หมั้น

จากัวร์...

"จากัวร์ลูกต้องหมั้นกับน้องพรีมนะ" ผมแทบจะสำลักขนมที่กำลังจะเอาเข้าปากเมื่อได้ยินชัดๆ เต็มสองรูหู

"แม่ว่าไงนะ!!! " ถามย้ำดูอีกรอบเผื่อตัวเองหูอาจจะไม่ค่อยดี

"แกจะตะโกนใส่แม่ทำไมไอ้กัวร์ แม่แค่บอกให้มึงหมั้นกับน้องพรีมลูกสาวลุงภัทรกับน้าเคท" คนที่ตอกย้ำคำพูดของแม่ก็คือเฮียผมเองเฮียลีโอที่ไม่ได้แปลว่าลิงโตแต่แปลว่าแมวน้อย (แมวน้อยยังไงก็ลองไปตามอ่านกันได้จากเรื่อง รักร้ายๆของนายเจ้าชู้ ลีโอ&ลิลิน)

"เฮียอย่ายุ่งคนมีเมียแล้วก็เงียบไปเลย" ผมแม่งโคตรหมั่นไส้พี่ชายตัวเองเลยจริงๆ ไม่รู้ทำไม

"เออว่ะพูดถึงเมียก็คิดถึง แม่เรนครับผมขอไปหาลินก่อนนะครับ ไม่เจอหน้าวันเดียวโคตรคิดถึงเลย" ผมฟังละอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยจริงๆ ให้ตายเหอะทีเมื่อก่อนนี่เสือกไสไล่ส่งลิลินยังกะอะไรทำตัวเหี้ยใส่ลิลินแค่ไหนเฮียมันเคยจำได้บ้างไหมผมอยากรู้ เหอะ พอมาตอนนี้นี่อะไรก็ลินครับที่รักคับเมียครับอ้อนเช้าอ้อนเย็น ยิ่งถ้าวันไหนเฮียหลอกยัยลินมานอนบ้านได้นี่ผมแทบนอนไม่หลับห้องผมกับห้องเฮียลีโอมันติดกันไง เสียงสองคนนั้นมันรบกวนการนอนของผม เสียง อิ๊อ๊ะ อิ๊อ๊ะ ดังตลอดทั้งคืน ไหนจะเสียงหัวเตียงกระแทกผนังห้องนอนอีกเรื่องของเรื่องคือหัวเตียงของผมกับของเฮียมันชนกันไงมีแค่ผนังห้องกั้นไม่อยากได้ยินก็ต้องได้ยินมั้ย บางคืนก็ได้ยินอิเฮียมันอ้อนเมียเวลาโดยงอน หึ หึ ธาตุเมียเห็นๆ นี่ขนาดยังไม่ได้แต่งงานกันนะผมไม่อยากคิดเลยว่าถ้าแต่งงานกันแล้วเฮียลีโอของผมจะแมวน้อยขนาดไหน แต่พักนี้โชคดีหน่อยที่เฮียมันไปอยู่คอนโดที่มันเพิ่งซื้อโดยการเบิกเงินเดือนล่วงหน้าจากพ่อเสือไปสิบล้านเพื่อซื้อคอนโดอยู่กับลินสองต่อสอง ดีครับดีมากๆ ผมจะได้นอนตายตาหลับไม่ต้องทนฟังเสียงสองคนนั้นเล่นผีผ้าห่มกัน

"อื้มมม ไปเถอะลูก อ้อแล้วก็อย่าไปยั่วโมโหพ่อตาเราให้มากล่ะเดี๋ยวเขาจะไม่ยกลูกสาวเค้าให้"

"ถ้าอาขุนไม่ยกลินให้ผมก็พาลินหนีแล้วพอเรามีหลานสักสองสามคนแล้วค่อยมากราบขอขมาแค่นั้นเองครับแม่เรน^^"

"ความคิดโคตรเหี้ยเลยนะเฮียผมขอให้อาขุนไม่ยกลินให้เฮียง่ายๆ ให้อาขุนพาลินไปเรียนต่อเมืองนอกสักสี่ห้าปีให้คนบางคนแถวนี้ลงแดงตายไปเลย" ผมเองครับที่พูด เฮียมันก็หันมามองหน้าผมแบบไม่พอใจที่ผมพูดในสิ่งที่เฮียมันกลัวนั่นก็คือกลัวว่าลิลินจะไปเรียนต่อ ผมเลยทำหน้ากวนตรีนกลับไป มันไม่กล้าทำอะไรผมหรอกครับเพราะแม่เรนนั่งอยู่ตรงนี้

"พอเลยสองคนนี้เจอหน้ากันทำไมชอบทะเลาะกันจริงทีตอนเด็กๆ นี่รักกันยังกะอะไร" ใช่ครับเมื่อก่อนตอนผมเด็กๆผมติดเฮียหนักมากเราจะเล่นกันสองคนพี่น้องส่วนพี่สาวผมทั้งสองผมไม่ค่อยเล่นด้วยเพราะถ้าเข้าร่วมวงเมื่อไหร่ผมจะโดนจับแต่งเป็นเจ้าหญิงโน่นนี่นั่นตลอด

"งั้นผมไปก่อนนะครับแม่เรนอยู่นานกว่านี้เดี๋ยวจะได้กระทืบน้องตัวเอง"

หลังจากเฮียลีโอออกไปแม่เรนก็หันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"แม่จะไม่ถามลูกนะจากัวร์นะว่าเมื่องานวันเกิดน้องพรีมปีก่อนลูกทำอะไรน้องพรีม" ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อถูกถามถึงเรื่องที่ผมเองก็ไม่เคยลืมว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น