5 สาวสวยในคืนฝนพรำกับความหวามแสนระทึก

“เลว เลวมาก นังกากี ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้นะ”

“แต่นี่มันเป็นเวลากลางคืนแล้วฝนก็ตกด้วย รินกลัว”

รินร้องขอความเมตตาจากเขาด้วยเนื้อตัวสั่น ดนัยจึงเหวี่ยงร่างบางออกห่างจนถูกละอองฝนที่ซัดใส่จนเนื้อตัวเปียกปอน

“ทำเลวด้วยการเอากับพ่อเลี้ยงผม คุณยังไม่กลัว แล้วกะอีแค่กลางคืนกับฝนตก คุณจะกลัวทำไม หรือจะให้ผมฆ่าคุณ ไป ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”

รินได้ยินดังนั้นจึงลนลานออกไปด้วยความกลัวสุดขีด และเธอเดินไปตามถนนท่ามกลางสายฝนและความมืด จนมาถึงบ้านชาติชาย และเขาก็ได้พาเธอเข้าไปพักผ่อนก่อนที่จะหนาวตายหรือถูกลากไปรุมโทรม

คืนแรกที่รินเข้ามาพักอยู่ที่บ้านของชาติชาย ซึ่งหนุ่มใหญ่ดูแลเป็นอย่างดี ทั้งเรื่องอาหาร เสื้อผ้าที่ให้คนงานผู้หญิงออกไปซื้อมาเพิ่ม เพราะรินขออาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อน พร้อมกับเล่าเรื่องถูกคนรักไล่ออกจากบ้านพักด้วยเหตุผลที่ว่า

“คนรักเก่าเขามาหา แรก ๆ ก็คุยกันดี พอรินหลับ เขาก็แอบไปมีอะไรกัน รินตื่นขึ้นมาเห็น เขาโมโหก็เลยไล่รินออกจากบ้านค่ะ”

รินโกหกชาติชายอย่างเป็นตุเป็นตะ ซึ่งเขาไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเศร้ากับผู้หญิงคนนี้ จึงเกิดความสงสาร หนุ่มใหญ่เข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับวางชามข้าวต้มปลากะพงลงตรงหน้าเธอ เช้านี้เขาลงครัวทำเองกับมือ

“เลวได้ใจเลยครับ คุณรินกินข้าวต้มปลากะพงก่อนนะครับจะได้มีแรง แล้วนี่น้ำองุ่นคั้นสดเย็น ๆ ผลิตผลจากไร่ครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ คุณดีเหลือเกิน ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้ตรงหน้าอกกว้าง และจงใจเบียดร่างงามเข้าหา ซึ่งเขาใจเต้นแรงด้วยความเสน่หา กลิ่นกายสาวนั้นเร้าอารมณ์อย่างที่สุด โดยปลุกความง่านในเพศรสให้ลุกขึ้นมา แต่หนุ่มใหญ่พยายามสะกดความรู้สึกอย่างที่สุด

สิ่งที่เขาทำได้ก็คือ โอบร่างของรินเอาไว้พอหลวม ๆ โดยไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป ทั้งที่เขาอยากทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ

ขณะที่คนทั้งสองรับประทานอาหารมื้อเช้ากันอยู่นั้น ฝนได้ตกพรำมาอีก ซึ่งก็สร้างความเย็นและชุ่มฉ่ำแก่คนทั้งสองเป็นอย่างงยิ่ง

“ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน ผมก็คงไม่ค่อยได้ออกไปดูไร่องุ่น นอกจากให้คนงานกับเนตร ซึ่งเป็นผู้จัดการดูแลไปก่อน ผมก็อยากพัก นอนดูสายฝนเย็น ๆ บ้าง”

“ก็ดีนะคะ ท่าทางคุณทำงานหนักควรจะพักบ้าง รินกินข้าวต้มเสร็จแล้ว รินจะเอาไปล้างให้นะคะ”

“ขอบคุณมากครับ”

ชาติชายมองตามร่างงามที่เก็บจานและชามอาหารบนโต๊ะเข้าไปล้างในครัว เขาเดินตามเข้าไปดูด้วยความรู้สึกกระชุ่มกระชวย

แม้ชาติชายรู้ว่าอายุของเขา กับหญิงสาวคนนี้ห่างกันหลายปี แต่ไม่มีปัญหา ถ้าหากว่าจะทำอะไรบางอย่าง เพื่อให้เกิดความสุข เขายินดีที่จะให้ริน หญิงสาวผู้ที่เขาไม่รู้หัวนอนปลายเท้า พักอยู่ที่นี่ตลอดไป จนกว่าเธอจะพอใจ

ชุดชั้นในของเธอซักตากเอาไว้ แม้ว่ามีเครื่องอบ แต่เธอก็ผึ่งให้มันแห้ง วันนี้เธอจึงไม่สวมสิ่งใด ๆ เวลาเคลื่อนไหวร่างกาย นมที่อยู่ใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ของเขา มันก็ปรากฏให้เห็นจุกอย่างชัดเจน หนุ่มใหญ่มองด้วยความรัญจวน

“คุณริน วันนี้ ผมจะให้คนงานผู้หญิงไปหาซื้อเสื้อผ้าให้คุณใส่นะครับ ตอนนี้ก็ทนใส่ของผมไปก่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก อุ๊ย !”

รินเก็บจานเรียบร้อยแล้ว แต่เธอกลับสะดุดเท้าตัวเอง ทำท่าจะล้มลงไปกองกับพื้น ชาติชายเห็นดังนั้นจึงโอบกอดร่างงามเอาไว้ในอ้อมแขน ซึ่งก็เป็นที่ต้องการของสาวสวยเช่นกัน

“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่ล้มแล้วนะ”

หนุ่มใหญ่พูดเสียงสั่น แล้วสบตากับรินที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ความร้อนผ่าวต่อการสัมผัสเรือนกายเกิดขึ้น ขณะนั้นฝนพรำลงมาอีก หญิงสาวเบียดร่างสวยเข้าหา อกอวบสล้างที่ไร้ยกทรงจึงเบียดกับหน้าอกแกร่งด้วยความจงใจ

ชาติชายถึงกับใจเต้นแรง อารมณ์รักในเรื่องเพศได้เกิดขึ้นมาแล้ว เวลานี้หัวไอ้ใบ้มันผงกหงิก พร้อมที่จะรับศึกอย่างเต็มที่

“ขอบคุณค่ะ แต่รินหนาวจัง ฝนตก และลมแรงอย่างนี้ รินอยากนอนพักค่ะ”

“ได้ครับ ผมจะพาคุณไปนอนนะ”

ไม่ต้องพูดกันให้มากความ เพราะเวลานี้ คนทั้งสอง อยากที่จะมีความสัมพันธ์ทางกายด้วยกันอย่างเต็มที่ เมื่อหญิงร่านเจอกับผู้ชายที่ร้างในเรื่องเซ็กซ์มานาน เรื่องจึงไม่ยากแต่อย่างใด