6 - Nc 18+ (หายไป)

คนด้านบนค่อย ๆ ขยับเอวสอบเข้าออกช้า ๆ การเคลื่อนไหวของเขามันสร้างความเจ็บปวดให้ฉันมากถึง มากที่สุด

หน้าอกของฉันถูกเขาบีบเค้นจนเป็นรอยแดงจากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาตะโบมดูกดุนยอดปะทุมถันบนเนินหน้าอกของฉันอย่างคนที่หื่นกระหาย

“จะ เจ็บ ฉันไม่ไหวแล้ว พอแล้ว” ฉันร้องขอให้เขาหยุดเสียงสั่นเครือ แต่ก็ไม่ได้รับความเห็นใจจากเขาเลย เขามองหน้าของฉันพร้อมกับผุดยิ้มที่น่ากลัวขึ้นมาบนใบหน้า

“ครั้งแรกมันก็เจ็บแบบนี้ ซี๊ด”

ร่างกายของฉันเริ่มกระเพื่อมสั่นไหวไปตามแรงกระแทกดิบเถื่อนของเขา เสียงหอบหายใจแรง ๆ บวกกับเสียงครางกระเส่าของคนด้านบน มันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่สุด

ความบริสุทธิ์ของฉัน....ถูกย่ำยีไปแล้ว

“กรี๊ด จะ เจ็บ ๆ” ฉันร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อ จู่ ๆ เขาก็อัดกระแทกท่อนเอ็นสวบเข้ามาแรง ๆ สามถึงสี่ครั้ง มันจุกไปทั่วท้องน้อยเลยตอนนี้

“บอกว่าอย่าเกร็ง”

“ไอ้ทุเรศ !!” ฉันตะเบ็งเสียงด่าคนตรงหน้าออกไป อยากจะด่ามากกว่านี้แต่กลับพูดออกไปได้แค่นี้

“ปากดี” มือหนากดสะโพกของฉันเอาไว้จากนั้นเขาก็กระหน่ำรัวท่อนเอ็นใส่เข้ามาเหมือนกำลังลงโทษฉันอยู่

“สาบานว่าเธอจะไม่มีวันลืมฉันแน่”

“ใช่....ฉันจะไม่ลืมนาย”

ฉันเบือนใบหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับกำผ้าปูที่นอนแน่นปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินไป ถึงจะเจ็บปวดมากขนาดไหน

ฉันไม่รู้ว่าฉันเคยไปทำอะไรเขาหรือเปล่า เพราะอะไรทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้

เรียวขาของฉันถูกจับยกขึ้นไปพาดกับบ่าของเขาจากนั้นเขาก็เอนตัวลงมาเล็กน้อยแล้วก็เริ่มอัดกระแทกท่อนเอ็นของตัวเองรัว ๆ เหมือนเดิม แบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันจุกมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เสียงเนื้อกระทบกันดัง ตรับ ตรับ ตรับ ก้องกังวานทั่วห้อง

ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในร่างกายของฉัน มันทำให้ฉันหลับไปโดยไม่รู้ตัว หลับไปทั้ง ๆ ที่ตัวฉันยังโดนกระทำอยู่

เช้าวันใหม่...ฉันค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างหวาดระแวง เหตุการเมื่อคืนมันวนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง

“ไม่จริง ฉันแค่ฝันไป” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วกลั้นใจค่อย ๆ เปิดผ้าห่มดูว่าเสื้อผ้าอยู่ครบหรือเปล่า

แต่แล้วฉันก็ต้องใจสลายเมื่อเปิดผ้าห่มออกแล้วเห็นตัวเองที่เปลือยกายอยู่ แถมผ้าปูที่นอนยังติดคราบเลือดเต็มไปหมด เมื่อมองไปที่พื้นก็เห็นเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายไปทั่วมุมห้อง

บนโต๊ะข้างหัวเตียงมีเงินจำนวนมากวางเอาไว้อยู่ ร่างกายของฉัน ความบริสุทธิ์ของฉันมันมีค่าแค่เงินก้อนนี้สิอย่างนั้นสินะ ฉันไม่ได้ต้องการเงิน ฉันแค่ต้องการคำอธิบายว่าเพราะอะไรเขาถึงทำแบบนี้กับฉัน แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว เขาไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เหลือไว้เพียงความเจ็บปวด....ที่เขาทำกับฉัน

เวลาผ่านไปหลายอาทิตย์....ฉันไม่ได้บอกใครเรื่องคืนนั้น ใครจะไปกล้าบอกกันล่ะจริงมั้ย

ตั้งแต่คืนนั้นฉันก็ไม่เจอเขาอีกเลย ฉันไม่ได้ต้องการให้มารับผิดชอบอะไรหรอกนะ แต่ฉันอยากเจอเขานะ อยากคุยกับเขา อยากจะถามว่ามาทำกับฉันแบบนั้นทำไม แค่เงี่ยนงั้นหรอ

ฉันรู้ว่าเขาเรียนที่ไหน ฉันมักจะไปจอดรถอยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัยของเขาบ่อย ๆ แต่ฉันก็ไม่เคยเจอเขาเลยจนฉันถอดใจ

“สายธารช่วงนี้แกดูซึม ๆ นะ” พริ้งถามฉัน ตอนนี้เรากำลังเรียนชั่วโมงสุดท้ายกันอยู่

“อื้มนั่นสิ เป็นไรวะอิเจ้” ลีโอถามอีกคน

“เปล่า ฉันโอเค”

“เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้วอดใจหน่อย สงสัยจะหิวเหล้าอาการแบบนี้” เตชินพูด

“งั้นไปดื่มกันป้ะ ? หิวเหมือนกันว่ะ”

“นี่พวกนายทำไมชอบชวนสายธารมันจัง งานเยอะขนาดนี้ยังจะไปเที่ยวอีก จะเรียนจบกันมั้ย”

ฉันนั่งเงียบได้แต่ฟังพริ้งบนพวกไอ้เต ไอ้เลย์แล้วก็ไอ้ลีโอ

“สรุปไปมั้ยเจ้สายธารคนสวย ถือซะว่าฉลองก่อนปิดเทอม” เลย์ยื่นหน้ามาถามฉันอีกครั้ง

ฉันนั่งคิดสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ “อื้อ ไปก็ไป”

บางครั้งฉันก็ควรจะกลับมาเป็นคนเดิม สมัยนี้เรื่องพวกนี้เขาคงไม่ต้องมานั่งคิดอะไรมากมั้ง

“แกนี่นะสายธาร”

“เอาน่าพริ้ง ฉันเบื่อ ๆ ช่วงนี้ ไปเที่ยวก็ดีเหมือนกัน” พริ้งไม่ได้บ่นอะไรฉันไปมากกว่านี้ เพราะฉันจะไปใครก็ห้ามฉันไม่ได้อยู่แล้ว พริ้งมันรู้ดี

หลังเลิกเรียนฉันกลับมาที่ห้อง นั่งโง่ ๆ อยู่บนโซฟาจนกระทั่งถึงเวลาต้องไปอาบน้ำเตรียมตัวไปดื่ม วันนี้พวกฉันไม่ได้ไปคลับหรอกเพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนกัน เลยไปร้านนั่งชิวดีกว่า แต่เอาแน่เอานอนอะไรกับเพื่อนฉันไม่ได้หรอกบางทีพวกมันอาจจะไปต่อ

ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดสสีน้ำเงินรัดรูปโชว์เนินหน้าอกและแหวกลึกตรงด้านหลังเกือบลงไปถึงก้น ผมก็มัดขึ้นสูงรวบตึง แต่งหน้าจัด ๆ หน่อย เพื่อให้เข้ากับลุคแซ่บ ๆ

คืนนี้ฉันให้เลย์มารับเพราะขี้เกียจขับรถไปเอง ส่วนเตกับลีโอมันสองคนไปเปิดโต๊ะรอที่ร้านแล้ว

พอมาถึงที่ร้านฉันกับเลย์กำลังเดินเข้าไปในร้านนั่งชิวแต่ยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงหน้าทางเข้าสายตาของฉันก็เห็นกับวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เดินมาทางนี้เหมือนกัน

ฉันกำหมัดแน่นพร้อมกับความรู้สึกที่มันอัดอั้นมานานหลายอาทิตย์ สุดท้ายฉันก็เจอเขาสักที

“เดี๋ยวฉันตามเข้าไปนะ” ฉันหันไปบอกเลย์

“เอ้า! แล้วจะไปไหนทำไมไม่เข้าไปด้วยกัน”

“มีธุระต้องเคลียร์”

“เออๆ อย่านานนะเว้ย”

เมื่อเลย์เดินเข้าไปในร้านแล้วฉันก็รีบเดินตรงเข้าไปดักหน้าผู้ชายที่เห็นแก้ตัวคนนั้นทันที

พวกเขาหยุดชะงักแล้วก็มองหน้าฉันกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายใจร้ายคนนั้น เขาจ้องหน้าฉันก่อนจะปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย” ฉันพูดกับเขา

“ใครวะ ?” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถาม แล้วเขาก็มองหน้าฉันแบบ งง ๆ

“เชี้ย!! นางฟ้าชัด ๆ” ผู้ชายอีกคนในกลุ่มมองฉันแววตาเป็นประกาย

แต่ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้นฉันสนใจแค่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันคนเดียว

“คุยอะไร ?” สุดท้ายเขาก็ยอมปริปากพูด พวกเพื่อนของเขาพอเห็นว่าเขาถามฉันพวกนั้นก็มองหน้าเหมือนรู้ ๆ กัน

“ฉันต้องการคุยแค่สองคน”

“วันนี้ไม่ว่าง” เขาตอบเสียงเรียบ นี่เขาลืมไปแล้วงั้นหรอว่าทำอะไรกับฉันเอาไว้ หรือคิดว่าฉันจะมาเรียกร้องให้รับผิดชอบ