ตอนที่ 6 ทิ้งรอยเป็นที่ระลึก

ตอนที่ 6 ทิ้งรอยเป็นที่ระลึก

“มิลินนนนนน มารับผม เอิ้ก หน่อยยยย”

เสียงยานคางฟังแทบไม่รู้เรื่องของคนเมาดังมาตามสาย รบกวนการนอนหลับพักผ่อนของเธอกลางดึก จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากพ่อซุป’ตาร์ไร้วินัย แถมโคตรเอาแต่ใจตัวเองสุดๆอย่างธีร์จุฑา

“คุณธีร์ เมาหรอ”

เสียงหวานถามออกมาอย่างเบื่อหน่าย ความวุ่นวายในกองถ่ายที่เธอต้องเจอแทบทุกวันยังไม่เพียงพออีกหรือ แม้แต่เวลาพักผ่อนของเธอหลังจากทำงานจนเหนื่อยสายตัวแทบขาด เขายังตามมาราวีเธอไม่เลิก

“ช่ายยยย ผมม่ายหวายยยย”

“นี่คุณอยู่ไหนคะ”

ถึงแม้จะเบื่อหน่ายพ่อเจ้าปัญหานี้แค่ไหน แต่ก็ยังอดห่วงเขาไม่ได้อยู่ดี ไม่ใช่ว่าเธอจะพิศวาสอะไรเขาหรอกนะ เพียงแต่เขาอยู่ภายใต้การดูแลของเธอ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมาแล้วเป็นปัญหาใหญ่ จะได้ไม่คุ้มเสีย

“ร้านเดิมมมม เอิ้กกก”

ร้านประจำร้านเดิมของเขาก็คือร้านเดียวกันกับร้านประจำของเธอกับเพื่อนที่ชอบนัดกันมาสังสรรค์ เพราะนอกจากจะโล่งโปร่งสบาย พื้นที่กว้างขวาง ยังมีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง

“เพื่อนคุณไปไหนหมด ไม่มีใครมาส่งคุณเลยหรอ”

หญิงสาวนึกสงสัย เพราะปกติที่เคยเจอ เพื่อนเขาออกจะรักและเป็นห่วงกันดี ไหงปล่อยพ่อเจ้าประคุณเมาแอ๋อยู่คนเดียว

“มันไปกับสาววว เอิ้ก กานหมดแล้ววววว”

เธอถอนหายใจออกมาเบาๆครั้งหนึ่ง เมื่อเจอสาวถูกใจ เพื่อนรักทุกคนก็ชิ่งหนี ทิ้งพ่อซุป’ตาร์หน้าหล่อนี้ให้นั่งเฝ้าโต๊ะคนเดียว

“โอเค คุณนั่งรอในร้านนะ อย่าเดินไปไหน อีกยี่สิบนาทีถึง”

ไม่ได้เป็นห่วงอะไรมากมายจริงๆ เพียงแต่ความปลอดภัยของเขา ก็คืออีกหน้าที่หนึ่งของเธอเหมือนกัน แม้เวลานี้จะไม่มีใครเขาอยู่ทำงานกันแล้วก็ตาม

“คุณอาวเสื้อผ้ามานอนห้องผมเลยน้า พรุ่งนี้ตื่นช้าววววว เอิ้ก”

“ค่ะ”

เมาขนาดนี้ยังมีอารมณ์มาสั่งงานเธอ คงกลัวว่าเธอจะขับรถไปกลับจนเพลีย แล้วตื่นไม่ไหวสินะ ดีเหมือนกัน เพราะคอนโดเธอกับเขาก็ไกลกันมากอยู่

“คุณธีร์ อุ๊ย ตัวหนักจัง เดินดีๆ พยุงตัวหน่อยสิคุณ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ”

ร่างบางเดินหิ้วปีกคนตัวโตที่เมาจนเดินขาปัดขาเป๋ ทิ้งน้ำหนักแทบทั้งหมดมาที่เธอ

“อีกนิด จะถึงเตียงแล้ว ว้าย”

หญิงสาวที่กำลังพยุงคนตัวหนักให้นอนลงบนเตียง ก็โดนคนเมารั้งตัวเธอให้ล้มลงมานอนทาบทับบนตัวเขา แขนแข็งแกร่งกอดรัดเธอไว้แน่นจนไม่สามารถดิ้นหนีไปไหนได้

“คุณธีร์ ปล่อยฉันนะ ถึงที่นอนแล้ว คุณ ปล่อยได้แล้ว”

ไร้การตอบรับจากร่างหนา ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ใต้ร่างเธอ แต่คนตัวบางก็ไม่ละความพยายาม จะให้เธอนอนอยู่แบบนี้ได้อย่างไร ไอ้เรื่องกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอ เมาขนาดนี้คงไม่มีปัญญาทำแล้วล่ะ แต่เธอจะนอนหลับไปได้อย่างไร ในเมื่อเธอนอนอยู่บนตัวเขา และเขาก็กอดรัดเธอแน่นแทบหายใจไม่ออกแบบนี้

“หึ้ย คุณ จะหายใจไม่ออกแล้วนะ คุณธีร์ แรงคนรึแรงควายเนี่ย คุณณณณณณณณ”

หญิงสาวกรีดร้องโวยวาย ดิ้นรนให้เขาปล่อย เพราะเธอจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว และมันก็ได้ผล ดวงตาคมลืมตาขึ้นมาจ้องมองหน้าเธอ ฉับพลันร่างหนาก็พลิกตัวอย่างรวดเร็วจนตัวเธอกลายไปอยู่ใต้ร่างกายเขาเหมือนคราวที่แล้ว

“คุณ”

ดวงตาคมกริบจ้องมองเธอนิ่ง แววตาที่เรียบเฉยนั้นเธออ่านไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เธออึดอัดเหลือเกิน เมื่อเขาทิ้งน้ำหนักทับลงมาที่ตัวเธอจนร่างกายแนบชิดกันไปทุกสัดส่วน

“คุณธีร์ ลุกก่อน ฉันหนัก ออกไป อึ๊บ”

หญิงสาวพยายามรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี มาผลักไสร่างหนาด้านบน แต่เหมือนเธอออกแรงผลักก้อนหินขนาดใหญ่ เขาไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งยังคงมองสบตาเธอนิ่งอยู่แบบนั้น

“คุณธีร์ คุณรู้สึกตัวอยู่รึเปล่า คุณ คุณ”

มือเล็กเปลี่ยนเป้าหมาย ค่อยขยับขึ้นมาตบใบหน้าเขาแผ่วเบาเพื่อเรียกการตอบสนอง ก่อนวางแนบอยู่ที่แก้มเนียนเหมือนผิวผู้หญิงของเขา

ซุป’ตาร์หนุ่มหันหน้าเข้าหาฝ่ามือเธอแล้วกดจูบแผ่วเบาที่ฝ่ามือนุ่มข้างนั้น ก่อนค่อยๆเพิ่มน้ำหนักการจูบลงฝ่ามือให้หนักหน่วงขึ้น

หญิงสาวนอนแข็งค้าง ตาโตเบิกกว้าง นี่เขาจะทำอะไร เขาจูบมือของเธออยู่ ที่น่าตกใจคือ ท่าทางของเขาช่างแสนเซ็กซี่ จนใจดวงน้อยของเธอเต้นกระหน่ำรัวแทบหลุดออกมา

“อื้อ คุณธีร์”

หญิงสาวพยายามดึงมือออกจากใบหน้าเขา แต่เหมือนคนตัวโตจะรู้ตัว เขาใช้มือแกร่งประกบหลังมือน้อยของเธอไม่ให้ขยับหนีไปไหน เรียวลิ้นร้อนเริ่มรุกรานโดยการไล้เลียฝ่ามือเธออย่างแผ่วเบาจนถ้วนทั่ว ก่อนเพิ่มจังหวะปาดไล้หนักหน่วงระรัว สัมผัสแปลกใหม่แต่ซาบซ่านทำเอาเธอส่องเสียงครางหวานออกมาในลำคอ

“อื้อ อย่าค่ะ คุณจะทำอะไร อ๊ะ”

ปากอุ่นประกบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเพื่อป้องกันเสียงร้องห้ามปราม เขาบดคลึงกลีบปากงามอย่างอ่อนโยน ดูดดึงขบเม้มหยอกล้อให้เธอหลงวนอยู่ในภวังค์หวาน ก่อนทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์

ซุป’ตาร์หนุ่มไม่ปล่อยให้มือของตัวเองว่างนาน เขาลากฝ่ามือร้อนสอดแทรกหายเข้าไปข้างในชายเสื้อก่อนดึงเสื้อชั้นในตัวสวยของเธอขึ้นไปกองอยู่บนเนินอก มือใหญ่ลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของเธออย่าเชื่องช้าจนยอดอกสาวตั้งขึ้นเป็นตุ่มไต ก่อนเคล้นคลึงบีบขยำเอาแต่ใจจนเธอดีดดิ้นอยู่ใต้ร่าง

ลิ้นร้ายสอดแทรกเข้าหาความหวานในโพรงปากเธอ ก่อนเกี่ยวพันดูดดึงหยอกล้อลิ้นน้อยของเธอ ลมหายใจถี่รัวถูกเป่ารดอยู่ข้างแก้มนวล จมูกโด่งสูดดมความหอมหวานของแก้มสาว แล้วถลำไถลซุกไซ้ที่ซอกคอขาว ปากร้ายดูดดึงลำคอนวลอย่างแรงจนหญิงสาวเจ็บจี๊ดตื่นจากภวังค์

“อ๊ะ เจ็บ อย่า พอได้แล้วคุณธีร์ อ๊า”

ลิ้นร้อนไม่หยุดเพียงแค่นั้นยังลากไล้ตวัดรัวไปจนทั่วลำคอเธอ จนร่างงามกรีดร้องครวญครางเอียงคอเพิ่มพื้นที่ให้เขารังแก

“อ๊า พอค่ะ อื้อ”

เมื่อรังแกร่างบางแต่อวบอิ่มเต็มตรึงไปทุกสัดส่วนจนพอหอมปากหอมคอแล้ว ก็ละใบหน้าหล่อเหลาออกมาจากซอกคอสาว เขามองดวงหน้าสวยที่ยังไม่หลุดออกจากภวังค์หวาม ดวงตาหวานหรี่ปรือ ปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อเพราะความเอาแต่ใจของเขา แก้มแดงปลั่งน่ารัก ผมเผ้ายุ่งเหยิงกระจายเต็มหมอน มองลงไปที่ซอกคอก็เห็นร่องรอยเป็นจ้ำแดงเด่นชัดที่เขาตั้งใจทำเอาไว้ให้เธอดูต่างหน้าก็ชอบใจนัก

ใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มมุมปาก แล้วก้มลงจุ๊บปากอิ่มของเธอแรงๆหนึ่งทีเพื่อเรียกสติ และมันก็ได้ผลเมื่อดวงตาหวานเบิกโตขึ้นแล้วกะพริบถี่ๆ

“คุณธีร์ คุณหายเมาแล้วหรอ ลงไปสิคะ”

เธอพยายามผลักดันตัวเขาให้ออกไปจากร่างของเธอ แล้วก็ได้ผลเมื่อคนตัวหนักทิ้งกายลงนอนข้างเธอ แล้วตวัดแขนแกร่งโอบเธอเข้ามานอกซุกซบในอกหนั่นแน่นของเขา ผู้จัดการสาวสวยดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขาอีกครั้งแต่ก็เป็นเหมือนเดิมคือไม่สามารถขยับกายออกจากแขนแข็งแรงดั่งครีมเหล็กของเขาได้เลย จึงยอมพ่ายแพ้แล้วนอนนิ่งๆ หวังให้เขาหลับสนิทไปเสียก่อนแล้วเธอค่อยลุกหนีออกมาก็ยังไม่สาย

แต่เพราะความเพลียที่ต้องตื่นแต่เช้ามืดแล้วตระเวนไปดูแลเขาในทุกที่ตั้งแต่เช้าจนค่ำ พอจะนอนหลับก็โดนปลุกให้ขับรถมารับเขาออกจากร้านเหล้า แล้วยังใช้แรงมหาศาลในการหอบหิ้วเขาขึ้นมาส่งบนห้องอีก ร่างงามที่เพลียจัดไม่สามารถยกเปลือกตาที่หนักอึ้งได้อีกต่อไป จึงปล่อยให้มันปิดสนิทลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปทันที