โปรย

คนสวยมักเกิดมาอาภัพ แต่คงไม่ทั้งหมด เพราะเธอเป็นคนที่สวยแต่ถูกชะตากรรมเล่นงานด้วยการให้มาเจอกับเขา ผู้ชายครึ่งดีครึ่งบ้า เลยทำให้เธอเหมือนตกไปอยู่อีกโลกหนึ่ง

ผู้ชายดิบ เถื่อนกับผู้หญิงที่เปราะบาง อรชรอ้อนแอ้น เธอเหมือนแก้วเจียระไนที่ล้ำค่า แต่ถูกเขากระทำการย่ำยีจนยับเยินแล้วผลักไสอย่างไม่ปรานีเธอจะมีสภาพเช่นไรเมื่อหัวใจทรยศร่ำร้องหาแต่เขา

เธอแทบไม่รู้ตัวเลยว่า ได้ตกหลุมรักผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นตั้งแต่ตอนไหน ทั้งที่เขาไม่เคยไยดีหรือแสดงออกมาถึงความรู้สึกที่ดีกับเธอเลยสักครั้ง แต่เธอก็รักเขา

เธอรู้สึกปวดร้าวกับชีวิตที่เป็นได้แค่เจ้าสาวสำรองแล้วต้องมีชีวิตอยู่อย่างหวาดผวากับสามีโหด ที่จิกกัดและทำร้ายทารุณกรรมเธอต่าง ๆ นา ๆ แม้สุดท้ายเธอจะไม่ใช่คนผิด คำขอโทษก็ไม่เคยเล็ดรอดมาจากปากของเขา ผู้ชายที่มักจะขุดด้วยปาก ถากด้วยสายตา คือการกกระทำที่เขามักจะแสดงออกเป็นประจำเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ ครั้นพอลับหลัง หัวใจกับอ่อนแอด้วยความคิดถึงโหยหาสุดหัวใจ อยากจะบอกว่ารัก อยากจะแสดงความหวงแหนแต่ทำได้ยากยิ่ง เพราะอะไร เหตุผลกลใดที่เขาเป็นอย่างนั้น ขอเชิญเข้ามาอ่านเนื้อหากันได้เลยนะคะ