ตอนที่ 2

นิ้วเรียวขยับแว่นบนใบหน้าสองสามครั้งเพื่อให้มันเข้าที่ คางมนเกยอยู่บนขอบหน้าต่าง ยามที่แหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า แม้ยามนี้ทั่วทั้งนภาจะมืดมิด แต่แสงระยิบระยับของดวงดาวกลับยิ่งชัดเจน

ลมหายใจแผ่วเบาถูกเป่าออกมาจากริมฝีปากอิ่ม และก็อดอมยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงผู้ชายคนนั้น

“คุณชื่ออะไรนะ”

สายลมพัดพลิ้วเข้ามาแต้มผิวเนียน ณดาห่อไหล่น้อยๆ เพื่อต้านความหนาวเหน็บ

ค่ำคืนนี้เกิดทั้งเรื่องดีและไม่ดีกับหล่อน เรื่องไม่ดีก็คือการได้เผชิญหน้ากับขุนศึกอีกครั้ง เรื่องดีก็คือ... การได้พบผู้ชายคนนั้นเป็นครั้งที่สอง

ทำไมหัวใจถึงรู้สึกอุ่นซ่านขึ้นมาขนาดนั้นนะ?

หญิงสาวถอนใจอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นและเดินกลับมาทรุดนั่งลงบนเตียงนอนเล็กของตนเอง

“หากเราได้เจอกันอีกครั้ง ฉันจะต้องมองหน้าคุณชัดๆ ให้ได้เชียว”

ธีโอดึงแขนของนางแบบสาวชาวรัสเซียออกจากตัวหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจสวาท ร่างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อก้าวลงจากเตียง หยิบเสื้อคลุมสีเทาเข้มขึ้นมาสวมใส่

“กลับไปได้แล้วครับ ผมจะพักผ่อน”

นางแบบสาวผมสีบลอนด์ซึ่งเป็นเจ้าของเรือนร่างอวบอัดเต่งตึงทำหน้างอง้ำอย่างขัดใจ

“ขอแนนนี่นอนต่อถึงเช้าไม่ได้เหรอคะ”

ธีโอเหลียวตัวกลับมามองด้วยความเบื่อหน่าย ถ้าผู้ชายไม่ใช่เพศที่ต้องปลดปล่อยอารมณ์บ่อยๆ ล่ะก็ เขาคงไม่เฉียดเข้าใกล้สตรีน่ารำคาญพวกนี้หรอก

งานก็คืองานสิ แต่นี่พอเสร็จสิ้นก็เกาะแข้งเกาะขาพัวพันไม่ยอมห่าง ไอ้จะจับโยนออกไปจากห้องเลยมันก็ไม่ใช่นิสัยของเขาเสียด้วย

“เช็คเงินสดของคุณจะถูกส่งไปให้ถึงโรงแรมก่อนหกโมงเช้า และผมจะเพิ่มให้อีกสองหมื่นเหรียญ ถ้าคุณลงจากเตียงของผมเดี๋ยวนี้”

“เพิ่มสองหมื่นเหรียญเลยเหรอคะ” นางแบบสาวตาโต

“ครับ”

เมื่อได้ยินคำตอบรับสั้นๆ แล้ว แนนนี่ก็รีบกระโดดลงจากเตียงเพียงแค่เสี้ยววินาที

“แนนนี่ลงมาจากเตียงแล้ว ธีโอคุณห้ามลืมสัญญานะคะว่าจะเพิ่มให้แนนนี่อีกสองหมื่นเหรียญน่ะ”

ธีโอยิ้มบางๆ “ผมไม่ลืมหรอกครับ ใส่เสื้อผ้า แล้วรีบกลับไปเถอะ รถจอดรออยู่ที่หน้าตึกแล้วครับ”

แม้จะเสียดายที่ได้กินหนุ่มหล่อในฝันของสาวๆ อย่างธีโอ เอเมอร์ริคแค่สองรอบเท่านั้น แต่ค่าตอบแทนที่เพิ่มขึ้นก็ยวนใจจนต้องเลือกที่จะเดินจากมาแทนการอยู่เซ้าซี้ขอร่วมรักครั้งที่สามต่อ

“ได้ค่ะ แต่ว่า... ถ้าอยากอีกเมื่อไหร่ เรียกใช้แนนนี่ได้เลยนะคะ”

แนนนี่เดินเข้าไปกอดแขนของธีโอเอาไว้ และจงใจถูไถต้นแขนด้วยปทุมถันที่เต็มไปด้วยซิลิโคนของตัวเอง แต่ธีโอไม่เล่นด้วย เขาดันหญิงสาวออกห่าง

“คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้หมกมุ่นเรื่องพวกนี้นัก”

“แหม... แต่คุณก็ร้อนแรงระเบิดโลกเลยนะคะตอนที่... ที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวของแนนนี่น่ะ”

“รถรอคุณนานแล้ว รีบไปเถอะครับ”

เมื่อถูกธีโอจงใจตัดบท แนนนี่ก็จำต้องยอมรับความจริง

“แนนนี่ไปก็ได้ค่ะ แต่หวังว่าคุณจะไม่ลืมแนนนี่เร็วนักนะคะ”

ธีโอไม่ตอบ ถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อร่างของแนนนี่หายออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว เขาส่ายหน้าน้อยๆ และหมุนตัวหันไปมองนอกหน้าต่างห้องกว้าง

ดวงจันทร์กลมโตลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า กลุ่มก้อนของเมฆดำไม่อาจจะทานแสงของบุหลันงามได้ ชายหนุ่มอมยิ้มออกมาน้อยๆ เมื่อรอยยิ้มของใครบางแว่บเข้ามาในหัว

“ป่านนี้คงพับหลับไปแล้วมั้ง”

ธีโอระบายยิ้มกว้าง และก็อดที่จะนึกถึงคำสนทนาระหว่างกันที่เกิดขึ้นในรถต่อไปอีกไม่ได้

“ท่านประธานคะ วันนี้มีหนุ่มๆ หน้าตาดีมาสมัครเป็นหนุ่มเลิฟอีกสามสิบห้าคนค่ะ”

นาตาเลียเป็นเลขาหน้าห้องให้กับธีโอมาหลายปีแล้ว และก็รู้ใจเจ้านายหนุ่มสุดหล่อเป็นอย่างดี ลักษณะการทำงาน รสชาติอาหารที่ชอบ รวมไปทั้งรสชาติเกี่ยวกับสาวๆ บนเตียง

บางครั้งนาตาเลียก็เคยคิดอยากจะเป็นผู้หญิงที่ถูกธีโอเลือกขึ้นเตียงบ้าง แต่ทุกครั้งก็ค้นพบว่าธีโอไม่สนใจไก่ในวัดของตัวเอง หล่อนจึงต้องทำใจและเลิกฝันลมๆ แล้งๆ

“ทำไมมาน้อยจังครับ เราเปิดรับตั้งห้าสิบอัตราไม่ใช่หรือ”

“คงจะมีเข้ามาเรื่อยๆ ค่ะ ก็เราพึ่งประกาศทางเว็บไซต์ไปได้แค่หนึ่งชั่วโมงเองนะคะ”

ธีโอเงยหน้าขึ้นจากประวัติชายหนุ่มในมือ และจ้องหน้าเลขาคู่ใจด้วยสายตาจริงจัง

“ซื้อโฆษณาจากรายการทีวีช่องหลักทุกช่อง ผมต้องการให้หนุ่มมาสมัครให้มากที่สุด เพราะเราต้องคัดเอาคนที่ดีที่สุดมาทำงาน”

“ได้ค่ะท่านประธาน”

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกผมว่าธีโอ”

“ค่ะ คุณธีโอ”

นาตาเลียถอยออกห่าง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานหรูของธีโอไป

ชายหนุ่มถอนใจออกมาเบาๆ ขณะในมือหมุนปากกาไปมาอย่างใช้ความคิด

ถึงแม้ว่าเอเมอร์ริค เลิฟจะเจริญก้าวหน้าชนิดที่เรียกได้ว่าไม่มีธุรกิจเดียวกันในอเมริกาหรือประเทศใกล้เคียงตามได้ทัน แต่กระนั้นเขาก็จำต้องเฟ้นหาผู้ชายหน้าตาดี จิตใจดี และรักในงานบริการเข้ามาร่วมงานด้วย เพื่อรักษาชื่อเสียงของเอเมอร์ริค เลิฟเอาไว้ให้นานที่สุด แม้ว่ามันจะเป็นธุรกิจที่เขาจับพลัดจับพลูได้ลงมือทำด้วยความบังเอิญ แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะตกหลุมรักธุรกิจนี้เสียแล้ว