เมาแล้วเรื้อนNC

แบล็ค....

"หื้ออออ พี่แบล็คคคคคค จาพาหวาปายหนายยยยยย" สุดท้ายก็เป็นผมกับไอ้วอยที่ช่วยกันพยุงร่างของยัยตัวปัญหานี่มาที่รถของผม

"หวา คืนนี้ไปนอนกับไอ้แบล็คก่อนนะ เพราะพี่ไม่รู้ว่าหอเราอยู่ไหน"

"ฮืออ เสียงครายยยย เอื๊อกกกกก"

"พี่เองพี่วอยจำไม่ไ่ด้เหรอ"

"อ่ออออ พี่วอยยยยยแฟนพี่โมดดดดดดดด เอื๊อกกกก"

"แทนที่มึงจะโทรถามเมียมึงนะไอ้วอยว่าหอยัยนี่อยู่ที่ไหนกูจะได้ไปส่ง"

"เมียกูบ่นปวดท้องป่านนี้คงกินยานอนหลับไปแล้วล่ะกูไม่อยากรบกวนเมียกู"

"เหอะไอ้คนกลัวเมีย" 

"เออลองมีเมียมั่งมึงก็ไม่ต่างจากกูหรอกไอ้แบล็ค"

"มึงคิดว่าคนอย่างกูจะมีเมีย??"

"เอ้อ กูจะคอยดูว่าชาตินี้มึงจะมีเมียหรือไม่มีเมียไม่แน่นะเว้ยเมียในอนาคตของมึงอาจจะเป็นยิหวาก็ได้ใครจะไปรู้55555"

"พูดเชี่ยไรไร้สาระถ้ากูเอายัยนี่เป็นเมียมึงเรียกกูไอ้หมาแบล็คได้เลย"

"เอ้ออออกูจะซ้อมเรียกมึงตั้งแต่วันนี้เลย ไอ้หมาแบล็ค5555"  มันล้อผมเสร็จก็เดินหัวเราะเข้าร้านไปเลย ไอ้เชี่ยนี่พูดจาไม่สร้างสรรค์

และสุดท้ายผมก็ต้องขับรถพายัยนี่มาที่คอนโด แม่งเอ้ย

"ฮือออ หนาวววว หนาววววขอกอดหน่อยยยยย" ยัยนี่นั่งไม่นิ่งมาตลอดทางตอนนี้เริ่มเลื้อยตัวเข้ามาซุกตัวเข้าหาผมจนผมจับพวงมาลัยไม่ถนัดจนรถส่ายไปส่ายมาผมถึงกับต้องรีบหักพวงมาลัยเข้าข้างทางเพราะไม่งั้นได้ตายเป็นผีเฝ้าถนนแน่ๆ

"หนาววจางงงเลยยย ฮือออออ" ผมหันหลังมองหาเสื้อหนาวเผื่อติดรถมาแต่ก็ไม่มีสักตัวผมก็เลยต้องปรับแอร์

"นั่งดีๆดิ๊" ผมบอกยัยนี่ที่กำลังขยับตัวขึ้นมานั่งบนตักของผม แล้วด้วยความที่กระโปรงนักศึกษาของยัยนี่เป็นกระโปรงพลีสยาวคลุมเข่าทำให้เธอก้าวขาขึ้นมานั่งคร่อมตักผมได้โดยง่าย

"ซี๊ดดด อื่มมมม ยัยตัวแสบลงไปเดี๋ยวนี้"  ผมอยากจะบ้าตายด้วยความที่ภายในรถมันแคบทำให้ผมขยับตัวลำบากทำให้ตรงนั้นของผมกับยัยนี่เสียดสีกัน

"อื้ออออ อะไรมันแข็งๆทิ่มจิ๊มิ  ฮือออหวาเจ็บบบบจิ๊มิ ฮืออออ"

"ลงไป" ผมกลั้นความรู้สึกแล้วบอกให้คนเมาลงไปจากตักของผมแต่เหมือนจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

"ม่ายยยลง ฮือออ หวาหนาวววว"

"ก็หรี่แอร์แล้วไงวะจะมาหนาวอะไรอีก เห้อออออ" ผมหันไปทางไหนก็มีแต่ความมืดนานๆทีถึงจะมีรถผ่านมาสักคันหนึ่ง

"พี่แบล็คคคคค  หวาาาชอบพี่แบล็คคคค"

"แต่ฉันไม่ได้ชอบ อุ๊บ" ผมถูกยัยนี่จู่โจมยัยนี่คว้าคอผมเข้าไปแล้วก้มหน้าลงมาจูบผมอย่างไม่ประสาเหมือนคนจูบไม่เป็น ตอนแรกผมจะผลักออกแต่พอได้สัมผัสเรียวปากนุ่มๆกับกลิ่นหวานๆภายในปากผมก็รู้สึกติดใจปากยัยนี่ทำไมหวานจังวะ ผมจูบตอบยัยนี่ซึ่งมันทำให้ผมรู้ว่ายัยนี่จูบไม่เป็นจริงๆจูบแบบสะเปะสะปะแต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

"หื้ออออ หายใจไม่ออก" เป็นยัยนี่ที่ทนไม่ไหวผลักผมออกแทนคงหายใจไม่ทัน

"จะลงไปได้หรือยัง"

"ฮือออ พี่ทามมายต้องไล่หวาาาาา ฮืออออ หวาชอบพี่แต่พี่ใจร้าย ฮือออ หวาไม่สวยใช่ม๊ายยย หวานมไม่หย่ายยใช่ม๊ายยยย" พูดไปก็เอามือบีบหน้าอกตัวเองพร้อมกับถอดประดุมเสื้อนักศึกษาตัวเองออกจนเผยให้เห็นหน้าอกคู่โตที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาตัวโคร่งที่ยัยนี่ใส่ พอเห็นเต็มตาทำเอาผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพิ่งรู้ว่ายัยนี่สวยซ่อนรูปจริงๆ ผมอดใจไม่ไหวเอามือไปจับและคลึงหน้าอกยัยนี่เบาๆ

"อ๊าาา พี่แบล็คอย่าบีบ ฮืออออออ" แต่ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุผมบีบเคล้นแรงขึ้นๆเรื่อยๆ นิ่มมือดีชิบของแท้แม่ให้มาชัวร์

"หื้อออ มันเจ็บค่าาาาาา หวาเจ็บบบบ" แต่ไม่รู้ยัยนี่เจ็บประสาอะไรเอาหน้าอกมาเบียดใกล้หน้าผมจนหน้าของผมจมไปกับร่องอกคู่โตคู่นั้นและด้วยความที่มันใกล้มากทำให้ผมได้กลิ่นแป้งอ่อนๆลอยมาเตะจมูกมันหอมแบบไม่ฉุนเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผมมีอะไรด้วย และด้วยความที่ผมเองก็ดื่มมาเหมือนกันทำให้สติของผมก็ไม่ค่อยเต็มร้อยสักเท่าไหร่ประกอบกับมีของดีๆมาล่อตาล่อใจขนาดนี้เป็นใครจะอดใจไหวผมก็เลยจับมันเข้าปากพร้อมกับดูดและเลียเบาๆ

แผล่บ แผล่บ แผล่บ ปากว่าหวานแล้วนมแม่งยิ่งหวานกว่าผมเหมือนจะติดใจก็เลยจับมาดูดอีกข้างสลับไปมาข้างนึงดูดอีกข้างก็เอามือบีบขยำนุ่มมือชิบ

"อื้อออออ อย่าดูดนมค่าาาาาามัน..มัน ฮือออ มันแปลกๆ"

"เสียวหรือเปล่ายัยบ้านนอก"

"ฮืออ เสียวค่าา เสียว"

"อยากเสียวมากกว่านี้มั้ย" ผมเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าอกคู่โตก่อนจะถามแต่ยัยนี่ไม่ตอบแต่กลับเอาหน้ามาซบลงที่ไหล่ของผมครางอือครางอาฟังไม่ได้ศัพท์

"เห้ย ได้ยินมั้ยที่ถาม หวา ยิหวา"

"......." เงียบครับไร้เสียงตอบรับ ผมดันร่างยัยนี่ขึ้นมาเพื่อดูว่าทำไมถึงเงียบไป ปรากฏว่ายัยนี่หลับไปแล้วครับดูดนมแป๊บเดียวแม่งหลับเฉย แล้วอารมณ์ของผมที่ค้างอยู่ตอนนี้ล่ะใครจะรับผิดชอบ ก็คงไม่ใช่ใครหรอกครับก็ต้องเป็นยัยนี่แล่ะที่ต้องรับผิดชอบ ตอนนี้สวยไม่สวยค่อยว่ากันปิดไฟมันก็มองไม่ออกหรอกว่าสวยมั้ยขอแค่จับแค่สัมผัสแล้วมันฟินก็พอ

ผมขับรถกลับคอนโดอย่างไวก่อนจะอุ้มร่างยัยนี่ขึ้นลิฟต์มาอย่างทุลักทุเลเพราะยัยนี่ดิ้นเหมือนละเมอแต่ไม่ตื่น ผมจับยัยตัวปัญหาโยนลงบนเตียงผมมองร่างไร้สติที่นอนอยู่บนเตียงอย่างหมายมาดยังไงผมก็ต้องได้ปลดปล่อย อย่าหาว่าเลวเลยนะยัยนี่มาปลุกอารมณ์ผมก่อนนี่นา ช่วยไม่ได้

เช้าวันต่อมา...

ดวงยิหวา....

"หื้อออออออ" ฉันบิดขี้เกียจพร้อมกับลืมตาขึ้นมาแต่พอมองไปรอบๆทำไมห้องของฉันมันดูแปลกตาไปมันไม่ใช่ห้องนอนที่หอหรือห้องนอนที่บ้าน แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน ฉันดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปเจออะไรบางอย่างที่ขยับไปมาอยู่ข้างๆ

"กรี๊ดดดดดดด"

"เห้ย แหกปากอะไรแต่เช้าวะ" 

"พี่แบล็ค!!!! เอ่อคุณแบล็คคุณทำอะไรหวา"

"ใครจะไปทำอะไรเธอ เธอนั่นแล่ะที่ทำฉันก่อน"

"ไม่จริงอ่ะ หวาจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร"

"แล้วรอยดูดที่คอฉันคนทำ"

"เอ่อ หวาทำเหรอคะ"

"เออคิดว่าฉันดูดคอตัวเองหรือไง แม่งเมาละเรื้อนคุมตัวเองไม่ได้ รู้งี้ฉันให้เธอมาทำงานใช้หนี้ก็ดีแม่งเอ้ยเมาละเป็นภาระซ้ำยังมาทำมิดีมิร้ายฉันอีก ฉันต้องเปลืองตัวให้ผู้หญิงอย่างเธอรู้ถึงไหนอายถึงนั่น"  ฉันอดน้อยใจเขาไม่ได้ที่เขาพูดแบบนี้ทั้งที่ฉันเป็นฝ่ายเสียหาย

"ถ้าไม่บอกก็ไม่มีใครรู้หรอกมังคะ" ฉันพูดประชดเขา

"ตื่นละก็ลุกแล้วกลับหอเธอได้ละ"

"ไปแน่ค่ะไม่ต้องไล่หรอก"

"อืมแต่ฉันไม่ไปส่งหรอกนะ"

"หวารู้ค่ะว่าคุณไม่ใจดีกับหวาขนาดนั้นหรอก เอ่อว่าแต่เมื่อคืนเรามีอะไรกันหรือเปล่าคะ"

"ถึงเมื่อคืนฉันจะดื่มมาแต่สติครบทุกประการไม่ยอมให้เธอทำอะไรฉันหรอกน่าสบายใจได้ของๆเธอยังอยู่ดีไม่ได้เพราะฉันไม่ได้แตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ"

"ขอบคุณนะคะที่ไม่ทำอะไรหวา"

"ฉันทำไมลงมากกว่า" คำตอบของเขาทำเอาฉันจุกอยู่ที่ลำคอแต่ก็ดีแล้วล่ะที่เขาไม่ทำ

"งั้นหวาขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะคะ"

"เชิญ แล้วก็เช็ดให้สะอาดด้วยล่ะฉันไม่ชอบใช้ห้องน้ำตอนมันเปียก"

"ค่ะ"

ฉันลุกจากที่นอนด้วยความรู้สึกมึนๆอยู่ก่อนจะสังเกตร่างกายตัวเองว่าตรงนั้นของฉันยังอยู่ดีอยู่ใช่ไหมเพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจิ๊มิของฉันฉันต้องรู้สึกบ้าง แต่พอฉันยืนขึ้นและเดินมันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตรงที่ฉันรู้สึกมันคือหน้าอกมากกว่า ทำไมฉันรู้สึกปวดหน้าอกเจ็บๆแสบๆก็ไม่รู้ ฉันรีบเข้าห้องน้ำทันทีก่อนจะถอดชุดนักศึกษาตัวเองออกทีละชิ้น ฉันมองไปที่กระจกบานใหญ่ตรงหน้าทำให้ฉันเห็นว่าหน้าอกของฉันมีรอยแดงเป็นจ้ำๆหลายจุด ลามไปถึงหน้าท้องของฉันอีก แต่นั่นยังไม่ช็อคเท่ากับคราบอะไรบางอย่างสีขาวขุ่นที่มันเลอะตรงหน้าขาของฉัน ฉันเอามือไปแตะดูมันเหนียวๆแฉะๆ ฉันไม่รู้ว่ามันคือคราบอะไรกันแต่แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาหาคำตอบ ฉันรีบจัดการอาบน้ำพร้อมกับใส่ชุดเดิมออกมาจากห้องน้ำโดยที่เขายังนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม

"หวาขอตัวกลับก่อนนะ"

"อือจะกลับก็กลับบอกทำไมวะ"

"แล้ววันนี้หวาต้องมาทำความสะอาดห้องคุณหรือเปล่า"

"ถ้าอยากหมดหนี้ไวๆก็มาถ้าอยากเป็นหนี้นานๆก็ไม่ต้องมา"

"โอเคค่ะ ถ้างั้นเย็นนี้หวาจะมาทำความสะอาดห้องให้"

"อืม ดี อ่อถ้าเข้ามาก็ซื้อข้าวต้มกุ้งเข้ามาให้ด้วยเดี๋ยวเอาเงินให้ฉันจะนอนต่อ"

"เอ่อแล้วคุณไม่ไปเรียนเหรอ"

"ถ้าไปแล้วจะฝากซื้อข้าวต้มมั้ยล่ะถามโง่ๆ"