บทนำ

บทนำ

พื้นเพียงได้แต่งงานกับคนที่เขาแอบรัก แต่สามีของเขาดันไม่ได้รักเขานี่สิ ว่ากันว่าความสุขจะอยู่กับเราไม่นาน ความทุกข์ก็เช่นกัน

พื้นเพียงแอบรักเพื่อนสนิทของพี่สาวของตัวเอง ไม่เคยคาดหวัง ไม่เคยฝันไกล แต่แล้ววันหนึ่งมารดาของเขาก็เดินมาบอกว่าให้เขาแต่งงานกับรวี ทำไมเป็นเขาล่ะ คนที่รวีรักคือพี่สาวของเขาไม่ใช่เหรอ แต่ในเมื่อมีโอกาสแล้วเขาก็อยากลองดู ขอเพียงแค่รวีดีกับเขา

รวีแต่งงานกับพื้นเพียงเพราะความต้องการของมารดา คู่ชีวิตที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรัก จึงตัดสินใจตกลงกับภรรยาของเขาในวันแต่งงาน หากอยู่ครบสัญญาต้องหย่าขาดจากกันทางใครทางมัน ในเมื่อเขาไม่ได้รักก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำดีด้วย เขาเพียงแค่อดทนให้เวลาผ่านไป 1 ปี ไวเหมือนโกหก ‘อดทนไว้รวี’

"เพียงเกลียดคุณ คุณไม่ฟังเหตุผล ฮึก" พื้นเพียงนั่งเข็ดน้ำตาที่ร่วงหล่นจากคนใจร้าย เขาพยายามทำดีแทบตายแต่สุดท้ายรวีกลับยังไม่เห็นค่าของความดี แต่พอกับคนอื่นบ้างรวีปกป้องได้

รวีได้ยินคำว่าเกลียด ความคิดในสมองเขาก็กลับนึกขึ้นได้ว่าถ้าคนเกลียดกันก็ต้องแยกกันอยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อทรมานกันแบบนี้ เขาเดินเข้าห้องตนเองไปเพื่อหยิบเอาใบหย่าที่เตรียมเอาไว้ตั้งแต่รู้ว่าคนที่ต้องแต่งงานกับเขาคือพื้นเพียง

"เซ็นสิ เกลียดฉันก็เซ็นจะได้จบ ๆ ไป" ว่าแล้วเดินออกจากคอนโดไป พื้นเพียงที่เห็นว่ากระดาษที่อีกคนวางไว้คือใบหย่าก็ยิ่งร้องไห้อย่างหนักหน่วง ใจเขามันเจ็บเหลือเกิน ไม่อยากจะอยู่ต่อไปด้วยซ้ำ เขาคิดว่ารวีจะเปิดให้ใจแล้วซะอีกแต่ก็ไม่ใช่ ตนคิดไปเองฝ่ายเดียวที่คิดว่ารวีเปิดใจ หวังลมๆ แล้วว่าความดีจะชนะทุกอย่างๆ ที่คนอื่นพูด แต่งๆ กันไปก็จะรักกันเองอย่างที่แม่เขาพร่ำบอก

เพราะอะไรรวีถึงได้กลับมาใจร้ายใส่เขาอีกแล้ว ไม่เห็นว่าจะใจดีเหมือนกับพี่สาวเขา พี่พิมพ์ถูกเสมอในสายตาของรวีเเต่พอเป็นเขาแล้วรวีมองว่าสิ่งที่เขาทำมันผิดทุกอย่าง หรือแม้สิ่งที่เขาไม่ได้ทำรวีก็มองว่าเขาผิดไปแล้ว คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด เขาเข้าใจแจ่มแจ้งก็วันนี้เอง

ร่างบางนั่งร้องไห้จนไหล่สั่น ครั้งนี้ไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่แล้วเหมือนกันที่ตัวเขาร้องไห้เพราะรวี แต่ถามว่ารวีจะรู้สึกรู้สาอะไรไหมหรือเสียใจที่เป็นสาเหตุทำให้เขาร้องไห้ไหม ก็ไม่ มีแต่ปล่อยให้พื้นเพียงนั่งปล่อยโฮคนเดียวอยู่ที่ห้อง ทิ้งเอาไปแบบนี้ทั้งๆ ที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ

"ทำไมคุณไม่รักเพียงบ้าง ฮึก!" เขาพร่ำพรูดความเสียใจออกมา ครั้งนี้มันหนักหนาเหลือเกิน รวีเหมือนจะดีขึ้นมามากแล้วแต่พอกับผู้หญิงที่ชื่อน้ำชารวีกลับออกตัวปกป้องแรง ร่างบางมองใบหย่าด้วยความเจ็บปวด