วิศวะกินเด็ก 4 | จูบแรกของมิรา

“อยากได้ของคืน ก็หาอะไรมาแลกสิ… เด็กน้อย”

ก้อนเนื้อข้างซ้ายกระตุกวูบกับสรรพนาม ‘เด็กน้อย’ ที่อีกฝ่ายใช้เรียกแทน น้ำเสียงเรียบนิ่ง หากแต่ทำคนฟังรู้สึกขนลุกซู่เมื่อได้ยิน

“คะ…คุณต้องการอะไรจากหนู” รวบรวมความกล้าเอ่ยถามเขาตรงๆ

“ฉันให้เธอหาอะไรมาแลก ไม่ใช่ถามความต้องการจากฉัน”

“หนูไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร” สิ่งที่เขาต้องการ คงไม่ใช่เงินทองหรือของมีค่า เธอสัมผัสได้แบบนั้น…

“ก็ลองเดาดูสิว่าฉันต้องการอะไร”

“หนูไม่รู้หรอกค่ะ แล้วก็ไม่อยากเดาด้วย ถ้าไม่คืนกระเป๋าให้หนู นะ…หนูไม่เอาแล้วก็ได้” ไม่อยากเล่นเกมทายใจกับเขา ถ้าไม่คิดจะคืนกระเป๋าสตางค์ก็ไม่เอา อยากรีบเผ่นหนีไปจากตรงนี้โดยเร็ว อยู่ในห้องวีไอพีว่าไม่ปลอดภัยแล้ว การอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ไม่น่าปลอดภัยยิ่งกว่า

‘คาร์มิน’ แค่ชื่อก็ฟังดูน่ากลัวแล้ว

“ถ้าคนอื่นรู้ความจริงเรื่องเธอ จะเป็นยังไงนะ”

กึกก!

ประโยคนั้นเป็นเหมือนคำสาป ทำให้เธอตัวแข็งทื่อทันทีที่ได้ยิน เธอที่กำลังหมุนตัวเดินออกไป หันกลับไปมองเจ้าของคำขู่อีกครั้ง

“จะใช้เรื่องนี้เพื่อแบล็คเมล์หนูเหรอ”

คาร์มินกระตุกยิ้มมุมปาก ดับบุหรี่ในมือลงแล้วดึงสายตากลับไปมองมิรา หน้าเธอตอนนี้กำลังซีดเผือดราวไก่ต้ม

“ตอนแรกก็ว่าจะไม่ แต่พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ฉันก็เริ่มสนใจขึ้นมาแล้ว”

“คุณต้องการอะไรจากหนูกันแน่พูดมาตรงๆ ดีกว่า แต่ถ้าเป็นเรื่องบนเตียง หนูบอกไปแล้วว่าจะไม่ทำมันอีก”

เชื่อว่าสักวันเด็กคนนี้ต้องซมซานกลับมา โดยที่เขาไม่ต้องพยายามอะไรให้เปลืองแรง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวนะคะ”

พรึ่บ!

“อ๊ะ! อุ๊บ!!” เธออุทานร้องเสียงหลงเมื่อโดนแรงมหาศาลกระชากให้เข้าไปหา ก่อนจะถูกริมฝีปากของคาร์มินประกบลงมาจูบโดยไม่ทันตั้งตัว เธอเบิกตาโพลงอย่างตกใจสุดขีด พยายามขัดขืนแต่กลับถูกเขารวบแขนทั้งสองกดลงผนังหนาเย็นเฉียบ

กลิ่นบุหรี่เจือด้วยกลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาทำหัวใจเธอไหววูบได้ไม่ยาก เรี่ยวแรงที่มีเหมือนถูกสูบหายไปจากร่างกาย ค่อยๆ อ่อนระทวยไปกับจูบร้อนแรงนี้ คืนนั้นนอกจากเซ็กซ์แล้วไม่มีการจูบกันเกิดขึ้น

นี่เป็นจูบแรกของเธอ…

จูบแรก และผู้ชายคนแรกที่ได้ความบริสุทธิ์ของเธอไป

“อืมมม” เสียงครางต่ำในลำคอคาร์มินดังเล็ดลอดออกมาอย่างพอใจ ปกติเขาไม่จูบคู่นอนตัวเอง ส่วนน้อยที่จะยอมจูบด้วย และมิราก็คือส่วนน้อยเหล่านั้นของเขา

คาร์มินถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งหลังจากชิมความหวานจากริมฝีปากสีระเรื่อของมิราจนพอใจ สายตามองใบหน้าสวยหวานกำลังแดงซ่าน

“จูบแรก?”

“ละ…แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณเล่า!” เธอกัดปากตัวเองเบาๆ พลางเลื่อนมือขึ้นมาสัมผัสรอยจูบของเขา

ใช่… นั่นจูบแรก และมันก็ถูกเขาขโมยไปอีกครั้ง

“ฉันคืนให้” เขายื่นกระเป๋าสตางค์คืนให้มิรา

หญิงสาวรีบแย่งกลับมา คราวนี้คาร์มินยอมคืนให้มิราแต่โดยดี

“หนูไม่ขอบคุณหรอกนะ” พูดจบหญิงสาวก็หมุนตัวแล้วเดินออกไปพร้อมกับความเขินอาย

อะไรที่เป็นครั้งแรก ถูกผู้ชายอันตรายคนนั้นขโมยไปจนหมด! ทั้งเรื่องเซ็กซ์และจูบ

ขอให้นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเขาจริงๆ ด้วยเถอะ

“จะกลับกันแล้วเหรอคะ” เธอที่เพิ่งมาถึงห้องของลูกค้าวีไอพีแล้วเห็นพวกเขาเก็บของเตรียมกลับจึงเอ่ยถาม ส่วนสภาพเสี่ยหื่นกามคนนั้นน่ะเหรอ? เมาเละเทะ โดนหิ้วปีกออกไปแล้ว

“ใช่ ส่วนนี้ทิป ไอ้เสี่ยจอมหื่นของหนูมันฝากมาให้”

“ขะ…ขอบคุณค่ะ” เธอรับเงินจำนวนหนึ่งจากผู้ชายที่หน้าตาเหมือนคาร์มินมาแล้วกล่าวขอบคุณ นอกจากมีใบหน้าละม้ายคล้ายกันแล้ว บุคลิก ท่าทาง และแววตายังเหมือนราวกับถอดแบบมาจากกันเป๊ะๆ อีกด้วย

ไม่แปลกอะไรหรอก เพราะว่าพวกเขาสองคนเป็นพ่อลูกกัน

“จะกลับกันแล้วเหรอครับ” คาร์มินเอ่ยถามคนเป็นพ่อ

“อืม เจ้าภาพเมาเละเทะ ถูกแบกออกไปแล้ว”

เธอหันกลับไปมองคาร์มิน ก่อนจะรีบเพ่นออกไปจากตรงนี้ รังสีอันตรายของสองพ่อลูกน่ากลัวจนแทบไม่อยากอยู่ใกล้

“พ่อรู้นะ” มาร์คินพูดกับลูกชายอย่างรู้ทัน

“คาร์มินกับผู้หญิงคนนั้น มีซัมติงบางอย่างด้วยกันใช่ไหม” ก่อนหน้านี้ถามลูกชายแต่กลับได้รับการปฏิเสธ ท่าทางของผู้หญิงคนนั้นฟ้องชัดเจน ว่าทั้งคู่แอบมีซัมติงบางอย่างด้วยกัน

“แค่ครั้งเดียว” เขาตัดสินใจพูดความจริง พ่อเป็นคนที่รู้ทันเขา เพราะฉะนั้นครั้งนี้จึงเลือกที่จะไม่โกหก

“พ่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างในตัวผู้หญิงคนนั้น เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ลูกเคยเล่นๆ ด้วย”

มาร์คินมองคนออกตั้งแต่แรกเห็น ผู้หญิงคนนั้นทำให้นึกถึง ‘นาร์มิน’ ภรรยาตัวเอง สองคนนี้มีอะไรหลายอย่างคล้ายกัน ภายนอกดูอ่อนหวาน ใสซื่อ มองจากแววตา ทำให้รู้ได้ทันทีว่า ข้างในของเธอไม่ได้เป็นเหมือนภายนอก

“ก็เหมือนๆ กันหมดนั่นแหละ เผลอๆ อาจร้ายกาจยิ่งกว่า”

“หึ…” มาร์คินกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ