ตอนที่ 1. ฉันชื่อพลอย

ตอนที่ 1. ฉันชื่อพลอย

ดิน…ผู้เข้ามาในช่วงเวลาที่พลอยเหมือนจะโดนทิ้ง เขาให้คำสัญญากับพลอยว่าเขาขอดูแลพลอยเอง ดูแลหัวใจพลอยและให้ทุกๆ อย่างกับพลอยเหมือนที่แฟนคนหนึ่งทำได้ ความอ่อนไหว และอารมณ์เหงาในตอนนั้น ทำให้พลอยยอมรับอ้อมกอดของดิน แม้ว่ามันจะดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่ พลอยยังไม่ประสีประสานัก ตอนที่เริ่มต้นคบกับดินแบบจริงจัง

พลอยมารู้ทีหลัง คำสัญญาจอมปลอมนั่น

ดินหวังเพียงร่างกายของเธอ ดินก็เหมือนผู้ชายหลายคนที่พลอยคิดว่าตนเองหลงรักเขา

พลอยเมินคำสอนของผู้ใหญ่ที่น่าเคารพทุกคน แหกกฎกุลสตรีทุกข้อ ฉีกข้อห้ามที่คนเฒ่าคนแก่สั่งสอนไว้

เธอพลีกายให้ดิน เพื่อบูชาความรัก

และมันก็จบลงคล้ายๆ กัน

หลังจากนั้น พลอยก็เมินใส่ผู้ชาย เธอเข็ดคำลวงเหล่านั้น หันหน้าหาขวดสุรา และดื่มแบบไม่กลัวเมา

แต่...เมื่อฟื้นคืนสติ ร่างกายช่วงล่างของเธอระบมเหมือนถูกใช้งานหนัก

พลอยพยายามไม่ใส่ใจ...เธอไร้ผู้ชายข้างกาย

ไม่เปิดโอกาสให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้...แล้วทำไม?

ทุกครั้งที่เมา...เธอก็มักจะเจ็บอวัยวะช่วงล่างในร่างกายตลอด?

วันนี้ความเหงาครอบคลุมหัวใจพลอยเลยไม่อยากอยู่คนเดียว เธอเลือกร้านเหล้าแห่งหนึ่งเพื่อหาที่ดื่มเงียบๆ และได้แต่หวัง ครั้งหลังฟื้นคืนสติมาเธอจะไม่รู้สึกเจ็บที่อวัยวะส่วนล่างของร่างกายอีก

พลอยเริ่มดื่มตอนสองทุ่มกว่าๆ พอนาฬิกาเลยสี่ทุ่มไปไม่เท่าไหร่ เธอก็เมาแบบลืมตาไม่ขึ้นแล้ว พลอยจำอะไรแทบไม่ได้ เธอรู้แค่ว่าทุกครั้งที่ดื่มจนเมาในร้านเหล้าแห่งนี้ เธอไม่เคยได้จ่ายค่าเหล้าเลยสักครั้ง

“เมาอีกแล้วสินะ” เสียงใครบางคนพูดดังแผ่วๆ อยู่ข้างหู พลอยพยายามปรือเปลือกตามอง แต่หนังตาหนักอึ้งเผยอเปิดได้ไม่ถึงครึ่งเซ็น’

“วันนี้ใครจ่ายค่าเหล้าวะ?” ใครอีกคนตะโกนถาม พลอยพยายามฝืนความมึนเมาปรือตามองคนปริศนานั่นให้ได้

“ผมเอง!!” ใครคนนั้นรับอาสาจ่ายค่าเครื่องดื่มที่พลอยดื่มไปทั้งหมด

พลอยพยายามฝืนความรู้สึก พยายามถ่างตาแต่...

ไร้ผลเช่นเดิม เธอคุมสติแทบไม่อยู่ รู้แค่ว่าใครสักคนที่แข็งแรงมากๆ ช้อนอุ้มเธอจากเก้าอี้ที่นั่งฟุบหน้าอยู่ แผ่นอกแน่นปึกนั่นเบียดกับช่วงแขน ไอร้อนผ่าวหลอมละลายเธอเกือบกลายเป็นไอ พลอยพยายามขยับตัวเพื่อขับไล่ความอึดอัดที่เกิดขึ้น เธอร้อนแทบทนไม่ไหวแต่แล้ว...

ใครคนนั้นค่อยๆ หย่อนเธอนอนลงบนเตียง เขาสลัดเสื้อกับกางเกงทิ้งแบบไม่แยแส พลอยพยายามฝืนความรู้สึกวาบวับ เธอมองร่างกายกำยำที่ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์นั่นด้วยแววตาบางอย่าง

ไม้อมยิ้ม ยืนมองร่างของพลอยที่นอนสลึมสลืออยู่บนเตียง เขาคือผู้ชายปริศนาที่คอยตามจ่ายค่าเหล้าให้พลอยนับตั้งแต่เธอโผล่หน้ามาดื่มที่ร้านเหล้าแห่งเกือบปี ดินคือเพื่อนสนิทของเขา หลังจากดินกับพลอยแยกทางกัน เพราะเหตุผลบางอย่าง

ไม้ก็เสนอตัวคอยดูแลหัวใจให้พลอยแทนดิน เขาไม่รังเกียจร่างกายที่เคยผ่านมือของดินมาแล้ว พลอยยังสวยสดใส หล่อนควรมีผู้ชายสักคนคอยดูแล

ไม้ปลดกระดุมพร้อมกับที่ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกช้าๆ กล้ามท้องที่แน่นหนา รวมทั้งส่วนกลางกายที่ใหญ่โต เพียงยังไม่ได้สัมผัสแค่คิดถึงผิวเนื้อนวลเนียนไร้รอยตำหนิของพลอย อวัยวะส่วนกลางร่างกายของดินก็ค่อยๆ ขยายขึ้นมา พลอยที่พยายามปรือตามองค่อยๆ เบิกตาโพลง เธอเพิ่งผ่านความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งแค่กับดินคนเดียวและดินไม่ได้อลังการถึงขั้นชายตรงหน้า พลอยมัวแต่มองความองอาจนั่น จนหลงเคลิ้ม เธอเม้มปากแอบแลบลิ้นเลียความแห้งผากที่มุมปากล่างข้างซ้าย และเผลอกืนน้ำลายลงคอฝืดๆ

เรียวขาด้านในของพลอยถูกลูบไล้ด้วยอุ้งมือสากระคาย ก่อนที่ชายผู้นั้นจะค่อยๆ จับขาของเธอแยกออกจากกัน โดยที่เธอเองก็เต็มใจ ขยับบั้นท้ายให้แบบอัตโนมัติ เนินอูมอิ่มกลางหว่างขา โหนกนูนเต็มไม้เต็มมือถูกมือสากๆ ของไม้ลูบไล้ไปมา เขากระตุ้นความกระสันซ่านจนเธอเสียวสยิว เผลอตัวครางกระเส่าออกมาเบาๆ ตอนที่นิ้วแข็งร้อนของไม้เริ่มสอดเข้าไประหว่างแคมเนื้ออวบสวยนั้น เพื่อแหวกช่องสวาทให้เขาได้เห็นเนื้อด้านในที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำรักจากอารมณ์กำหนัด