-02- สามีไร้รัก

โครม!!!!

มือหนากวาดข้าวของตรงหน้าอย่างบันดาลโทสะ เขาเกลียดสายตาว่างเปล่าของภรรยา เขาเกลียดคำพูดห่างเหินของเธอ โรมันมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกแล้วนึกไปถึงคำร้องขอสุดท้ายของพี่สาวอย่างเจ็บใจ หากวันนั้นเขาไม่รับปากหล่อนทุกอย่างคงไม่ต้องลงเอยแบบนี้!

________________________

-02- สามีไร้รัก

@เช้าวันต่อมา

"คุณไม่ควรเมินเฉยใส่ฉันนะคุณโรมัน" อังศุมาลินถือเอกสารการหย่ามาเผชิญหน้ากับสามีที่โต๊ะอาหารอีกครั้งด้วยใบหน้าอิดโรย เมื่อคืนนี้เธอแทบนอนไม่หลับต้องใช้ความคิดอย่างหนักสำหรับเรื่องที่คุยค้างคาเอาไว้

"เธอนี่มันน่ารำคาญชะมัด ...จะไปไหน!" โรมันถามเสียงแข็งเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ในมือหญิงสาว

"ไปจากที่นี่ค่ะ"

"เลิกคิดเรื่องโง่ๆพวกนี้ซะอังศุมาลิน!"

"เพราะฉันโง่ไงคะที่ต้องทนอยู่กับคุณมาถึงสองปี ...สองปีที่แสนทรมานหัวใจ" ประโยคหลังได้แต่เอ่ยมันไว้ในใจ หากพูดออกไปเขาคงจะสมน้ำหน้าความรู้สึกไร้สาระของเธอไม่น้อย

"เออ ไปไหนก็ไปซะ!" ความโกรธและทิฐิที่มีมากกว่าจึงไม่คิดจะห้ามปรามรู้ตัวอีกทีรถมินิคูเปอร์สีขาวก็แล่นออกไปจากรั้วบ้านหลังนี้เสียแล้ว

โครม!!!!! เพล้ง!!!

ถ้วยชามอาหารกระจัดกระจายไม่เหลือชิ้นดี โรมันไม่คิดว่าอังศุมาลินจะปีกกล้าขาแข็งถึงขั้นบินหนีออกไปจากกรงรักของเขาได้ถึงขนาดนี้ ที่ผ่านมาหญิงสาวไม่เคยต่อต้านหรือแสดงอาการก้าวร้าวออกมาสักครั้ง แม้ว่าเขาจะพูดจาว่าร้ายไม่ให้เกียรติเธอหรือพาดพิงถึงบุพการีของเธอแค่ไหนก็ตาม แต่ครั้งนี้ ....

"สวัสดีค่ะ"

"แวะมาหาอาถึงที่นี่มีอะไรรึเปล่าหืม?" ราชิตหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบปีมีศักดิ์เป็นคุณอาบุญธรรมของหญิงสาวถามขึ้นอย่างห่วงใย

"อังจะหย่ากับเขาค่ะ" อังศุมาลินไม่คิดจะปิดบัง ตอนนี้มีเพียงราชิตเป็นญาติคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ ถึงแม้จะต่างสายเลือดแต่เขาก็ช่วยเหลือเธอแทบทุกอย่างเสมอมา

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึง..."

"อาชิตก็รู้ว่าอังกับเขาแต่งงานกันเพราะอะไร ตอนนี้คุณพ่อกับคุณริมาก็ไม่อยู่แล้ว" อังศุมาลินพูดขึ้นอย่างชอกช้ำเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่กินกับสามีที่ไร้รักอย่างโรมัน

"อาไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของอังหรอกนะ มีอะไรปรึกษาอาได้เสมอ" ราชิตบอกกับหลานสาวอย่างเข้าใจ

@สองวันต่อมา

"คุณต่อคะ ฉันเอาเอกสารการประชุมบ่ายนี้มาให้ท่านประธานเซ็น แต่ว่า เอ่อ ...."

"เอามาสิ ผมจัดการให้เอง" ต่อภพรับแฟ้มเอกสารจากพนักงานสาวแล้วรีบเข้าไปดำเนินการให้แทน เนื่องจากสองวันมานี้ท่านประธานใหญ่แห่ง 'แฮร์ริสัน' อารมณ์ฉุนเฉียวดั่งพายุ ไม่มีใครเข้าหน้าติดสักคน ต่อภพเองก็ใช่ว่าอยากจะมาเผชิญความเกรี้ยวกราดของเจ้านายแต่งานย่อมสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดจึงกลั้นใจเดินเข้ามาทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

"เอกสารรออนุมัติสำหรับการประชุมบ่ายนี้ครับ"

"อะไรนักหนาวะ!"

"ขอบคุณครับท่านประ...."

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ฉันไม่เห็นคุณต่อที่หน้าห้องเลยถือวิสาสะเดินเข้ามาโดยพลการต้องขอโทษด้วยค่ะ" ต่อภพทักทายแขกคนสำคัญของเจ้านายแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

"มีอะไร?" โรมันถามคนมาใหม่เสียงเรียบข่มความไม่พอใจเอาไว้

"ใบหย่าค่ะ ฉันเซ็นแล้วขาดก็แต่ ...ลายเซ็นของคุณ" อังศุมาลินยื่น 'ใบสำคัญการหย่า' ให้สามีที่กำลังจะกลายเป็นอดีตอีกครั้ง

________________________