2

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ยัยเนย!! แต่งตัวเสร็จรึยังมันสายละนะป๊าให้ขึ้นมาตาม" เจ้เค้กเคาะเรียกแล้วค่ะ เราเหลือบมองนาฬิกา ตายแล้วววว7โมงจะครึ่งแล้ววววว

"น้องเนยไปเรียนก่อนนะคะพี่วาตะ ^^" บอกลารูปพี่วาตะเสร็จเราก็รีบคว้ากระเป๋าหนังสือออกจากห้องนอนมันที

"มัวทำไรยัยหมูอ้วน!! " เจ้เค้กยืนกอดอกจ้องหน้า

"เค้าก็ขอกำลังใจจากพี่วาตะอยู่น่ะสิเจ้^^"

"เอออดีเนอะมัวแต่ขอกำลังใจแล้วก็ไปสอบไม่ทัน พีวาตะคงมาช่วยได้หรอกนะยัยเนย เฮ้ออออ"

"ก็เค้ารักของเค้าอ่ะ" เจ้เค้กส่ายหน้าอย่างเอือมละอาก่อนจะเดินลงบันไดไปนี่เราพูดไรผิดงั้นเหรอ ทีตัวเองยังแอบคุยกับวายุน้องชายพี่วาตะเลยแต่เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้นะนอกจากเราคนเดียว ที่เรารู้ก็เพราะแอบได้ยินเจ้คุยโทรศัพท์กับวายุน่ะแต่วายุจะอายุน้อยกว่าเรากับเจ้เค้กประมาณหกเจ็ดเดือน

"ทำไมถึงลงมาช้ายัยเนยป๊ากับทุกคนนั่งรอตั้งนาน"

เดินลงมาก็เจอป๊าบ่นทันที ยังไม่ทันแกก็ขี้บ่นซะละ เฮ้ออออออ

"สงสัยนั่งเพ้อถึงพี่วาตะมั้งป๊า"

"เจแปน!!! " ไอ้น้องชายตัวแสบนี่นะหาเรื่องให้โดนป๊าบ่นรอบสองอีกละ

"จริงมั้ยยัยเนย" ป๊าจ้องหน้าจนเราทำไรไม่ถูก

"อะ เอ่ออ ป่าวนะป๊า เจแปนใส่ความน้องเนย"

"เหอะ ใส่ความอะไร มะกี้ผมเดินผ่านห้องเจ้กะว่าจะเคาะเรียกแต่ก็ดันไปยังได้ยินเจ้พูดฮึมฮัมฮึมฮัมคนเดียวในห้องว่า.....พี่วาตะคะ...พี่วาตะขา" เจแปนพูดพร้อมกับทำท่าทำทางอีก ว่าแต่เราพูดดังขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย ไม่จริงอ่ะ 

"น้องเนย...น้องเนยเป็นผู้หญิงนะ ถ้าคนอื่นมาได้ยินน้องเนยพูดถึงผู้ชายแบบนั้นมันไม่ดีนะลูก " ป๊าบ่นต่อ ป๊าไม่เข้าใจน้องเนยเลยน้องเนยแค่อยากขอกำลังใจจากพี่วาตะแค่นั้นเอง

"พี่วาตะเป็นคู่หมั้นน้องเนยนะป๊า"

"มันก็แค่คำพูดของเด็กๆที่คุยกันแล้วผู้ใหญ่ก็เอามาแซวกันขำๆที่สำคัญคือยังไม่มีพิธีรีตองอะไรเลยก็ถือว่ายังไม่ได้เป็นคู่หมั้นอะไรกันทั้งนั้น"

"แต่พี่วาตะจุ๊บน้องเนยแล้วนะป๊าแล้วพี่วาตะก็จะมาขอหมั้นน้องเนยแล้วด้วย"

"เป็นสาวเป็นแซ่พูดอะไรแบบนั้นน้องเนย เราเป็นผู้หญิงนะ แล้วนี่ก็ผ่านมากี่ปีละป๊าไม่เคยเห็นมันโผล่หน้ามาเลย"

"ป๊าอ่ะ"

"พอๆเลยทั้งพ่อทั้งลูก ทานข้าวแล้วก็รีบไปเรียนไปทำงานกันได้แล้วค่ะ พี่คีย์ก็อย่าบ่นน้องเนยมากสิคะ"

เห็นมะแม่ยังไม่ว่าน้องเนยเลย^^

"หวานอย่าให้ท้ายลูกแบบนี้สิพี่กำลังจะ......."

แม่ส่งสายตาพิฆาตไปทันทีป๊าก็เลยหยุดบ่น

ถึงป๊าจะดุกับใครต่อใครแต่ก็กลัวแม่หวานเป็นทีสุดนะบอกเลย

และไม่ว่ายังไงพี่วาตะก็ต้องเป็นเจ้าบ่าวของน้องเนยคนนี้คนเดียว แม่แอบบอกน้องเนยวันก่อนว่าเดือนหน้าลุงนายจะพาพี่วาตะมาคุยเรื่องหมั้น เราดีใจจังจะได้เจอพี่วาตะแล้ว กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน จะโทรไปหาก็ไม่กล้าเลยได้แต่มองพี่วาตะผ่านรูปที่ลุงนายส่งมาให้

ที่โรงเรียน....

"เจ้ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะปวดฉี่ตั้งแต่อยู่บนรถละ"

"อื้มมมไปเหอะ เนยไปรอที่ห้องสอบนะ"

ระหว่างเดินไปห้องเรียน

"ยัยหมูตอนจะรีบเดินไปไหนรอด้วยดิ" เราหันหลังไปมองคนที่วิ่งตามหลังเรามาที่แท้เป็นออกัสเพื่อนร่วมห้องที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลยันมอปลาย ออกัสชอบว่าเราเป็นหมูตอนแต่ก็ยังชอบซื้อขนมมาฝากเราทุกวันเราเลยไม่เคยโกรธ

"ไปเข้าห้องสอบไงออกัสไม่รีบรึไงล่ะ"

"อีกตั้งครึ่งชั่วโมงจะรีบทำไม"

"เราจะไปทบทวนเนื้อหาก่อนสอบน่ะ"

"ไม่เข้าใจตรงไหนถามเราดิ"

"ขอบใจนะ ว่าแต่วันนี้ไม่มีขนมมาฝากเราเหรอ"

"วันนี้ไม่มี แต่จะพาไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จ เราเลี้ยงเองเนยอยากกินไรสั่งเลย"

"เย้ๆๆๆเราอยากกินไอศครีมสตรอเบอรี่ใส่ท๊อปปิ้งเยอะๆแล้วก็ขอบิงซูด้วยนะ อืมมแล้วก็โดนัทชอคโกแลต เค้กสตรอเบอรี่เอ้อน้ำส้มปั่นด้วย"

แค่คิดถึงก็ฟินนนแล้วววว ?????

"ได้เลยยัยหมูตอน"

"ขอบคุณน๊าาา ออกัสเพื่อนร๊ากกกก" เรายิ้มให้ก่อนจะรีบจูงมือออกัสเข้าห้องสอบ