EP 5 ขอความช่วยเหลือ

​

​

" ลิญา กลับไปที่บ้านก่อนนะลูก ส่วนทางนี้ เดี๋ยวพ่อจะดูแลแม่เอง"

" เราจะทำยังไงกันดีคะ พ่อ... เราจะเอาเงินที่ไหน ไปรักษาแม่"

" พ่อพอจะรู้จัก คนใหญ่คนโตอยู่บ้าง นี่เป็นที่อยู่ของ เพื่อนพ่อ หนูไปขอความช่วยเหลือ ตามที่อยู่นี้นะ"

" ค่ะพ่อ"

ลิญาก้มมองแผ่นกระดาษที่เต็มไปด้วยที่อยู่ของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของพ่อด้วยความดีใจ อย่างน้อยในช่วงเวลาเลวร้าย ก็ยังคงมีความหวังในการที่จะพึ่งพิง

@บ้านลิญา

ใช้เวลาเพียงไม่นาน ลิญาก็กลับมาที่บ้านของตัวเอง เธอรวบรวมคว่มกล้าทั้งหมดที่มี หมายจะขับรถออกไปตามที่อยู่ ที่พ่อให้มา แต่ก็ยังไม่กล้าพอ ที่ไปขอความช่วยเหลือจากเขา เนื่องจากลิญานั้น ไม่ได้รู้จักอธิบดีเป็นการส่วนตัว ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ มันบีบบังคับให้เธอต้องไปที่บ้านหลังนั้น ไวกว่าความคิด ลิญาขับรถออกมาจากบ้านของตัวเอง ด้วยความเร็ว ก่อนจะมุ่งหน้าเพื่อไปที่นั่น ด้วยความร้อนใจ

ใช้เวลาเพียงไม่นาน รถสปอร์ตคันหรูของหญิงสาว ก็ขับเคลื่อนมาที่บ้านของ อธิบดี ลิญา ก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะรวบรวมกล้าทั้งหมดที่มี เดินย่างกรายเข้าไปในคฤหาสน์สุดหรู ลิญามองไปรอบๆ บ้าน ทว่ากลับไม่มีใครอยู่แถมยังเงียบราวกับไม่มีคนอยู่ แม่แต่สาวใช้สักคนที่เดินออกมาต้อนรับ

ในขณะที่ลิญามองไปรอบ ๆ บ้าน กลับพบกับหญิงสาวคนหนึ่งใบหน้าสะสวย เดินย่างกรายออกมาจากตัวบ้าน

“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีว่า ฉันมาหาท่านอธิบดี ไม่ทราบว่าท่านอยู่ไหมคะ”

ลิญาเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้น ก่อนที่เธอจะจับจ้องใบหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความมึนงง

“คุณเป็นใครคะ”

น้ำเสียงหวานเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นเด็กสาวในชุดมันธยมปลาย เอ่ยถามถึงคนเป็นพ่อตัวเอง

“หนู มีความจำเป็นจำเป็นต้องเจอ ท่านอธิบดีค่ะ ขอหนูเข้าพบท่านได้ไหมคะ"

“พ่อฉันคงไม่หน้ามืด เลี้ยงเด็กเอาไว้หรอกใช่ไหม"

“ไม่ใช่นะคะ”

“มันแน่อยู่แล้วแหละ พ่อฉันคงไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น แต่ถ้าเธอจะเจอวันนี้ ที่นี่ คงไม่ได้หรอกนะ เพราะว่าพ่อของฉัน เขาเพิ่งออกไปบริษัทเมื่อครู่นี้ ถ้ามีเรื่องด่วนคงต้องไปเจอที่บริษัท”

เสียง สิรัญญาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอ่ยชวนเด็กสาวไปที่

บริษัทพร้อมกัน เพราะดูจากใบหน้าที่เศร้าหมอง คงต้องการที่จะเจอกับพ่อเขาจริง ๆ

“ได้ค่ะ งั้นหนูขอตามไปที่บริษัทด้วยนะคะ”

“อื้ม"

ลิญา มองตามร่างหญิงสาว สิรัญญา มีท่าทีเย่อหยิ่ง ถึงภายนอกจะดูเป็นไฮโซปากร้าย ทว่ากลับมีความใจดี ที่เธอสัมผัสได้

ใช้เวลาเพียงไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงบริษัทของอธิบดี ลิญาเดินลงจากรถด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนที่สิรัญญานั้น จะเอ่ยสั่งพนักงาน พาเด็กสาวไปที่ห้องของท่านประธาน ลิญาเดินตามหญิงสาววัยกลางคนด้วยท่าทีเรียบนิ่ง และพยายามคิดคำพูดภายในใจ ระหว่างทางเธอกำกระโปรงตัวเองวัยแน่น เพื่อลดอาการประหม่าของตัวเอง

ก๊อก..ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น สร้างความตกใจให้กับเด็กสาวเป้นอย่างมาก แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องหวาดกลัว เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยครอบครัวเธอได้ในช่วงเวลาเลวร้ายตอนนี้

" สวัสดีค่ะ"

เสียงเด็กสาวเอ่ยทักทายนชายหนุ่มวัยกลางคนตามารยาท ก่อนจะเดินย่างกรายเข้าไปในห้อง

" นั่งสิ หนูคงเป็นลูกดนัล มีอะไรรึเปล่าถึงมาที่นี่"

" หนูมีเรื่องให้คุณอาช่วยค่ะ ตอนนี้ครอบครัวเรากำลังมีปัญหา บริษัทกำลังล้มละลาย แม่หนูป่วย หนูขอพูดตรงๆ เลยแล้วกันนะคะ พวกเรากำลังเดือดร้อนเรื่องเงินค่ะ เลยอยากจะขอรบกวนคุณอาได้ไหมคะ พ่อคงหมดหนทางแล้วจริง ๆ ถึงให้หนูมาขอความช่วยเหลือคุณอา"

​

​

​