ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+

186.0K · จบแล้ว
Story Truth / ลำเจียก
104
บท
326.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“ฉันรับผิดชอบในสิ่งที่ทำพลาดไปแล้วด้วยการหมั้น เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ถ้าฉันต้องการจะทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอ….ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไร จริงมั้ย ?”

นิยายรักแต่งงานสายฟ้าแลบนอกใจรักหวานๆดราม่าโตมาด้วยโรงแรม/มหาลัยโรแมนติก

INTRO | ไม่เต็มใจ

Talk เลย์

( พี่เลย์จะมาหากรีนที่ห้องไหมคะ )

( คงไม่!! วันนี้ฉันติดธุระ )

พูดจบผมก็กดวา!สาย

‘กรีน’ คือผู้หญิงที่ผมพาขึ้นเตียงมาสักพัก และตอนนี้ผมก็เริ่มจะเบื่อเธอเต็มทน พยายามตีตัวออกห่าง แต่เธอก็ตามผมไม่เลิก!!

ในตอนนี้ผมกำลังจอดรถอยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งผมก็เรียนจบที่นี่ วันนี้ที่ผมต้องมาที่มหาวิทยาลัยนี้ก็เพราะว่าแม่สั่งให้มารับ ว่าที่ ‘คู่หมั้น’ ของผม ฟังไม่ผิดหรอกครับ

ได้ยินคำนี้ทีไรแม่งหงุดหงิดฉิบหาย!!

ผมยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดกับใครทั้งนั้น นี่มันสมัยไหนแล้วไม่คิดว่าจะยังมีการ ‘คลุมถุงชน’ อยู่อีก

คู่หมั้นของผมเธอชื่อ ‘ไอริส’ ครอบครัวของผมกับเธอรู้จักกันมาก่อนที่เราจะเกิด ผมกับไอริสรู้จักกันในฐานะพี่น้อง และผมก็ไม่เคยคิดอะไรกับเธอมากไปกว่าคำว่า ‘น้องสาวคนหนึ่ง’

เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก จู่ๆ จะให้ผมมาหมั้นกับเธอ มันใช่เรื่องหรือไง ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าแม่กับเฮียคานส์คิดอะไรอยู่

เฮียคาส์ที่ผมเอ่ยถึงคือพี่ชายของไอริส เฮียเป็นคนที่หวงน้องสาวอย่างกับจงอางหวงไข่ แต่จู่ๆ กลับยอมให้ไอริสหมั้นกับผมง่ายๆ

ผมไม่เข้าใจว่าเหตุผลอะไรที่จู่ๆ ถึงจะจับผมหมั้นกับไอริส ผมคิดไม่ออก และมองไม่เห็นเหตุผลอะไรเลย ถามไอริสเธอก็บอกว่าเป็นคำสั่งของเฮีย

แม่ง!! เธอไม่รู้อะไรสักอย่าง ผมให้เธอลองไปพูดเกลี้ยกล่อมเฮียคานส์ให้ยกเลิกงานหมั้นก็ไม่ได้เรื่อง ถ้าผมขอแม่ยกเลิกงานหมั้นเองได้ คงไม่ต้องมาหัวเสียขนาดนี้!!

แต่!! หนุ่มเจ้าสำราญอย่างผม คงไม่ยอมตกเป็นทาสของผู้หญิงคนไหนแน่ๆ ผมยังไม่พร้อมที่จะรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตทั้งนั้น

พูดถึงเธอก็เดินมานู่น! ไม่นานประตูตรงเบาะข้างคนขับก็ถูกเปิดออก พร้อมกับไอริสที่แทรกตัวเข้ามานั่งด้านในรถข้างๆ กับผม

“พี่เลย์ว่างเหรอคะถึงได้มารับไอริสที่มหาวิทยาลัย ^_^” เธอถามผมด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม

“แม่บังคับให้มา” ผมตอบอย่างขอไปที ก่อนจะขับรถออกจากรั้วมหาวิทยาลัย

“ถ้าไม่เต็มใจวันหลังพี่เลย์ไม่ต้องมารับไอริสก็ได้นะคะ แค่แกล้งๆ บอกคุณแม่ว่าจะมารับ แต่เดี๋ยวไอริสนั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้ค่ะ ^_^” เธอตอบด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ แต่คำพูดของเธอมันทำให้ผมหงุดหงิดฉิบหาย

“แล้วยังไง ?” ผมหันไปมองใบหน้าของเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วหันหน้ากลับมามองถนน “เธอคิดว่าถึงฉันจะอยากทำแบบนั้นแล้วฉันทำได้หรือไง!!”