Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3
“ว๊าย ตายแล้วพี่แฟรงก์!”
เซเลน่าแทบช็อกกับสภาพของแฟรงก์แฟนหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเช่า
“พี่ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเนี่ย”
“ก็ไอ้พวกนักเลงในบ่อนเมื่อคืนนี้น่ะสิ มันรุมพี่ซะยับเลย เธอก็หนีเอาแต่ตัวรอดคนเดียว” แฟรงก์มองหน้าแฟนสาวอย่างขุ่นเคืองใจ
“แหมพี่แฟรงก์ก็ ฉันกลัวนี่...” เซเลน่าคว้าแขนของแฟนหนุ่มเอาไว้ “และอีกอย่าง ถ้าฉันอยู่ตรงนั้นกับพี่... สวยๆ แบบฉันคงถูกรุมโทรมแน่ๆ พี่ยอมให้ฉันโดนแบบนั้นได้หรือไงล่ะ”
เซเลน่าพาแฟรงก์เข้าไปในห้อง “ว่าแต่พวกมันปล่อยพี่แฟรงก์รอดมาได้ยังไงกันคะเนี่ย”
“พูดเหมือนอยากให้พี่ตายเลยนะ”
“เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่สงสัยน่ะ มันมาเป็นฝูงขนาดนั้น”
แฟรงก์ยังขลาดกลัวไม่หายกับเหตุการณ์เมื่อคืน “มันบอกให้พี่ทำงานให้มัน แล้วมันจะยกโทษให้”
“ทำงาน?”
“อืม”
“แล้วงานอะไรล่ะ” คิ้วของเซเลน่าขมวดมุ่น
“มันบอกให้พี่ไปขโมยสร้อยเพชรมาให้”
“ขะ... ขโมย...”
เซเลน่าทะลึ่งลุกขึ้น และรีบกระโดดออกห่าง
“ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ ฉันไม่ถนัดทำเรื่องเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางแบบนี้ ถ้าเป็นนังดาวก็ว่าไปอย่าง”
“ดาวเหรอ” แฟรงก์ทวนคำก่อนจะระบายยิ้ม “พี่คิดออกแล้วว่าจะให้ใครทำงานนี้ดี”
“อย่าบอกนะว่าพี่แฟรงก์จะให้นังดาวมัน...”
“ก็พี่เจ็บขนาดนี้จะให้ปีนเข้าไปขโมยได้ยังไงกันล่ะ หรือว่าน้องเซจะทำให้พี่”
เซเลน่ารีบส่ายหน้าดิก
“ไม่... ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบยุ่งกับตำรวจ และอีกอย่างไอ้บ้านที่มีสร้อยเพชรไว้ในครอบครอง คงจะมีอำนาจไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้าโดนจำได้ ติดคุกหัวโตแน่”
“งั้นก็ต้องให้ดาวไปจัดการแทนสิ”
เซเลน่าหยุดคิดเล็กน้อย ก่อนจะแย้งอย่างวิตกกังวล “แล้วนังดาวมันจะยอมเหรอพี่แฟรงก์ เมื่อคืนฉันพึ่งทำให้มันโกรธอยู่ เช้ามามันเลยไม่พูดกับฉันสักคำ”
“พี่รู้ว่าน้องเซทำได้ ก็เหมือนกับที่เคยบังคับให้ดาวทำเรื่องไม่ดีๆ มาตลอดยังไงล่ะ”
“แหม พี่แฟรงก์แน่ใจนะว่าชมฉันน่ะ”
คนพูดมองค้อนขวับ
“ใครจะไปกล้าว่าน้องเซคนสวยล่ะครับ นะช่วยพี่หน่อย ถ้าพี่ไปเอาสร้อยเพชรออกมาให้พวกมันไม่ได้ พี่ตายคาตีนพวกมันแน่ หรือว่าน้องเซอยากให้พี่ตายล่ะครับ”
“แต่ฉัน...”
“ช่วยพี่หน่อยนะ น้องเซ” แม้จะไม่อยากทำเท่าไหร่ แต่เมื่อถูกแฟนหนุ่มออดอ้อนหนักเข้าก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ก็ได้ ก็ได้... ครั้งนี้ครั้งเดียวนะพี่แฟรงก์”
“ครับ ทูนหัว...”
แฟรงก์ดึงร่างของเซเลน่าเข้ามากอดแนบอก ซึ่งหญิงสาวก็ยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ
“ดาว... พี่เซของเธอมาหาน่ะ” เพื่อนร่วมงานเดินมากระซิบบอกเบาๆ ที่ข้างหู ก่อนจะเดินจากไป
วาดดาวถอนใจเบาๆ ลางสังหรณ์ร้องเตือนดังลั่น มั่นใจว่าเซเลน่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีมาให้หล่อนอีกแน่นอน
เด็กสาววางมือจากการจัดเรียงผักบนชั้น และเดินออกไปหาพี่สาวที่ยืนรออยู่ที่หน้าแผนก
“ดาว... ดาวน้องรัก” เซเลน่าหันมาเห็นวาดดาวก็รีบวิ่งเข้ามากอดอย่างประจบประแจง “ดาวยุ่งอยู่หรือเปล่าจ๊ะ”
วาดดาวดันตัวเองออกจากอ้อมแขนของเซเลน่า พลางถามอย่างรู้ทัน “พี่เซมีอะไรจะให้ดาวทำ ก็บอกมาเถอะค่ะ”
“แหม... ดาวถามแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะจ๊ะ”
“ดาวรู้จักพี่เซดียังไงล่ะคะ บอกมาเถอะค่ะ”
เซเลน่าทำหน้าตกใจเมื่อถูกจับไต๋ได้ แต่ไม่ช้าก็รีบยิ้มกลบเกลื่อนอย่างไร้ความละอาย
“ตามพี่มาทางนี้แปบสิ พี่มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ”
นั่นไง... วาดดาวคิดในใจ แต่ก็ยอมให้เซเลน่าฉุดกระชากแขนไปในที่ลับตาคนอย่างง่ายดาย
“พี่เซมีอะไรก็พูดมาเถอะ ดาวต้องรีบไปทำงาน”
“พี่... พี่มีเรื่องจะขอร้องให้ดาวช่วยน่ะ”
“เรื่องอะไรคะ”
มือของวาดดาวถูกเซเลน่าดึงไปกุมเอาไว้ ดวงตาของสองสาวสบประสานกัน “คือ... พี่อยากให้ดาว...”
“ให้ดาวทำอะไรคะพี่เซ”
“เอ่อ... ให้ดาว... เข้าไปในบ้านหลังหนึ่งน่ะจ้ะ”
“บ้าน...? ให้ดาวเข้าไปในบ้านใครคะพี่เซ” วาดดาวรู้สึกถึงความผิดปกติในทันที
“พี่เซคงไม่ได้คิดจะใช้ให้ดาวเข้าไปขโมยของหรอกนะคะ”
เด็กสาวพูดจบก็ขยับตัวถอยหลังห่างทันที “ดาวไม่เอาด้วยหรอกค่ะ ขอตัวนะคะ”
“ดาว... เดี๋ยวก่อนสิ” เซเลน่ารีบวิ่งมาขวางหน้าวาดดาวเอาไว้ “คือพี่มีความจำเป็นจริงๆ นะ”
“จำเป็น?” วาดดาวทำเสียงหยันขึ้นจมูก “จำเป็นอะไรคะ ถึงมาขอร้องให้ดาวไปเป็นขโมยน่ะ”
“มันจำเป็นจริงๆ สิ ถึงชีวิตเลยนะดาว” เซเลน่าคว้ามือกร้านของวาดดาวไปกุมเอาไว้ วิงวอนตลอดเวลา “ได้โปรดเถอะ ถ้าดาวไม่ช่วยพี่... พี่คง... คงต้องตายแน่ๆ”
“ไม่... คราวนี้ฉันจะไม่ช่วยอะไรพี่เซอีกแล้ว แค่หลอกลวงต้มตุ๋นไปวันๆ ฉันก็รู้สึกผิดจะแย่อยู่แล้ว แต่นี่... นี่พี่เซยังจะให้ฉันไปเป็นขโมยอีก จิตใจของพี่ทำด้วยอะไรกันคะ” วาดดาวสะบัดมือ และเดินหนีอีก แต่เซเลน่าก็ตามไปขวางเอาไว้อีกเช่นกัน
“ดาว... น้องดาวของพี่... ช่วยพี่อีกสักครั้งเถอะ ได้โปรดเถอะ”
“ไม่ค่ะ”
คราวนี้ดวงตาของวาดดาวแน่วแน่ไม่มีความหวั่นไหวเลย เซเลน่าเห็นแล้วก็ผิดหวังยิ่งนัก
“ดาวทนเห็นพี่ถูกฆ่าได้อย่างนั้นเหรอ”
วาดดาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ช้อนตาขึ้นประสบประสานกับคู่สนทนาอย่างอ่อนใจ
“บ้านเมืองมีกฎหมาย ไม่มีใครฆ่าแกงกันได้ง่ายๆ หรอกค่ะ”
“ได้สิ ในเมื่อพวกมันเป็นมาเฟียน่ะ”
วาดดาวหรี่ตามองด้วยความเคลือบแคลง “แล้วพี่เซไปรู้จักกับมาเฟียพวกนั้นได้ยังไงกันคะ”
“คือพี่...” เซเลน่าอึกอักพูดไม่ออก แต่พอเห็นวาดดาวจะเดินหนีหล่อนจึงต้องรีบโพล่งออกมา
“ก็เรื่องเมื่อคืนไงล่ะ ในบ่อนน่ะ”
“ไหนพี่เซบอกว่าไม่ได้เล่นยังไงล่ะคะ” วาดดาวครางออกมาอย่างผิดหวังเป็นที่สุด
“พี่... พี่กลัวดาวจะโกรธก็เลยโกหกน่ะ”
คนฟังอย่างวาดดาวหัวเราะเยาะออกมา “คนอย่างพี่เซเคยคิดเกรงใจดาวด้วยเหรอคะ พอเถอะค่ะ เลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะหัวเด็ดตีนขาดยังไง ดาวก็ไม่มีวันยอมเป็นขโมยหรอก”
“ดาว”
“ขอตัวนะคะ ดาวต้องรีบไปทำงาน” วาดดาวเดินผ่านไปโดยไม่คิดจะสนใจเสียงเรียกของเซเลน่าอีก หล่อนต้องใจแข็งเอาไว้ หล่อนจะทำเลวมากกว่าที่เป็นอยู่ไม่ได้อีก ห้ามเลวมากกว่านี้แล้ว
“ถ้าดาวไม่ช่วยพี่... พี่จะกระโดดลงไปเดี๋ยวนี้”
จากที่เคยก้าวไปข้างหน้าด้วยความเข้มแข็ง ตอนนี้สองเท้าชะงักค้าง วาดดาวตัวสั่น ค่อยๆ หมุนตัวกลับหลัง ภาพที่เห็นก็คือร่างของเซเลน่าปีนขึ้นไปอยู่บนราวระเบียง
“พี่เซ...” หล่อนทำงานอยู่ชั้นที่ห้าของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ทำให้รู้ดีว่าถ้าเซเลน่าตัดสินใจกระโดดลงไปจริงๆ ก็คงไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจ
“ในเมื่อดาวไม่ช่วยพี่... พี่ก็ตายเสียเดี๋ยวนี้ดีกว่า”
“พี่เซ... ลงมาเถอะค่ะ มันอันตราย”
วาดดาวขยับเท้าเข้าไปใกล้ๆ ทีละนิด “ลงมาพูดกันดีๆ เถอะค่ะ ถ้าพลัดตกลงไปพี่เซจะแย่นะคะ”
“ถ้าไม่คิดจะช่วยก็ไม่ต้องมากล่อมเสียให้ยาก เพราะถึงพี่ไม่ตายตอนนี้ อีกไม่กี่วันก็ต้องตายอยู่ดี”
ทั้งๆ ที่แสนจะหวาดกลัวความสูง แต่มันคือทางเดียวที่จะทำให้วาดดาวใจอ่อน
“พี่เซ... ลงมาเถอะค่ะ ดาวขอร้อง”
“ไม่!” เซเลน่าเสียงแข็ง และบีบน้ำตา “ในเมื่อคำสั่งเสียของพ่อที่บอกให้ดาวดูแลพี่มันไม่มีศักดิ์ศรีอีกต่อไปแล้ว พี่ตายเสียดีกว่า ดาวไปเถอะ อย่ามาสนใจพี่เลย”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะพี่เซ แต่สิ่งที่พี่เซขอ... ดาวทำไม่ได้”
“ทำไม่ได้... งั้นก็ปล่อยให้พี่ตายเถอะ”
“อย่านะพี่เซ... อย่า!” วาดดาวร้องอุทานตกใจเมื่อเห็นเซเลน่าปีนออกไปเกาะอยู่นอกระเบียงตึก
“อยู่ไปก็ไม่มีใครรัก ตายเสียดีกว่า”
“พี่เซคะ เรามาคุยกันดีๆ เถอะนะคะ”
“ไม่... พี่จะกลับเข้าไปก็ต่อเมื่อดาวรับปากพี่เท่านั้น”
วาดดาวส่ายหน้าน้อยๆ แสนลำบากใจ นี่หล่อนจะทำยังไงดี จะแก้ปัญหานี้ยังไงดี “ให้ดาวทำอย่างอื่นแทนได้ไหมคะพี่เซ”
“ไม่ได้! พี่ต้องการแค่สิ่งที่ขอเท่านั้น ถ้าดาวทำไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับพี่อีก คอยเก็บศพที่แหลกเหลวของพี่ก็พอ”
เซเลน่าแสร้งทำเป็นจะปล่อยมือ วาดดาวตกใจแทบช็อก กรีดร้องลั่น
“พี่เซ... อย่าค่ะ อย่า... ดาว... ดาวยอมแล้วค่ะ”
รอยยิ้มพึงพอใจเปื้อนใบหน้าที่มีแต่กระของเซเลน่า ก่อนที่จะถูกซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด “ดาวจะหลอกพี่ใช่ไหม ถ้าพี่กลับเข้าไป ดาวก็จะบอกว่าดาวไม่ทำ”
“พี่เซก็รู้ว่าถ้าดาวรับปาก ดาวก็ต้องทำ ได้โปรดกลับเข้ามาเถอะค่ะพี่เซ ข้างนอกลมแรงมาก ถ้าพลัดตกไปจริงๆ อันตรายมากนะคะ”
“แน่ใจนะว่าไม่หลอกพี่”
“ค่ะ”
วาดดาวยืนยัน ขณะขยับเข้าไปใกล้ทีละนิด จนในที่สุดก็คว้ามือของเซเลน่าเอาไว้ได้ เด็กสาวเป่าปากอย่างโล่งอก
“ขอบคุณพระเจ้า...”
“ดาวต้องไม่โกหกพี่นะ”
เซเลน่ายังคงถามย้ำเพื่อความมั่นใจ
วาดดาวพยักหน้ารับน้อยๆ
“ค่ะ ดาวจะไม่โกหกพี่เซ แต่ต่อจากนี้ไปพี่เซจะต้องไม่เข้าบ่อนตามนายแฟรงก์อะไรนั่นอีกแล้วนะคะ”
“พี่สัญญา ขอบใจมากนะดาว” เมื่อกลับเข้ามาภายในตัวตึกได้ก็แสร้งทำเป็นสวมกอดน้องสาว “พ่อคิดไม่ผิดเลยที่สั่งเสียให้ดาวดูแลพี่ ขอบใจอีกครั้งนะ”
วาดดาวไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้อีก นอกจากยืนหน้าเศร้าซึมเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองจะต้องลงมือทำตามคำสั่งของพี่นอกไส้อย่างเซเลน่าคนนี้
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
