ตอนที่ 7

มาทุกขณะ จวนเจียนจะทับร่างของเธอที่ปัญหาครอบครัวกำลังบีบให้ลีบเล็กลงทุกที ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าภายหลังจากบิดาล้มป่วย จะนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่ชีวิตของเธอและผู้เป็นมารดาถึงเพียงนี้

ตอนที่ 2

กรุงเทพฯ ตอนสายของวันรุ่งขึ้น ที่คอนโดสุดหรู ตระหง่านอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ‘สิงห์’ น้องชายคนสุดท้องในบรรดาสามพี่น้องตระกูล ‘ดอว์สัน’ เดินซะเงอะซะงะออกมาจากห้องพักสุดหรูที่ผู้เป็นมารดาเหมาซื้อเอาไว้ทั้งสามห้องติดกัน ด้วยความตั้งใจว่าอยากจะให้ลูกๆ ของเธอทุกคนได้มาอยู่อาศัยร่วมกัน ในระหว่างที่ต้องเดินทางเข้ามาทำธุระในกรุงเทพฯ

แม้ว่าทุกวันนี้ ลูกชายทั้งสามของ ‘แจ็ค’ กับ ‘โรส’ จะเติบโตเป็นหนุ่มฉกรรจ์ แต่ละคนก็มีหน้าที่การงานซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวให้ต้องแยกย้ายกันไปดูแลรับผิดชอบแล้วก็ตาม หากในความรู้สึกของคนเป็นแม่อย่างโรส ก็ยังปรารถนาว่าจะได้เห็นลูกๆ ทั้งสามของเธอได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนในวันเก่าก่อนอยู่ร่ำไป กระนั้นในทุกๆ ครั้งที่ลูกๆ มีโอกาสได้เข้ามาทำธุระในกรุงเทพฯ สามหนุ่มก็มักจะมารวมตัวกันที่คอนโด เมื่อเจอหน้าก็สังสรรค์เฮฮากันตามประสาพี่น้องที่ถูกอมรมเลี้ยงดูมาอย่างรักใคร่กลมเกลียว

ก๊อก ๆ ๆ

สิงห์ก้าวยาวๆ ท่าทางบงบอกถึงความรีบร้อน ตรงไปเคาะประตูห้องของกันย์ ครู่ต่อมา ร่างสูงใหญ่ของพี่ชายคนกลางที่ชอบแก้ผ้านอนเป็นประจำก็ก้าวประปอดประแปดลงมาจากเตียงเหมือนไม่อยากลุก งัวเงียมาเปิดประตูให้คนที่มาเคาะเรียกอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“มีไรวะ…” เจ้าของห้องเท้าสะเอวถาม บิดขี้เกียจพร้อมกับหาวฟอดใหญ่

“แด็ดดี้กับหม่ามี้กำลังมา…” น้องเล็กละล่ำละลักบอกพี่ชาย

“จ๊าก...! อะไรนะ” ชีเปลือยอุทานลั่นด้วยความตกใจ แด็ดดี้กับหม่ามี้นึกสนุกอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย?

“มาถึงแล้วด้วย…อยู่ข้างล่างอ่ะ”

สิงห์บอกอีก ย้ำเหมือนจะแกล้งให้พี่ชายตกใจเล่นเป็นระลอกที่สอง ซึ่งมันก็ได้ผล

“โอ้พระเจ้า!...เวรละ” ดวงตาที่อยู่ในอาการง่วงงุนเมื่อครู่ เบิกกว้างในทันใด เหมือนรู้ว่าตัวเองกำลังเจอปัญหาใหญ่ให้ต้องจัดการ รีบสะบัดก้นขาวๆ กลับเข้าไปในห้องอย่างไม่อายสายตาของคนที่มาทำหน้าที่แจ้งข่าวด้วยหวังดี

สิงห์รีบเดินอาดๆ ต่อไปยังอีกห้องที่อยู่ติดกัน เคาะประตูโครมครามเรียก ‘ตุลย์’ พี่ชายคนโตที่น้องๆ มักจะเรียกกันจนติดปากว่า ‘พี่ใหญ่’

“พี่ใหญ่…พี่…” น้องเล็กทั้งเคาะทั้งเรียก

เงียบ…!!!

ไม่มีสัญญาณใดๆ ตอบกลับมา

“ง่ะ...!” สิงห์อุทานเบาๆ ย่นหน้าผากครุ่นคิด จำได้ว่าเมื่อคืนพี่ใหญ่ขอแยกตัวออกไปหาของว่างนี่นา? ในบรรดาพี่น้องต่างก็รู้กันดีว่า ‘ของว่าง’ ในความหมายของพี่ใหญ่นั้นคืออะไร?

สิงห์อดไม่ได้ ที่จะสันนิษฐานไปในทางร้าย หรือว่าเมื่อคืน...พี่ใหญ่ไม่ได้กลับมานอนที่คอนโด? อาจจะไปทำเจ้าชู้กับแฟนชาวบ้านจนโดนสามีของคุณเธอจับได้ แล้วอาจจะถูกฆ่าหมกป่าไปแล้วก็ได้?

ด้วยความสงสัยและห่วงใยพี่ชายร่วมสายโลหิต สิงห์เอื้อมมือไปสัมผัสลูกบิดประตูด้วยความอยากรู้ พบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อคเอาไว้ ครั้นแล้วจึงตัดสินใจผลักผลัวะเข้าไปเต็มแรงอย่างถือวิสาสะ

“ชะอุ๊ย..!”

สิงห์เล็กอุทานเบาๆ กับภาพที่เห็น อันที่จริงภาพแบบนี้ก็เคยเห็นอยู่บ่อยๆ แม้จะมีผ้าห่มคลุมบั้นท้ายเอาไว้ แต่ก็เดาได้ว่าร่างล่อนจ้อนของพี่ใหญ่กำลังทาบอยู่บนเรือนกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวนางหนึ่ง สันนิษฐานได้ไม่ยากว่าคงเป็นของว่างที่พี่ชายหิ้วมาเมื่อคืน

ท่าทางของหล่อนกำลังแสดงอาการลู่ไหล่สะท้าน สองแขนรั้งรัดอยู่รอบต้นคอ ผงกศีรษะมองข้ามปั้นไหล่เลื่อมลื่นของตุลย์ไปประสานสายตากับสิงห์ที่ยืนตาโตอยู่หน้าประตูเปิดกว้างอย่างไม่รู้สึกกระดากอาย แถมยังส่งเสียงสูดซี้ดเหมือนคนที่กำลังกินส้มตำสุดแซ่บแล้วเคี้ยวไปเจอพริกเผ็ดเข้าอย่างจัง

“เอ่อ…!!!” สิงห์ยืนละล้าละลังอยู่ที่หน้าประตู ไม่ตั้งใจมาขัดจังหวะเลยจริงๆ จึงได้แต่ยืนเกาศีรษะ มองดูภาพที่กำลังดำเนินอยู่ในขณะนั้น หัวเตียงกำลังเขยื้อนไปกระทบผนังห้องเสียงดังกึกกัก หญิงสาวคนนั้นยังคงรั้งคอของตุลย์เอาไว้มั่น ไม่อยากให้เขาเขวไปตามเสียงอุทานของคนที่ยืนอยู่หน้าประตู

“อีกนิดค่ะ…” คนที่อยู่ใต้ร่าง เผยอริมฝีปากร้องบอกเขา ต้องการให้เขาตรึงเธอเอาไว้ในท่วงท่านั้นให้นานแสนนาน สีหน้าของเธอบิดเบะไปด้วยอารมณ์ที่ยากเกินจะบรรยาย แลเห็นสวรรค์รำไรรางอยู่ตรงหน้า ไม่อยากให้มีสิ่งใดมาขัดจังหวะจะโคนอันน่าติดอกติดใจเสียเหลือเกิน ตอนนั้นเนื้อกับเนื้อกำลังแนบเนียนเข้าด้วยกัน ตามแรงกระทั้นจากบั้นเอวหนาของตุลย์ที่กำลังโขยกขยับอยู่กับร่างอ้อนแอ้นตรงหน้า มือเรียวของหล่อนไล้ลูบลงมาที่แผ่นหลังเลื่อมลื่นไปด้วยเม็ดเหงื่อพราว แล้วฝากรอยเล็บเอาไว้ให้เขาเจ็บน้อยๆ กรีดซ้ำลอยเดิมที่บรรดาหญิงสาวคนก่อนหน้าได้ฝากเอาไว้เป็นที่ระลึกเมื่อหลายวันก่อน

“พี่ใหญ่ แม่กำลังมา...อิอิ”