ตอนที่2 | จากสองเพิ่มเป็นสี่

มหาวิทยาลัย CH

อลิสให้ลุงคนขับรถของที่บ้านส่งเธอแค่ตรงประตูทางเข้ามหาวิทยาลัย หญิงสาวเดินลงจากรถและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความไปหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอทันทีว่าเธอนั้นถึงแล้วและยืนรอตรงหน้าทางเข้ามหาวิทยาลัย

ยืนรอได้เพียงสักพักชะเอมเพื่อนสนิทของอลิสก็ขับรถมาจอดเทียบตรงด้านหน้าของอลิสแล้วเลื่อนกระจกลงเพียงครึ่ง

“ขึ้นรถเร็วอลิส เดี๋ยวไปจอดหน้าตึกของคณะเลย”

อลิสจึงได้เดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งของชะเอมทันที ชีวิตในรั้วมหาลัยของเธอและเพื่อนได้เริ่มขึ้นแล้ว พวกเธอมองไปยังนักศึกษามากหน้าหลายตาที่เดินสวนกันไปมาดูแล้วช่างน่าตื่นเต้นเสียจริง

“โอเค พวกเรามาถึงคณะของพวกเรากันแล้วอลิส ลงไปกันได้แล้ว”

เสียงประกาศตามสายก็พูดขึ้น ขอความร่วมมือให้นักศึกษาปีที่1 มารวมกันยังลานบริเวณคณะบริหารด้วยนะครับ

“ไปแก กินข้าวมาหรือยังเนี้ยอลิส”

“กินแล้ว ฉันกินมาจากที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ตื่นเต้นจัง~”

กิจกรรมรับน้องนักศึกษาปีที่1

เหล่าบรรดานักศึกษาปีที่1ต่างก็ได้พากันมาเข้าแถวตามคณะของตนเองและอลิสกับชะเอมก็ได้เดินมาต่อแถวของคณะบริหารเช่นกัน

“คณะของพวกเรานี่มีคนสวยๆหล่อๆเยอะจัง”ชะเอมพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองได้เดินมาเข้าแถวกับเพื่อนๆแล้ว

“อืม ดูคนนั้นดิ หน้าตาน่ารักจังสีผมก็สวย งื้อ~ฉันชอบ ฉันจะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอคนนั้นนะชะเอม” อลิสมองไปรอบข้างเห็นเพื่อนผู้หญิงในคณะหน้าตาน่ารักเธอรู้สึกถูกชะตาอยากที่จะทำความรู้จักจึงได้หันหน้าไปสะกิดชะเอมและพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนผู้หญิงคนนั้น

“เอาสิ! เผื่อพวกเราจะได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมา”ชะเอมมองตามมือของอลิสที่ชี้ไปทางเพื่อนคนนึงและพูดตอบเพื่อนกลับไปเพราะเธอเองนั้นก็อยากที่จะมีเพื่อนเพิ่มเช่นกัน

“หวัดดีพวกเธอ เราชื่ออลิสนะและนี่เพื่อนของเราชื่อชะเอม ยินดีที่ได้รู้จักนะ”อลิสเดินเข้าไปหาเพื่อนคนนั้นพร้อมกับพูดแนะนำตนเองและชะเอมเพื่อนสนิทด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส

“หวัดดีจ้ะอลิสกับชะเอม เราชื่อพราวนะและนี่เพื่อนของเราชื่อมายู พวกเราน่าจะเอกเดียวกันนะ งั้นพวกเรามารวมกลุ่มกันดีกว่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้า”เพื่อนคนนั้นรีบตอบรับพร้อมกับแนะนำตนเองและเพื่อนสนิทด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทักทายอลิสกับชะเอมทันที

“เช่นกันนะพราวกับมายู ตอนนี้กลุ่มของพวกเรามีกัน4คนแล้วนะ เย้ๆ”อลิสรีบจับมือของเพื่อนและพูดขึ้นด้วยความดีใจที่ตอนนี้เธอนั้นมีเพื่อนสาวเพิ่มขึ้นมาอีก2คน จากที่มีกันอยู่สองคนก็เพิ่มเป็นสี่คน

“หลังเลิกเรียนพวกเธอไปไหนกันไหม? พวกเราไปฉลองกันที่ร้านหมูกระทะด้วยกันไหม?”ชะเอมชวนกลุ่มเพื่อนไปกินเลี้ยงฉลองกันทันที เธออยากใช้เวลาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ทั้งสอง

“นั่นเป็นความคิดที่ดีมากเลยชะเอม ไปจ้ะ~ ฉันกับพราวไปด้วย!”มายูที่อยากกินหมูกระทะเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็รีบตกปากรับคำเพื่อนสาวทันที

“เดี๋ยวช่วงบ่ายพวกพี่จะมีกิจกรรมสุดพิเศษมาให้น้องๆนักศึกษาปี่ที่1ได้ร่วมเล่นสนุกไปด้วยกันนะครับ แต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปเรียนกันก่อนได้เลยครับ และขอความกรุณาอย่ามาสายนะครับน้องๆ” เสียงรุ่นพี่พูดประกาศขึ้นอีกครั้ง

“ฉันว่าพวกเราน่าจะไม่ได้ไปร้านหมูกระทะกันแล้วล่ะมั้งวันนี้”อลิสพอได้ฟังเสียงประกาศที่ดังขึ้นจากรุ่นพี่ก็เริ่มมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายและพูดขึ้นกับเพื่อนในกลุ่มของเธอ

“เอาน่า! เอาไว้ดูตอนเลิกกิจกรรมอีกทีแล้วกันนะพวกเรา ไปเรียนกันได้แล้ว”ชะเอมบีบไหล่ของอลิสทันทีและพูดปลอบใจเธอ เพื่อนสนิทอย่างเธอรู้ทันทีว่าอลิสนั้นต้องการอะไร

ช่วงบ่าย

เหล่าบรรดานักศึกษาปีที่1 ต้องมาร่วมกิจกรรมรับน้องกันอีกเช่นเคยและเมื่อเสร็จเหล่ารุ่นพี่ปี4ก็นำลูกบอลขนาดเท่าฝ่ามือสีต่างๆออกมา มันมีทั้งหมดห้าลูกด้วยกัน และรุ่นพี่ปี4ก็เริ่มอธิบายการเล่นเกมส์

รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าก็ได้พูดใส่ไมค์ “คือแบบนี้นะครับน้อง พี่จะเปิดเพลงและให้ส่งต่อลูกบอลกันไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเพลงหยุดและลูกบอลอยู่ที่มือของน้องคนไหน คนนั้นก็ต้องออกมายืนหน้าแถวนะครับ รุ่นพี่ปี4เริ่มแจกบอลตามคณะได้เลยนะครับ”

เสียงเพลงบรรเลงจังหวะเร้าใจสนุกสนานได้เริ่มเปิดขึ้นแล้ว บรรดาเหล่ารุ่นน้องปี1ต่างพากันส่งเสียงวี๊ดว๊าย ตื่นเต้นต่างพากันส่งลูกบอลไปให้เพื่อนด้านข้าง ลูกบอลใกล้จะมาถึงมือของอลิสกับกลุ่มเพื่อนของเธอ

พรึ่บ!

ยัยชะเอมส่งลูกบอลไปให้กับพราว และพราวที่กำลังจะยื่นมือส่งลูกบอลจะไปยังเพื่อนอีกคน เสียงเพลงก็หยุดบรรเลงพอดี ลูกบอลยังอยู่ที่มือของยัยพราว

รุ่นพี่ปี4พูดขึ้นให้น้องๆที่มีลูกบอลอยู่ในมือนั้นออกไปยืนที่ด้านหน้าของแถว

“น้องปี1 คนไหนที่มีลูกบอลอยู่ในมือ เดินออกมาที่ด้านหน้าเลยครับ เร็วๆด้วยครับ”

และพราวก็ก็ต้องเดินออกไปยืนยังด้านหน้าของแถวคณะของพวกเราด้วยใบหน้าที่เซงและเบื่อโลกจน อลิส ชะเอม และมายูต่างก็หลุดขำออกมา

สรุปก็คือมันคือกิจกรรมพิเศษที่จะได้เดทเป็นแฟนเป็นคู่รักกับรุ่นพี่ปี4สุดฮอต ยัยพราวได้คู่กับพี่ธาวินรุ่นพี่หนุ่มหล่อจากคณะวิศวะ สาวๆต่างพากันกรี๊ดกร๊าดแต่ดูยัยพราวนี่สิทำหน้าอย่างกับคนกำลังจะร้องไห้

หลังจากนั้นยัยพราวก็ได้ถูกรุ่นพี่ปี4คนนั้นพาขึ้นรถไปไหนก็ไม่รู้ มายูจึงได้โทรไปหาพราวทันที รุ่นพี่คนนั้นเป็นคนรับสายเขาบอกว่าพาพราวไปกินข้าวแล้วเดี๋ยวพาไปส่งที่คอนโดอีกทั้งยังบอกให้พวกเราไม่ต้องเป็นห่วงในตัวเพื่อนหรอกนะเพราะว่าอยู่กับเขานั้นปลอดภัยที่สุด

เมื่อได้รู้ว่าพราวนั้นปลอดภัยและไปไหนอยู่กับใครเพื่อนในกลุ่มก็หายห่วง อลิสจึงคิดว่ากลุ่มของพวกเธอนั้นน่าจะมีกลุ่มไลน์ที่เอาคุยกันเธอจึงได้พูดขึ้น

“งั้นอลิสตั้งไลน์กลุ่มนะเผื่อมีเรื่องอะไรจะได้เม้าท์มอยกัน ขอไอดีไลน์ของมายูหน่อย ขอของพราวด้วยนะ แล้วเดี๋ยวอลิสจะดึงเข้ากลุ่มไลน์”

“อืม เอาสิ แล้ววันนี้เอาไงดี”มายูจึงได้หยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมาแล้วทำการสแกนคิวอาร์โค๊ดเป็นเพื่อนกับอลิสอีกทั้งยังส่งข้อมูลการติดต่อของพราวให้กับอลิสอีกด้วย

“พวกแกหิวกันไหมล่ะ ถ้าหิวก็ไปกินกัน แล้วเดี๋ยววันหลังค่อยพาพราวไปกินพร้อมกันอีกที วันนี้นางคงมีความสุขแล้วล่ะม้างได้กินอาหารกับรุ่นพี่หนุ่มสุดหล่อ”ชะเอมพูดถามไปยังอลิสกับมายูอีกครั้ง

“เรียบร้อย อลิสเพิ่มพวกแกเข้ากลุ่มกันหมดแล้วนะ ถ้างั้นพวกเราไปกินหมูกระทะกันดีกว่า”อลิสกดสร้างกลุ่มและดึงเพื่อนทั้งหมดลงในกลุ่มแชทไลน์เป็นที่เรียบร้อย