สวนผักฟ้าประทาน

โลกจีนโบราณ

แคว้นสือ เมืองซีเฉิง

หมู่บ้านหลัวโป (หัวผักกาด)

เป็นค่ำคืนที่ดวงจันทร์อับแสง เตียวหยวนหยวนหลบอยู่ใกล้ๆ แปลงผัก นางเฝ้าดูบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นเรื่องร้าย ร้ายแรงนักหากทุกอย่างสำเร็จลง กระนั้นชีวิตนี้นางไม่เคยต้องการสิ่งใดเท่านี้มาก่อน เพราะที่ผ่านมานางจมอยู่กับน้ำตามากจนเกินไป จึงไร้ความสุขอีกทั้งถูกสายตาของคนในเรือนดูหมิ่นเหยียดหยามตลอด

ความบัดซบนั้น เกิดขึ้นหลังจากตู้เจวียนผู้เป็นมารดาตรอมใจตาย ซึ่งศพของอีกฝ่ายถูกฝังอย่างเร่งรีบ แต่นับว่าโชคดีที่ป้ายวิญญาณตู้เจวียนยังอยู่ในเรือนบรรพชนของสกุลเตียว และนับจากที่ไร้เงาของมารดา เตียวหยวนหยวนก็ถูกปล้นทุกอย่างไป

ก่อนหน้านี้ เตียวหยวนหยวนสั่งให้สาวใช้ส่วนตัวกระทำบางสิ่ง ซึ่งทั้งอันตราย และเป็นเรื่องสุ่มเสี่ยงทำลายชื่อเสียงผู้อื่น

“จะดีหรือเจ้าคะคุณหนู บะ บ่าวกลัวเหลือเกิน” ฉงถวน สาวใช้ประจำตัวเตียวหยวหยวนว่าอย่างขลาดกลัว ใบหน้าเรียวเล็กซีดขาว ริมฝีปากน้อยๆ สั่นระริก

“ดีสิ จดหมายนี้ต้องส่งให้ถึงมือท่านชาย เวลานี้สำคัญที่สุด ไม่มีใครอยู่เรือน หากเขามาถึง ข้าจะสานต่อเอง”

“คุณหนูหมายความว่า...” ฉงถวนถาม นางไม่ฉลาดนัก แต่เป็นสาวใช้ที่เชื่อฟังเตียวหยวนหยวน และไม่เคยขัดใจ

“ฮึ หมายความว่าท่านชาย ต้องได้เห็นกลับตาตัวเองว่า เยว่ซือ...เป็นสตรีไร้ยางอาย นางระเริงรักอยู่กับนักแสดงงิ้ว ทำตัวไร้คุณค่า และคืนแล้วคืนเล่าคอยเปิดประตูห้องให้ชายหนุ่ม เข้าไปร่ายรำ พร้อมแสดงบทรักจนเตียงหัก!”

คำพูดคำจาและกิริยาของเตียวหยวนหยวน หาใช่คุณสมบัติที่ดีของลูกสาวใต้เท้าเตียว ผู้ซึ่งในอดีต คือราชครูที่ฮ่องเต้กัวผิงให้ความไว้วางใจจนได้รับใช้ใกล้ชิด

เตียวเหิงเคยสอนรัชทายาท และเหล่าองค์ชาย องค์หญิง เขาจึงถือเป็นบุคคลสำคัญของแคว้นนี้

“ทุกอย่างมันคงไม่ง่ายเช่นนั้น”

“นี่เจ้าไม่เชื่อมือข้ารึ เมื่อท่านชายมาก็จะเห็นว่าเรือนริมสระบัวมีไฟไหม้ เขาย่อมบุกเข้าไปช่วยน้องห้า แต่นางเมาเหล้าไม่ได้สติ แถมข้างกายมีเจ้าหนุ่มหน้าใสนอนทับร่างอยู่!”

“โอ้ ทำเช่นนั้นอันตรายเหลือเกินเจ้าค่ะ หากใต้เท้ากลับมาที่เรือน พบเรื่องร้ายแรง คงต้องให้คนตรวจสอบแน่!”

“ฮึ ระหว่างเรื่องงามหน้าของน้องห้า แล้วไฟยังไหม้เรือน เจ้าคิดว่าบิดาข้าจะป่าวประกาศให้คนรู้อีกหรือ และการไปเมืองเจียงซาน เพื่อทำหน้าที่พิเศษของคณะทูตคืออีกสองวันข้างหน้า ดังนั้นเรื่องใดเก็บเงียบได้ย่อมต้องปิดให้มิด บิดาข้าคงไม่แพร่งพรายข่าวอัปมงคลออกไป” เตียวหยวนหยวนเอ่ยเช่นนั้นด้วยมั่นใจว่า เตียวเหิง เชื่อเรื่องโชคลาง และยังนิยมรับฟังคำชี้แนะของนักพรต เหตุไฟไหม้ย่อมหมายถึงลางไม่ดี และจะให้เขาจัดหาคนตรวจสอบเรื่องนี้คงเสียเวลามิน้อย ซึ่งส่งผลต่อการเดินทางไกลเป็นแน่แท้

“ที่แท้คุณหนูก็วางหมากได้แยบยลถึงเพียงนี้”

เตียวหยวนหยวนยิ้ม ยิ้มเหยาะ นางอ่านหนังสือมาก เรียนรู้หลายสิ่งจากมารดา ซึ่งอันที่จริงตู้เจวียน ควรเป็นฮูหยินใหญ่เรือนนี้ด้วยซ้ำ ผิดแต่นางรักปักใจกับบุรุษสูงศักดิ์ผู้หนึ่ง กระทั่งเขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ นางจึงตกลงปลงใจแต่งเข้าเรือนสกุลเตียว เพื่อรักษาหน้าตาของครอบครัวและเกื้อกูลกันระหว่างสองตระกูล ซึ่งในยามนั้นนางอายุมากแล้ว ชีวิตของสตรีที่แต่งเข้ามาเป็นฮูหยินสามจึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สกุลของบิดานางทำการค้ามายาวนาน ไช่หลางมีทรัพย์สินมหาศาล เตียวเหิงจึงเอาอกเอาใจนางเป็นพิเศษ และช่วงเวลาเดียวกัน นางก็ถูกคนในเรือนร่วมมือกันคิดหาทางกำจัดนางอย่างลับๆ สุดท้ายตู้เจวียนจึงตรอมใจตาย หลังจากนางถูกกล่าวหาว่า วางยาฮูหยินใหญ่จนฝ่ายนั้นล้มป่วยกลายเป็นง่อย เดินเหินไม่ได้

“ไปทำงานเจ้าให้ดี และรีบกลับมา ที่สำคัญหากถูกจับได้ อย่าพาดพิงถึงข้า” เตียวหยวนหยวนสั่งสาวใช้

ถงฉวนพยักหน้ารับคำ แล้วออกไปส่งข่าวให้จางเสิ่นถัง บุรุษที่เตียวหยวนหยวน อยากให้มาพบภาพบาดตาบาดใจ ต่อสตรีที่เขาหวังจะให้นางเป็นฮูหยินข้างกาย

โลกปัจจุบัน

เมื่อดวงกลมโตที่กำลังอ่านนิยายบนหน้าจอแท็ปแล็ตพร่ามัว ต้าหยวนจึงขยับแว่นสายตาอีกหน และรีเฟรซหน้าจอแท็ปแล็ต เพราะจู่ๆ มันค้างไม่แสดงหน้าถัดไป ทว่าพอทำเช่นนั้น หญิงสาวต้องตกใจ และร้องกรี๊ดอย่างเสียอารมณ์

‘ระบบปรับปรุง กรุณนารอสักครู่’

เรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นกับแพลตฟอร์มลงนิยายอยู่บ่อยๆ ด้วยมีคนเข้ามาอ่านเยอะ และงานเขียนของผู้แต่งที่ใช้ชื่อว่า ‘พระพันปีหน่ายรัก’ กำลังเป็นที่นิยม โดยเฉพาะในกลุ่มคนที่ชื่นชอบนิยายอีโรติกที่มีการบรรยายเสียงร่วมรักซาบซ่าน เป็นเรื่องแนวเตียงหัก อ่างอาบน้ำแตก รวมถึงการเริงสวาทนอกสถานที่ และยังมีการใช้อุปกรณ์ช่วย ทั้งสิ่งที่กินได้และพวกเครื่องมือเครื่องไม้ที่ออกแบบมาเฉพาะทาง!

อันที่จริงต้าหยวนไม่นึกสนใจนิยายของพระพันปีหน่ายรัก หากอีกฝ่ายไม่ใช่ว่าที่แม่ยายของเธอ! ที่สำคัญสตรีแม่ม่ายผู้นี้ ยังใช้วิธีการเขียนสกปรกจนไม่น่าให้อภัย เพราะตัวร้ายของอีกฝ่ายได้หยิบยืมบุคลิกของต้าหยวนไปใช้ ใช้แบบเปลืองเนื้อเปลืองตัวเสียด้วย

ซึ่งก่อนหน้านี้ นิยายที่เปิดตัวทั้ง ‘ตำรับรักแม่ทัพอุ่นเตียง’ กับ ‘สวนสวรรค์ของไซซี’ ตัวละครนางร้าย ต้องแบกรับชะตากรรมหนักหน่วง ถูกรุมข่มขืน ตายด้วยการโดนไฟคลอก หรือถูกประหารทั้งตระกูลแบบเจ็ดชั่วโคตร แน่นอนทั้งหมดที่พระพันปีหน่ายรักเขียน เป็นนิยายเน้นฉากอีโรติก ราวกับอยากระบายสิ่งที่เก็บกด แล้วนำมาลงกับตัวละคร และเรื่องที่ต้าหยวนกำลังอ่าน คือนิยายเรื่องใหม่ที่ยังไม่มีชื่อ เป็นแนวชีวิตบ้านทุ่งของนางเอกสู้ชีวิตที่ก้าวข้ามจากคุณหนูห้าของใต้เท้าสกุลเตียว ไปเป็นพระชายาท่านอ๋องผู้เกรียงไกร ก่อนจะครองรักกันอย่างสงบสุข ในเมืองหลวง มีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง เรียกได้ว่าจบแบบสุขนิยม

และตอนนี้กำลังได้รับความนิยมอย่างสูง สาเหตุเพราะเรื่องนี้เต็มไปด้วยไฟราคะ การลับลอกกินตับกันของนางร้ายกับพระเอก พร้อมพระรองอีกคน โดยมีนางเอกที่น่าสงสาร เป็นผู้ถูกกระทำ หากสุดท้ายความดีงาม ความเก่งของนางเอกก็เอาชนะใจพระเอก

อย่างที่บอกต้าหยวนไม่คิดจะนิยายเรื่องนี้เลย หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่าย จ้องหาเรื่องเธอก่อน ทั้งการขัดขวางไม่ให้เธอได้พบหน้าหวานใจสุดหล่อ รวมถึงการที่เธอต้องถูกเลิกจ้างงานจากหลายบริษัทแบบสายฟ้าฟาด ซึ่งกล่าวได้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือว่าที่แม่สามีของต้าหยวน ผู้มีนามว่า ‘เหม่ยหลิน’ ส่วนลูกชายคนสุดท้องของอีกฝ่าย ที่หล่อเหลาทำให้ต้าหยวน คลั่งรัก เขามีชื่อว่า ‘เลียม หยางตง’ ซึ่งเป็นบอยเฟรนด์ของเธอ

เลียมมีคุณยายเป็นคนไทย ทว่าชีวิตในวัยเด็ก และวัยรุ่นเติบโตที่ไต้หวัน เนื่องจากบิดาและมารดาเขาพบรักกันที่นั้น กระทั่งเรียนจบและทำงานให้กับบริษัทของตาได้สักระยะ เขาก็มาเที่ยวบ้านเกิดของยายที่เมืองไทย และมีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับผู้หญิงช่างฝัน มีเสน่ห์อย่างต้าหยวน สาวหมวยอินเตอร์!

ต้าหยวนจิ้มหน้าจอแท็ปแล็ตไปอีกหลายหน ก่อนสิ่งที่เห็นจะทำให้ช็อกยิ่งกว่าเดิม นิยายไม่มีชื่อของพระพันปีหน่ายรัก ไม่มีในระบบแล้ว จู่ๆ อันตธารหายไปทั้งหมด รวมถึงนิยายเรื่องอื่นๆ ที่เธอเคยไปจองล้างจองผลาญเขียนคอมเมนต์ด่าอย่างหยาบคายในนามอวตาร และตามไปกดโหวตให้คะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เพราะทนไม่ได้ที่ตัวเธอถูกเหม่ยหลินกระทำด้วยการนำไปเป็นตัวละครนางร้ายของเรื่อง!

“ได้ ลบเก่งนัก แบบนี้แสดงว่ากลัวฉันสินะ คุณนายเหม่ยหลิน ฮึ...ไม่แน่จริงนี่นา คุณแม่ผัวตัวแสบ!”

หญิงสาวว่าแล้วจึงหัวเราะอย่างสาแก่ใจ ถึงอีกฝ่ายจะลบนิยายทิ้ง แต่เนื้อหาตอนต้นๆ ที่ต้าหยวนเคยอ่าน ทำให้เธอพอจะรู้เส้นเรื่องอยู่บ้าง จากนั้นเธอจึงเข้าไปในระบบของแพลตฟอร์มการลงนิยาย ทำการสมัครเป็นนักเขียนของเวปไซต์!

เมื่อในโลกนี้มีพระพันปีหน่ายรัก เหตุใดถึงจะไม่มี ‘ฮองเฮาฟ้าพิโรธ’ ผู้ที่จะถล่มวังหลังให้ราบเป็นหน้ากอง และจับหญิงแก่ง้ำเหงือกเหล่านั้นแช่แข็งในตำหนักเย็น แต่อย่าให้ต้าหยวนผู้นี้เหลืออด มิเช่นนั้นนางจะร้าย ร้ายแบบสุดขั้วถึงขั้นมอบสุราพิษ หรือผ้าขาวยาวสามฉื่อให้ว่าที่แม่สามี และเหล่านางสนม นางกำนัลที่ชอบประจบสอพลอ

หลายนาทีต่อมา ในหน้าจอสำหรับแต่งหน้า ตรงมุมด้านบนมีนามปากกาผู้แต่ง เขียนไว้ว่า ‘ฮองเฮาฟ้าพิโรธ’

“ฮึ ฉันจะเขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาใหม่ คอยดูสิ เตียวหยวนหยวนนางร้ายของเรื่องจะทำให้ทุกตัวละครสยบอยู่แทบเท้านางจงได้!”