สุดเสน่หาน้องชายสามี

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

..........

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

สุดเสน่หาน้องชายสามี

“หวัดดีครับเฮียก้อง”

ชายหนุ่มลูกครึ่งอิตาลี หน้าตาสุดหล่อเหลา ผิวสีแทน รูปร่างสูงใหญ่สะดุดตา ยกมือไหว้ ‘ก้องภพ’ พี่ชายต่างบิดา หลังจากลงรถแท็กซี่ที่ขับมาส่งถึงหน้าประตูบ้านหลังใหญ่ เป็นบ้านเดี่ยว ตั้งอยู่ในโครงการหมู่บ้านจัดสรรราคาแพงย่านปริมลฑล

“เฮ้ย… วิลลี่… ไปไงมาไงวะนี่ จะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้า”

ก้องภพรีบเปิดประตูรับน้องชาย

“โทรศัพท์แบตหมดครับเฮีย… เลยถือโอกาสเซอร์ไพรส์”

วิลลี่ก้าวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของพี่ชาย เห็นก้องภพสวมเสื้อผ้าต่างไปจากชุดลำลองอยู่กับบ้าน ดูราวกับว่าวันนี้พี่ชายกำลังจะออกไปไหน

“เฮียจะไปไหนครับ”

วิลลี่ถาม

“เฮียมีงานว่ะ… กำลังจะไปเวียดนาม แต่ไปไม่นาน พรุ่งนี้ค่ำๆ ก็กลับ… ”

ก้องภพบอกธุระ

“ว้า… ผมตั้งใจว่าจะมาพักกับเฮียสักคืน”

วิลลี่ทำเสียงผิดหวังที่รู้ว่าพี่ชายจะไม่อยู่บ้าน

“งั้นผมคงต้องไปนอนโรงแรม”

วิลลี่กล่าว

“ก็ไม่เป็นไรนี่หว่า… ก็พักที่นี่ รอเฮียกลับมา นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน”

“จะดีหรือครับ”

วิลลี่มองหน้าพี่ชายต่างพ่อ

“ดีสิวะ… อย่าคิดมากน่ะ บ้านเฮียหลังใหญ่ มีตั้งหลายห้อง นอนห้องข้างล่างติดกับห้องรับแขกก็ได้ อันที่จริงแกมาช่วงนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนพี่พิมพ์”

ก้องภพหมายถึง ‘พิมพ์ลดา’ ภรรยาของเขา คำพูดของพี่ชายทำให้ภาพของพี่สะใภ้แสนสวย ผุดวาบขึ้นในความคิดคำนึงของวิลลี่

“พี่พิมพ์สบายดีนะครับ”

วิลลี่ถามถึงภรรยาแสนสวยของพี่ชาย

“สบายดี… เข้าบ้านก่อนเถอะ”

ก้องภพเดินนำหน้า น้องชายซึ่งตัวสูงใหญ่กว่ามาก ลากกระเป๋าเดินทางสีดำใบเล็กตามเข้ามาในบ้าน พอเจอหน้าพี่สะใภ้ก็นั่งพูดคุยกันพักใหญ่ จากนั้นก้องภพก็ต้องแยกตัวออกมา เพราะว่าจะต้องเดินทางไปสนามบิน

“ฝากดูแลวิลลี่ด้วยนะพิมพ์”

ก้องภพสั่งภรรยา เดินเข้ามาโอบเอวพิมพ์ลดา หอมแก้มเสียงดังฟอด

“ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ก้อง… เดินทางปลอดภัยนะคะ วัน มะรืนเจอกันค่ะ”

พิมพ์ลดาจูบตอบ วิลลี่ช่วยลากกระเป๋าเดินทางของพี่ชายมาใส่ไว้หลังรถ ยืนส่งจนรถของพี่ชายแล่นลับไปจากสายตา

ในเวลาต่อมา

พิมพ์ลดาขับรถออกจากบ้านไปนานเกือบชั่วโมง พอกลับมาหล่อนก็จัดการแช่อาหารและกับข้าวไว้ในตู้เย็น

ทว่าในขณะที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นสอง จู่ๆ เจ้าของบ้านก็ได้ยินเสียงครางแปลกๆ ดังออกมาจากห้องพักของวิลลี่

‘เสียงอะไร… ?’

หัวคิ้วของหญิงสาวชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย ความอยากรู้ทำให้หล่อนเดินอ้อมมาทางด้านหลัง เพราะรู้ว่าจะมีหน้าต่างหนึ่งบานถูกเปิดทิ้งเอาไว้เสมอ

ซึ่งก็จริงอย่างที่พิมพ์ลดาคิด และภาพที่เห็นก็ทำให้หล่อนต้องยกมือขึ้นทาบอก อุทานกับสิ่งที่น้องผัวกำลังทำ

“โอ้แม่เจ้า”

ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า วิลลี่ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าล่อนจ้อน กำลังเอนกายลงบนโซฟาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือข้างหนึ่งรูดอวัยวะเพศร้อนผ่าวยาวใหญ่ของตัวเอง

“อ่า… พี่พิมพ์จ๋า… อูย… พี่พิมพ์จ๋า พี่พิมพ์สวยเซ็กซี่ถูกใจผมเหลือเกิน… ผมอยากเอาพี่พิมพ์สุดๆ”

วิลลี่ชักว่าวไปพลาง ปากก็ร้องครางเรียกชื่อพี่สะใภ้ไปพลาง ตอนนี้ภายในหัวของน้องผัวกำลังนึกถึงแต่ริมฝีปาก