EP.1 ทับทิม

เปรี้ยงงงงงงง!!!!!!!!!!!!

"กรี๊ดดดดดด" ฉันร้องเสียงหลงแล้วยกมือปิดหู ขาอ่อนยวบลงไปกองกับพื้น ไปต่อไม่ไหว ทำอะไรต่อไม่ได้ ตัวสั่นน้ำตาไหลไม่กล้าเงยหน้ามองว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ แต่ ฉันต้องเงย ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันกลับไม่ถึงบ้านแน่ๆ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ปรากฏว่า คุณทองดำ คุณทองแดง คุณชบาแก้วและคุณดอกสร้อย ทุกตัวลงไปนอนกองกับพื้นหมดเลย เกิดอะไรขึ้น!! ฉันพยายามยันตัวลุก ไม่มีแรงไม่ได้ ฝนเริ่มลงเม็ด เป็นอะไรกันอะ ฮื่อๆ ฉันรีบวิ่งไปหาควายทีละตัว

"คุณทองดำ ตื่นสิตื่น คุณทองแดง ฮื่อ เป็นอะไรกันไปหมด " เรียกทุกตัว!! แต่ไม่มีตัวไหนลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันเลย ทุกตัวนอนหลับตากันหมด o (TヘTo) เป็นเพราะเสียงฟ้าผ่าเมื่อกี้แน่ๆ เลย ซวยแล้ว ซวยแน่ๆ โคตรซวยเลย พ่อเอาตายแน่ๆ แต่ละตัวคือตัวท็อปของไร่ซะด้วย อีทับทิมเป็นต้นเหตุ เอาไงดีๆ กูทำควายตาย!!! (⊙x⊙;) จากที่คำนวณด้วยสมองอันน้อยนิด ถ้าคุณควายไม่ตายก็อาจจะเป็นทับทิมที่โดนซะเอง น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ ฉันวิ่งไปเขย่าตัวควายทีละตัวแต่ก็ไม่มีตัวไหนตอบสนอง นอนนิ่งไม่ไหวติง ตื่นขึ้นมาสักตัวสิคะ ตายหมดแบบนี้ทับทิมก็แย่หน่ะสิ ╰ (艹皿艹)

"ฮื่อ ๆ ตื่นสิคะ ทับทิมไม่ได้ตั้งใจ ตื่นมาก่อน ฮื่อ " ไม่ตื่น!! ไม่มีตัวไหนตอบสนองฉันเลย ทำไมฟ้าใจร้ายฆ่าควายของทับทิม

"คุณหนูครับ "

"ฮื่อ พี่เจี้ยม ควายตายหมดเลย "

"ฉิบหายแล้ว ตายแน่ๆ " ขนาดพี่เจี้ยมยังรู้ชะตากรรมเลยว่าต้องตายแน่ๆ ฉันทำอะไรไม่ถูกนอกจากนั่งร้องไห้แล้วกอดควาย

"พี่เจี้ยม ฮึก จะทำยังไงดี " ฝนเริ่มลงเม็ด ปานนางเอกเอ็มวีโดนผัวทิ้งค่ะ ___* (￣皿￣) /#____ ฉันร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังกอดควายอยู่คนเดียว ส่วนพี่เจี้ยมก็ยืนเกาหัวลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูก

"คุณหนูครับ หนีกันเถอะครับ " หนี?? จะหนีไปไหนได้ ถามหน่อยเถอะ ใครเคยหนีพ่อฉันพ้น แมวหายตัวเดียวไม่กี่นาทีพ่อยังตามจนเจอ นี่คนนะเว้ยแถมยังเป็นลูกสาวเจ้าของไร่อีกด้วย ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก

"พี่เจี้ยมขาสั่นแบบนี้ พาทับทิมหนีไม่ทันลูกปืนพ่อหรอกค่ะ " เหลือแต่ฉี่กับขี้ที่ยังไม่ราดลงมา （︶^︶）

"ลูกปืน!! " ดูเหมือนว่าพี่เจี้ยมจะช็อกหนักกว่าฉันอีกนะ ฉันไม่กล้าเอาชีวิตไปฝากไว้กับพี่เจี้ยมหรอกค่ะ รอพ่ออยู่ตรงนี้ดีกว่า บางทีฉันอาจตายศพสวยๆ ตามควายไปก็ได้ ดีกว่าตายหน้าตื่นเพราะวิ่งหนีพ่อไม่ทัน ยอมรับซะเถอะนะทับทิม เธอคือสาเหตุที่ทำให้ควายตายยกคอก ถ้าฉันไม่รั้นพาควายออกมาเดินเล่นในสภาพอากาศแบบนี้มันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นนี้ขึ้นหรอก

"พี่เจี้ยมกลับไปเถอะค่ะ ทับทิมอยู่ได้ "

"ไม่ได้หรอกครับคุณหนู " ขายังสั่นไม่หาย ยืนก็ไม่ค่อยไหวเห็นแล้วแบบนี้จะหนีกันรอดหรอ

"หนูแดงรอพี่เจี้ยมอยู่นะคะ พ่อคงโกรธมากแน่ๆ ถ้าเห็นพี่เจี้ยมอยู่กับทับทิม พี่เจี้ยมรีบกลับบ้านไปเถอะค่ะ นะคะ ทับทิมขอร้อง" ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง ฉันจะไม่ยอมให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วยอย่างแน่นอน พี่เจี้ยมมีลูกสาว มีครอบครัวที่ต้องดูแล ยังไงพ่อก็ต้องไล่พี่เจี้ยมออกแน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้น ทับทิมจะดูเลวไปเลยแหละ

"คุณหนู " สีหน้าพี่เจี้ยมตื้นตันมาก เห็นมั้ยว่าทับทิมน่ารักมากแค่ไหน ถุย!! ให้กับความอวยตัวเอง ในเมื่อฉันสร้างปัญหาขึ้นมา ฉันก็ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง ╯︿╰ ถึงแม้ว่าฉันจะกลายเป็นผีไม่มีญาติก็ตาม  เกิดมาจากท้องแม่ฉันไม่เคยกลัวใครนอกจาก พ่อ ไม่ผิดใช่มั้ยที่ฉันจะคิดแบบนี้

"ไปเถอะค่ะ " แล้วเราสองคนแยกจากกัน ฉันนั่งมองควายสี่ตัวตาปริบๆ น้ำตายังไม่หยุดไหล ฝนก็เทลงมา สาแก่ใจอีทับทิมนัก!! ถ้าพ่อมาเห็นพ่อจะสงสารทับทิมบ้างมั้ย

"ฮื่อ คุณควายขา ทับทิมขอโทษ ฟื้นขึ้นมาสักตัวสิ " ยังมีความหวัง ว่าควายจะฟื้น!

"นี่เธอไปนั่งตากฝนอยู่ทำไม " เสียงใคร? ช่างเถอะ ไม่ใช่เสียงพ่อก็พอ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถ้าฉันเข้าร่มตอนนี้คะแนนความสงสารฉันอาจลดลง ฉะนั้นกูต้องตากฝนให้ตัวเปียก เป็นไข้เป็นหวัดด้วยยิ่งดี ไข้ทรพีไปเลยเป็นไง ช่างคิดได้ ヾ (￣▽￣)

"ฮื่อ"

"เรียกไม่ได้ยินหรือไง ลุกขึ้นมา เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าซ้ำ ตายห่าตามควายไปหรอก " รู้ได้ไงว่าควายตายเพราะฝ่าผ่า ฉันพยายามเงยหน้าสู้กับเม็ดฝน ทำไมเขารู้ว่าควายโดนฟ้าผ่า

นี่มันหมอนี่ หมอสัตว์ ใช่ ต้องใช่แน่ ๆ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน แต่วันนี้พ่อบอกว่าจะมีคณะสัตวแพทย์จากกรุงเทพมาศึกษาดูงานที่ไร่ของเรา เขาต้องช่วยคุณควายได้แน่ๆ

พรึ่บ

ฉันรีบกระโดดเกาะขาหมอสัตว์ทันที เขาเป็นหมอ เขาต้องช่วยคุณควายได้

"อะไรของเธอ ปล่อยฉัน บอกให้เข้าร่ม " อารมณ์แบบว่า ผัวขาอย่าทิ้งเมียเลยนะคะ ทำไมอีทับทิมจะต้องมาทำอะไรบ้าบอแบบนี้ด้วย เพื่อควาย!! เอาวะ/_ \

"หมอสัตว์ใช่มั้ย หมอสัตว์ช่วยคุณควายของทับทิมด้วยสิ นะๆ " เขาเหวอแล้วอ้าปากค้าง เป็นอะไร? ไม่เคยโดนกอดขาอ้อนวอนหรือไง

"เธอเรียกฉันว่ายังไงนะ "

"หมอสัตว์ไง " เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แล้วจะให้เรียกอะไรล่ะ จะให้เรียกสัตวแพทย์เต็มยศหน่ะหรอ ไม่เอาหรอกนะ มันยาว! เปลืองพลังงาน ดูสิ จะขอความช่วยเหลือเขาแท้ๆ ยังกลัวเปลืองพลังงานอีก

"เฮ้อ ฉันมาหาเจ้าของไร่ ไม่มีเวลาผ่าซากควายให้เธอหรอกนะ" ผ่าซากควาย!! ฉันให้ช่วยเว้ยไม่ได้ให้ผ่า ไอ้หมอบ้า! ถึงยังไงฉันก็ยังโวยไม่ได้ เพราะตอนนี้กำลังอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ สองแขนกอดขาหมอเอาไว้แน่น หมอมาเป็นผัวหนูเถอะ อะ ไม่ใช่แล้ว

"ไม่ได้ผ่าซาก จะให้ช่วยรักษาคุณควายค่ะ หมอฟังไม่รู้เรื่องหรอ" หมอขมวดคิ้วแล้วมองมาที่ฉัน เป็นการขมวดคิ้วที่เรียบเฉยมาก

"เจ้าของไร่อยู่ไหน? " ที่พูดไปเมื่อกี้คือ?

" หมอมาคนเดียวหรือคะ หมอช่วยคุณควายก่อนนะเดี๋ยวหนูพาไปหาเจ้าของไร่ " ที่จริงต้องมีคนมาด้วยเยอะๆ ไม่ใช่หรอ ทำไมเขามายืนเท่อยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะ

"เห็นมากับใครล่ะ ออกห่างจากควายพวกนี้ได้แล้วมันอันตราย " ไม่!! ฉันจะกอดขาคุณหมออยู่แบบนี้ แล้วก็ไม่ให้หมอไปไหนด้วย ตายก็ตายด้วยกัน ฉันจะทำให้พ่อรู้ว่าฉันก็รักควายไม่แพ้พ่อเหมือนกัน ฉันก็ผูกพันกับควายทุกตัวไม่ต่างจากพ่อหรอกนะ

"ไม่อะ หมอ หมอช่วยคุณควายหน่อยสิ ช่วยหน่อยนะ " น้ำเสียงอ้อนวอนบวกกับท่าทางแมวอ้อนของฉัน หวังว่าหมอจะสงสารบ้าง ไม่มากก็น้อย

"ช่วยยังไง ถูกฟ้าผ่าเต็มๆ ขนาดนี้ " หมอมีร่ม แต่ไม่กางให้ฉันเลย! ดีจริงๆ กูเปียกหมด แถมยังชายตามองเหมือนฉันเป็นกิ้งกือไส้เดือนอีกต่างหาก

"ผายปอด " (*^_^*) ผายปอดควาย เออ ใครคิดได้อย่างทับทิมบ้าง

"งั้นเธอก็ผายเองสิ สอนฉันด้วย ฉันจะได้ทำตาม " นี่หมอ กูสั่งมึงค่ะหมอ!! แล้วฉันจะทำเป็นมั้ย บ้าจริง ยิ่งคุยก็ยิ่งเลอะเทอะ ไม่ช่วยก็ไปไกลๆ ไป ไปยืนหล่อกางร่มไกลๆ เลย

"ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย "

"ควายพวกนี้ตายหมดแล้ว ตายคาที่ด้วย ช่วยไม่ทันแล้ว " ช่วยไม่ทัน ' (*>﹏