บทที่ 6

>>{"ให้แม่เข้ามาหาในห้อง"} อาทิตย์โทรศัพท์ออกไปสั่งนักรบ

{"ครับ"} พอว่างสายนักรบก็รีบทำตาม

เพียงไม่นานอรชรก็มายืนอยู่ที่หน้าห้องของลูกชาย นางต้องได้ทำใจและเตรียมคำพูดไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องเข้าไป

"แม่กำลังทำอะไรอยู่" ชายหนุ่มถามขึ้นทันทีที่ผู้เป็นแม่เปิดประตูห้องเข้ามา

"อายุของลูกจะถึง 30 ในอีก 5 วันข้างหน้านี้แล้ว ลูกควรที่จะมีครอบครัวได้แล้วนะ"

..อีก 5 วันข้างหน้า? จากที่วาดเดือนไม่กล้ามองหน้าเขาเลย พอได้ยินวันเกิด หญิงสาวถึงกับหันไป ..เขาเกิดวันเดียวกับเราเหรอ?

ใช่แล้วพวกเขาเกิดวันเดียว..เดือนเดียว..ราศีเดียวกัน เพียงแค่คนละ พ. ศ.

"ผมจะ 30 หรือ 40 มันก็คือชีวิตของผม นี่มันสมัยไหนแล้วแม่"

"แม่ขอร้องนะอาทิตย์ ลูกเชื่อแม่สักครั้ง" อรชรเริ่มดึงน้ำตาออกมาใช้ เพราะรู้ดีว่าลูกชายแพ้น้ำตาของแม่

"แม่จะมาเสียน้ำตาให้เพราะเรื่องแค่นี้เหรอ? ..เธอก็เหมือนกัน เธอทำได้ยังไง ทำให้แม่ฉันเลือกเธอเป็นลูกสะใภ้"

ลูกสะใภ้งั้นเหรอ.. วาดเดือนแค่ต้องการมีอะไรกับเขาแค่ครั้งเดียว ไม่ได้ต้องการผูกพันกับเขาไปตลอดชีวิตสักหน่อย

"ครั้งหนึ่งในชีวิตของแม่เคยเสียใจมาก ที่ไม่เชื่อคำของพ่อหมอเรื่องพ่อของลูก ถ้าแม่เชื่อพ่อคงจะไม่หัวใจล้มเหลวตายเร็วขนาดนั้น"

ดวงตางามถึงกับหันขวับกลับมามองที่แม่ของเขา ..นี่พ่อเขาก็เสียชีวิตแบบเดียวกับพ่อเรางั้นเหรอ มันอะไรกันแน่ ตกลงเราช่วยเขาหรือเขาช่วยเรา หญิงสาวได้แต่มองและเรียบเรียงสถานการณ์ดู จะให้เอ่ยพูดเธอก็ไม่กล้า

"แม่หยุดร้องไห้ก่อน" น้ำตาของผู้เป็นแม่ใช้ได้กับเขาเสมอ "แม่จะให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิตของผม..ประมาณไหน" ถึงเขาพูดอะไรไปตอนนี้แม่ก็คงจะไม่เชื่อ เพราะท่านเชื่อหมอดูคนนั้นมาก

"แต่งงานจดทะเบียนมีลูก"

"แต่งงาน? จดทะเบียน??"

"มีลูก..?" คำสุดท้ายคนที่พูดขึ้นก็คือวาดเดือน เป็นใครจะไม่ตกใจล่ะ

ก๊อก ก๊อก ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา

"มีอะไร" ชายหนุ่มถามลูกน้องคนสนิทแบบอารมณ์เสีย

"ถ้าคุณอาทิตย์จะทำอะไรก็รีบทำนะครับ ตอนนี้หุ้นดิ่งลงมากเลย" นักรบรีบนำข่าวมาบอก

"แม่เห็นไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น แม่คิดเหรอว่าผมมายืนจุดนี้ได้ โดยไม่ขัดแข้งขัดขาใครเลย" ใช่แล้วคู่แข่งของเขารอ วันนี้ วันที่จะเล่นงาน พอโอกาสมาถึงใครจะไม่รีบคว้ามันไว้ล่ะ

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะลูก ถึงแม้ว่าจะหาเงินมาได้มากมาย แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ จะมีประโยชน์อะไร"

"ไอ้หมอดูนั่นมันเป่าหูแม่ว่ายังไง" ทำไมแม่เขาถึงกล้าทำเรื่องใหญ่ได้ขนาดนี้

"ไม่มีใครเป่าหูแม่ทั้งนั้น..อาทิตย์เชื่อแม่นะลูก"

"ก็ได้! แต่งงาน จดทะเบียน มีลูก ผมจะทำ 3 อย่างนี้ให้แม่ก็ได้ แต่พอผมทำให้ครบแล้ว แม่ช่วยเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากชีวิตของผมด้วย" ยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว คิดว่ารอให้ข่าวซาไปก่อน ถ้าไม่ตกลงเดี๋ยวแม่ได้คิดอะไรแผลงๆ ออกมาอีก

"พรุ่งนี้จะมีงานแต่งของลูก เราจะจัดที่บ้านแบบเงียบๆ มีพิธีจดทะเบียนสมรส"

"ทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย"

"แม่อยากให้ลูกแต่งก่อนถึงวันเกิด"

เขาคิดว่าจะมีเวลาจัดการกับเรื่องนี้อีกสักหน่อย ..ดวงตาคมมองมาดูผู้หญิงที่นั่งไม่พูดไม่จา ..ในเมื่อจัดการกับแม่ไม่ได้ เขาจัดการกับเธอก็ได้