สาวผู้ดีกับไอ้มีสุดเถื่อน

เมนี่เบรกรถจนหน้าทิ่ม เสียงล้อบดถนนดังเอี๊ยด เธอจับพวงมาลัยรถไว้แน่น ยืดตัวตรงและพ่นลมออกจากปากแรงๆ

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ขับรถประสาอะไรวะ ดันปาดหน้าแล้วหยุดอย่างนี้ อยากโดนชนหรือไง”

สาวสวย มารยาทดีอย่างเธอไม่เคยเอ่ยคำหยาบอย่างนี้มาก่อน แต่ครั้งนี้เธอขอสักครั้งเพราะเหลืออดเหลือทนจริงๆ

หญิงสาวโกรธจนลืมตัว ลดกระจกลดลง ทว่ากลับสะดุ้งเมื่อชายร่างใหญ่ สวมหมวกอีโม่งสีดำและเสื้อผ้าสีดำปราดเข้ามากระชากประตูรถเธอเปิดออกอย่างรวดเร็ว

“ว้าย! แก แกเป็นใคร”

มันไม่ตอบแต่ดึงแขนเรียวเล็กของเธอลงจากรถแล้วกระชากร่างบางยัดเข้าไปในรถกระบะยกล้อสูงที่จอดขวางแล้วปิดประตูล็อก คนร่างใหญ่รีบเข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว

เมนี่ตกใจจนแทบสิ้นสติ เธอทุบประตูรถดังๆ ด้วยความกลัวและมองกระจกหลังเห็นรถราคาแพงของเธอถูกใครบางคนขับตามหลังเช่นกัน

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ แก แก จะพาฉันไปไหน”

“เงียบ! ถ้าไม่อยากตาย”

เสียงห้วนจัดจากชายที่เมนี่ไม่เห็นใบหน้าเพราะซ่อนอยู่ในหมวกอีโม่ง เธอเห็นแค่เพียงลูกตาดำๆ เท่านั้น

“แกเป็นพวกโจรจับคนเรียกค่าไถ่ใช่ไหม ถ้าต้องการเงิน ฉันจะบอกคุณพ่อให้ จะเอาเงินเท่าไหร่”

“หุบปาก ไม่งั้นเจอตบด้วยไอ้นี่”

มันกระชากปืนพกกระบอกสันทัดขึ้นมาแล้วยื่นส่วนด้ามเงื้อขึ้น ทำท่าจะตบหน้าเรียวสวยเนียนใส หญิงสาวกลัวจนตัวสั่นและยกมือไหว้โดยอัตโนมัติ

“ยะ อย่า อย่าทำอะไรฉันนะ”

“เงียบ ห้ามส่งเสียงแล้วหมอบลงไปที่พื้น ห้ามขึ้นมา เร็ว”

เมนี่ทรุดกายลงไปหมอบตรงที่วางเท้าและรู้ว่ามีผ้าอะไรสักอย่างคลุมร่างเธอไว้ คงป้องกันสายตาคนภายในที่ชะเง้อเข้ามาดู

หญิงสาวหมอบคุดคู้อยู่อย่างนั้น เธอกลัวว่าจะถูกฆ่าปิดปาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอเคยสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้ใคร ทำไมไอ้มหาโจรคนนี้ถึงฉุดเธอขึ้นรถอย่างอุกอาจและเธอเสียใจที่ขับรถผ่านเส้นทางเปลี่ยว แม้ว่าเป็นเวลากลางวัน แต่ถนนเส้นนั้นอยู่ชานเมืองที่ไร้บ้านเรือน มีแต่นาเกลือ

‘สวัสดีครับ ผมขอใบขับขี่ด้วยครับ’

เมนี่รู้ว่ารถที่ขับด้วยความเร็วค่อยๆ ชะลอแล้วจอดสนิท ตามด้วยเสียงกดกระจก จากนั้นก็ได้ยินใครบางคนขอใบขับขี่ ใจเธอเต้นแรงเพราะรู้ว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ

“ได้ครับ นี่ครับ”

เมนี่กำลังตัดสินใจร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็ไม่กล้าเพราะรู้ว่ามีอะไรบางอย่างแข็งๆ กดลงที่หัว

เธอเดาก็คงเป็นปลายกระบอกปืนนั่นเอง เขาขู่เธอไม่ให้ขยับตัวหรือส่งเสียง ไม่เช่นนั้นอาจจะได้รับอันตรายจนถึงแก่ชีวิตก็ได้

คนที่กล้าทำอย่างนี้กับเธอ มันไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว

“ขอบคุณมากครับ ไปได้แล้ว อ้อ ถ้าจะให้ดี ลดความเร็วของรถลงด้วยครับ”

“ครับ ขอบพระคุณอย่างสูงครับ”

ไอ้คนหน้าโหดพูดเสียงนุ่มราวกับพระเอกละครในทีวี เมนี่เกือบจะร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกครั้ง ราวกับว่าไอ้นั่นมันรู้ว่าเธอจะทำอะไร มันกดปลายกระบอกปืนลงมาอีกจนเธอเจ็บจนน้ำตาร่วง

มันขับรถช้าๆ แม่พ้นสายตาตำรวจ มันเร่งความเร็วกว่าเดิม

“ผมรู้ว่าคุณจะทำอะไร อย่าแม้แต่จะคิด ไม่เช่นนั้นคุณจะไม่มีชีวิตไปเสวยสุขบนกองเงิน กองทอง”

ไอ้มหาโจรมันขู่เธอด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม

“แก แก ปล่อยฉันไปเถอะ จะเอาเงินเท่าไหร่บอกและฉันจะไม่แจ้งความจับแกเข้าคุก”

“คำสัตย์หามีในหมู่คนรวยอย่างพวกคุณไม่ มีแต่โกหก ปลิ้นปล้อน กะล่อนและตอแหลไปวันๆ”

“ไม่จริง ฉันไม่เคยโกหกใคร”

“หุบปากได้แล้ว อย่าส่งเสียง หนวกหู”

นั่นคือคำสนทนาสุดท้ายที่มันบอกเมนี่แล้วเร่งความเร็วของรถไปเรื่อยๆ ส่วนเธอหมอบจนปวดหลังและเผลอหลับไปในสภาพสุดแสนทุเรศทุรัง

“ลุกขึ้นแล้วลงจากรถเดี๋ยวนี้”

เมนี่สะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงดังจากจอมโจรที่ลักพาตัวเธออย่างอุกอาจ หญิงสาวโผล่หน้าขึ้นจากที่วางเท้า ความเมื่อยขบทำให้ใบหน้างามบิดเบี้ยวเหยเก เมื่อขยับตัวอีกครั้ง เธอเจ็บยอกจนสูดปาก

“อูย ปวด”

“รีบลงมาอย่าสำออย”

“เออ ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ ให้เวลากันบ้างสิ”

“คนอย่างพวกคุณไม่ต้องให้เวลาอีกแล้ว เร็ว ชักช้า อืดอาดจริง มานี่”

“โอ๊ย!

หญิงผู้ดีร้องลั่นเมื่อถูกกระชากลงจากรถจนเธอเสียหลักล้มลง เข่ากระแทกกับดินแข็งๆ จนเจ็บจี๊ด น้ำตาร่วงทันที จากใบหน้าที่เหยเก เจ้านั่นคงรู้ แต่หาได้สนใจ กระชากแขนเธอตรงไปยังกระท่อมไม้ หลังคามุงแฝกหลังหนึ่ง

เมนี่ใจเสียเมื่อรู้ว่าจะต้องถูกขังที่นี่ โดยไม่อาจหลบหนีไปไหนได้ รอบๆ กระท่อมเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย เธอไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน

“แก ปล่อยๆ นะ”

เมนี่ยังคงร่ำร้องให้ผู้ชายหมวกไอ้โม่งปล่อย แต่มันยังคงจับมือเธอไว้จนแน่นหนีบแล้วดึงขึ้นบันไดที่มีแค่เพียง 3 ขั้นแล้วผลักร่างงามเข้าไปข้างใน เธอล้มก้นกระแทกพื้นกระดาน เจ็บจนน้ำตาคลอ

“อยู่ในนี้อย่าไปไหนและอย่าคิดหนี อย่างไรเสียคุณก็หนีไม่พ้นหรอก”

“แก จับฉันมาขังไว้รึ”

“ฉลาดเหมือนกันนี่ ใช่ จับมาขัง ถ้าปวดขี้ปวดเยี่ยว โน่นส้วม อยู่ติดๆ กับครัว ผมบอกก่อนนะไม่ใช่ส้วมชักโครกแต่เป็นแบบส้วมซึม ไม่มีที่ฉีดชำระล้าง เอ๊ะหรือว่าที่ฉีดทำคุณเสียว”

“ไอ้บ้า หยาบคาย”

เมนี่ด่ามันด้วยความชิงชัง แต่ก็ได้รับเสียงหัวเราะแบบเหี้ยมๆ กลับมา

“หึ หึ หยาบคายรึ นี่แค่เริ่มต้น มันจะมากกว่านี้อีก คุณจะต้องเป็นเมียผม”

“เฮ้ย! ไอ้บ้า”