ตอนที่ 2

“อืมมม...”

เขาดูดอมโรมรันเม็ดเต่งในอุ้งปาก ทั้งกัดทั้งดูดจนหัวนมหดเกร็งคาปาก ฝ่ามือตะโบมบีบลูบคลำเต้าอวบหนักหน่วง

น้ำตาลครวญครางเสียงหลง สะโพกกลมกลึงส่ายระริกบิดเร่าๆ เสียดสีกับเอ็นชายอย่างวิงวอน

“อา... อ๊า... คุณกลาง... ซี๊ดดดด...”

เซ็กซ์ของเขากับน้ำตาลสนุกและมันสุดเหวี่ยงทุกครั้งเสมอ หล่อนเปรียบเสมือนกองถ่านร้อนจัดที่พอสัมผัสก็แผดเผาสติจนมอดไหม้

เขาไม่ต่างอะไรกับเนยแข็งที่ถูกวางลงบนกระทะร้อนจัด และกำลังจะละลายอยู่ภายในเรือนร่างสาวที่ตอดไม่หยุดของหล่อน

“โอ้วววว... พระเจ้า...”

มันเป็นแบบนี้เสมอ

มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง

เขาไม่เคยควบคุมตัวเองได้เลย หากผู้หญิงใต้ร่างคือน้ำตาล

ชายหนุ่มกัดฟันพยายามยื้อฟางเส้นสุดท้ายแห่งเพศสัมพันธ์เอาไว้ แต่กายอวบอัดที่หยัดร่อนตามติด เสียงครางหอบกระเส่า ดวงหน้าหวานที่แดงระเรื่อ นิ้วมือและเล็บที่จิกทิ้งแผ่นหลังกว้างของเขา ทุกอย่างของน้ำตาล มันวิเศษ และเขาก็ไม่เคยรับมือได้เลย

“อ๊ากกกกก... โอ้วววว...”

เขาแตกระเบิดออกมาอย่างรุนแรงในครั้งแรก ก่อนจะระเบิดน้ำใคร่ครั้งที่สองตามติดออกมาในวินาทีที่สอง

สวรรค์...

เขาหอบหายใจระรัว จ้องมองเจ้าของร่องสาวหวานฉ่ำที่ตอดรัดร้อนแรงอย่างน้ำตาลด้วยความอัศจรรย์ใจ

เจ้าหล่อนก็สุขสมแรงกล้าไม่ต่างจากเขา...

อัคเรศอมยิ้ม ผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา และจูบซับเม็ดเหงื่อที่ไรผมบนหน้าผากมนให้อย่างอ่อนโยน

“เธอยอดเยี่ยมมาก น้ำตาล...”

หล่อนระบายยิ้มอ่อนหวาน และก็ซุกตัวเข้ากับหน้าอกของเขา ก่อนจะหลับใหลไปในที่สุด

อัคเรศไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่า ไม่พึงพอใจกับรสสวาทที่น้ำตาลมอบให้

เขาลุ่มหลง ติดอกติดใจ และแน่นอนว่ายังมองไม่เห็นความเบื่อหน่ายเลย

ลำแขนกำยำตวัดรอบร่างอรชรที่หลับปุ๋ยเอาไว้ ลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มแผ่วเบา และก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

น้ำตาลน่ารัก และเขาก็ยังนึกภาพวันที่ไม่มีหล่อนอยู่ข้างกายไม่ได้เลย

อัคเรศยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจ้องมองดวงหน้านวลของคนที่กำลังนอนหลับใหล

นางฟ้ายังไม่งามขนาดนี้...

เขาถอนใจออกมาแผ่วเบา รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ มาสักพักแล้ว

ชายหนุ่มกัดฟันละสายตาจากดวงหน้าหวานของน้ำตาล และค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้น

เขาต้องการบุหรี่ ต้องสูบบุหรี่ เพื่อขจัดความเคร่งเครียดให้ออกไปจากหัว

ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียง มองเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ ยังเหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าก่อนที่เขาจะปลุกให้น้ำตาลกลับห้องพักของหล่อนไป

สายลมเย็นฉ่ำตอนตีสามที่พัดเข้ามาปะทะเรือนกายเปลือยเปล่า ไม่ได้สร้างความเหน็บหนาวให้กับอัคเรศนัก เพราะตัณหาราคะที่ยังคงเต้นระริกอยู่ในเรือนกาย มันยังคงสร้างความรุ่มร้อนให้อย่างต่อเนื่อง

กับน้ำตาลเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ...

บุหรี่ที่นิ้วแกร่งคีบเอาไว้ถูกสูบเต็มแรง ควันขาวขุ่นโชยฟุ้งเด่นชัดในความมืดสลัว

อัคเรศเกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุด ความรู้สึกเหมือนกับถูกควบคุมเอาไว้ หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับน้ำตาล

จะไม่ก้าวลงไปในบ่วงสวาทที่ไม่มีวันหนีออกมาได้อย่างแน่นอน

ชายหนุ่มกดปลายบุหรี่ที่ถูกสูบเข้าปอดไปเพียงแค่ครึ่งม้วนลงกับถ้วยทราย เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง ไฟสีเหลืองนวลจากโคมไฟหัวเตียงทั้งสองข้างยังคงเปิดอยู่

เขาไม่ชอบมีเซ็กซ์ในความมืด เขาชอบมอง... มองเรือนร่างของคู่นอนทุกสัดส่วน ชอบมองเต้านมยามที่มันสั่นไหวตอนถูกเอ็นกระแทกเสียบแทง หรือตอนที่มันกระเพื่อมตามแรงขย่มโยกเอ็น

แต่เขาก็ไม่เคยชอบมองร่างเปลือยของผู้หญิงคนไหนเท่ากับร่างกายของน้ำตาลมาก่อน

เขาเดินมาหยุดที่ปลายเตียง มองร่างอรชรที่ยังคงนอนตะแคงเปลือยเปล่า ความขาวนวลเนียนของกายสาวทำให้เขาอยากพรมจูบไปให้ทั่วทุกส่วนสัด

น้ำตาลสวยเหลือเกิน แถมยังมีสัดส่วนที่ไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานได้

นมใหญ่

เอวเล็ก

สะโพกกลมกลึง

และตรงนั้น...

อูม...

อวบ...

และกระแทกมันมาก...

อัคเรศพยายามควบคุมตัวเอง หลังจากสมองเลอะเลือนไปกับความหวานฉ่ำของน้ำตาลมาแทบจะทั้งคืน

เขาเดินไปที่โต๊ะข้างเตียง เปิดลิ้นชัก และหยิบยาคุมออกมา มันคือยาคุมสูตรพิเศษที่เขาได้มากจากหุ้นส่วนธุรกิจ

มันใช้ได้ผล ป้องการการตั้งครรภ์โดยไม่พึงประสงค์ได้มากถึงเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์

มือใหญ่เดินถือแผงยาคุมเดินกลับมายังเตียง และก็เขย่าร่างเปลือยของน้ำตาลแรงๆ เพื่อให้หล่อนตื่นขึ้น

“กินยาคุมซะด้วย”

คนตัวเล็กปรือตาขึ้น ท่าทางของหล่อนเต็มไปด้วยความอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด

“ค่ะ...”

“เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ต้องการเด็ก”

เขายื่นแก้วน้ำให้กับน้ำตาล เพื่อให้หล่อนได้กลืนกินยาคุมได้ง่ายขึ้น

“ตาลทราบค่ะ”

หล่อนก้มหน้า ไม่แม้แต่จะเงยขึ้นสบตากับเขาแม้แต่น้อย

“ฉันจะไปนอนแช่น้ำอุ่น ส่วนเธอใส่เสื้อผ้าซะ แล้วก็กลับไปห้องได้เลย”

“ค่ะ”

อัคเรศไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาทางสีหน้าเลย มีเพียงแค่แววตาเท่านั้นที่ไหววูบ เมื่อเห็นหยาดน้ำตาในดวงตาของน้ำตาล

น้ำตาลก็แค่ผู้หญิงขายตัว...

เขาไม่ได้ผิดนี่ที่นอนกับหล่อน เพราะเขาจ่ายเงิน และหล่อนก็เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเขาเอง

อัคเรศบอกตัวเองแบบนั้น พยายามหาเหตุผลมาช่วยทำให้ตัวเองขาวสะอาดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“คงถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะต้องโล๊ะเธอทิ้ง น้ำตาล”

เขาจะไม่มีทางตกลงไปในหลุมสวาทที่ตัวเองเป็นผู้ขุดลวงเอาไว้เองเด็ดขาด

เกมนี้จะจบลง...

ใช่...

มันจะจบลงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาจะหาผู้หญิงคนใหม่มาแทนที่น้ำตาล

ผู้หญิงที่สวยกว่า

หุ่นดีกว่า

ลีลาเด็ดกว่า

และเชื่อเถอะว่า ในหัวของเขาจะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อน้ำตาลอีกต่อไป

เขาทำได้แน่นอน...

ต้องทำได้แน่ๆ

อัคเรศอมยิ้ม ระบายยิ้มให้กับความคิดที่ยอดเยี่ยมของตัวเอง