ตอนที่ 4 เจ้าสาวของซาตาน ep.4

ทันทีที่จุฑาดาวางสาย นริศฌาก็ต้องเงยหน้าขึ้นเมื่อชายหนุ่มคู่ขาของหล่อนเดินมาหาพร้อมกับฝังริมฝีปากดูดซับเรียวปากอิ่มของหล่อนหนักหน่วง

“คุยกับใครหรือจ๊ะที่รัก..”

“คุณแม่ค่ะ..เดี๋ยวนะคะ ขออ่านข้อความเดี๋ยวเดียว..”

หล่อนรีบผลักอกกว้างของเขาให้ถอยห่างแล้วกดเปิดรับข้อความภาพจากจุฑาดาผู้เป็นมารดา

“นี่มันอะไรกัน!..”

นริศฌาอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อมองเห็นภาพของ นายกีรติ เกียรติกานต์ อย่างชัดเจน เขาเป็นคนละคนกับที่หล่อนได้เห็นในภาพถ่ายที่เขาส่งไปให้ดู พร้อมเสนอสินสอดจำนวนมหาศาลเป็นค่าตัว

“ใครหรือครับ..”

พงศธรคู่ขาของหล่อนกระซิบถามก่อนจะพยายามองภาพถ่ายในโทรศัพท์แต่ดูเหมือนหล่อนจะหมดอารมณ์จึงพยายามจะลุกจากเตียงแต่ฝ่ามือใหญ่กลับรั้งร่างบางให้กระเด็นลงไปนอนที่เตียงกว้าง

“แก!?..”

นริศฌามองหน้าพงศธรแทบทันทีด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ

“ยังไม่หมดเวลาของผมไม่ใช่หรือ..”

“หมดแล้ว..ฉันไม่มีอารมณ์..”

“เดี๋ยวผมจะสร้างให้..”

“เอ๊ะ!..”

หล่อนจ้องหน้าเขานิ่งด้วยความไม่พอใจในขณะที่ฝ่ามือใหญ่กดลงที่ท่อนแขนทั้งสองของหล่อนให้แนบอยู่กับพื้นที่นอนนุ่ม

“ปล่อยฉันนะพงศธร..แกไม่มีสิทธิ์ หมดหน้าที่ของแกแล้ว ปล่อย..อย่าบังอาจมาทำแบบนี้กับฉัน ไอ้ขี้ข้า ไอ้คนชั้นเลว ต่ำ..”

“แต่ก็ทำให้คุณสุขสมในยามที่หาเหยื่อไม่ได้..จริงไหม..”

“ไอ้สารเลว..”

นริศฌารู้สึกแค้นเคืองอย่างมากกับชายหนุ่มวัยสามสิบที่เป็นเพียงแค่ลูกชายของคนสวนในบ้าน ที่นายโกสินทร์พ่อของหล่อนอุปการะส่งเสียงให้เรียนหนังสือจนจบปริญญาและให้ดูแลงานที่บริษัท

ในยามที่หล่อนเปล่าเปลี่ยวมักจะเรียกหาเขาเพื่อมาผ่อนคลายความกำหนัดให้หล่อน และมันก็ไม่บ่อยมากนักที่หล่อนกับเขามีความสุขกัน

“ผมเป็นเสมือนทาสทางเพศที่คุณจะเรียกใช้เมื่อไหร่ก็ได้ แล้วผมได้อะไรตอบแทนบ้าง..นอกจากสายตาที่ถากถาง ถ้อยคำที่แสลงหู..”

“ไอ้สารเลวแกมันขี้ข้าในบ้าน ชั้นต่ำ แค่ฉันให้แกมาทำหน้าที่นี้ ถือเป็นบุญของแกมากแล้ว..”

“บุญหรือกรรมไม่ทราบ ที่ต้องมาเก็บเศษสิ่งปฏิกูลที่ชายอื่นไม่ต้องการมาเชิดชู..ผมสะอิดสะเอียนเต็มทนรู้ไว้ด้วย..”

“ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว..แก..แก..”

นริศฌาพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่กำลังของหญิงหรือจะเทียบเท่าชาย เมื่อเขาฉกทาบริมฝีปากมาหาเรียวปากของหล่อนก็ดูดซับอย่างหนักหน่วงแม้หล่อนจะพยายามเม้มขบเอาไว้เขาก็บดเคล้าจนสามารถแยกกลีบปากของหล่อนออกจากกันพร้อมกับรวบมือบางทั้งสองกดไว้เหนือศีรษะของหล่อน

แม้พงศธรจะบอกว่าทำเพื่อเงินแต่ในส่วนลึกเขาก็แอบพอใจหล่อนมาก ครั้งนี้เมื่อหล่อนปฏิเสธทำให้เขากล้าที่จะปลุกปล้ำหล่อนเพื่อให้สมกับความต้องการในส่วนลึกของหัวใจ

นริศฌาพยายามดิ้นรนแต่เขาก็วางฝ่ามืออีกข้างบีบเคล้นกดกระหน่ำไปตามเนื้อตัวที่เปล่าเปลือยของหล่อน ขยี้ขยำไปทุกสัดส่วนสร้างความเจ็บปวดให้หล่อนอย่างมาก

แต่ทว่า เมื่อหล่อนมีความรู้สึกเจ็บ อารมณ์ที่สงบราบคาบก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ร่างบางดิ้นเร่า ๆ กับสัมผัสที่หนักหน่วงของเขา เมื่อเห็นอาการของหล่อนเริ่มเตลิด

พงศธรก็ค่อย ๆ คลายฝ่ามือปล่อยมือของหล่อนออกจากกัน เพียงเท่านั้น ฝ่ามือของนริศฌาก็จิกที่เส้นผมของพงศธรแล้วตบหน้าเขาหลายฉาด

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วยกฝ่ามือตะปบลงที่ทรวงอกที่นุ่มละมุนอวบอิ่มของหล่อนขยี้ขยำบีบเคล้นอย่างหนัก ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของหล่อน เขาวางมือทาบลงไปตามเนื้อตัวของหล่อนแล้วบีบเคล้นในขณะที่หล่อนก็ทุบตีเขา ทั้งหยิกทั้งข่วน ร่างบางดีดดิ้นราวกับเจ็บปวดนักหนา

แต่ภายใต้ความทรมานที่ทุรนทุรายหล่อนกลับเกิดอารมณ์ร่วมที่แทบจะระเบิด เมื่อพงศธรวางมือลงที่สะโพกกลมมนนุ่มนิ่มของหล่อนแล้วขยี้ขยำก่อนจะพลิกร่างของหล่อนนอนคว่ำ พรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง

นริศฌาครางเสียงแผ่วฝ่ามือของหล่อนควานไปทั่วเตียงกว้าง ในขณะที่พงศธรฝังปลายลิ้นใหญ่โลมเลียไปทั่วแผ่นหลังที่เนียนเรียบ

พงศธรจูบไล่ลงไปตามสะโพกท่อนขาแล้วดูดตามขาขาวของหล่อนจนเกิดเป็นจ้ำแดงจัดขึ้นแล้วก็ปล่อยก่อนจะดูดซับเรื่อยไปแล้วหันกลับมาหาทรวงอกอวบที่หล่อนหงายหน้าขึ้นวางมือหยิกตามเนื้อตัวของเขา

ริมฝีปากหนาทรงพลังดูดซับเจ้ายอดสีชมพูของหล่อนอย่างหนักก่อนจะช้อนสายตามองหน้าหล่อนที่บิดไปมาดวงตาปรือแทบปิดด้วยอารมณ์ที่ตื่นเพริด

“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้ ผมจะหยุดเป็นทาสทางเพศให้คุณ..ผมจะทิ้งทวนให้คุณจดจำไม่รู้ลืม..”

เขาพูดจบก็สอดผสานร่างลงไปทางเส้นทางหนึ่งที่เขาหรือชายหลายคนก็เคยได้ก้าวผ่าน แต่ครั้งนี้มันหนักหน่วงไร้ความยำเกรง จนหล่อนกรีดร้องออกมาแทบไม่ขาดระยะ แม้ในความรู้สึกจะมีอารมณ์ร่วมเมื่อถูกกระทบด้วยความรุนแรง ที่มันเริ่มมีมากขึ้น แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะถูกทารุณแบบนี้