ตอนที่ 4. อธิป

อธิปเข้ามาเซ็นเอกสารในบริษัท ก่อนออกไซต์งานเหมือนทุกวัน หลังจากเรียนจบเขากับภพธรก็ร่วมกันลงทุนเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างตามสายที่เรียนมา ตั้งแต่ภพธรไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เขาก็รับผิดชอบงานทั้งหมด ตอนนี้ภพธรกลับมาแล้ว แต่งานที่เขาเคยรับผิดชอบก็ยังเหมือนเดิม แถมต้องทำเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เพราะภพธรไม่ได้ทำงานในส่วนของตัวเอง

หลังจากช่วยเพื่อนรักจัดการปัญหาทุกอย่าง ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวไปได้เปราะหนึ่ง ก็ยังมีเรื่องให้คิด เพราะเรื่องที่ฟ้องร้องกัน กลายเป็นคดีความไปแล้ว ถึงแม้จะมีหลักฐานว่าเรื่องทุจริตที่มันเกิดขึ้นมีคนวางแผนใส่ร้ายภพธร แต่ก็ใช่ว่ามันจะจบ เมื่อฝ่ายนั้นก็มีหลักฐานเด็ดมายืนยัน และที่สำคัญเป้าหมายที่ฝั่งโน้นจะเล่นงาน ไม่ใช่บริษัท แต่มันเป็นตัวภพธรต่างหาก ทั้งหมดทั้งมวลนี้มันก็ มาจากความรัก เมื่อสมหวังก็ต้องมีผิดหวัง แต่ฝั่งที่ผิดหวังเลือกจะเล่นเกมและทำลายล้างอีกฝั่งให้พังพินาศ เมื่อรู้ว่าจะไม่สมหวังก็ยังอยากจะรักอีก

ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ ก่อนจะใช้นิ้วกลางและนิ้วชี้กดหนัก ๆ ลงบนหว่างคิ้ว เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งงาน พักนี้เขาปวดหัวทุกวัน บางทีเส้นเลือดในสมองอาจจะแตกตายก่อนวัยอันควร เพราะความเครียดที่สะสมในสมองมันเพิ่มขึ้นทุกวัน

“กาแฟไหมพี่” อมรพงษ์ยื่นหน้ามาถาม ก่อนจะหดคอกลับเมื่อเจ้าของห้องส่ายหัวเป็นคำตอบ ถ้าเขากินเข้าไปอีกแก้วก็จะเป็นแก้วที่สี่ของวัน เอาให้ฉี่เป็นกาแฟกันไปเลย เพราะคิดอะไรไม่ออกก็ พึ่งกาแฟ

มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาต่อสาย โทร. หาตัวปัญหา บางทีมันอาจจะโผล่หัวออกมาเลี้ยงเหล้าแทนกาแฟแก้วที่สี่ก็ได้ ตัวปัญหา รับโทรศัพท์และพูดแต่คำว่าขอบใจ ถ้าเปลี่ยนคำว่าขอบใจเป็นเงิน ป่านนี้เขาคงมีเงินในบัญชีเป็นร้อย ๆ ล้าน เพราะตั้งแต่รู้จักกับภพธร เขาก็ได้ยินแต่คำว่าขอบใจ

“ไม่ต้องรอนะ บ่ายนี้ไม่กลับเข้ามา” บอกกับลูกน้องที่นั่งประจำโต๊ะ ก่อนจะเดินออกไป

“มึงว่าพักนี้พี่ธามเครียดไปไหม” มุ้ยเอ่ยขึ้น ตาเรียวเล็กมองตามหลังเจ้านายอย่างห่วงใย

“อืม... เป็นกูก็เครียด ไอ้ตี๋แม่งเลวจัด หักหลังพี่น้องได้” คิงพูดขึ้น ยังโมโหชาญชัยไม่หาย

“ความรักทำให้คนตาบอด” อมรพงษ์พูด เมื่อมาหย่อนก้นลงบนโต๊ะทำงานเพื่อน

“เหมือนพี่ธามไงที่รักพี่เต้ยไม่ลืมหูลืมตา” คนที่ทิ้งงานบนโต๊ะพูดต่อ เมื่อได้นินทาแล้วก็มันปาก

“ไอ้เชี่ยแอม! อย่าพูดให้พี่ธามได้ยินเชียวนะ เดี๋ยวได้แดกแกลบแน่ ๆ” คิงร้องเตือนเมื่ออมรพงษ์เอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด พวกเขาทุกคนต่างก็รู้ว่าอธิปรักภพธรแบบไหน เพราะไม่มีเพื่อนคนไหนทำเพื่อเพื่อนได้ทุกอย่างเหมือนที่อธิปทำให้ภพธร

“เรื่องของหัวใจ บางครั้งก็ไม่มีเหตุผล”

ลูกน้องในออฟฟิศต่างก็สรุปเรื่องนี้ไปในทางเดียวกัน ผู้ชายที่ครองตัวโสด แถมรักลูกเพื่อนเหมือนลูกตัวเองอย่างอธิปก็มักจะโดนนินทาทุกวันว่าเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน

หลังจากลูกชายตัวน้อยสอบเสร็จ และได้เกรดเฉลี่ยที่อยู่ในเกณฑ์ได้ของรางวัล คุณแม่ก็ต้องทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ คือพาไปซื้อของเล่นชุดใหญ่และตบท้ายด้วยไอศกรีมถ้วยโปรด แทนรักเป็นเด็กเรียนเก่งและเป็นนักกิจกรรมตัวยง ไม่ว่าจะมีการประกวดหรือแข่งขันอะไร ลูกของเธอก็จะได้เป็นตัวแทนเสมอ เธอรู้ว่าลูกได้สิ่งนี้มาจากใคร เพราะเมื่อตอนที่เธอเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง เขาคนนั้นก็เป็นพี่ว้าก นำรุ่นน้องทำกิจกรรมของคณะและมหา’ลัย

นอกจากนิสัยที่แทนรักเหมือนคนเป็นพ่อแล้ว หน้าตาและบุคลิกบางอย่างก็ถอดแบบออกมาด้วย โดยเฉพาะดวงตาที่เหมือนจนเป็นบล็อกเดียวกัน ทุกครั้งที่มองตาลูก... เธอก็จะคิดถึงเขา

อภัสราตัดสินใจปกปิดเรื่องลูก เพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไร ผู้หญิงที่เป็นฝ่ายเสนอตัวให้ผู้ชาย จะมีหน้าไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขาอีกหรือ หลังจากที่รู้ตัวว่าท้อง เธอก็ไม่มีโอกาสได้เจอกับเขาอีกเลย ถึงจะมีช่องทางให้ติดต่อ แต่เธอก็เลือกที่จะหยุด และรับผิดชอบผลที่เกิดจากความใจง่ายของตัวเอง

“ฝากแป๊บนะคะ เนยไปห้องน้ำก่อน”

ฝากลูกกับพี่ชาย ถึงแม้อภิวัฒน์จะดูแลหลานเป็นอย่างดีแต่ความซนของเจ้าตัวเล็กนี่แหละที่เธอเป็นห่วงที่สุด เด็กวัยนี้นั่งติดเก้าอี้นานสุดเป็นเวลาเท่าไร เพราะเด็กคนนี้สิบนาทีคือนานที่สุด

จังหวะที่ร่างบางเดินไปหลังร้าน ร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาพอดี อากาศร้อนขนาดนี้ ถ้าขืนกินเหล้าเข้าไปมีหวังตับแตกตาย แน่ ๆ ชานมไข่มุกกับไอศกรีมถ้วยโต ๆ คือสิ่งที่ชายหนุ่มอยากได้มากที่สุด เขาติดชานมไข่มุกตั้งแต่เมื่อไร รู้ว่ากินแล้วมันหวานอร่อย แต่ไม่คิดว่าจะติดงอมแงมขนาดนี้ วันไหนไม่ได้กินเหมือนขาดอะไรไป เจ้าสิ่งนี้เองที่ทำให้เขาถูกเพื่อน ๆ ล้อว่า ไม่ใช่ผู้ชายแท้ ๆ เขาเองก็เพิ่งรู้ว่าชานมไข่มุกเป็นเครื่องมือที่สาว ๆ เอามาวัดมาตรฐานความเป็นชาย แบบนี้ก็ได้เหรอ