บทที่3 ความอิจฉาสามารถทำลายคนๆนึงได้

บทที่3 ความอิจฉาสามารถทำลายคนๆนึงได้

แต่เธอก็ไม่ได้คิดมาก จากนั้นก็ควงแขนของโห้หลีเฉินไว้ตามประสาคนรักใคร่กัน

หน้าแดงเล็กน้อยยืนอยู่ข้างกายเขา พวกที่ล้อมรอบอยู่ในเหตุการณ์ต่างก็รีบร้อนหลีกทางให้

โห้หลีเฉินด้วยเคารพและเกรงกลัวจากใจจริง โอวน่อหย่ามองดูเย้นหว่านควงแขนของโห้หลีเฉิน

แล้วรู้สึกเกิดความริษยาและความเกลียดชังอย่างไม่อาจทนไม่ได้ เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี เย้นหว่าน

เลยถูกเธอเหยียบให้จมดินตลอด คนชั้นต่ำแบบนี้ก็ควรจะที่ต่ำๆตลอดชีวิตสิ

แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับได้หมั้นกับโห้หลีเฉินที่สูงส่งกว่าสามีเธอไม่รู้กี่เท่า!

ไม่ เธอมีสิทธิ์อะไรที่ได้ดิบได้ดีกว่าเธอ?

“ เย้นหว่าน ทำไมเธอต้องแต่งงานกับคุณโห้กะทันหันล่ะ? คืนก่อนเธอไม่ใช่ยังเปิดห้องกับผู้ชายที่โรงแรมซ่างผิ่นอยู่หรอ? เอ๊ะ! หรือว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แฟนของเธอ............”

ระหว่างพูด โอวน่อหย่าแกล้งทำเป็นปิดปากไว้อย่างตื่นตะลึง

ราวกับว่าเผลอพูดความลับใหญ่โตออกมาอย่างไม่ทันระวัง ทันใดนั้น เย้นหว่านแข็งทื่อไป

และหันมามองโอวน่อหย่าอย่างประหลาดใจ ไม่นึกเลยว่าเธอจะรู้เรื่องของโรงแรมซ่างผิ่น?

ในใจโห้หลีเฉินหวั่นไหวเล็กน้อย มองไปที่เย้นหว่านเหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ คืนนั้นเธอก็อยู่ที่นั่นหรอ?

“คุณโอวครับ ข้าวกินมั่วได้แต่คำพูดๆมั่วไม่ได้นะครับ พูดให้ร้ายกับว่าที่ภรรยาของคุณโห้

ทำลายชื่อเสียงของตระกูลโห้ คุณรู้ไหมต้องเจอกับบทลงโทษยังไง?”

เว่ยชีก้าวออกมาจากข้างหลังโห้หลีเฉิน ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ท่าทางทรงพลังมีพลานุภาพมาก

วันนี้เป็นวันหมั้นของโห้หลีเฉิน มีคนนับไม่ถ้วนดูอยู่

จะให้เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายหรือเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงไม่ได้เด็ดขาด

จู่ๆสีหน้าซือหนานเปลี่ยนไปทันที เขารับดึงโอวน่อหย่า “อย่าพูดเหลวไหล”

โอวน่อหย่ารู้สึกกลัวไม่น้อย แต่เห็น เย้นหว่านแล้วยังไงก็กลืนความแค้นนั้นไม่ลง

“ที่จริงฉันก็ไม่อยากพูดหรอกนะคะ แต่ไม่ว่ายังไงตระกูลโห้ก็เป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา

ถ้าแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์โดยที่ไม่รู้ความจริง แบบนี้สิถึงจะยิ่งทำให้ชื่อเสียงของตระกูลโห้เสียหาย”

เธอสะบัดซือหนานออก แล้วหยิบรูปถ่ายใบนึงออกมาจากกระเป๋า “นี่ก็คือหลักฐานที่เย้นหว่าน

เปิดห้องกับผู้ชายค่ะ” เดิมทีเธออยากเอาให้ซือหนานดู จะได้ทำลายภาพลักษณ์ที่อยู่ในใจของซือหนานอย่างสิ้นเชิง

แต่คิดไม่ถึงกลับเอามาใช้ในเวลานี้ ในรูปเห็นแค่มีชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

ผู้ชายกำลังโอบกอดผู้หญิงเข้าห้องอย่างแนบชิด และผู้หญิงคนนั้นก็คือเย้นหว่าน

ทันใดนั้นรอบๆโกลาหลไปหมด ผู้คนต่างมองเย้นหว่านด้วยสายตาที่โกรธและดูถูก

ได้แต่งงานกับคุณโห้ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงสุด นึกไม่ถึงว่าเธอยังกล้านอกใจก่อนแต่งงานอีก?

ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีชัดๆ สายตาที่ไต่สวนเหมือนมีดที่ทิ่มแทงมาหาเย้นหว่าน

เธอขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจและรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว แต่เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันบ้าง?

ส่วนรูปถ่ายใบนี้ก็ไม่ใช่ห้องที่เธอวิ่งออกมาคืนนั้น

หรือว่าก่อนที่เธอจะขึ้นเตียงกับผู้ชายคนนั้นยังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก?

“รูปถ่ายใบนี้ไม่สามารถอธิบายอะไรได้เลย คุณกับฉันไม่ถูกกันมาตลอด

คุณลอบวางแผนฉันก็ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ใครจะไปรู้ว่าคุณตัดต่อรึเปล่า?”

เย้นหว่านไม่กล้าสืบสาวราวเรื่องมากกว่านี้ก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดเลย

เวลานี้ไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือเท็จเธอก็ไม่มีทางยอมรับ

โอวน่อหย่ายื่นรูปถ่ายให้โห้หลีเฉินอย่างกล้าหาญและมีมารยาท

“คุณโห้คะ รูปถ่ายได้ตัดต่อรึเปล่าคุณเอาไปตรวจสอบแป๊บเดียวก็รู้แล้วค่ะ

อีกอย่างเพื่อนๆที่มหาลัยเราต่างก็รู้ว่าเหอเฟยหยางจีบเย้นหว่านมาโดยตลอด

ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ชัดเจนมาโดยตลอด ” พระเอกในรูปถ่ายนี้ก็คือเหอเฟยหยาง

เพื่อนเจ้าสาวก็รีบพูดคล้อยตาม “ก็นั่นน่ะสิ คนที่มหาลัยAก็รู้กันทั้งนั้น”

พวกเธอแข็งใจที่จะทำลายชื่อเสียงเธอ งานหมั้นก็จะเริ่มแล้ว ไปตรวจสอบรูปถ่ายก็ไม่ทัน

แต่ถึงแม้ไปตรวจสอบ เย้นหว่านในงานหมั้นก็จะไม่มีชื่อเสียงดีไปไหนได้หรอก

เธอจับแขนของโห้หลีเฉินไว้แน่นอย่างไม่สบายใจ ในใจรู้สึกหงุดหงิดและสับสน

เรื่องกลายมาเป็นแบบนี้ ทำให้ตระกูลโห้ขายหน้าไม่มากก็น้อย

ส่วนเขากับเธอก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันอยู่แล้ว เขาจะไม่สนใจเธอแล้วจากไปเลยหรือเปล่า?