ตอน 5

ใบหน้าหล่อเหลาคมคายขยับเปลี่ยนเป้าหมายไปดอมดมซุกซอกคอระหงอันหอมกรุ่น คนใต้ร่างแกร่งยังคงเคลิ้มไหวไปกับการกระทำที่ไม่ติดขัดพลิ้วไหวดุจปีกผีเสื้อคนเหนือร่าง แล้วเธอก็กำลังเข้าขั้นบ้าด้วยไม่สามารถสั่งตัวเองให้พ้นไปจากร่างกายเกินบรรยายของคนเหนือร่าง สมองอันชาญฉลาดเคยคิดเรื่องซับซ้อนได้ไม่ติดขัด ตอนนี้ไม่ต่างกับเด็กไร้ปัญญาเพราะมีมอดซอนไซ ไม่ได้แฟนนิงบอกตัวเองให้สลัดตัวเองจากความวาบหวามนี้ให้จงๆ ได้ ไม่...ไม่

อาการหายใจหอบถี่เพราะพยามยามสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ขาดใจตายยิ่งเธอทำแบบนั้นจึงคล้ายกับเป็นการครางกระเส่ามากกว่า ต้องการหายใจ

สิงหราชลอบยิ้มพึงใจ แล้วก็ปฏิบัติการต่อเพื่อเป้าหมายสูงสุด เขาไม่เคยคิดเรื่องจีบสาว ไม่เคยขาดการหักห้ามใจอย่างเช่นตอนนี้ ไม่ว่าอยากกินมากแค่ไหนเขาทนได้ เพื่อให้ผู้หญิงเรียกร้องที่จะกินเขามากกว่าการตะเกียกตะกายไปกินพวกหล่อน

นิ้วแกร่งอ้อมไปรูดซิปจั้มพ์สูทที่อยู่ด้านข้างของหญิงสาว รูดลากยาวลงไปจนถึงสะโพกงอนงาม และเขาจินตนาการไว้ว่าเวลาที่เธอส่ายร่อนบนกายเขาจะเร่าร้อนและซาบซ่านสักแค่ไหน สิงหราชจินตนาการพึงเพลิดไปเรื่อยราวกับฉากในละคร

ครั้นเมื่อทุกอย่างกำลังไปได้สวย เสียงหวานแผ่วพร่าจึงดังสอดแทรกมาราวกับ นกตัวน้อยกำลังจะสิ้นลม

“ฉันมีเจ้าของแล้ว” ในที่สุดแฟนนิงก็สามารถเค้นเสียงออกมาห้ามปรามพิษร้ายที่กำลังพ่นจากตัวอันทรงพลังทางเพศได้ซะที

“แฟนจ๋า” เขาเอ่ยเรียกเธอแบบสนิทแนบชิดด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ราวคนจะขาดใจด้วยการโดนขัดใจ

“นี่ไงหลักฐานคุณจะทำแบบนี้กับคู่หมั้นคนอื่นไม่ได้” สิ่งที่เธออยากพูดในตอนที่ถูกเขาจู่โจม หากแต่เรี่ยวแรงต่อต้านกลับหายไปสิ้นด้วยลิ้นที่ชำนาญการปรนเปรอขั้นเทพ แฟนนิ่งชูนิ้วนางค้างไว้ตรงหน้าสิงหราช จะบ้าตายเขาเก่งทุกขบวนท่าในการทำให้เธอไหวหวั่นขาดความเป็นตัวของตัวเองอย่างมาก ลืมอุดมการณ์ ลืมความตั้งใจทั้งหลายทั้งมวล

“ไม่มีใจให้ผมบ้างเชียวเหรอ ผมขอเป็นกิ๊กเป็นชู้ เป็นคู่นอนชั่วคราวของคุณก็ได้ ผมสัญญาเรื่องนี้คุณไม่พูดผมไม่พูดจะไม่มีใครรู้”

ร่างบางรวบรวมแรงที่เหลือน้อยนิดหยัดกายลุกขึ้นพร้อมกับผลักร่างที่ไม่ได้กดเธอให้จมอยู่ในกรงเล็บของเขากระเด็นเล็กน้อย จากนั้นจึงลุกขึ้นนั่งไม่กล้ามองหน้าเขาเกรงจะใจอ่อน นี่กระมังที่เธอเคยได้ยินข่าวสังคมว่ากันถึงความร้ายกาจทางเพศของหนุ่มในสกุลเฉิน ตอนนี้เธอกำลังเผชิญความยุ่งยากนั้นอยู่สินะ

“ฉันนอกใจเขาไม่ได้” เธอโพล่งออกมาเพื่อต้องการตัดปัญหา แหวนวงนี้ช่วยเตือนสติที่ปลิดปลิวของเธอได้ดีในระดับหนึ่ง ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับใจแล้วถ้าไม่เข้มแข็งพออีตาสิงหราช คงได้งาบเธอสมใจ จากนั้นเขาคงเขี่ยเธอราวกับก้นบุหรี่ที่ถูกสูบจนหมดม้วน

“แต่คุณนอกกายได้ ผมไม่ต้องการใจคุณ...ผมต้องการแค่ร่างกายของคุณ ชัดเจนมั้ยแฟนจ๋า” ต้นประโยคพูดจาเอาแต่ใจ หากแต่ท้ายประโยคออดอ้อน จนคนฟังใจหวิว

“พอดี” ใช่ว่าเธอไม่ไหวหวั่นตอบอย่างเต็มปากว่ามากเธอไหวหวั่น ทว่าจะพูดไปแบบนั้นคงไม่ได้ ร่างบางก้าวเดินด้วยอาการไม่มั่นคงแต่เธอก็สามารถทำได้ แม้ไม่ดีนักในหัวหวิวไปหมด บรรจุลีลาพลิ้วไหวของเขาในสมองจนยากสลัด แม้จะสลัดตัวออกจากกรงเล็บสิงห์หนุ่มได้ ก็ไม่ใช่จะสลัดเหตุการณ์และรอยตราตรึงที่เขาประทับบนเรียวปาก และตามส่วนต่างๆ ของร่างกายด้วยมือ ปาก จมูกโด่งของเขา

“คิดว่าผมจะยอมเหรอแฟนนิง” สิงหราชพ่นคำรามอยู่กับตัวเอง ก้าวตามร่างบางที่เดินไป แต่งตัวไป “แฟนจ๋า” เขาตะโกนไล่หลังเธอ หากว่าร่างบางเจ้าของกลีบปากอร่อยกลับไม่หยุดตามเสียงเรียก

และเมื่อคิดว่าจะวิ่งตามเธอ

“ไงพี่ชาย”

“หลีกไปอีเกิ้ล”

“ผมรู้ว่าในห้องนั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่กับแม่กินรีคนสวย”

“อีเกิ้ลนายแอบดูเหรอ” ขาที่เตรียมวิ่งตามแม่ร่างแน่งน้อยชะงักฉับพลัน หันมองน้องชายเพื่อต้องการคำตอบไอ้หมอนี่เห็นอะไรบ้างวะ

“บางส่วนเห็นพี่เลโอหายมานาน เลยออกมาตามพอดี...” คนเจ้าเล่ห์หยุดประโยคให้คนแอบไปกินของหวานได้คิดตาม

“พอดีอะไร” สิงหราชสะบัดเสียงถามน้องชายขณะสายตายังมองประตูที่หญิงสาวหายออกไป

“ก็เห็นพี่ชายตัวเองกำลังกัดกินแทะโลมสาวอยู่ล่ะสิ” ว่าพลางปรายตาไปตามเส้นทางที่ร่างอรชรวิ่งไป สงสัยพี่ชายเขาจะทำให้น้องนางไม่ประทับใจ เพราะประทับใจคงไม่วิ่งหนีหัวฟูแบบนั้นแน่ “ใจร้อนเกินไปมั้งพี่ชาย”

“หุบปากไปเลย” ไม่เคยถูกปฏิเสธ ไม่เคยถูกทิ้งกลางทางแบบนี้ สิงหราชเหมือนถูกตอกหน้าหงาย และไม่มีทางที่เขาจะปล่อยตัวเธอ ต่อให้มีเจ้าของก็เถอะสิงห์อย่างเขาจะทำให้เธอลืมผู้ชายคนอื่นทั้งโลก คำก็อ้างคู่หมั้น สองคำก็อ้างมีเจ้าของ ไม่ได้นอกใจซะหน่อยก็แค่นอกกายกันทีสองที และเมื่อกี้ก็ยังไม่ได้สักที

“อย่าอารมณ์เสียไปเลย ไปดื่มกับสาวๆ ที่พร้อมขึ้นเตียงกับพี่ดีกว่า” อินทรีตัดปัญหาเล็กน้อยที่ผ่านเข้ามาก่อกวนพี่ชาย ด้วยการเอาสาวสวยมาล่อ คืนนี้สิงหราชควรรับบทพรานบุญมากกว่าไล่ตามผู้หญิงคนเดียว

“พี่อยากกินแฟนนิงวะอีเกิ้ล” เขาบอกโดยไม่ปิดบังก็นี่เขาล่ะ พ่อนกขมิ้นสิงหราช เฉิน

“นี่คือสิงหราชเหรอ ไม่จริงมั้ง” ส่วนลึกอดขำไม่ได้ที่พี่ชายผู้แกร่งกล้า ไม่เคยขาดความอุ่นของเตียง กลับพ่นวาจาอยากกินแม่สาวที่ไม่ใยดีแบบนั้น รู้ถึงหูพี่ชายทั้งสองได้หน้ายับแน่ เสียเชิงสี่หนุ่มมังกรซะหมด

“เออ...ไปก็ไปเผื่อมันดีขึ้น” ผู้เป็นพี่ชายที่พลาดการเป็นชู้รัก กิ๊ก หรือแค่คู่นอนชั่วคราวของแม่สาวแฟนนิ่งชื่อน่ารักและน่ากิน ยอมก้าวตามน้องชายไปในที่สุด สวรรค์ที่รอเขาอยู่เบื้องหน้าทำไมต้องสนใจผู้หญิงที่กล้าปฏิเสธเขาด้วย

จากนาทีนั้นถึงแม้กรอกเครื่องดื่มลงคอแก้วแล้วแก้วเหล้าไม่บรรเทาความรู้สึก ทั้งหมดที่มีให้กับแฟนนิงความจริงคืนแห่งความสนุกนี้เขาควรลงเอยกับสาวสวยคนใดสักคนบนเตียงหนุ่ม หากแต่เมื่อกำลังโน้มใบหน้าลงประกบปากกับแม่สาวทรงโตเซ็กซี่ที่คลอเคลียอยู่แนบอก เขากลับนึกถึงแต่ภาพแฟนนิง จนทำให้เขาตั้งผงาดโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยโดยฉับพลัน

สิงห์หนุ่มนั่งอยู่ตรงสระว่ายน้ำหลังคฤหาสน์มังกร อาการและท่าทางหงอยราวกับสิงโตบาดเจ็บสาหัสรอความตาย ส่วนอินทรีที่กำลังเตรียมตัวไปทำงาน ได้ก้าวลงมาจากห้องนอนเจอมารดาจัดอาหารเช้าอยู่กับแม่บ้านจึงเดินเข้าไปทักทายกอดร่างอิ่มๆ กาลเวลาไม่เคยทำให้ไอยราร่วงโรยตามวัยได้ คุณชายเล็กแห่งสกุล หอมซ้ายหอมขวามารดา ราวกับเด็กห้าขวบอ้อนแม่ เขาเป็นแบบนี้ประจำจนคนเป็นแม่หลงเจ้าหนูคนเล็กมากเป็นพิเศษ

“เดี๋ยวๆ ชายเล็กอย่าเพิ่งอ้อนม้า” ไอยราดันร่างบุตรชายคนเล็กออกจากอ้อมอกเบาๆ แล้วหันไปมองตรงหลังบ้านผ่านกระจกบานใหญ่ แล้วภาพตรงหน้าคือสิงหราชที่นั่งอยู่ตรงขอบสระหย่อนเท้าลงในน้ำ สายตาเหม่อลอยราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง เพราะสีหน้ายู่ยี่ราวกับคนไม่ได้นอนระคนไป

“ทำไมครับ” บุตรลายคนเล็กขี้อ้อนหันไปทางเดียวกับมารดา ย่นคิ้วเพ่งสายตามองวัตถุนิ่งๆ นอกกระจก

“ดูโน่นสิ” ฝ่ายมารดาพยักพเยิดบอกกล่าว

“พี่เลโอ” อินทรีอุทานด้วยความแปลกใจ วันนี้คุณชายสามต้องไปทำงาน และเขากับบิดาต้องแนะนำพี่ชายให้รู้จักกับผู้บริหารและพนักงาน ในฐานะผู้บริหารอีกคน ทำไมยังอยู่ในชุดนอนลายทางอยู่ล่ะ

“อืม ม้าเห็นนั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เช้าก่อนเวลาอาหารซะอีก” เพราะสิงหราชมีโลกส่วนตัวสูง ต่างจากลูกๆ คนอื่น บางทีอาจมีเรื่องคิด หรือบางทีอาจจะกำลังปรับตัวเพราะเพิ่งกลับมาอยู่กับที่ไม่ได้โบยบินไปที่โน่นที่นั่นอย่างเมื่อก่อน ไอยราจึงให้เวลาและจังหวะกับลูกไม่บังคับให้ต้องรีบไปทำงาน ตามที่ได้ตกลงกันไว้จะให้ไปดูแลโรงแรมซีดรากอนร่วมกับอินทรี ส่วนอาวุธบิดานั้นตั้งใจวางมือในหน้าที่ที่ปรึกษาให้กับลูกๆ เท่านั้น เพราะวางรากฐานมาดีแล้ว