลูกไม่รักดี ข้าจะตายต่อหน้าเจ้าเดี๋ยวนี้!!!"

"ท่านแม่!!!"

"ฮูหยิน!!!"

"ปล่อยข้า!!!"

"ท่านแม่!!!"

องค์หญิงหงลี่พูดจบก็พุ่งตัวเข้าไปชนเสาจนล้มลงหมดสติ โลหิตสด ๆ ไหลซึมออกมาที่กลางหน้าผากของนาง สร้างความตกใจให้แก่หลี่รั่วหานและแม่ทัพใหญ่เป็นอย่างมาก

"ไปตามท่านหมอสิ!!! ท่านแม่ ลูกยอมแล้วขอรับ!!! ลูกยอมแล้วขอรับ!!!"

หลี่รั่วหานทำได้เพียงตกปากรับคำไปส่ง ๆ รอให้เขาแต่งจ้าวไป๋ลู่เสร็จสิ้นเสียก่อน เขาจะรับหนิงเสวี่ยมาเป็นฮูหยินรอง หลังจากนั้นเขาค่อยหาทางทำให้หนิงเสวี่ยขึ้นมาเป็นภรรยาเอกของเขาให้ได้!!!