ตอนที่5(ไม่ได้ห่วง)

เอคาร์ อัครวินท์........

22:30น.

คอนโดเอคาร์.......

"อยู่ฟรี เปิดไฟแม่งหมดทุกดวง!"ผมตะโกนขึ้นเมื่อรูดคีย์การ์คเข้ามาในห้องคอนโดของผม ยัยสำส่อนเล่นเปิดไฟหมดทุกดวง ผมไม่อยากมาเลย ไม่อยากอยู่กับยัยสำส่อนนั่นด้วย แต่ม๊าอ่ะดิ บังคับๆๆอยู่นั้นแหละ ถ้าผมไม่มานะ ม๊าจะตายให้ผมดู เออดีครับ จะมีเมียทั้งทีไม่หาดีๆๆให้ผมว่ะ ผมไม่ได้กลับมานอนที่นี้สองอาทิตย์ คิดถึงโมเดลลูกรักทั้งหมดเลย ผมไปนอนที่ผับ บ้านก็ไม่อยากกลับเดี๋ยวโดนม๊าด่า ผมเดินมาลูบโมเดลที่ผมสะสมตั้งแต่เด็ก ผมหลงใหลอาวุธปืนมากที่สุด ผมนั่งอยู่ในห้องมองโมเดลเป็นชั่วโมงก็ยังไม่เห็นหัวยัยสำส่อนเลย ไม่ใช่แอบเอาผู้ชายมานอนห้องผมล่ะ ผมรีบลุกจากโซฟาเดินไปยังห้องนอนผมทันที แต่พอผมเปิดประตูห้องเข้าไปก็ไม่พบใครเลย ยัยนั่นไปไหนว่ะ ผมจึงเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเอาหน้าซุกหมอน แล้วเผลอสูดดมกลิ่นนั่นเต็มที่ กลิ่นหอมๆของแป้งเด็ก ของยัยสำส่อนเหรอ เธอนอนบนเตียงนี้หว่า ผมรีบสปริงตัวลุกออกจากเตียงอย่างอัตโนมัติ แล้วปัดเนื้อปัดตัวปัดเสื้อผ้า แต่กลิ่นก็ยังไม่ออก ผมจึงเดินออกจากห้องนอนจะเข้าห้องนำ้เพื่อไปล้างหน้า ผมเดินไปเปิดนำ้ที่อ่างล้างหน้า เอามือไปรอรับสายนำ้เย็นๆเอามาล้างหน้า มันทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมา

"อาบนำ้ดีกว่า"ผมพูดขึ้นแล้วถอดเสื้อเชื้ตออกวางไว้บนอ่างล้างหน้าขนาดใหญ่ที่มีบานกระจกสี่เหลี่ยมอันใหญ่แล้วปลดเข็มขัดออกพร้อมรูดกางเกงยีนส์ออกจากขาพร้อมบ๊อกเซอร์เสร็จแล้วผมก็เดินไปเปิดฝักบัวให้นำ้จากฝักบัวชำระร่างกายผม แล้วผมก็หันหลังให้ฝักบัวโดนแผ่นหลังผมเพื่อความสบาย

"เห้ยย!เชี้ยย"ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจปิดฝักบัวอย่างรวดเร็วแล้วรีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่บนราวลงมาปกปิดของรักของสงวนของผม แล้วเดินไปยังอ่างอาบนำ้ที่ตอนนี้มีร่างของยัยสำส่อนนอนหงายหน้าอยู่ในอ่างอาบนำ้ ยัยนั่นไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แถมในอ่างไม่มีนำ้เลยสักหยด ผมพยายามจะไม่มองแต่ไอ้ลูกกระตาบ้าของผมเสือกมองไปที่ยัยนั่นผ่านใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของยัยนั่นไล่ลงมาเรื่อยๆถึงลำคอขาวๆมาถึงหน้าอกตูมๆกับยอดอกที่สีชมพูลงมาจนถึงหน้าท้องที่แบบราบของเธอมองลงมาจนมาถึง

"ทำไมหุ่นดีจังวะ เห้ย ไอ้บ้าคาร์!! "ผมเอามือตบหัวตัวเองหนักๆแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ที่ราวโยนลงไปที่ร่างของยัยสำส่อนนั่นแต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรของผม ผมโยนผ้าขนหนูเลยตัวยัยนั่นไป ผมยิงปืนแม่นนะ แต่ทำไมเสือกโยนของไม่แม่นว่ะสัส! ผมค่อยๆยื่นมือผ่านร่างของยัยนั่นไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาแล้วโยนใส่ร่างยัยนั่นใหม่อีกครั้ง

"เย้?"คราวนี้ผมตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจที่ผมโยนผ้าขนหนูไปปิดร่างของยัยนั่นได้สำเร็จ

"มานอนทำสากกะเบืออะไรในห้องนำ้วะ เห้ย!ตื่น ตื่นโว้ยยยย!!"ผมบอกพลางตะโกนแหกเสียงดังลั่นสนั่นห้องนำ้ แต่ไม่มีทีท่าว่ายัยนี่จะตื่นเลย ถ้าไม่เกรงใจม๊านะ ผมจะฆ่ายัยนี่หมกห้องนำ้ไปซะเลย!

"ตาย หรือเปล่าวะ?"ผมพูดขึ้นแล้วยกเท้าขึ้นไปเขี่ยขายัยนั่นแต่ยัยนั่นก็ไม่ตื่น เออดีนอนแม่งมันในนี้แหละ ไม่อาบแม่งแหละนำ้อ่ะ ผมคิดในใจพลางเดิน ออกไปจากห้องนำ้ ไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ แล้วล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอีกฝั่งหนึ่งที่ไม่มีกลิ่นของยัยนั่น เพราะยังไงๆยัยนั่นก็คงนอนในห้องนำ้อยู่แล้ว ผมนอนไปได้สักพัก ก็มีความรู้สึกว่า เตียงที่นอนอีกฝั่งหนึ่งยุบเหมือนมีคนมานอน

"อืม ปวดท้อง" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงร้องขึ้น ผมลืมตามองทันทีแต่ผมปิดไฟในห้องไง เลยมองไม่เห็นอะไรเลย

"ฮืฮๆๆๆๆไม่อยากมีโว้ยยย"เสียงยัยสำส่อนหนิ มาจากห้องนำ้แล้ว้เหรอว่ะ กูเรียกแทบตายไม่ตื่น!

"หยุดแหกปากได้ไหม รำคาญเว้ยยยย!"ผมตะโกนใส่หูเธอ แล้วก็ขยับตัวออกห่างจากเธออย่างรังเกียจ

"ปวดอะไรแบบนี้ ทรมาน"เสียงหวานๆของเธอพึมพำออกมาอย่างทรมานแต่ยัยนั่นปวดอะไรว่ะ?

ตุ๊บ

แล้วอยู่ดีๆยัยนั่นก็เข้ามาเบียดตัวผม

"กระเป๋านำ้ร้อนอยู่ไหนม๊า หนูปวดท้อง"ยัยนั่นยังคงพูดจาไร้สาระอยู่ได้น่ารำคาญสิ้นดี

"เห้ยย ทำอะไรวะ"ผมร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเธอจับมือผมไปวางไว้ที่หน้าท้องของเธออย่างรวดเร็วจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว

"ค่อยยังชั่วหน่อยคะม๊า ขอบคุณนะคะ นอนกับหนูนะ"

"เห้ยย ยัยบ้าาา อี๋ๆๆ"ยัยนั่นพรำ่เพ้ออะไรไม่รู้ แล้วยื่นหน้าตัวเองมาหอมแก้มผม พร้อมกับเอามือมากอดผมอีก ผมรีบเอามือไปถูแก้มตัวเองที่โดนยัยผู้หญิงสำส่อนนี่สัมผัส แต่ยัยนั่นก็คว้ามือที่ผมถูแก้มตัวเองกลับไปจับตรงหน้าท้องของเธอ อย่าบอกน่ะว่าเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผมรีบชักมือออกจากตัวยัยนั่น แล้วเอาเท้าถีบตัวยัยนั่นออกจากผม แล้วเอาผ้านวมคลุมร่างยัยนั่น แล้วผมรีบวิ่งไปเปิดไฟให้ในห้องสว่างขึ้น

พรึบ

ยัยนั่นลุกขึ้นมานั่งเอามือขยี้ตาตัวเองแล้วทำตาปรือๆมองมาที่ผม ผ้านวมหล่นไปกองอยู่ที่เอวเธอเผยให้เห็นไม่อยากมองเว้ยควักออกเถอะมั้งลูกกระตาเนี่ย!

"ม๊า เปิดไฟทำไม หนูง่วง"ยัยนั่นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงอแง

"ม๊าเปิด บ้านเธอสิ!"ผมตะโกนกลับไปยัยนั่นขยี้ตาอยู่หลายครั้งมาก แล้วมองมาที่ผมที่ยืนหัวโด่อยู่

"หน้าฉันเหมือนม๊าเธอเหรอ ยัยโง่!"ผมบอกยัยนั่นเสียงดังด้วยความไม่พอใจ

"เฮียคาร์!"ยัยนั่นแหกปากเรียกผมดวงตากลมโตของเธอเบิกโตขึ้นปากของเธออ้าออกจากกันอย่างกว้างๆ

"ยัยสำส่อนไปใส่เสื้อผ้าซะ อุบาทว์ลูกตาว่ะ!"ผมบอกยัยนั่นแต่ยัยนั่นก็ไม่ได้เอาผ้านวมไปปิดหน้าอกของตัวเองหรอกนะ แถมยังยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าด้วยซ้ำ

"หน้าด้าน!"ผมตะโกนบอกเธอแล้วเดินไปหยิบหมอนเพื่อจะไปนอนที่ ห้องโมเดลปืน

"เห้ยยย เลือด เลือดอะไรว่ะ ยัยแรด เธอเป็นโรคอะไรเนี่ย เลือดออกเลอะผ้าปูที่นอนฉันหมดเลย เอาไปซักเลยนะ"ผมตะโกนเรียกยัยนั่นเสียงดัง ที่ตอนนี้บนที่นอนผมมีเลือดหยดเป็นดวงๆจำนวนเยอะมาก ยัยนั่นเป็นโรคอะไรว่ะ แล้วโรคมันจะติดผมไหมว่ะเนี่ย เมื่อคิดได้ผมก็เดินเข้าไปในห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ ล้างเชื้อโรค

"อี๋ๆๆๆๆๆ แหวะๆๆๆๆ"ผมถูตัวด้วยใช้ใยบวบขัดตัวจนรู้สึกแสบไปหมด ใส่สบู่เหลวอาบนำ้ สบู่ฆ่าเชื้อโรค ถูไปตามมือตามแขน ถูแก้มที่โดนยัยนั่นหอม ผม ผมถูอยู่นานมากมากจรตัวของผมเป็นรอยแดงขึ้นมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เฮีย เฮียเสร็จรึยัง หนูจะซักผ้า"เสียงยัยสำส่อนเคาะประตูห้องนำ้ ในขณะที่ผมยืนส่องกระจกอยู่ หน้าผมแดงมาก ผมเอาใยบวบถูจนหน้ากับตัวแดงไปหมดแล้วผมก็เปิดประตูออกไปก็เห็นยัยนั่นยืนใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นในมือถือผ้าปูที่นอนของผมอยู่

"มันเลอะเลือดหนู หนูจะซักมัน เฮียไปนอนที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ"ยัยนั่นบอกผม ผมไม่ได้พูดอะไรกับเธอ แล้วเดินออกไปแต่งตัว ผมเเต่งตัวเสร็จ ผมก็ถือหมอนออกไปนอนที่ห้องโมเดล เพราะปกติผมก็ไม่ได้นอนเตียงอยู่แล้ว ผมชอบนอนมองอาวุธปืนมากกว่า

03:00

ผมเผลอหลับไป แล้วรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา เลยเดินไปเพื่อจะเข้าห้องนำ้เพื่อปลดปล่อย

ตุ๊บ

ผมเดินเตะอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร รีบเดินไปฉี่เลย

ตุ๊บ

พอผมเดินออกก็เตะอะไรอีก ผมจึงเดินไปเปิดไฟ

"เห้ยยย ยัยบ้า มานอนอะไรในห้องนำ้ว่ะ! "ผมร้องตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ ก็ยัยสำส่อนอ่ะดิ มานอนขวางประตู ยัยนั่นลืมตามามองผม หน้าของยัยนั่นซีดมาก เป็นอะไรว่ะ สงสัยเลือดออกหมดตัวเเล้วมั้งเนี่ย

"เฮียคาร์ ช่วยหนูด้วย หนูปวดท้อง"ยัยนั่นเอื้อมมือมาจะจับขาผม แต่ผมถอยหลังหนียัยนั่นก่อน

"อย่าจับฉัน ฉันขี้เกียจอาบนำ้อีก!"

"เฮีย หนูไม่ได้เป็นโรคอะไร หนูแค่เป็นประจำเดือน"ยัยนั่นเอ่ยบอกผม ผมก็เคยเรียนสุขศึกษามาผมก็รู้ว่ายัยนั่นหมายถึงอะไร

"ช่วยยังไง ให้ฉันเอาปืนมายิงเธอดีม่ะ เธอจะได้ไม่ต้องปวดอีกเลย"ผมบอกยัยนั่นพลางยิ้มออกมา ผมกำลังจะเดินออกไปหยิบปืนมายิงยัยนั่น

"เฮีย หนูปวดจริงๆอย่าเล่นๆได้ไหม"ยัยนั่นบอกผมด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด

"ฉันก็ไม่ได้บอกเธอหนิ ว่าฉันจะเอาปืนมายิงเธอเล่นๆฉันเอามายิงจริงๆเลยตั้งหากล่ะ"ผมบอกเธอแล้วยกยิ้มใส่เธอ

"เฮ้อออ"ยัยนั้นถอดหายใจอย่างแรง แล้วพยายามจะลุกขึ้น สำออยชิบ!มารยาร้อยเล่มเกวียน

"สำส่อนไม่พอยังสำออยอีกเหรอว่ะ!"ผมบอกเเล้วเดินผ่านหน้ายัยนั่นออกมาจากห้องนำ้ แล้วเดินไปยังห้องโมเดลเพื่อจะไปนอนยังไงล่ะครับ

8:00น. คอนโดเอคาร์

"อืมมม"ผมบิดขี้เกียจไปมาแล้วลุกขึ้น วันนี้มีงานอ่ะ ผมลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบนำ้ วันนี้สินค้าล็อตใหญ่เข้า ต้องรีบไปผมเข้าไปอาบนำ้ พออาบนำ้เสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในห้องนอนเห็นยัยนั่นนอนหลับอยู่บนเตียงของผม ผมก็เดินผ่านเข้าไปยังห้องแต่งตัว แต่งตัวเสร็จก็ดินออกมาจากคอนโดเลย

19:00น.

"นาย คืนนี้จะไปนอนไหนครับ?"ไอ้ปอนเอ่ยถามผม ผมก็นึกอยู่สักพัก

"คอนโด"ผมบอกไอ้ปอน ไม่รู้ทำไมใจผมอยากไปที่คอนโด แต่ผมไม่ได้อยากเจอยัยนั่นน่ะ ผมคิดถึงโมเดลตั้งหากล่ะ ไอ้ปอนพยักหน้ารับ แล้วขับรถพาผมกลับคอนโด วันนี้ผมเหนื่อยมาก เดินตรวจสินค้าทั้งวัน อยากไปว่ายนำ้ให้สบายใจหน่อย

"ถึงแล้วครับ ผมกลับก่อนนะนาย"ไอ้ปอนเอ่ยบอกผม ผมก็พยักหน้ารับมัน แล้วเดินเข้าไปในคอนโดเลย

"คนไปไหนว่ะแม่ง เมื่อวานไฟเปิดหมด แต่วันนี้เสือกไม่เปิดไฟ"ผมบ่นขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้ามายังในห้องคอนโดผมพอรูดคีย์การ์ดไฟจะติดแค่ดวงเดียว คือดวงข้างหน้าประตู ส่วนไฟดวงอื่นๆต้องไปเปิดเอา ผมเดินเปิดไฟหมดทุกดวง แต่ก็ยังไร้เงาของยัยสำส่อนอยู่ ไปไหนว่ะ สงสัยไปเที่ยว ไหนบอกปวดท้องสำออยชิบ ผมเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอน กดเปิดไฟ ก็เห็นยัยสำส่อนนอนอยู่บนเตียงเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน

"ตายแล้วมั้ง"ผมพูดขึ้นดังๆเพื่อให้ยัยนั้นได้ยิน แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่กระดุกกระดิกเลย สงสัยตายจริงๆผมจึงเดินเข้าไปดูยัยนั่นใกล้ๆ ยัยนั่นนอนหันข้างให้ผม ผมจึงเอานิ้วมือไปสะกิดไหล่ยัยนั่น

"เห้ยย!ทำไมตัวร้อนว่ะ"ผมชักมือกลับมาอย่างตกใจ ตัวยัยนั่นร้อนมากอ่ะ เป็นอะไรว่ะ ผมจึงหยิบไอโฟนขึ้นมากดโทรหาไอ้ปอน

"ไอ้ปอน เรียกหมอประจำตัวกูให้หน่อย บอกให้มาไวๆกูให้เวลา10นาที"ผมรีบบอกไอ้ปอนทันทีที่มันกดรับสาย ผมรีบบอกมัน ทั้งที่มันยังไม่ได้ถามอะไรผมเลยสักคำ

30นาทีต่อมา

"เธอแค่ป่วยนะครับคุณคาร์ มีไข้ขึ้นสูงนะครับ แต่ผมคงฉีดยาให้เธอไม่ได้"หมอประจำตัวเอ่ยบอกผม

"ทำไมฉีดไม่ได้ว่ะ!"ผมถามไอ้หมอ ไอ้หมอมีสีหน้ากลัวผม

"คือๆๆๆ"

"คือๆๆอะไรของมึง!"ผมตะโกนถามไอ้หมอ

"คือผมเห็นหน้าเธอซีดๆแต่เธอก็ไม่ยอมตื่นมาตอบคำถามผม ผมไม่กล้าฉีดยามั่วน่ะครับ"

"มึงจะถามอะไรเธอ!"ผมเอ่ยถามไอ้หมอ

"ผมแค่อยากจะรู้เกี่ยวกับ วันมาของประจำเดือนเธอนะครับ ผมกลัวว่าถ้าผมฉีดยาให้เธอไปในช่วงที่เธอมีประจำเดือน เธออาจจะได้รับอันตรายได้น่ะครับ"ไอ้หมอบอกผมด้วนสีหน้าเจื่อนๆ

"เธอมีประจำเดือนอยู่"ผมบอกไอ้หมอไป ไอ้หมอก็หันมามองผมอย่างตกใจ

"มึงจะตกใจทำไมของมึง หรือมึงอยากตาย?"ผมเอ่ยถามไอ้หมอไปด้วยสีหน้าจริงจัง

"ไม่ครับ ผมยังไม่อยากตาย ถ้าผมตายแล้วใครจะผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวคุณคาร์ล่ะครับ"ไอ้หมอบอกผมพลางยิ้มแหยๆให้ผม

"เดี๋ยวนี้มึงกล้ายอกย้อนกูเหรอว่ะ!"ผมถามไอ้หมอกลับไป มันรีบยกมือไหว้ผมทันที

"ผมคิดว่าเธออาจจะใช้งานร่างกายหนักเกินไป เช่นหักโหมออกกำลังมากเกินไปหรือไปมีเรื่องอะไรที่ทำให้ร่างกายรับไม่ไหวนะครับ"ไอ้หมออธิบายให้ผมฟัง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะฟังมันทำไม

"ผมจัดยาไว้ให้เธอแล้วนะครับ เดี๋ยวคุณคาร์ช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยนะครับ แล้วป้อนยาให้เธอด้วยนะครับ ผมขอตัว สวัสดีครับ"ไอ้หมอบอกผมแล้วไหว้ลาผมแล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากห้องผมทันที อะไรของแม่ง ผมหันกับมามองยัยนั่นที่ตอนนี้นอนหลับอยู่ ไอ้หมอบอกให้ผมป้อนยายัยนั่น แล้วมึงถามกูสักคำไหมว่ากูอยากจะโดนตัวยัยนี่รึป่าว ผมคิดอยู่สักพัก ก็เข้าไปนั่งจับตัวยัยนั่นให้ลุกขึ้นนั่งพิงไปกับพนังเตียงนอน

"คนหรือหมากระเป๋าว่ะ "ผมพูดขึ้น ตัวเบาชิบ

พอผมจับเธอนั่งได้แล้วผมก็เอามือบีบปากยัยนั่นให้เธออ้าปากอีกมือผมก็เอื้อมไปหยิบยาที่ไอ้หมอจัดใส่แก้วใบเล็กๆไว้ให้ ผมเทยาที่อยู่ในแก้วใส่ปากยัยนั่นทีเดียว4เม็ดรวด

"ยาอะไรของแม่งว่ะ เยอะชิบ"แล้วผมก็หยิบเอาขวดนำ้เทใส่ปากยัยนั่น พร้อมกับจับคางยัยนั่นขึ้นเพื่อให้เธอกลืนยาที่ผมเทใส่ปากเธอ

"แค่กๆๆๆ"ยัยนั่นสำลักออกมา แต่ก็ไม่ยอมตื่น หลับได้หลับดีจริงๆ ผมก็จับตัวยัยนั่นให้นอนลงที่เดิม

"สำออย กินยาแค่นี้ทำสำลัก เฮ้อ ผู้หญิงทำไมน่ารำคาญแบบนี้ว่ะ ม๊าน่ะม๊า!"

"ฉันไม่เช็ดตัวให้เธอหรอก นอนแบบนี้แหละ ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย"ผมพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ เดี๋ยวเชื้อโรคติด พออาบนำ้แต่งตัวเสร็จ ผมก็เดินไปยังห้องโมเดลปืน คิดถึงMG4เว้ยย MG4เป็นปืนโปรดของผมแต่มันอยู่ประเทศญี่ปุ่นน่ะสิตอนนี้ ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาพร้อมหลับตาลง อยากจะกลับญี่ปุ่นใจจะขาด แต่ของแม่งเสือกยังไม่มาอีก2ล็อต

อ๊อด อ๊อด อ๊อด

"ใครมาดึกๆว่ะแม่ง!เดี๋ยวยิงไส้แตกชิบ"ผมสบถขึ้นก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูห้อง พร้อมชะโงกหน้าไปดูที่กล้องตาแมวหน้าประตูว่าใครมา

"คุณซนซนคะอยู่รึป่าวค่ะ"ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดห้องผมยืนเรียกชื่อยัยนั่นอยู่ ผมจึงต้องเปิดประตูไปหาเธอ

"มีอะไร"ผมเอ่ยถามเธอด้วยนำ้เสียงเรียบๆ

"คะคุคุณเอคาร์"ป้าแม่บ้านเมื่อเห็นหน้าผมเธอก็ตกใจหน้าถอดสีทันที

"ป้าขอโทษค่ะ ป้าแค่จะมาดูคุณซนซนวันนี้ไม่เห็นเธอไปเรียน"ป้าแม่บ้านบอกผมแต่เธอก็ก้มหน้าถามผม ยัยนั่นสนิทกับป้าแม่บ้านด้วยเหรอ เหอะมาอยู่ที่นี้แค่สองอาทิตย์ ต่อไปก็คงจะเอายามที่นี้ทำผัวแน่ๆ

"ยัยนั่นไม่สบาย"ผมบอกป้าแกไป ป้าแกเงยหน้ามองผมด้วยความตกใจ ก่อนจะก้มหน้าลงไป เธอไม่กล้าสบตาผม

"เหรอคะ แล้วคุณซนซนเป็นยังไงบ้างคะ"ป้าแม่บ้านถามผมด้วยนำ้เสียงสั่นๆจะกลัวอะไรผมหนักหนา ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลย?หน้าตาออกจะหล่อขนาดนี้

"ยังไม่ตื่น ป้าเข้าไปเช็ดตัวกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยัยนั่นสิ"ผมเอ่ยบอกป้าแม่ป้า เธอก้มหัวให้ผมสองที แล้วโค้งหลังลงเพื่อจะผ่านผม ผมจึงขยับให้เธอเดินเข้าไปในประตู

"อยู่ในห้อง"ผมบอกป้าแม่บ้าน เธอสะดุ้ง ทำไมผมแค่พูดเองนะ

20นาทีต่อมา

"เสร็จแล้วค่ะ คุณคาร์ ป้าเปลี่ยนให้เธอหมดทุกอย่างค่ะ"ป้าแม่บ้านบอกผม หลังจากที่เธอเดินถือตะกร้าใส่ผ้าออกมา

"เดี๋ยวป้าเอาผ้าปูที่นอนไปเปลี่ยนผืนใหม่ให้นะคะ แต่คงจะได้พรุ่งนี้นะคะ แต่คุณคาร์ช่วยรอป้าสักแปปหนึ่งนะคะ ป้าจะไปเอาของมาให้คุณซนซน"ป้าแม่บ้านบอกผม ผมก็พยักหน้าให้เธอ แล้วเธอก็เดินออกจากห้องผมไป แล้วเธอก็กลับมาใหม่พร้อมกับของในมือ

"อะไร?"ผมถามเธอพลางมองของที่อยู่ในมือเธอสลับกับหน้าเธอ

"กระเป๋านำ้ร้อนนะคะ คุณคาร์ช่วยเอาไปวางไว้บนหน้าท้องของคุณซนซนหน่อยนะคะ ป้าต้องรีบกลับบ้านแล้วค่ะ"ป้าแม่บ้านยื่นกระเป๋านำ้ร้อนผ้าลายการ์ตูนมาให้ผม ผมก็รับมาแล้วปิดประตูห้อง เดินเข้าไปยังห้องนอนของผมที่มียัยสำส่อนนั่นนอนอยู่ ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็เห็นยัยนั่นนอนหลับอย่างสบายบนเตียงคนอื่น เหอะๆม๊าน่ะม๊าาาาหึ๊ยย

"อ่ะ ยัยแรด!"ผมบอกยัยนั่นเสียงดังแล้วยกผ้านวมขึ้นเอากระเป๋านำ้ร้อนวางไปบนท้องยัยนั่นตามที่ป้าแม่บ้านบอก

"เหอะ สำออยชิบ ผู้หญิงอะไรว่ะ มารยา!"ผมบอกแล้วเดินไปปิดไฟออกมาจากห้องนอน แล้วตรงไปยังห้องโมเดล ไปชมสิ่งสวยงามตาดีกว่า