เหยื่อเดินมาหาผู้ล่า

“ คุณแม่คะ ไหวไหมคะ ”

“ ไม่เป็นไรน้องดา แม่ไม่เป็นไร ” ก่อนที่หญิงกลางคนจะเอ่ยกับเขา

“ พ่อหนุ่ม ฉันต้องขอแสดงความเสียใจด้วยอย่างสุดซึ้งกับข่าวร้ายนี้ ฉันเสียใจด้วยจริง ๆ ”

“ ใช่ค่ะ น้องดาเองก็เสียใจ ถ้าหากพี่ดุลทราบก็คงจะหัวใจสลายมาก ” หญิงสาวหลุดพูดแทนตัวเองกับชายหนุ่มด้วยสรรพนามอันคุ้นเคย นักรบยกยิ้มที่มุมปากอย่างขัน ๆ พร้อมเอ่ยเหน็บแนม

“ หัวใจสลายเลยเหรอครับ แหม คุณน้องดานี่ท่าทางจะรักพี่ชายมากนะครับ เห็นออกตัวแทนทุกอย่าง ทั้งที่การกระทำของพี่ชายหลาย ๆ อย่างก็ไม่น่าจะเป็นคนดีสักเท่าไร ” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้เขาอีกครั้ง

“ น้องดาขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ใช่ค่ะ เราเป็นพี่ชายน้องสาวที่รักกันมาก น้องดาทราบดีว่าพี่ชายเป็นคนอย่างไร และขอยืนยันว่า พี่ดุลรักคุณนารีด้วยใจจริงค่ะ ”

ดวงตาคมกล้ามีประกายวาววาบขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะพิจารณาหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง

ดวงตากลมโต ขนตางอนยาวโดยธรรมชาติ อยู่ภายใต้คิ้วโก่งสวย ไม่ได้ปรุงแต่งหรือลงสีแต่อย่างใด จมูกเล็กโด่งรั้น รับกับปากรูปกระจับสีชมพูระเรื่อ เครื่องหน้าหวานเหมาะเจาะอยู่ภายใต้กรอบหน้ารูปไข่ หน้าผากนูนสวย รูปร่างบอบบางผิวขาวเนียนละเอียดเช่นลูกผู้ลากมากดีทั่วไป เธอสวมชุดเดรสกระโปรงสีชมพูอ่อนผ้าชีฟองบางเบาแขนตุ๊กตา ยาวแค่เข่า เธอดูสวยหวาน ดูใสซื่อ ดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ถ้าหากความบริสุทธิ์สวยงามนี้ ถูกขยี้จนแหลกเหลวแล้วเหยียบซ้ำ ๆ มันจะเป็นยังไงนะ !

มุมปากหยักยกยิ้มคล้ายหยันขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาว

“ คุณบอกว่าไงนะครับ พี่ชายของคุณเนี่ย รักคุณมากใช่หรือเปล่า ” ไอรดาพยักหน้างง ๆ กับคำถาม

“ ใช่ค่ะ พี่ดุลกับน้องดา เราเป็นพี่น้องที่รักกันมาก เราห่างกันห้าปี แต่พี่ดุลก็ใจดี เป็นเพื่อนเล่นกับน้องดามาตลอด ดูแลน้องดาเสมอ ”

“ เหรอครับ ดีจังเลยนะครับ ”

“ เอ่อ... ค่ะ ดี คุณนักรบเองก็รักน้องสาวมากเช่นกันใช่ไหมคะ ”

“ ใช่สิครับ ผมรักน้องสาวและแม่ของผมมากกว่าอะไรทั้งหมด ผมบอกแล้ว น้องเจ็บผมก็เจ็บ ”

“ คุณช่างเป็นพี่ชายที่แสนดีจริง ๆ เหมือนกับพี่ดุลที่รักและห่วงน้องดาอยู่เสมอ ”

“ แล้วเวลาที่คุณเจ็บ พี่ชายของคุณเจ็บด้วยหรือเปล่า ”

“ แน่นอนสิคะ ทำไมคุณถามคำถามแบบนี้ล่ะ ”

“ อ๋อ ไม่มีอะไรน่ะ ผมแค่นึกถึงทฤษฎีที่มีใครสักคนเคยพูด ว่าถ้าหากเรารักใครสักคนมาก ๆ เวลาที่คนคนนั้นเจ็บหรือโดนทำร้าย เรานี่แหละที่จะเจ็บยิ่งกว่า ” ไอรดายิ้มหวาน แล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ ก็น่าจะใช่นะคะ เวลาที่น้องดาโดนแกล้งตอนเด็ก ๆ พี่ดุลก็จะไล่จัดการให้เสมอ บางทีสมุดดินสอน้องดาหาย พี่ดุลตามกลับมาไม่ได้ ยังร้องไห้มากกว่าน้องดาอีก จริงไหมคะคุณแม่ ”

ท้ายประโยคหญิงสาวหันไปถามแม่ของตน ที่ยิ้มออกเมื่อได้ระลึกถึงความหลัง

“ จริงสิ ฉันเชื่อว่าคุณนักรบก็คงเข้าใจดี เพราะเป็นพี่ชายที่รักน้องสาวมากเช่นเดียวกัน ”

นักรบยกยิ้ม ก่อนที่จะกวาดสายตามองไอรดาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าราวกับจะเขมือบเธอเข้าไป หญิงสาวหันมาเจอสายตาคมกล้านั้นก็ตัวชาวาบ

ทำไมเขามองเธอด้วยสายตาแบบนั้นนะ ทำไมรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย ไม่หรอกน่า นั่นเขากำลังส่งยิ้มให้เธออยู่นี่นา หญิงสาวบอกกับตัวเอง

หารู้ไม่ว่า อันตรายกำลังคืบคลานมาเยือน !

การแก้แค้นที่แสนหวานกำลังจะดำเนินขึ้นแล้ว โดยที่เหยื่อเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาผู้ล่าเอง นรกทรงโปรดแท้ ๆ !

ไม่มีอะไรจะดีและเหมาะสมกับการแก้แค้นได้เท่ากับการทำลายของรัก เพราะเจ้าของมันจะเจ็บปวดยิ่งกว่านั้นทบเท่าทวีคูณ !

“ แล้วพวกคุณจะทำยังไงเหรอครับ หมายถึงเรื่องตานาวีหลานของผมเนี่ย ” คุณหญิงดุษฎียิ้มออกทันทีที่น้ำเสียงของ ชายหนุ่มเริ่มอ่อนลง

“ ถ้าหากว่าคุณนักรบไม่รังเกียจ ฉันก็จะขอรับหลานเข้าไปอยู่ด้วยที่บ้านได้ไหมจ๊ะ ฉันและน้องดาจะดูแลอย่างใกล้ชิด แม้ว่าจะมีคนใช้ก็เถอะ จะไม่ให้คลาดสายตา จะส่งเสียและเลี้ยงเขาอย่างดีที่สุด ให้เขาได้ไปอยู่กับตาดุล พ่อของเขา ”

“ ผมก็อยากให้หลานไปอยู่กับท่านหรอกนะครับเพราะตระกูลท่านร่ำรวย หลานผมคงสุขสบายไปยันชาติหน้า ติดแต่ว่า ผมกับแม่เนี่ยเลี้ยงกันมาแต่อ้อนแต่ออก หลานมันก็จะติดเรา พอไม่อยู่ด้วยกันก็คงจะร้องไห้งอแงหา ไม่เพียงเท่านั้นแม่ของผมเองท่านก็แก่แล้ว หากว่าพรากหลานคนเดียวที่เกิดจากลูกสาวที่เพิ่งจากไปล่ะก็ แม่ของผมก็คงจะอกแตกตรอมใจตายตามน้องสาวผมกันพอดี ” คุณหญิงดุษฎียกมือขึ้นทาบอก

“ อย่าพูดอย่างนั้นเลยพ่อหนุ่ม ฉันใจคอไม่ดี อย่าให้มีใครต้องเสียใจต้องตายอีกเลย ถ้าอย่างนั้นจะมีวิธีแก้ไขได้อย่างไรนะ พ่อลองเสนอมาสิจ๊ะ ”