สวิงสวาท Party สละโสด

Party

(ส-ล-ะ-โ-ส-ด)

กดหนักๆ… ฉันอยากทิ้งทวนความโสด

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้เขียน

Kasalong

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะ

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

เราเตือนท่านแล้ว

ปรางค์วลัยสะดุ้ง เส้นขนลุกซู่ทั้งเสียวทั้งตื่นเต้น ท่าทางของ ‘คริสต์’ ดูหื่นกามมากจนหล่อนรับรู้ได้ถึงแรงกระสัน พลุ่งพล่านอยู่ในอารมณ์เงี่ยนของผู้ชายเซ็กส์จัดอย่างเขา

“อู้ว… หอยใหญ่น่าเบิร์นที่สุด”

คริสต์หงายฝ่ามือใหญ่ สอดเข้ามาลูบล้วงพูทุเรียนยวงใหญ่ของ ‘ปรางค์วลัย’ ที่คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือของเขาพอดิบพอดี

“ซี้ดดด… อูยยย… ฮึ่ก… ”

โดนเข้าแล้ว ปรางค์วลัยตกใจ ร้องคราง เม้มปากแน่น แอ่นหนอกเนินรับลำนิ้วแข็งของคริสต์ ปาดไปมากับเม็ดเสียวแล้วตวัดรัวๆ แหวกร่องกลีบขมิบรัด ทำเอาหญิงสาวสะบัดหน้า บิดตัวไปมา

หล่อนอดทนได้เพียงชั่วอึดใจสั้นๆ น้ำเสียวก็หลั่งซ่านออกมาอย่างไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้

กลิ่นคาวสวาทของปรางค์วลัยยิ่งกระตุ้นให้คริสต์รู้สึกมีอารมณ์ เขาตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก ใบหน้าหล่อก้มลงมาชิดกลีบหอย

“อู้ว… น้ำเยอะ หอยหอมจัง… ผมเบิร์นให้นะครับ”

Party

(ส-ล-ะ-โ-ส-ด)

กดหนักๆ… ฉันอยากทิ้งทวนความโสด

พุทธศักราช 2562

ที่ร้านกาแฟภายในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ริมทางด่วนดินแดงขาออก เป็นที่นัดพบประจำของหญิงสาวสองคนที่เป็นเพื่อนสนิทกันมานานหลายปี

“ปรางค์… แกเป็นอะไรวะ กรุณาช่วยทำหน้าให้มันสดชื่นเหมือนคนมีความสุขหน่อยสิย๊ะ ให้สมกับคนที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในอีกห้าวันข้างหน้า”

‘แป้งโกะ’ เอ่ยถาม ‘ปรางค์วลัย’ เพื่อนสาวคนสนิทที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ไปเป็นเจ้าสาวในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เจ้าบ่าวของหล่อนก็คือ ‘เสี่ยพจน์’ เจ้าของกิจการร้านค้าวัสดุก่อสร้างชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายแห่งในจังหวัดเชียงใหม่

“ไม่รู้สิ… บอกตรงๆ ว่าพอใกล้วันแต่งฉันยิ่งรู้สึกกลัวยังไงไม่รู้… ”

มีความกังวลอยู่ในน้ำเสียงของปรางค์วลัยอย่างเห็นได้ชัด

“กลัวอะไร… เพราะเท่าที่ฉันสังเกตก็เห็นเสี่ยพจน์ทั้งรักทั้งหลงแกเหลือเกิน”

แป้งโกะกล่าว

“ก็นี่แหละ… ก็เพราะว่าเขารักฉันมากและหวงฉันมากนี่แหละ ที่ทำให้ฉันต้องกังวล… คือ แกเข้าใจใช่ไหม?”

ปรางค์วลัยมองหน้าเพื่อนสาวคนสนิท บางเรื่องไม่ต้องพูด แค่มองตากันก็รู้

“เข้าใจสิ… และเข้าใจดีด้วย”

แป้งโกะเคยแต่งงาน เคยผ่านการใช้ชีวิตคู่มาก่อน หล่อนเหมือนคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน แต่อยู่กับสามีได้เพียงปีเดียวก็มีอันให้ต้องเลิกราหย่าร้าง เมื่อความรักเดินมาสุดทาง หลายๆ อย่างปรับจูนเข้ากันไม่ได้เหมือนอย่างที่วาดหวัง แป้งโกะจึงเลือกที่จะหันหลังให้กับชีวิตคู่ กลายเป็นโสดอีกครั้งเหมือนในตอนนี้ และยังสาบานกับตัวเองว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่แต่งงานใหม่

“โถ… อย่าคิดอะไรมากนะเพื่อน… ไหนๆ แกก็ตัดสินใจแต่งงานกับเสี่ยพจน์ไปแล้ว เอาน่ะอย่าเพิ่งกลัวชีวิตคู่ บางทีแกอาจจะไม่โชคร้ายได้ผัวห่วยๆ เหมือนอย่างที่ฉันเคยเจอ”

แป้งโกะพยายามปลอบใจเพื่อน

“ไม่รู้สิ! พอตัดสินใจจะแต่งงานก็อดไม่ได้ที่จะเสียดายชีวิตโสด… อะไรๆ ที่เราเคยทำได้ตอนยังโสด ถ้าแต่งงานแล้วเราคงทำไม่ได้”

ปรางค์วลัยบอกสิ่งที่ตัวเองเป็นกังวล ด้วยหล่อนเป็นผู้หญิงลั้ลลา เคยใช้ชีวิตอย่างอิสรเสรีมาตลอด ครั้นเมื่อว่าที่สามีในอนาคตเอ่ยปากว่าหลังจากนี้ไปจะให้หล่อนช่วยงานที่ร้านค้าวัสดุก่อสร้าง ถ้ามีลูกก็ให้เลี้ยงลูกอยู่บ้าน เป็นแม่บ้านแม่เรือนให้เขา