NC

ดวงยิหวา....

ฉันขี้เกียจทะเลาะกับเขาก็หันมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ จนกระทั่งห้องนอนของเขากลับมาสะอาดเรียบร้อยอีกครั้ง และพอมันสะอาดฉันก็สังเกตว่าห้องของเขาตกแต่งได้หรูหราสมฐานะของเขาจริงๆ คนรวยก็รวยจริงๆ เนอะ ทุกอย่างดูดีมีราคาแพงทั้งนั้น

"เสร็จแล้วก็กลับได้ละ"

"ค่ะ งั้นฉันลาล่ะนะคะ สวัสดีค่ะ" ฉันลาเขาแต่ไม่ได้ยกมือไหว้เพราะฉันไหว้ไม่ลงถึงเขาจะอายุมากกว่าฉันก็เถอะ

"วันนี้เธอมาทำความสะอาดให้ฉันสองชั่วโมงก็หักไปสองร้อยค้างอีกเจ็ดหมื่นเก้าพันแปดร้อยบาท"

"ไม่ต้องสาธยายก็ได้ค่ะ" คือพอได้ยินจำนวนเงินที่ยังเป็นหนี้เขาอยู่แล้วฉันอยากจะเป็นลมแต่ฉันต้องสู้ค่ะ 

"อ่อแล้วก็มาทำงานให้ครบอย่าคิดหนีหนี้เด็ดขาดไม่งั้นฉันจะตามเธอถึงที่"

"ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกค่ะ รับรองว่าฉันมาทำงานให้คุณจนครบแน่"

"อืมก็ดี"

แบล็ค....

ผมมองตามยัยบ้านนอกที่เดินหน้าตึงออกไปจากห้องเพื่อปิดประตู ถามว่าทำไมผมถึงให้ยัยนี่มาทำความสะอาดแทนการให้ไอ้วอยมันชดใช้หนี้ให้เพราะผมไม่ได้ต้องการเงินไงอันที่จริงเสื้อตัวเดียวผมทิ้งไปเลยก็ได้ไม่เสียดายเลยสักนิดเพราะผมรวยไง แต่ผมต้องการให้ยัยนี่มาทำความสะอาดเพราะผมเกลียดปากยัยนี่ แม่งจนแล้วไม่เจียมอวดเก่งดีนักแบบนี้ต้องสั่งสอนให้เข็ด

หลังจากยัยนั่นออกไปสักพักซูซี่ก็มาถึง ซูซี่เธอเป็นนางแบบลูกครึ่งที่กำลังมาแรงอยู่ตอนนี้ซึ่งซูซี่เธอมาถ่ายแบบที่เมืองไทยพอดีเรารู้จักกันตอนที่ผมไปเรียนที่อเมริกาช่วงมัธยมเรามีอะไรกันตอนอยู่ที่โน่นจนกระทั่งผมตัดสินใจกลับมาเรียนต่อที่ไทยเพราะแม่บ่นคิดถึงผมก็เลยกลับมาแต่มีข้อแม้ว่าผมจะไม่อยู่บ้านผมขออยู่คอนโดซึ่งแม่ก็อนุญาต อยากจะบอกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมคบด้วยผมเลือกเฉพาะผู้หญิงหน้าตาสวยๆสะโพกใหญ่ๆหน้าอกโตๆเท่านั้นถ้าไม่สวยจริงผมไม่เอาให้เสียเวลาหรอก สำหรับผมถ้าอยู่เป็นไม่ทำนิสัยงี่เง่าเอาแต่ใจก็คบกันต่อแบบยาวๆแต่ถ้าวันไหนทำตัวน่าเบื่อผมก็บอกเลิกทันทีแต่ก็ให้เงินค่าเสียเวลา คือถ้าผมไม่เอาก็คือไม่เอาเลยถึงจะสวยแค่ไหนก็ตาม

"คิดถึงจังเลยค่ะแบล็ค จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จุ๊บ"

พอเข้ามาในห้องซูซี่ก็รุกผมทันทีผมเองก็รุกตอบเธอเช่นกัน เราสองคนคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนโซฟาห้องรับแขกเสื้อผ้าหลุดรุ่ยผมกระชากเสื้อของซูซี่จนขาดก่อนจะก้มลงดูดหน้าอกของเธออย่างรุนแรงจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ

"อ๊าาา แบล็คขาดูดแรงๆค่ะซูซี่ชอบ แล้วเดี๋ยวซูซี่จะทำให้คุณ" ผมดูดหน้าอกซูซี่จนเป็นรอยแดงไปทั่วหน้าอกทั้งสองข้างหลังจากนั้นเธอก็ลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้นก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงของผมออก ผมยิ้มอย่างพอใจซูซี่เป็นผู้หญิงที่รู้ใจผมที่สุดเธอรู้ดีว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"ซี๊ดดดด แบบนั้น อ่าาาา แบบนั้นซูซี่ อ่าาา สุดยอด" 

แกร๊ก แอร๊ดดดด

"กรี๊ดดดดดด" เสียงกรี๊ดที่ดังอยู่หน้าห้องทำให้ผมกับซูซี่หันไปมองทันที

"เห้ยย!!!"

"ว๊ายยย"

"ยัยบ้านนอกเธอเข้ามาได้ไงวะ" ผมตกใจที่จู่ๆยัยบ้านนอกนี่ก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะผมรีบดึงกางเกงขึ้นทันที

"อร๊ายยย น่าเกลียดที่สุด ฮืออออ" ยัยนี่ยังเอาแต่เอามือปิดหน้าร้องกรี๊ดจนแสบแก้วหูผมลุกไปแล้วลากตัวยัยนี่ออกไปจากห้อง

"ใครอนุญาตให้เธอขึ้นมาวะ"

"คือ...คือฉันลืมกระเป๋าไว้ในห้องของคุณฉันก็เลยกลับขึ้นมาเอา ฮืออออ ไม่คิดว่าจะมาเจอคุณกำลังทำอะไรทุเรศๆโดยที่ประตูก็ปิด" ผมลืปิดประตูเหรอวะ ส่วนยัยนี่ก็ยังเอาแต่ปิดหน้าอยู่จนผมอดลำคาญไม่ได้ ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วก็มองหากระเป๋าของยัยนี่ที่วางอยู่ตรงในครัวผม

"แม่งกระเป๋าหรือผ้าขี้ริ้ววะ" ผมจำใจหยิบกระเป๋าสีเหมือนผ้าขี้ริ้วขึ้นมาแล้วยื่นให้ยัยบ้านนอกที่ยืนตัวสั่นอยู่หน้าห้อง

"เอาไป แล้วก็ไม่ต้องขึ้นมาอีกล่ะ"

"ฉันก็ไม่ได้อยากขึ้นมาเห็นอะไรน่าเกลียดแบบนี้เหมือนกัน อี๋อะไรก็ไม่รู้ยาวๆน่าเกลียด" ยัยนี่หมายถึงอะไรวะที่น่าเกลียด