ตอนที่ 3

“มาแล้วหรือนายแมท”

เมสันเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นน้องชายเปิดประตูห้องทำงานของเขาเข้ามา

“ครับ”

“แล้วทำไมหน้าบูดเป็นตูดเป็ดแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าไม่อยากตรวจสุขภาพ”

“เปล่าครับ ก็แค่เบื่อเด็กประสาทน่ะครับ”

คิ้วเข้มของเมสันเลิกสูง แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมา ประตูก็ถูกเคาะและเปิดเข้ามาอีกครั้ง พร้อมๆ กับมัทนาที่หิ้วตะกร้าใส่อาหารก้าวเข้ามา

“นี่ไงครับ”

แมทธิวพูดขึ้นเสียงเบื่อหน่าย

“เห็นหน้าทีไร ผมท้องผูกไปเป็นอาทิตย์ทุกที”

“นายก็พูดไปนั่น”

เมสันหัวเราะขบขัน ก่อนจะหันไปทักทายมัทนาอย่างเอ็นดู

“สวัสดีครับน้องมัท”

มัทนาฉีกยิ้มกว้าง นี่ถ้าปากฉีกไปถึงหูได้โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ปากของหล่อนก็คงเป็นเช่นนั้นแหละ ก็คนมันดีใจนี่ ตั้งสามวันแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้าเมสัน

“สวัสดีค่ะพี่ไมค์”

หญิงสาวเดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเมสัน วางตะกร้าใส่เสบียงลงบนโต๊ะไม้ ก่อนจะรีบดึงแขนให้แมทธิวลุกขึ้นจากเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของหนุ่มที่ตัวเองรัก และทรุดนั่งลงไปแทนที่

แมทธิวเบ้หน้าอย่างเบื่อหน่าย เขาเดินไปทรุดนั่งบนโซฟาริมหน้าต่างห้องแทน

“มัทคิดถึงพี่ไมค์จังเลยค่ะ”

เมสันระบายยิ้ม

“ขอบคุณครับ”

“เอ่อ...วันนี้มัทเตรียมแต่กับข้าวที่พี่ไมค์ชอบมาทั้งนั้นเลยนะคะ พี่ไมค์จะต้องกินให้หมดนะคะ”

หญิงสาวหยิบกล่องใส่อาหารมาเปิดอวดเมสัน

เมสันระบายยิ้มและกล่าวขอบคุณ

“ความจริงพี่ก็มีอาหารที่โรงพยาบาลกินนะ ไม่ต้องรบกวนน้องมัทก็ได้”

“รบกงรบกวนอะไรกันล่ะคะ มัทเต็มใจที่สุดเลยค่ะ”

“อะแฮ่ม”

แมทธิวที่นั่งอยู่ในห้องด้วยกระแอมเสียงดังอย่างหมั่นไส้ มัทนาหันไปค้อนใส่

“นี่นายยังไม่ออกไปอีกเหรอ จะนั่งอยู่เป็นก้างทำไมเนี่ย”

“แม่คุ้ณ...นี่มันห้องทำงานของพี่ไมค์ซึ่งเป็นพี่ชายของฉัน ในขณะที่เธอเป็นแค่เพียงผู้หญิงที่วิ่งตามตื๊อพี่ชายของฉันเท่านั้น แล้วแบบนี้ใครกันล่ะที่ควรจะออกไป”

มัทนามองคนพูดตาเขียวปัด “ไอ้คนบ้า...ฉันรังเกียจนายที่สุด รู้ไว้ด้วย”

“โธ่ๆ ๆ แล้วคิดว่าฉันพิศวาสเธอหรือไง”

แมทธิวยิ้มหยัน พลางตวัดตามองร่างของมัทนาอย่างดูแคลน

“ผิวก็กระดำกระด่าง นมก็ไม่มี แถมยังตัวเตี้ยอีกต่างหาก ใครจะไปสนใจเธอ แม้แต่ยามหน้าโรงพยาบาลยังต้องคิดก่อนเลยว่าจะยอมให้เธอขึ้นเตียงด้วยหรือเปล่า”

“ไอ้คนปากเสีย!”

“พอ...หยุดกันทั้งคู่นั่นแหละ อย่าทะเลาะกันเลย” เมสันพยายามจะคลี่คลายสถานการณ์ที่กำลังตึงเครียด

“ก็น้องชายของพี่ไมค์น่ะสิคะ ปากเสียที่สุดเลย”

“ผมก็แค่พูดความจริงครับพี่ไมค์ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย จริงไหมครับ”

เมสันถอนหายใจออกมาแผ่วเบา พลางมองน้องชายอย่างขอความร่วมมือ

“พี่ขอล่ะนายแมท”

แมทธิวกัดฟันแน่น ขบกรามจนเป็นสันนูนเป่ง เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ไม่อยากทะเลาะกับผู้หญิง”

“แล้วคิดว่าฉันอยากทะเลาะกับผู้ชายปากจัดอย่างนายหรือไงล่ะ ไปให้พ้นหน้าเลย”

ชายหนุ่มไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่แยแส ก่อนจะก้าวเดินหายออกไปจากบานประตู

เมสันถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะระบายยิ้มให้กับมัทนา “ว่าแต่ที่มาหาพี่นี่ เพราะเอาอาหารมาให้อย่างเดียวใช่ไหมครับ”

“ไม่ใช่ค่ะ”

คิ้วเข้มของเมสันเลิกสูง

“ครับ?”

มัทนายิ้มอย่างมีเลศนัย

“มัทจะมาตรวจภายในด้วยน่ะค่ะ”

“ตรวจภายใน?”

“ใช่ค่ะ มัทอยากให้พี่ไมค์ตรวจภายในให้มัทน่ะค่ะ”

เมสันนิ่งเงียบไป ในขณะที่มัทนาเต็มไปด้วยความคาดหวังมากล้น

‘เสร็จมัทแน่ พี่ไมค์’

มัทนาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพร้อมตรวจภายในเรียบร้อยแล้ว ก็เดินเข้ามาภายในห้องตรวจที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสะอาดสะอ้านดูแพงสมกับเป็นโรงพยาบาลเอกชนอันดับต้นๆ ของเมืองไทย

หญิงสาวก้มลงมองดูตัวเองที่สวมผ้าถุงพร้อมตรวจด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะนี่คือประสบการณ์ครั้งแรกของหล่อนเลยทีเดียว แม้หล่อนจะไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยหรือขี้อายสักเท่าไหร่ แต่การที่จะต้องมาขึ้นขาหยั่ง แหวกขาออก แล้วให้คุณหมอหนุ่มตรวจภายใน มันก็เป็นเรื่องที่น่าอายไม่น้อย แม้ผู้ชายคนนั้นจะเป็นผู้ชายที่ตัวเองแอบรัก และหมายมั่นปั้นมือว่าจะคว้ามาครอบครองก็ตาม

เสียงถอนหายใจแผ่วเบาดังผ่านกลีบปากอิ่มสีแดงระเรื่อออกมา ก่อนที่หญิงสาวจะต่อสายหาใครบางคน

“โดนัท แกแน่ใจนะว่าฉันควรทำอย่างนี้จริงๆ”

“นี่ๆ ๆ หล่อน ตบปากสองทีเลยนะ บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วให้เรียกนัตตี้ เดี๋ยวเลิกคบเลยนี่”

ดลกร หนุ่มหน้าสวยที่มีจิตใจเป็นผู้หญิงมาตั้งแต่จำความได้โวยวายไม่พอใจใส่เพื่อนสนิท

“เออๆ นัตตี้ก็นัตตี้...แล้วนี่แกคิดว่าฉันควรจะทำจริงๆ เหรอ ฉันอาย”

“จะมาองมาอายอะไรตอนนี้ ท่องไว้สิยะ ผัว...ผัว...ต้องได้คุณหมอหนุ่มสุดหล่อเป็นผัว...”

“นี่แก...ฉันไม่ใช่ชะนีนะที่จะร้องผัวๆ ๆ ๆ น่ะ” มัทนาต่อว่าเพื่อนอย่างไม่พอใจ

“แหม ก็แซวเล่นน่ะ แกก็อย่าป๊อดนักเลย มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็แค่กางๆ ขาให้คุณหมอสุดหล่อตรวจไปเถอะ” ดลกรพูดขึ้นอย่างเบื่อหน่ายในความใจเสาะของชะนีสาวเพื่อนรัก

“แต่ว่าฉัน...เขินนี่นา”

“ก็แกอยากได้เขาเป็นผัวจนตัวสั่นไม่ใช่เหรอ กางๆ ขาไปเถอะ เชื่อฉันสิ ตอนนี้โดนนิ้วไปก่อน หลังจากนี้ก็ค่อยโดนของจริง” แล้วดลกรก็หัวเราะชั่วร้ายดังลั่น “ฉันว่าจะต้องใหญ่แน่ๆ แกเตรียมตัวฉีกเลย นังมัท”

“อีตุ๊ดบ้า ดูพูดเข้า แกไปส่องผู้ชายต่อเถอะ ฉันไม่ปรึกษาอะไรแกแล้ว”

“แหมๆ ๆ นังนี่ทำเป็นงอน ฉันก็แค่พูดตามความจริงนี่นา ด้านได้อาย อดฉันเคยบอกแกแล้วไง”

มัทนาถอนหายใจยาวเหยียด

“อย่าถอยนะยะ แกต้องสู้ นี่แกอยากให้ฉันไปถือป้ายไฟเชียร์แกที่หน้าห้องตรวจไหมนังมัท”