ตอนที่ 2. พลอยไม่ได้ร่าน

“ชอบค่ะ ว่าแต่คุณจะไม่ยอมบอกพลอยสักนิดเหรอคะ คุณชื่ออะไร เราสองคนทำแบบนี้กันมากี่ครั้งแล้ว?”

ไม้เงยหน้าหัวเราะ “ชื่อสำคัญกว่าการกระทำหรือไงครับ” ไม้ย้อนถาม แล้วก็โหย่งตัวคร่อมพลอยเอาไว้ เขาไม่อยากคิดเรื่องอื่น หากมีพลอยนอนอยู่ใกล้ๆ แบบไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เขาชอบความรู้สึกที่เกิดขึ้นช่วงนี้

ความจริง เขาควรเข้าหาพลอย ตอนที่มีสติมากกว่าช่วงเวลาที่เธอไม่รู้สึกตัว

“ผมชื่อไม้ คุณรู้แค่นั้นก็พอพลอย”

ไม้บอกแค่นั้น จากนั้นพลอยก็คิดอะไรไม่ออก ทั้งสองร่วมรักกันหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งพลอยหลับคาอ้อมแขนของไม้ไปเลย ทั้งๆ ที่คราบน้ำรักยังคงไหลทะลักเยิ้มรูสวาทของพลอยอยู่ ทั้งหมดทั้งมวลมันก็เป็นเหตุผลดีๆ มากพอที่จะทำให้เธอทนอยู่กับความเหงานั่นได้

เพราะว่าตอนนี้เธอมีคนที่เข้าใจ แล้วก็ชอบทำให้เธอรู้สึกดีๆ อีกด้วย

ตอนที่ 2. พลอยไม่ได้ร่าน

คงเพราะอาชีพของพลอย เธอเลยถูกมองด้วยสายตาอีกแบบหนึ่ง พลอยชินเสียแล้ว เธอไม่ได้ร่าน มันก็แค่อาชีพ อาชีพหนึ่งที่สามารถเลี้ยงตัวได้ พลอยชอบเต้น การเต้นของเธอช่วยให้เธอปลดปล่อย พอถึงเวลาทำงานพลอยก็ขึ้นไปเต้นตามปกติ เธอใส่ชุดsexy เสื้อชั้นในด้านบน ด้านล่างมีสายรัดเอว ถุงน่องสายและกางเกงชั้นในบางๆ แล้วก็สวมทับด้วยกางเกงยีนตัดขาสั้นเต่อ พลอยเริ่มเต้นตั้งแต่ตอนหัวค่ำ เพราะเธอไม่อยากเลิกงานดึก เธอเต้นได้พักใหญ่ๆ ก็ถึงเวลาพักช่วง เธอเดินเลยไปที่ห้องนํ้า อยากล้างหน้า ล้างตัวนิดหน่อย ตัวเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ เลยรู้สึกไม่สบายตัว เธอเดินเกือบถึงห้องนํ้าแล้ว จู่ๆ ก็มีใครสักคนดึงข้อมือเธอ ดันเธอเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งที่ว่างอยู่

คนคนนั้นปิดปากเธอ พลอยตกใจมาก ในความมืดเห็นแค่ใบหน้าลางๆ น่าจะเป็นเป็นบาร์เท็นเดอร์คนใหม่ ที่เพิ่งเข้ามาทำงาน เขามีร่างกายกำยำและหล่อเข้มสะดุดตามากคนหนึ่ง

“อะ อ่อยอะ!!” พลอยพยายามขัดขืน

เกมก้มหน้าลงมอง เขายิ้มใส่ตาพลอย “อย่าเสียงดังสิ เธอเองก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”

พลอยเม้มปาก ภาพลักษณ์ของเธออาจเป็นแบบนั้น แต่เธอไม่ได้ร่านสักหน่อย

“ใครบอกคุณ ว่าพลอยชอบแบบนี้คะ?” พลอยกระซิบถามหลังมือที่ปิดปากเธอถูกผลักออกไป

“ผมชอบคุณ เวลาคุณเต้น กลิ่นนํ้าหอมของคุณถูกใจผมมาก” เกมตอบพร้อมกับทำท่าสูดลมหายใจแรงๆ “ผมจำภาพคุณไปช่วยตัวเองทุกวัน ฝันว่าได้นอนคุณ ผมชอบความรู้สึกช่วงนั้นชะมัด”

พลอยขมวดคิ้ว เธอขยับตัวเบียดกับผนังห้องมากขึ้น ผู้ชายคนนี้โรคจิตแน่ๆ

“อย่าทำอะไรพลอยเลยนะคะ พลอยมีแฟนแล้ว ปล่อยพลอยไปเถอะ พลอยสัญญาว่าจะไม่เอาเรื่องคุณ” พลอยพยายามวิงวอน ร้องขอความเมตตาจากคนที่กำลังคุกคามตนเอง

เกมหัวเราะ ยกมือจับต้นแขนพลอย แล้วดันอย่างแรง ตัวพลอยกระแทกผนังห้องน้ำห้องดังปึก เธอรู้สึกเจ็บจนจุก พูดอะไรไม่ออก

มือแข็งแรงนั่นรั้งสายเสื้อในพลอยออก เนินอกขาวของพลอยหลุดผั๊วะ เกมมองตามตาค้าง

“นางฟ้าชัดๆ” เกมพึมพำเสียงพร่า

พลอยพยายามสู้ทั้งผลักทั้งดัน แต่เกมสวนคืน เขาชกท้องพลอยแรงๆ จนทรุดลงไปกองกับพื้น จากนั้นเกมก้มลงมาลูบไร้หว่างขาด้านในช้าๆ “เนียนนุ่มมือมากเลยคนสวย”

พลอยจุกหมดแรงพูดไม่ออก เกมกระชากกางเกงขาสั้นของพลอยออก แววตาเกมหื่นกระหายราวกับสัตว์ป่าออกล่าเหยื่อ

เกมจ้องกางเกงชั้นในบางๆ และดันตัวพลอยให้นั่งบนโถชักโครก พลอยพยายามขืนตัวแล้ว แต่สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้ เกมไม่รอช้าเขาก้มลงมาเลียเนินโหนกของพลอยอย่างรีบร้อนและกระหายหิว

พลอยยกมือดันศีรษะเขาเท่าที่แรงเธอยังเหลืออยู่ แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ไหว เกมตวัดลิ้นเลียอย่างบ้าคลั่ง พลอยพยายามดิ้นแต่จุกจากการโดนชกท้องอย่่างแรงเลยทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั่งตัวเกร็ง แบะหน้าขาออกกว้างๆ จมูกและปากหยาบกร้านละเลงไปทั่วกลีบสวาทของเธอ จนพลอยเริ่มรู้สึกแปลกๆ เธอจิกเกร็งนิ้วเท้าจนหงิกหงอ