บทที่ 3 ถูกตา

"รำสวยกันทั้งสองคนเลยจ้ะ"คุณหญิงชม

"ขอบคุณค่ะ /ขอบคุณค่ะ คุณหญิงย่า"

"เอ้ เอายังไงดีล่ะย่าไม่ได้เตรียมรางวัลให้ด้วยสิ" คุณหญิงย่าพูดยิ้มๆแล้วท่านก็ถอดกำไลข้อมือฝังเพชรมาสวมให้หลานสาวเป็นรางวัลและถอดแหวนเพชรน้ำงามที่นิ้วนางข้างขวาออกมาแล้วยื่นมือไปจับมือขวาของปลายฝันสวมแหวนลงนิ้วนางข้างขวาให้เธอเป็นรางวัลเช่นกัน

"ขอบใจนะน้องพลอย หนูฝันที่ทำให้คนแก่มีความสุขนะลูก" คุณหญิงย่าไม่รู้ว่าหลานสาวและลูกสาวของเพื่อนสนิทลูกชายจะทำเซอร์ไพรซ์จึงไม่ได้เตรียมของรางวัลไว้ให้

"เอ่อคุณหญิงย่าคะฝันคิดว่า..." ปลายฝันพูดไม่ทันจบคุณหญิงย่าสวนขึ้นทันที

"อย่าปฏิเสธย่าเลยนะลูก รับน้ำใจคนแก่ไว้เถอะย่าเต็มใจให้หนูฝันนะลูก"

"ขอบพระคุณค่ะ/ ขอบพระคุณค่ะ คุณหญิงย่า " สองสาวเอ่ยพร้อมกัน

"น้องพลอยกับหนูฝันพรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วไปหาพ่อที่บริษัทด้วยนะลูก"

"ได้ค่ะ /ได้ค่ะ" สองสาวรับคำพร้อมกัน

แล้วงานเลี้ยงคืนนี้ก็ดำเนินงานไปด้วยความสนุกมีความสุขกันทั่วทุกคนโดยเฉพาะคุณหญิงย่าของลูกๆหลานที่มีความสุขมากกว่าใครที่ลูกหลานมาอวยพรกันพร้อมหน้า

เมื่องานเลี้ยงจบลงทุกคนก็แยกย้ายกันกลับและพัฒน์กลับไปที่คอนโดของเขาพร้อมลูกน้องของเขาทั้งสองคนเพราะได้นัดู่ควงไว้

"แดนแกนัดนนนี่ไว้กี่ทุ่ม" พัฒน์ถามลูกน้อง

"สี่ทุ่มครึ่งครับเจ้านาย" แดนตอบแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหานางแบบสาวคู่ควงของเจ้านาย

"ฮัลโหลผมแดนนะครับ ตอนนี้คุณนนนี่อยู่ไหนครับ" แดนถามนางแบบสาวคู่ควงของเจ้านาย

"ฉันอยู่ที่ล๊อบบี้ของคอนโด ยัยบ้าพวกบ้านี่ไม่ให้ฉันขึ้นไปนะสิ" นนนี่เหวี่ยงใส่แดนทันทีอย่างโมโห

"งั้นคุณนนนี่่รออีกยี่สิบนาทีเจ้านายก็จะถึงแล้วนะครับ" แดนตอบและวางสายทันที

"คุณนนนี่กำลังวีนเลยครับเจ้านาย" แดนรายงายเจ้านายของเขา

"อืมม..เริ่มทำตัวน่ารำคาญแล้วนะ"

แดนกับเอกมองหน้ากันอย่างรู้ความหมายเพราะถ้าเจ้านายพูดแบบนี้นางแบบสาวคนนี้โดนโล้ะทิ้งแน่นอน

ที่ล็อบบี้ในคอนโดของพัฒน์ที่ตอนนี้มีสาวสวยกลุ่มใหญ่นั่งกันอยู่ที่โซฟารับรองกันอยู่เพื่อรอหนุ่มหล่อไฮโซเจ้าของปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้โดยมีนนนี่ที่ยืนอยู่อวดตัวว่าเป็นแฟนกับพัฒน์ขู่พนักงานกะดึกที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของคอนโดหรูแห่งนี้

"คอยดูนะฉันจะให้พัฒน์ไล่ยัยพวกนี้ออกให้หมดเลย"นนนี่ชี้หน้าเจ้าหน้าที่สาวสามคนที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ตรงประตูทางเข้าแล้วเดินสบัดหน้าไปนั่งรอที่โซฟา

เมื่อพัฒน์ ปาล เจฟเดินเข้าประตูมาเจ้าหน้าที่สาวสามคนยกมือไหว้เจ้านาย

"เจ้านายมีคะ แขกมารอพบค่ะ" เจ้าหน้าที่สาวแจ้งเจ้านายทันที

"อืม, ขอบใจ" พัฒน์พยยักหน้ารับรู้แล้วเดินไปหานางแบบสาวที่นั่งรออยู่สี่ห้าคนซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มของนนนี่พอนางแบบสาวเห็นพัฒน์ก็ลุกขึ้นเดินเร็วๆมาถึงตัวสวมกอดชายหนุ่มแล้วหอมแก้มทันที

"นนนี่,ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำอย่างนี้ผมไม่ชอบ" พัฒน์พูดขึ้นแล้วผลักเธอออกอย่างไม่พอใจ

"ทำไมละคะพัฒน์ เราเป็นแฟนกันนะคะ" เธอตอบแล้วยิ้มหวานให้เขา

"อย่าลืมข้อตกลงของเรานะนนนี่" พัฒน์ย้ำเสียงเข้มอีกครั้งเพราะเขารู้สึกว่าเธอเริ่มจะล้ำเส้นมากไปแล้ว

พัฒน์เดินนำพวกเขาทั้งหมดก็พากันขึ้นไปห้องปาร์ตี้ชั้น20 พนักงานชายสองคนที่เขาจ้างมาประจำทุกครั้งที่เขามีปาร์ตี้เปิดห้องรอเขา ทั้งสองคนเป็นบาร์เทนเดอร์มืออาชีพที่ทำงานเข้าขากันและเก็บความลับลูกค้าได้ดีด้วยเขาจึงจ้างประจำและทิปหนักด้วยทุกครั้ง

เมื่อทุกคนเข้าก็จับจองที่นั่งกันหนุ่มทั้งสามคน พัฒน์ ปาล เจฟ นั่งตรงโซฟาชุดใหญ่โดยมีนางแบบสาวนั่งประกบอยู่ส่วนลูกน้องทั้งสี่คน แดน เอก มาด จัสติน นั่งตรงบาร์เครื่องดื่มและคุยกันโดยไม่สนใจเจ้านายกันเลยทีเดียว

พัฒน์นั่งดื่มทำหน้าเบื่อๆจนนนนี่หงุดหงิดที่เขาไม่สนใจเธอเหมือนกับปาลและเจฟที่คลอเคลียกับเพื่อนนางแบบที่เธอชวนมาด้วย

"พัฒน์ขาโกรธนนนี่เหรอคะ" เธอถามเขาอย่างไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมา

"เปล่าหรอกวันนี้ผมเหนื่อยๆน่ะ" พัฒน์ตอบอย่างเสียมิได้

"งั้นไปพักที่ห้องดีมั้ยคะเดี๋ยวนนนี่ดูแลเองค่ะ" เธอเสนออย่างยินดี

"ไม่เป็นไรหรอกนนนี่ "

"เฮ้ย ดื่มหน่อยสิวะพัฒน์แหมนั่งทำหน้าป่วยอยู่ได้นะแก" เจฟกัดเพื่อนเล็กน้อยเพราะเขารู้ว่าพัฒน์เริ่มจะเบื่อความจุ้นจ้านของคู่ควงและคงถึงเวลาโล้ะทิ้งได้ละมั้ง

"อืม..ตามสบายเลยนะเพื่อนวันนี้ไม่ไหวว่ะเหนื่อยจริงๆฉันขอตัวก่อนนะ" พัฒน์บอกปาลกับเจฟและเขาก็ลุกขึ้นก้มมองนนนี่

"คุณดื่มต่อเถอะนนนี่ผมขอตัวก่อน ถ้าจะกลับก็บอกให้แดนไปส่งละกันนะ พัฒน์พูดจบก็โบกมือให้เพื่อนและเดินออกจากห้องไป

"พัฒน์คะพัฒน์" เขาไม่สนใจเสียงของนนนี่เดินขึ้นลิฟต์ส่วนตัวไปห้องของตัวเอง ร่างสูงเดินไปห้องแต่งตัวถอดเสื้อกางเกงออกโยนใส่ ตะกร้าผ้าที่วางอยู่ข้างตู้เหลือแต่กางเกงในตัวเล็กที่ห่อหุ้มแกนกายอวบใหญ่ตอนนี้มันยังสงบอยู่และหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการทำความสะอาดร่างกาย ในใจนึกถึงสาวน้อยตาหวานอวบอิ่มไปทั้งตัวอย่างปลายฝัน ทั้งๆที่เขาเห็นเธอมาตั้งแต่เด็กๆแล้วแต่ก็ไม่เคยสนใจ

หลังจากที่พัฒน์ไปเรียนที่อังกฤษหลายปีจนเรียนจบแล้วกลับมาทำงานเขาก็ไม่ค่อยได้เจอเธอเลย แม้ว่าเธอจะเข้าออกบ้านเขาจนเหมือนบ้านตัวเองอยู่แล้ว แต่วันนี้เขากลับเจอเธอในงานวันเกิดคุณหญิงย่าทำเอาเขาใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย เธอสวยอวบอิ่มไปทั้งตัวแค่คิดไอ้ที่มันสงบอยู่ก็คึกคักขึ้นมาซะอย่างนั้นจนอยากได้มาแนบชิดกายในคืนนี้เลยเชียว พัฒน์คิดวางแผนไว้ในใจแล้วจึงรีบอาบน้ำและเข้านอนพักผ่อนก่อนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยสั่งการกับลูกน้องคู่ใจ

"แดน เอก แกสองคนช่วยดูแลน้องพลอยกับเพื่อนด้วยนะ อย่าให้ใครเกาะแกะแและเข้าใกล้เป็นอันขาดนะ" พัฒน์เจอหน้าลูกน้องทั้งสองก็สั่งทันที

"ผมก็ดูแลตามปกตินะครับเจ้านาย" แดนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ

"ก็ดูแลเข้มงวดมากขึ้นไงล่ะแกทำได้ไหม ถ้าไม่ได้ฉันจะได้ให้คนอื่นทำแทน" พัฒน์เสียงเข้มลูกน้องตัวดีที่แกล้งไม่เข้าใจที่เขาบอก

"ไม่มีปัญหาครับเจ้านาย" เอกตอบหน้านิ่งตามปกติ

"ก็ผมไม่รู้จริงๆนี่ครับว่าเจ้านายจะให้ดูแลเพิ่มยังไงน่ะสิครับ" แดนต่อปากต่อคำกับเจ้านายโดยมีเอกเป็นผู้รับฟังเหมือนทุกครั้ง

"ดูแลปลายฝันอย่าให้ใครหน้าไหนมายุ่งหรือมาจีบเข้าใจมั้ย จบนะ" พัฒน์บอกออกไปอย่างชัดเจนให้ลูกน้องตัวแสบรู้

"ก็แค่นั้นแหละครับเจ้านาย ตรงๆชัดเจนผมเข้าใจ หึๆหึๆ" แดนพูดแล้วกลั้นขำไม่อยู่ จนพัฒน์เอาฝาปากกาโยนใส่อย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ที่โดนลูกน้องต้อนให้เขาพูด แดนกับเอกเป็นลูกน้องที่เก่งและรู้ใจเขาด้วยจึงทำงานด้วยกันอยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อนเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน

"ไปทำงานได้แล้วไม่งั้นเดือนนี้ฉันจะจ่ายเงินเดือนครึ่งเดือน" พัฒน์แกล้งขู่เแดน

"ครับผมเจ้านาย แล้วอย่าลืมเพิ่มเงินเดือนให้ด้วยนะครับ ไม่งั้นถ้ามีหนุ่มๆมาจีบน้องฝันผมจะไม่เป็นไม้กันให้นะครับ" แดนไม่รอคำตอบรีบซิ่งออกไปก่อนที่แฟ้มหนาจะมาถึงตัวแล้วหัวเราะอยู่คนเดียวนอกห้อง

พัฒน์ส่ายหน้ายิ้มให้เอกกับความเจ้าเล่ห์ของแดน เอกเดินตามออกไปทำงานต่อที่โต้ะโดยมีแดนหันเก้าอี้มาหาและคุยกับเขา

"แหม,เจ้านายนี่มาแผนสูงเลยนะแกว่ามั้ยไอ้เอก"

"ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ มีอย่างที่ไหนดูแลน้องสาวแต่เผื่อไปหาเพื่อนน้องอีกอย่างนี้มันเลี้ยงต้อยชัดๆเลยว่ะ"

"โอ้โห..ไอ้เอกครับ เมื่อกี้ทำไมไม่พูดวะ "

"ไม่อยากโดนหักเงินเดือนว่ะ ฮ่าๆฮ่าาๆ.." เอกตอบแล้วหัวเราะลั่นขำเพื่อน แดนหันหน้าหนีเมื่อโดนเพื่อนหัวเราะใส่เขา

"ทำงานดีกว่าโว้ย" แดนพูดแล้วก็หันไปสนใจงาน จากนั้นสองหนุ่มก็นั่งหัวหมุนกับงานจนทั้งวันที่ทำเท่าไหร่ไม่รู้จักเสร็จเดี๋ยวก็มีโน่นมีนี่มาตลอด

ห้างสรรพสินค้า PP ช้อปปิ้งเซ็นเตอร์

พัฒน์นั่งทำงานหัวหมุนอยู่ในห้องหันซ้ายหันขวาหาเอกสารเมื่อไม่เห็นเขาจึงกดโทรศัพท์หาเอก

"เอกเห็นเอกสารของงานเปิดตัวสินค้าวันนี้หรือเปล่า"

"อยู่ที่ผมครับเจ้านาย ผมตรวจเสร็จแล้วจะเอาเข้าไปให้เดี๋ยวนี้ครับ"เอกรายงานเจ้านายและหยิบเอกสารทั้งแฟ้มเข้าไปให้เจ้านายและเดินออกมานั่งทำงานต่อจนใกล้จะเที่ยงพัฒน์เปิดประตูออกมาถาม

"เอกมีเอกสารอะไรให้เซ็นอีกไหม"พัฒน์ถามเลขาคนเก่งของเขา

"ไม่มีแล้วครับเจ้านาย เจ้านายต้องการอะไรอีกหรือเปล่าครับ" เอกถามเจ้านาย

"อืมม..ตามแดนให้ด้วยนะ"

"ครับเจ้านาย" เอกรับคำแล้วก็เดินออกไปที่ลิฟต์