ซุ่มซ่าม

ดวงยิหวา...

"ใช่ พี่เห็นเรามาทำงานก่อนเวลาทุกวันเลย วอยยังไงก็เพิ่มเงินให้น้องหน่อยนะ" พี่มดหันไปบอกพี่วอย

"อื้ม มันแน่นอนอยู่แล้ว เด็กขยันแบบนี้พี่สองคนช่วยเต็มที่"

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรไม่ต้องให้หวาเพิ่มก็ได้แค่ที่พี่ให้หวามาก็มากพอแล้ว" 

"ไม่ได้พี่ไม่ชอบเอาเปรียบใคร เอาเป็นว่าพี่จะคิดตามจำนวนเวลาที่เรามาทำงานจริงก็แล้วกัน โอเคนะ"

"ขอบคุณค่ะพี่วอยพี่มด พี่สองคนดีกับหวามากจริงๆ"

"เพราะเราเป็นคนดีไงพวกพี่ถึงอยากช่วย"

"หวาดีใจที่ได้รู้จักกับพี่ทั้งสองคน^^"

"พี่ก็ดีใจเหมือนกันที่มีน้องสาวที่น่ารักแบบเรา^^"

"งั้นเดี๋ยวหวาจะได้โทรบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องโอนเงินมาให้หวาแล้วเพราะหวาหาเงินเองได้แล้ว^^"

"เป็นเด็กดีจริงๆนะเราอ่ะ"

"หวาสงสารพ่อกับแม่ค่ะ พ่อกับแม่ทำนารายได้ก็น้อย ยังจะต้องมาส่งเงินให้หวาใช้อีก"

"เพราะท่านเป็นห่วงหวารักหวาไงท่านคงไม่อยากให้หวาลำบาก แต่ก็ดีแล้วที่หวารู้จักคิดหาเงินไม่เอาแต่พึ่งพาพ่อแม่"

"ถ้างั้นหวาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

"จ๊ะ^^"

หลังจากนั้นฉันก็มาช่วยพี่ๆในบาร์เช็ดแก้วจัดเตรียมของต่างๆเพราะร้านใกล้จะเปิดแล้ว ซึ่งอยากจะบอกว่าบาร์ของพี่วอยลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่นซะมากกว่าและคุ้นหน้าคุ้นตาหลายคนเพราะเป็นนักศึกษาในมหาลัย หนึ่งในนั้นก็คือพี่แบล็ครุ่นพี่ปีสี่คณะวิศวะที่ฉันแอบปลื้มตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้า ถามว่าเคยคุยกับเขาไหมไม่เคยเลยค่ะไม่เคยเข้าไปใกล้เขาเลยด้วยซ้ำได้แค่แอบดูอยู่ไกลๆซึ่งพี่แบล็คก็มาที่นี่บ่อยๆเหมือนกัน ส่วนใหญ่เขาจะมากับกลุ่มเพื่อนแล้วก็มีสาวๆมาด้วยแต่ละครั้งที่มาก็ไม่ซ้ำหน้าเลยสักคน

"วันนี้วันเกิดไอ้แบล็คเพื่อนพี่หวาคงรู้จักอยู่ พี่อยากให้หวาไปช่วยดูแลโต๊ะมัน"

"เอ่อ จะดีเหรอคะ คือหวาไม่กล้าเข้าไปใกล้พี่เค้าเลย" ฉันสารภาพกับพี่วอยไปตรงๆเพราะฉันกลัวไปทำซุ่มซ่ามใส่พี่เขาด้วยความเขิน คือถ้าฉันชอบใครแล้วฉันมักจะประหม่า

"ทำไม อย่าบอกนะว่าเขินมันอ่ะ"

"พี่วอย"

"เราชอบมันจริงดิ"

"ก็แค่ปลื้มๆค่ะ^^"

"แค่ปลื้มก็พอนะอย่าถึงขั้นชอบมันเข้าล่ะไอ้เชี้ยนี่มันร้ายมากพี่ไม่อยากให้เราเสียใจ พี่เตือนด้วยความหวังดีนะ"

"หวารู้ค่ะ หวาไม่กล้าคิดไปไกลถึงขั้นนั้นหรอกค่ะ"

"อ่อ ลืมบอกอีกอย่างไอ้เนี้ยมันชอบผู้หญิงสาวๆสวยๆหุ่นดีๆหน้าอกใหญ่ๆ"

"คะ??" ฉันไม่รู้ว่าพี่วอยจะบอกฉันทำไม

"พี่อยากจะบอกว่าเราน่ะไม่ใช่สเป๊กมันหรอก^^" พูดจบพี่วอยก็เดินหัวเราะออกไป

สุดท้ายฉันก็ต้องมาช่วยพี่ๆคนอื่นๆดูแลกลุ่มของพี่แบล็คเพราะยิ่งดึกเพื่อนพี่เขาก็มากันเยอะมากขึ้นจนแน่นรัาน  ฉันยืนอยู่ไกลๆไม่ได้เข้าไปใกล้เขาเพราะกลัวใจตัวเองจะสั่น ความมืดไม่ได้ทำให้ความหล่อของเขาลดน้อยลงไปเลยสักนิดเดียว

"ยิหวาเอาแก้วนี้ไปเสิร์ฟให้คุณแบล็คหน่อย" 

"คะ" ฉันที่กำลังยืนชื่นชมความหล่อของพี่แบล็คอยู่ก็ต้องตื่นจากความคิดหันไปหาพี่บาร์เทนเดอร์ที่เรียกฉันเมื่อครู่นี้

"ยืนเหม่ออะไรเรา อ่ะ เอาแก้วนี้ไปให้คุณแบล็คที"

"ค่ะ" ฉันยืนสูดลมหายใจลึกๆพร้อมกับรวบรวมความกล้าก่อนจะหยิบแก้วเครื่อดื่มแก้วนั้นเดินตรงไปยังโตีะที่พี่แบล็คนั่งอยู่ ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ใจฉันก็ยิ่งเต้นแรง

"เครื่องดื่มค่ะ ว๊ายยยย"

เพล้ง!!! ฉันทำแก้วเครื่องดื่มหกไปบนหน้าอกของเขา

"เห้ย เชี่ยไรวะ!!!" 

"เอ่อ หวาขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษอย่างรนรานมองหาผ้าเพื่อมาเช็ดเสื้อให้เขา ฉันวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดโต๊ะมาเช็ดๆให้แต่ถูกเขาปัดออกอย่างไง

"เอาผ้าอะไรมาเช็ดเสื้อกูวะ แม่เหม็นชิบหาย"

"เอ่อ ผ้าเช็ดโต๊ะค่ะ" ฉันสารภาพไปตามตรง

"ผ้าเช็ดโต๊ะ??"

"เอ่อ ค่ะ หวาขอโทษค่ะ หวาไม่ได้ตั้งใจ พี่แบล็คอย่าโกรธหวาเลยนะคะ"

"พี่?? เธอมีสิทธิ์อะไรถึงมาเรียกฉันว่าพี่"

"เอ่อออ"

"มีอะไรกันวะไอ้แบล็ค" พี่วอยกับพี่มดรีบเข้ามาดูเหตุการณ์ส่วนฉันก็ทำได้แค่ก้มหน้ากำผ้าเช็ดโต๊ะไว้ในมืออย่างรู้สึกผิด

"ก็เด็กเสิร์ฟร้านมึงอ่ะดิซุ่มซ่ามทำเหล้าหกใส่กู แม่งเอ้ยเสื้อกูตัวเป็นหมื่นใครจะรับผิดชอบ"

"น้องมันไม่ได้ตั้งใจหรอก"

"ไม่ได้ตั้งใจหรือซุ้มซ่าม" ฉันเงยหน้าขึ้นมาหมายจะขอโทษเขาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งทำให้เราสองคนสบตากันอย่างไม่ตั้งใจเพราะเขาจ้องหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว

"เดี๋ยวนี้ร้านมึงมึงรับเด็กเข้ามาทำงานมึงไม่เช็คก่อนเหรอวะ"

"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ"

"แม่งหน้าตาบ้านนอกชิบหาย เสียชื่อร้านมึงหมด"