บทที่ 9

พอปลายปากกาของอาทิตย์สัมผัสกับกระดาษตราครุฑ หมู่เมฆมากมายที่ก่อตัวกัน ก็เกิดมีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฝนตกลงมาอย่างหนัก ทั้งๆ ที่ไม่มีพยากรณ์อากาศเรื่องนี้เลย

วาดเดือนได้แต่มองหน้ากับอรชร มันต้องเกี่ยวกับคำทำนายของพ่อหมอแน่ หญิงสาวก็เลยรีบเซ็นต์ชื่อของตัวเองตามลงไป

เวลาผ่านไป.. ฝนตกอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็คลายตัวออก จนทุกอย่างเป็นปกติเหมือนกับไม่เคยเกิดเรื่องพวกนั้นขึ้น

มีการเลี้ยงพระเพื่อเป็นสิริมงคลในงานวันนี้ด้วย

..มึงกำลังทำอะไรอยู่ไอ้อาทิตย์ ชายหนุ่มได้แต่ถามตัวเอง จะขำก็ขำไม่ออก ทั้งๆ ที่เขาก็ปฏิเสธแม่ได้ แต่ทำไมเขาถึงยอมง่ายดายแบบนี้

บ่ายแก่ๆ ของวันเดียวกัน.. พิธีทุกอย่างได้เสร็จสิ้นลง และตอนนี้อาทิตย์ก็ออกจากบ้านไปกับนักรบแล้ว

"มึงว่ากูบ้าหรือเปล่าวะ"

"บ้าเรื่องอะไร"

"ก็เรื่องแต่งงานนี่แหละ"

"เธอก็สวยน่ารักดีออก" นักรบหวนคิดไปถึงตอนที่เขานั่งทานข้าวกับเธอในห้องครัว แล้วใบหน้านั้นก็ยกยิ้มขึ้นมาบางๆ

"มึงชอบแม่นางคนนั้นเหรอ" อาทิตย์ถามขึ้นทันทีที่เห็นอาการของเพื่อน เพราะทั้งสองสนิทกันมากจนดูออก

"มึงจะบ้าเหรอนั่นเมียมึงนะ" เวลาที่ไม่มีใครอยู่ด้วย ทั้งสองก็จะพูดกันแบบนี้เหมือนสมัยที่เรียนมาด้วยกัน

"แม่กูก็บ้าไปชั่วครั้งชั่วครู่เท่านั้นแหละ เดี๋ยวก็หายบ้าแล้ว" เพราะเขาไม่คิดจะจริงจังกับเธออยู่แล้ว เพียงแค่กลัวหุ้นจะดิ่งลงมามากกว่านี้ ก็เลยต้องได้เดินตามน้ำไปก่อน

"มึงพูดแบบนี้ก็สงสารผู้หญิงนะเว้ย"

"ถ้ามึงสงสารมึงก็รอ..ไม่นานหรอก"

ได้ยินแต่เสียงพ่นลมหายใจของนักรบออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงจะสงสารเธอมาก เพราะดูจากแววตาแล้วผู้หญิงคนนี้คงอมทุกข์ไว้เยอะ

>>{"ว่าไง"} อาทิตย์พูดขึ้นทันทีที่รู้ว่าปลายสายเป็นใครที่โทรมา {"รอให้หายชื้นก่อนมึงค่อยจัดการ"} ที่จริงวันนี้เป็นวันที่เขาสั่งเผาบ้านหมอโชติ แต่ตอนกลางวันเกิดฝนตก อากาศก็เลยไม่เหมาะที่จะทำการใหญ่

"วันนี้เซ็งว่ะไปแดกเหล้ากันก่อนดีกว่า" พอวางสายไป อาทิตย์ก็สั่งนักรบให้พาไปบาร์เบียร์ที่ประจำ

"นึกว่าวันนี้คุณอาทิตย์จะไม่มาสะแล้ว" ผู้หญิงนั่งดริ้งค์ในบาร์รีบลุกออกจากแขกที่รับอยู่ตรงมาที่เขา

"เห็นไม่ว่างไม่ใช่เหรอ" ชายหนุ่มพูดออกไปแบบขัดใจ

"ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันรับแขก คุณก็รับเลี้ยงฉันสิคะ" มือเรียวยื่นไปลูบคลำหน้าอกแกร่งแบบยั่วยวน

"สั่งเครื่องดื่มมา" ผู้หญิงคนนี้ชื่อเจนนี่ เขาเคยพาเธอออกไปนอกสถานที่ก็หลายครั้ง และก็มีหลายครั้งที่เจนนี่ยอมเสนอตัวให้เขารับเลี้ยงเพียงแค่คนเดียว อาทิตย์ก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ได้ยิน..คือเขาทำเป็นไม่สนใจ

มือเรียวยื่นไปลูบคลำเป้ากางเกงของอีกฝ่าย แบบยั่วยวนชวนให้เขาอยากออกไปต่อข้างนอก

ชายหนุ่มก็ปล่อยให้ลูบคลำอยู่แบบนั้น และตอนนี้เขาก็ดื่มมาก ถ้าไม่เมาก็คงไม่เหมือนเดิมแล้ว

"ทำไมมึงไม่ดื่มกับกูเลยวะ"

"ผมต้องขับรถอีกครับ ดื่มไม่ได้"

เที่ยงคืนคืนแต่งงาน..

แกร่ก ชายหนุ่มร่างสูงเดินโซเซเข้ามาในห้อง

"คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เหม็นเหล้า" หญิงสาวตื่นขึ้นมา เพราะเสียงฮัมเพลงของเขา

"น้องเจนนี่จ๋าา" มือหนายื่นไปลูบแก้มนวล "ทำไมหน้าน้องถึงไม่เหมือนเดิม สงสัยกูจะเมา" พูดเองตอบเอง

"รู้ตัวว่าเมาก็ดีแล้วค่ะ เชิญคุณไปอาบน้ำก่อนดีกว่า" เธอไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของเขาเลย เพราะรู้แล้วว่าเขาคงไปหาผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่มา

"น้องชอบตอนที่พี่ไม่อาบน้ำมากกว่าไม่ใช่เหรอ" จบคำพูดชายหนุ่มก็โน้มใบหน้าเข้าใกล้ริมฝีปากบาง

แล้วก็กดจูบลงที่ปากเธอ ..วาดเดือนปล่อยให้เขาจูบไป ถึงแม้ว่าจะเหม็นเหล้ามาก แต่ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเขารู้ว่าคนที่กำลังจูบอยู่เป็นเธอไม่ใช่น้องเจนนี่ เขาอาจจะหยุดก็ได้

มือหนาค่อยๆ บรรจงปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของคนตัวเล็กออก โดยที่ไม่ได้ปล่อยจูบ