วิศวะล่ามรัก l Engineer'N SassyGirl

เกี่ยวกับลิขสิทธิ์

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และฉบับเพิ่มเติม ห้ามมิให้ทำซ้ำ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง แก้ไข ตีพิมพ์ หาไอเดีย สแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้ไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากนักเขียนนามปากกา ‘ตัวตึงดึงปฐพี’ หรือ ‘เจ้าของลิขสิทธิ์’ เป็นลายลักษณ์อักษรที่ชัดเจนและถูกต้อง หากมีการฝ่าฝืนไม่ว่าในกรณใดข้างต้น ทางนักเขียนผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์นิยายจะขอดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

นามปากกา ตัวตึงดึงปฐพี

เจ้าของลิขสิทธิ์

วิศวะล่ามรัก

(Engineer'n Sassy Girl)

INTRO (NC20+)

“อื้อ! อ๊า…อ๊าย...ปืนเดี๋ยวสิคะ อื้อ! ปืนขากระแทกแบบนั้นมีมี่เจ็บนะ แฮ่ก ๆ อ๊ะ...อื้อ!”

เสียงครวญครางของสาวสวยที่ยืนโก่งบั้นท้ายงอนงามให้เจ้าของร่างสูงกำยำสาวลำเอ็นอวบใหญ่ไซส์ยุโรปกระแทกใส่รูร่องของเธอที่มุมหนึ่งของห้อง ทำให้กลุ่มเพื่อนของชายหนุ่มเหลือบสายตามามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนี เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังตอกร่องสาวสวยอยู่นั้น ได้ช้อนสายตาคมสีรัตติกาลขึ้นมามอง

“เธอไม่ได้ฟิตขนาดนั้น ไม่น่าร้องเจ็บ”

น้ำเสียงห้าวต่ำเอ่ยราวเยาะหยัน มือก็บีบลงที่ท้ายทอยสาวสวยให้ก้มหน้าลง ก่อนจะงัดท่อนลำเสยใส่ร่องเสียวของเธอซ้ำ ๆ จนร่างอรชรของนางแบบสาวสั่นไหวไปตามแรงตอกอัดของเขา

“อ๊า! อื้อ…ปืนขาเบาแรงให้มีมี่หน่อย อ๊าย!เดี๋ยวมีมี่ฉีกพอดี อ๊า! อื้อ...ปืนขา”

มีมี่ไม่คิดเลยว่า ‘ปืนใหญ่’ หนุ่มวิศวะปี 4 จากมหาวิทยาลัยเอกชน XE’S ที่ไม่ได้มีดีแค่หน้าตาหล่อคมคร้ามกระชากจิตสาว ๆ แต่เขายังมีอารมณ์ร่วมรักที่ป่าเถื่อนและรุนแรงถึงเพียงนี้ แถม 'ลำปืน’ ส่วนตัวของเขามันก็ใหญ่จนตึงรูรักเธอขนาดนี้แล้ว แต่ชายหนุ่มกลับพูดว่าเธอหลวมงั้นเหรอ นี่มันหยามกันชัด ๆ

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ่าส์…แอ่นดี ๆ มีมี่ อย่าทำเป็นไม่เคย” ปืนใหญ่สั่งเสียงดุลอดไรฟัน สาวสะโพกหนั่นแน่นตอกลำเอ็นอุ่นและใหญ่ใส่เธอซ้ำ ๆ สลับกับเสียงครางระงมของมีมี่ที่เอาแต่กรีดร้องไม่ขาดปาก ทำให้ภายในห้องวีไอพีชั้นลอยยิ่งร้อนระอุมากขึ้น จนเพื่อนของปืนใหญ่ถึงกับต้องลุกหนีไปหาที่ปลดปล่อยความกำหนัด

“ไอ้ปืนแม่งจะเอาให้มีมี่เดินไม่ได้เลยรึไงวะ”

หนึ่งในเพื่อนของชายหนุ่มพึมพำถาม แล้วหลุบมองเป้ากางเกงตัวเองที่เต่งตุงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก็แม่นางแบบสาวเล่นร้องครวญครางซะเสียวซ่านเสียขนาดนั้นนี่หว่า...ไม่แข็งจะอยู่ไหวเหรอวะ!

“อื้อ! อ๊าย…ปืนขาพอแล้ว อ๋อย…ปืนขามีมี่จะไม่ไหวแล้ว อ๊า! มันจุกนะปืน อื้อ…อ๊า ๆ เสร็จอีกแล้ว อื้อ! อ๊าย...มีมี่เสร็จแล้ว อ๊า...ปืนขาเบาหน่อย เดี๋ยวของมีมี่ฉีก อื้อ!” มีมี่ร้องลั่นเมื่อทั้งความจุกและความเสียวสะท้านเล่นงานร่างกายเธอพร้อม ๆ กัน ไม่ว่าจะร้องห้ามร้องปรามอย่างไรปืนใหญ่ก็ไม่ผ่อนแรงให้เธอ

ทว่าขณะที่ชายหนุ่มกำลังเข้าด้ายตอกเสาเข็มอยู่นั้น ลิ่วล้อของเขาก็เปิดประตูพรวดเข้ามาขัดจังหวะเสียได้

“พี่ปืนข้างนอกมีลูกค้าตีกันพี่!” เสียงของ ‘บอล’ ลิ่วล้อคนสนิทหมายเลขหนึ่งร้องบอกดังลั่น ทำให้แววตาของปืนใหญ่เข้มขรึมขึ้นทันที แต่เอวยังสอบบั้นท้ายออกแรงตอกลำอุ่นเข้าใส่มีมี่ไม่แผ่ว จนร่างสาวสวยไหวสะท้านหัวสั่นหัวคลอนอย่างน่าสงสาร

ตับ! ตับ! ตับ!

“ซี๊ด! มีเรื่องทำไมมึงไม่จัดการ” ปืนใหญ่พึมพำลอดไรฟัน มือก็ยึดจับเอวคอดของมีมี่ไว้แน่น

“ถ้าจัดการได้ผมจะมาตามลูกพี่เหรอ” บอลว่า

“ไอ้บอลไอ้นั่นแม่งตบคนสวยร่วงไปแล้วว่ะ เอาไงวะ มึงบอกพี่ปืนยังเนี่ย” ขณะที่บอลรอดูท่าทีของปืนใหญ่ ‘ปัน’ ก็วิ่งกระหืดกระหอบพรวดพราดเข้ามาอีกคน ซึ่งคำพูดของปันก็ทำให้ปืนใหญ่ได้แต่ตวัดสายตาคมคร้ามมองรุ่นน้องหนุ่มทั้งสองอย่างเหลืออด

“เป็นส้นตีนอะไรต้องมาตีกันตอนกูเอาวะ น่าเบื่อฉิบหาย” ปืนใหญ่ตวาดกลับเสียงดุ พอโดนขัดคอหลายครั้งเข้า ฟีลจะเอามันเลยหมดลงจนได้

พรวด!

ชายหนุ่มได้แต่ถอดถอนท่อนลำเขื่องที่เสียบคารูร่องของนางแบบสาวออกอย่างกะทันหัน ทำเอาทั้งปันและบอลได้แต่รีบเบือนหน้าหนี เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นว่ารูร่องของมีมี่มันเป็นรูโบ๋ตามขนาดของสิ่งที่ถอนออกมาทีเดียว

“พี่ปืนแม่งจะใหญ่ไปเพื่อใครวะนั่น” ปันได้แต่กระซิบกับบอลเสียงเบา ในขณะที่มีมี่รีบดึงกระโปรงตัวเองลงแล้วหันมาหาชายหนุ่ม

“เป็นบ้าอะไรคะปืน จู่ ๆ ก็หยุดกลางคัน ข้างนอกมีเรื่องก็ให้เด็กไปดูสิคะ ทำไมปืนต้องไปเองด้วย” เธอส่งเสียงขุ่นใส่เขา เสียอารมณ์ไม่น้อยเพราะกำลังซ่านเสียวได้ที่เลย

“ฉันต้องทำมาหากิน” ปืนใหญ่ว่า ขณะติดกระดุมกางเกงไปด้วย สีหน้าที่เข้มขรึมเสียขนาดนั้นบ่งบอกว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังหงุดหงิดเป็นทบเท่าทวีคูณทีเดียว

“ปืนจะทิ้งมีมี่ให้ค้าง ๆ คา ๆ แบบนี้เหรอ” มีมี่แหวกลับ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าเขาจะทิ้งเธอ

“ก็บอกว่ามีงานเข้า ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง ถ้าอยากเสร็จก็ไปหาไอ้พวกนั้น ไป!” ทว่าการที่ถูกเสียงแหลมแหวใส่ซ้ำ ๆ มันทำให้ความอดทนของปืนใหญ่ลดลงเช่นกัน สุดท้ายเขาก็ชี้นิ้วไล่ส่งเธอไปทางโต๊ะของกลุ่มเพื่อนเขาที่นั่งออกันอยู่

“ปืน!” มีมี่ตะคอกใส่ชายหนุ่มเสียงดัง ถ้าไม่รู้ก็ช่วยรู้ว่าเธอเป็นถึงนางแบบสุดฮอตที่ใคร ๆ ก็อยากได้ไปครองทั้งนั้น แต่ดูผู้ชายคนนี้ทำกับเธอสิ เขาขึ้นเสียงใส่เธอเลยนะ กล้าขึ้นเสียงใส่เธอได้ยังไง!

“ความอดทนฉันมันไม่ค่อยมี ถ้าเธอไม่รู้ก็ควรเรียนรู้ก่อนที่จะมาเอากับฉันสิวะ” ปืนใหญ่ตวาดกลับเสียงดัง ทำเอาสาวสวยถึงกับเบิกตาโตอย่างตกใจ

“ปะ…ปืน ปืนตะคอกใส่มีมี่เหรอ!”

เพล้ง!

“กรี๊ด!”

ไม่มีคำตอบมีเพียงขวดเหล้านอกที่ถูกปืนใหญ่คว้ามาปาลงพื้นจนแตกกระจาย ทำเอามีมี่ถึงกับกรี๊ดลั่น เนื้อตัวสั่นเทิ้มขึ้นมาอย่างหวาดกลัวเขา

“เงียบปากแล้วไปให้พ้นหน้าฉัน ไป!” นั่นคือถ้อยคำสุดท้ายที่ชายหนุ่มทิ้งไว้ ก่อนจะเดินนำบอลและปันออกไปทันที ทำให้มีมี่ได้แต่ส่งเสียงกรีดร้องไล่หลังชายหนุ่ม แต่ปืนใหญ่ก็ไม่คิดจะสนใจเธออยู่แล้ว

แค่รู้ว่าข้างนอกมีปัญหาจนบอลกับปันไม่สามารถจัดการได้ ปืนใหญ่ก็หงุดหงิดพอแรงแล้ว

ณ หน้าบาร์เครื่องดื่มของคลับ

เพียะ!

“ไอ้หน้าตัวเมีย!” เสียงสบถด่ามาพร้อมกับฝ่ามือเล็กที่ฟาดตบชายหนุ่มตรงหน้าอย่างจัง จนใบหน้าชายหนุ่มสะบัดไปตามแรงมือของเธอ ปืนใหญ่ได้แต่ขมวดคิ้วให้กับภาพที่เห็น ให้ตาย! นี่เขาต้องออกมาห้ามทัพผัวเมียทะเลาะกันเหรอวะ

เพียะ!

ตุบ!

ยังไม่ทันที่ปืนใหญ่จะได้เอ่ยถามความ ร่างระหงของสาวเจ้าของใบหน้าสวยจัดซึ่งเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาใสก็ล้มลงตามแรงตบหนักหน่วง ที่สวนซัดเธอกลับมาทันควัน ทว่าแทนที่เธอจะกรีดร้องเหมือนนางร้ายในละครน้ำเน่าหลังข่าว เธอกลับหัวเราะหึ ๆ ราวชอบใจเสียอย่างนั้น

“ไอ้เลว...คนอย่างฉันไม่ยอมให้ตบฟรีหรอกนะ” เสียงหวานเอ่ยอย่างเดือดดาล ขณะพาตัวเองลุกขึ้นจากพื้นมาคว้าขวดไวน์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์ หวังใช้มันฟาดใส่อีกฝ่ายให้สาแก่ใจ

เพล้ง!

เสียงของขวดแก้วที่กระทบกับหัวแข็ง ๆ จนขวดแตก ส่งผลให้เกิดเป็นรอยแผลจนหยาดเลือดสีสดไหลซึมลงมาตามกรอบหน้าคมสัน ภาพตรงหน้าทำเอาสาวสวยได้แต่มือไม้สั่นไปหมด เมื่อคนที่รับขวดดันไม่ใช่คนที่เธอตั้งใจจะตี

“ฉิบหายหัวลูกพี่ปืน!” ปันร้องเสียงหลงทันที ฉิบหายแน่! โดนใครไม่โดน มาโดนขาใหญ่ของคลับเสียอย่างนั้น

“หึ...แรงดีจังนะ” ชายหนุ่มพึมพำ ทำเอาสาวสวยถึงกับหน้าถอดสี