บทที่ 7 สัญญารักมาเฟียร้าย : ต้อนให้จนมุม

สัญญารักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 7

"ฉันพึ่งรู้ว่าคนอวดดีอย่างเธอ แค่เห็นฉันก็กลัวจนตัวสั่นขนาดนี้แล้ว"

กึก!

น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลังทำให้คนตัวเล็กหยุดฝีเท้าทันที ไอรีนยืนนิ่งอยู่สักพักก่อนจะหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

"นายรู้เรื่องทั้งหมด แล้ววันนั้นที่นายปล่อยฉันก็เพราะรู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายฉันก็ต้องเข้ามาหานายอยู่ดีใช่ไหม" ไอรีนกำหมัดแน่น พยายามข่มความกลัวของตัวเองโต้ตอบคนตรงหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แสดงความรู้สึกอะไรกลับมาเลยก็ตาม

"ฉลาดในวันที่สายเกินไป"

"นายต้องการอะไรกันแน่ นายคงไม่ได้อยากแต่งงานกับฉันเพราะสัญญาบ้าๆพวกนั้นหรอกนะ" ไอรีนถามออกไปตรงๆ เพราะเธอเองก็อดสงสัยไม่ได้ ทำไมไม่หลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้สักที

"ตัวเธอ"

"ทุเรศ"

พรึ๊บ

"อื้อ...ปล่อย" ไอรีนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะมือหนาเอื้อมบีบเข้าที่ปลายคางมนอย่างแรง "นี่นาย...โอ๊ย" ยังไม่ทันที่ไอรีนจะพูดจบ มือหนาก็เพิ่มแรงบีบจนเธอเบ้หน้าและร้องด้วยความเจ็บปวดออกมาอีกครั้ง

"ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าปากดี" ใบหน้าคมคายก้มลงมาพูดใกล้ๆ จนรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหวานในระยะประชิด

"อ่อยอั๋น(ปล่อยฉัน)" มือเล็กๆพยายามดึงฝ่ามือหนาออกจากปลายคางมน แต่ยิ่งเธอพยายามแกะออกเท่าไหร่ก็เหมือนเขาจะเพิ่มแรงบีบมากขึ้นเท่านั้น

"ถ้าเธออยากได้งานคืนก็แค่เอาตัวมาแลก" สายตาคมกริบมองไปที่หน้าอกขนาดใหญ่ของหญิงสาวอย่างเปิดเผย

"ไอ้อั้.."

"อื้ออออ อี๊ดดดด" ปึก ปึก ปึก

ไอรีนพยายามกรีดร้องในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากหนาประกบจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว มือบางกำหมัดแน่นทุบไปที่แผ่นหลังแกร่งไม่ยั้ง หวังให้เขาหยุดการกระทำที่แสนป่าเถื่อน แต่นั่นเหมือนเป็นการเพิ่มโอกาสให้เขาตักตวงน้ำหวานจากปากเธอมากกว่าเดิม เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างง่ายดาย และตวัดหยอกเย้าอย่างอุกอาจใส่เธอไม่ยั้ง ฝ่ามือหนากดท้ายทอยเธอไว้ไม่ให้ดันออกและส่งรสจูบที่แสนเร่าร้อนให้กับคนตัวเล็กนานหลายนาที

"อี๊ดดดด...." ปึก ปึก ปึก ร่างบางกรีดร้องในลำคอไม่หยุด ทั้งทุบ ทั้งตี ไม่มีท่าทีว่าชายหนุ่มจะหยุด

"อื้ม..." โนอาร์คำรามในลำคอเบาๆ ก่อนจะละริมฝีปากออกจากคนตัวเล็ก แต่ใบหน้าคมคายยังคงห่างจากใบหน้าหวานไม่ถึงคืบเหมือนเดิม

"ปล่อย ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว" แค่เพียงริมฝีปากบางเป็นอิสระก็พ่นคำด่าออกมาไม่หยุด ไอรีนใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากที่เลอะไปด้วยน้ำลายจากการกระทำของคนฉวยโอกาส

โนอาร์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่สะทกสะท้าน

"กึก"

"กรี๊ดดดด" ไอรีนกรีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อโนอาร์ก้มลงมาขบเม้มตรงเนื้ออ่อนช่วงลำคอของเธออย่างแรง

อึก เพี๊ยะ!

"ไอ้ชั่ว" เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีดันตัวเขาออก และใช้ฝ่ามือเล็กกระทบเข้าที่ใบหน้าคมคายอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง

"....." โนอาร์ใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มด้วยความไม่พอใจ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขา นัยส์ตาคมกริบจ้องมองคนตัวเล็กอย่างคาดโทษราวกับจะแผดเผาไม่ให้เหลือจุน

"สารเ..."

"ไอรีน!" โนอาร์ตวาดลั่นทำเอาคนที่ได้ยินสะดุ้งเฮือก มือหนาเข้ากระชากที่ข้อมือเธออย่างแรงและเพิ่มแรงบีบด้วยความโมโห

"อื้อ...เจ็บ"

"เข้าไปข้างใน และถ้ายังพยศไม่เลิกเธอได้คลานออกจากบ้านหลังนี้แน่ แม้แต่พ่อแม่เธอก็อาจได้เห็นฉากเด็ด" พูดจบโนอาร์ก็ฉุดกระชากคนตัวเล็กแทบปลิวให้เข้าไปด้านในคฤหาสน์สุดหรู การกระทำของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของลูกน้องที่ยืนอยู่แถวนั้น แต่ทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ปล่อย!" ไอรีนพูดเบาแต่เน้นหนักคำ เมื่อโดนลากเข้ามาในบ้านจนจะใกล้ถึงห้องอาหาร

โนอาร์ปรายตามองคนตัวเล็กเพียงนิดแต่ก็ยังฉุดกระชากไอรีนเดินเข้ามาถึงโต๊ะอาหารท่ามกลางสายตาของทุกคน

"เอ่อ..."

"ขอโทษที่ให้รอครับ พอดีน้องไอรีนน่าจะแปลกใจที่เห็นผมอยู่ที่นี่" น้ำเสียงเรียบนิ่งพูดขึ้น ยิ่งเพิ่มความสนใจให้กับคนที่ได้ยิน

"นี่นายจะพูดอะไร"

"พอดีผมได้ข่าวจากพ่อว่ามีสัญญาใจที่ผูกมัดเราทั้งสองคน และที่คุณอาทั้งสองมาวันนี้คือจะมายกเลิกสัญญาใจที่ทั้งคู่หวังจะเกี่ยวดองสองตระกูลเข้าด้วยกัน แต่ผมขอยืนกรานว่าจะไม่มีทางยกเลิกสัญญาเกี่ยวดองเด็ดขาด เพราะผมกับน้องไอรีนเรามีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง"

"โนอาร์!" ไอรีนตวาดเสียงดังลั่น

"นี่มันอะไรกันยัยไอร์" วิรุธถามลูกสาวด้วยความตกใจ แม้แต่อันดายังคงอึ้งไปกับคำพูดของโนอาร์ อีกทั้งยังยืนจับมือลูกสาวไม่ยอมปล่อยราวกับเป็นการแสดงความรับผิดชอบ

"ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยครับที่เราสองคน..."โนอาร์ปรายตามองหน้าคนตัวเล็กอย่างเจ้าเล่ห์ "อาจข้ามขั้นและเกินเลยไปก่อนแล้ว"

"ไม่ใช่ยังงั้นนะคะ พ่อกับแม่อย่าไปฟัง..."

"การที่ไอรีนปฏิเสธเรื่องนี้ในตอนแรกคงไม่รู้ว่าลูกของเพื่อนพ่อคือผมเอง ถ้าคุณอาทั้งสองไม่เชื่อว่าเราคบกันจริงผมมีหลักฐานให้ดูครับ" โนอาร์พูดแทรกคำพูดของไอรีน และส่งสัญญาณให้ลูกน้องคนสนิทถือไอแพดมาให้พ่อและแม่ของไอรีนดูหลักฐานที่อยู่ในนั้น

"ปล่อย! นายทำแบบนี้ทำไม" ไอรีนกัดฟันพูดอย่างเหลืออดและพยายามสะบัดมือออก

"นั่นยัยไอร์จริงๆด้วย" อันดาป้องปากตกใจที่เห็นรูปลูกสาวบนหน้าจอไอแพด

"แม่คะ ทุกอย่างมันคือเรื่องโก..."

"เรื่องจริงครับ" น้ำเสียงเข้มพูดแทรกทันที

"นี่ปล่อย" ไอรีนออกแรงสะบัดอีกครั้งและมันก็สำเร็จ เธอรีบเดินไปยังพ่อแม่ของเธอที่นั่งอยู่ไม่ไกล เพียงแค่สายตาเธอเห็นรูปภาพในนั้นก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ มันเป็นภาพที่เธออยู่ในงานมอเตอร์โชว์มุมกล้องเหมือนเธอและเขาหอมแก้มกันท่านกลางผู้คนมากมาย และอีกภาพคือภาพที่เธอเดินเข้าออกบริษัทของเขาในวันนั้น และยังมีภาพที่เธอกำลังเปิดประตูเข้าห้องทำงาน ไอรีนเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้วยความโมโห แต่กลับได้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากชายหนุ่มมาแทน

"พ่อคะ แม่คะ ไม่ใช่เรื่องจริงเลยนะคะ ไอร์อธิบายได้ ทุกอย่างมันคือการจัดฉาก" เธอรีบอธิบายอย่างลนลาน

"งั้นรบกวนคุณโทรหาเขาบอกว่า "ไอรีน" มาขอพบ ฉันเชื่อว่าแค่ได้ยินชื่อฉันเขาก็ยอมให้เข้าหา แต่ถ้าเธอยังกีดกันไม่ให้ฉันขึ้นไป ไม่แน่ที่ตรงนี้อาจมีคนทำแทนก็ได้นะ"

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเมื่อได้ยินคลิปเสียงที่ธันวากดเปิดให้ทุกคนได้ฟัง ไอรีนเองที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบล้มทั้งยืน มือบางกำขอบเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆไว้แน่น แววตาวูบไหวเพราะเสียงที่ได้ยินในคลิปนั้นคือเสียงเธอจริงๆ แต่เขาตัดคำพูดที่เหลือออก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ตรงนั้นมีเครื่องดักฟัง และการที่เธอพูดออกไปไม่ได้ต้องการให้มันเกิดเรื่องแบบนี้

"อยู่ดีๆก็มีเรื่องดีเกิดขึ้นนะไอ้รุธ" ณรงค์ที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม และหันหน้ามาทางพ่อและแม่ของไอรีนราวกับมีเรื่องยินดี

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าที่ดังสม่ำเสมอเดินเข้ามาใกล้พ่อแม่ของไอรีนพร้อมกับโค้งคำนับเล็กน้อยราวกับขอโทษ สายตาทุกคนมองไปยังโนอาร์ด้วยความตกใจ "ผมขอรับผิดชอบทุกอย่างครับ เรื่องที่ผมเกินเลยกับน้องไปผมจะรับผิดชอบเอง ต่อให้ไม่มีสัญญาเกี่ยวดองสองตระกูลผมก็จะรับผิดชอบกับสิ่งที่เราทั้งคู่ทำไป"

"เอาไงลูก เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พี่เขาก็แสดงความรับผิดชอบ แต่ เอ๊ะ! คอเราไปโดนตัวอะไรกัดมา เป็นรอยแดงเด่นชัดเลยลูก" อันดาที่เห็นรอยแดงที่คอของลูกสาวก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

"O_O" ไอรีนรีบใช้มือจับคอตัวเองทันที ถึงเธอไม่เห็นรอยนั้นแต่พอจะรับรู้ได้ถึงความแสบอยู่นิดๆ ก่อนจะหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มที่ยืนมองเธอด้วยสายตาไร้ความรู้สึก

"หึ เรื่องของเด็กๆเขานะอันดา"

“เอาเป็นว่าฉันในฐานะพ่อของเจ้าโนว์และเป็นเพื่อนสนิทของแกด้วยนะไอ้รุธ อาจจะไม่เข้าร่องเข้ารอยเหมือนคนอื่นเขา ฉันก็อยากจะสู่ขอหนูไอรีนเลยละกัน และจัดงานให้มันถูกต้อง ฉันไม่ใช่คนหัวโบราณหนุ่มสาวสมัยนี้จะชิงสุกก่อนห่าม แต่ฉันเชื่อว่าการที่เจ้าโนว์มันแสดงความรับผิดชอบออกมาขนาดนี้คงคิดแล้วว่าผู้หญิงอย่างหนูไอรีนควรที่จะยืนเคียงข้าง เราก็อายุกันขนาดนี้แล้วอยากเห็นลูกๆเข้าสู่ประตูวิวาห์เหมือนคนอื่นเขาบ้างจริงไหม" ณรงค์พูดด้วยรอยยิ้ม

"แต่งงาน!" ไอรีนโพล่งเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ

"เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ เรื่องนี้อาจจะฉุกละหุกเกินไปทำให้น้องตกใจ ผมจะขอหมั้นน้องไว้ก่อน รู้กันเฉพาะคนในครอบครัว และถ้าวันไหนที่น้องพร้อมผมจะเป็นคนประกาศต่อหน้าสื่อทุกสื่อเองครับ ทั้งตัวน้องเองก็ค่อนข้างเป็นคนมีชื่อเสียง ส่วนทางผมก็เป็นที่รู้จักในสื่อเหมือนกัน ถ้ามีข่าวงานแต่งสายฟ้าแลบหลุดออกไปอาจจะมีผลกระทบกับงาน และคนอาจคิดว่า ท้องก่อนแต่ง" โนอาร์พูดร่ายยาวพูดทั้งเหตุและผลให้ทุกคนคล้อยตาม และยังไม่วายยกยิ้มมุมปากส่งให้คนตัวเล็ก

ไอรีนมองทุกคนด้วยสายตาพร่ามัว เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา มือบางกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ สุดท้ายเขาก็ต้อนให้เธอจนมุม