สามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว

เมืองเป่ยตู เมืองหลวงแคว้น เฉิงโจว

ริมฝีปากที่ทาชาดสีแดงและเคลือบน้ำมันกุหลาบ เผยออ้ากว้างก่อนส่งเสียงหวานสูง ๆ ต่ำ ๆ ราวกับกินของเผ็ดร้อนที่ไม่ใช่อาหาร!

“อื้อ...อะ อ๊า...อี้ ๆ ๆ” เนี่ยหยวนซูพยายามมีอารมณ์ร่วมอย่างที่สุด แม้อีกฝ่ายกำลังทำเรื่องเหลวไหล และเข้าข่ายสัปดนจนขนที่หลังต้นคอนางลุกชัน ริมฝีปากสีสดบางชื้นซึ่งมีกลิ่นสุราฤทธิ์แรง บรรจงจูบบนหลังเท้านาง ก่อนเลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆ ถึงบริเวณน่อง ท่อนขาเรียว ส่วนมือใหญ่ที่หยาบกร้านอยู่สักหน่อย ก็นวดในจุดที่ส่งผลให้นางหวามไหว และจะเป็นที่ใดเล่าหากมิใช่จุดซึ่งอยู่เหนือพื้นที่สามเหลี่ยมทองคำที่ไร้เส้นไหมนุ่มนิ่มปกคลุม

“อ๊ะ...ท่านพี่!” ดวงตากลมโตมองคนที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวขึ้นมาเผชิญหน้ากัน ยามนี้เขาจึงขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างอรชร

ผู้ชายตัวโตนี้หล่อเหลาราวกับรูปปั้นเทพ ริมฝีปากบางหยักสวยเมื่อครู่ได้ทำในสิ่งที่นางค่อนข้างประหลาดใจ

“ข้าเป็นลูกหมาของ...น้องหญิง!”

น้ำเสียงเขาทุ้มฟังแล้วอ้อแอ้และชวนให้น่าหยิกร่างกายกำยำมิหยอก

เนี่ยหยวนซูตาโต อยากหัวเราะเสียงดัง บุรุษผู้นี้ชอบแนวนายทาสกับลูกหมาน้อยเยี่ยงนั้นหรือ มหัศจรรย์ยิ่งนัก และโลกคล้ายจีนโบราณนี้เกิดสิ่งเหนือความคาดหมายได้เสมอ

“อืม...แล้ว ท่านทำสิ่งใดได้บ้าง นอกจากการใช้ลิ้นสาก ๆ แสนสกปรกนั้นเย้าหยอกสตรีโฉมงาม” คำถามนางกึ่งยั่วเย้ากึ่งเชิญชวน

ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาทำให้เนี่ยหยวนซูตะลึงพรึงเพริด เมื่อมือเรียวของนางถูกส่งเข้าปากอีกฝ่าย เขาทั้งดูด อม ราวกับเป็นของโปรด

“อี๋ จั๊กจี้เป็นบ้า คนไร้ยางอาย ทะ...ท่าน อยากให้ข้าเสร็จเช่นนี้หรือ ลูกหมาน้อยหลัวคุน!”

ถามออกไปแล้วก็เป็นเหตุให้คนตัวโตหยุดชะงัก คล้ายกับว่าเขานั้นจะหลับกลางอากาศ ต่อมาความรู้สึกที่หลงเหลือไว้คือความเหนียวหนึบบนมือเรียวสวย ฝ่ายจิ่งหลัวคุนจู่ ๆ ก็กลายเป็นอากาศธาตุ ทำให้ผู้เป็นเจ้าสาวค้างเติ่ง กลับไม่ได้ แถมไปก็ไม่ถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด

อันที่จริงเธอหวังใจรับรู้ถึงสัมผัสเร่าร้อน แต่เนี่ยหยวนซูหาได้เกิดความซ่านสยิวใจ เธอไม่ใช่สตรีโลกสวยหรือบริสุทธิ์ผุดผ่อง ในโลกที่จากมายุค ค.ศ. 20xx เธอฮอตและร้อนฉ่า งานที่ทำก็ส่งเสริมให้เป็นผู้หญิงทรงอำนาจ และเปย์ผู้ชายหนุ่มแน่นเสมอ ดังนั้นคนที่เรียกมาใช้บริการเพื่อเสริมสร้างความสุขย่อมต้องหล่อล่ำ และขาที่สามต้องไม่ใช่แค่ใหญ่ หากต้องพร้อมรบ สามารถพ่นความอุ่นซ่านได้ดี ด้วยตัวเธอชอบไปเที่ยวสถานที่ซึ่งมีหนุ่ม ๆ ใส่เสื้อยืดและกางเกงยีนรัดเป้าตุง ๆ มีหมายเลขติดที่หน้าอก

แต่ให้ตายเถอะ ยามนี้ความบัดซบเกิดขึ้นแล้ว ผู้ชายที่เข้าหอกับเธอ เขาคือ แม่ทัพจิ่ง ถูกมอมเหล้ายังไม่พอ อนุของเขาและน้องชายตัวดี จิ่งป๋อ ได้ร่วมมือกับ ไท่ฮูหยิน นางงูเขียว วางยาจิ่งหลัวคุนอย่างหนัก เพื่อไม่ให้เขาฝังความเป็นชายเข้ามาในร่างกายเนี่ยหยวนซู ความบัดซบนี้เป็นแผนร้าย ๆ ของคนที่อยากให้เธออับอาย เพื่อที่เธอจะไม่สามารถให้ทายาทแก่จิ่งหลัวคุน เพราะหลังจากคืนนี้ ตามเรื่องราวเดิมคือ จิ่งหลัวคุนจะไม่ย่างกรายกลับมาที่เรือนไป๋เหลียนฮวาของฮูหยินใหญ่อีก กระทั่งเนี่ยหยวนซูคนเดิมได้สร้างแผนชั่วช้า จนเป็นเหตุให้ทั้งจวนจิ่งลุกเป็นไฟ!

ดังนั้นเมื่อเขาต้องพิษและถูกมอมเมา ขาที่สามของจิ่งหลัวคุนจึงไม่แข็ง นอกจากนั้นมันยังอ่อนนุ่มนิ่มจนน่าเหนื่อยใจ ซึ่งเนี่ยหยวนซูรู้ว่าบุรุษยืดได้หดได้ แต่ยามนี้ชายที่ถูกหิ้วปีกมาเข้าห้องหอและหมายใจพยายามเจาะไข่แดงเธอในโลกนี้ (เธอโผล่เข้ามาในร่างของหญิงสาววัยสิบหกย่างสิบเจ็ดปี ซึ่งยังมีไฝพรหมจรรย์) กลับมีงูตัวอวบ ๆ ซึ่งเอาแต่คอพับคออ่อน

“ท่านพี่...” เนี่ยหยวนซูพยายามสุดกำลัง ยามนี้จะทำสิ่งใดได้เล่า นางอยู่ในโลกที่แตกต่าง ดังนั้นควรเล่นไปตามเนื้อเรื่องอย่างที่สุด มิเช่นนั้นอาจเกิดเหตุไม่คาดฝัน

และเมื่อเขายังงึมงำทำเป็นไม่ได้ยิน นางจึงเสียงดังกว่าเดิม

“ของรักท่าน มันขี้อายเหลือเกินเจ้าค่ะ” นางอธิบายให้บุรุษตัวโตที่เมาไม่รู้เรื่องฟัง

แต่เอ่ยสองครั้งก็แล้ว บุรุษผู้นี้ยังทำเหมือนหูตึง ดังนั้นนางจึงต้องแปลงร่างเป็นสตรีร่านสวาท มือเรียววางแปะกลางลำตัวชายหนุ่ม ให้ตายเถอะ นางขัดเขินอยู่หรอก แต่มาถึงขั้นนี้มีสิ่งใดให้ต้องหน้าบาง

“อืม...น้องหญิง...อ่า!”

เสียงเขาทุ้มฟังแล้วเร้าใจ ลมหายใจอุ่นซ่านหากจะมีกลิ่นสุรารุนแรงสักหน่อยนั่นหาใช่เรื่องใหญ่โต