-04- ขอเวลา

กานต์รักปล่อยให้ซีเนียร์นอนพักเอาแรง เขามอบบทสวาทให้เธอไปจนจุใจ พี่หนูเนียร์ของเขาช่างน่ารักเหลือเกิน แม้เธอจะอายุมากกว่าเขาเกือบสี่ปีแต่เขากลับมองว่าเธอยังคงเป็นเด็กน้อยในวัยแปดขวบเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน เธอเป็นผู้หญิงเก่ง ฉลาด ดูแข็งแกร่งแต่ก็บอบบาง สำหรับเขาเธอดูน่าถนุถนอมมาก และเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด!

ฟอด~

อดใจไม่ไหวจนต้องโน้มหน้าหล่อลงไปขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่ กานต์รักได้รับความหล่อจากป๊ะป๋าอย่างปกรณ์ไปเต็มพิกัดแต่เขามีผิวขาวเหมือนผู้เป็นแม่จึงทำให้ดูเป็นหนุ่มหล่อเซอร์สมบูรณ์แบบ สาวๆในมหาวิทยาลัยต่างก็อยากเข้ามาทำความรู้จัก เพราะเขารูปหล่อและร่ำรวย เขาไม่ใช่ผู้ชายบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นธรรมดาของวัยรุ่นอยากรู้อยากลองทุกครั้งจะเป็นการจ่ายเงินแลกเซ็กส์ กานต์รักไม่เคยให้ค่าผู้หญิงพวกนั้นเลยสักนิด ทุกคนที่เข้าหาเขาล้วนแต่รู้ว่าไม่ควรกลับเข้ามาวุ่นวายเป็นครั้งที่สอง เพราะพวกเธออาจจะเอาชีวิตไม่รอด ต่อให้เขาเคยมีสัมพันธ์กับหญิงอื่นมาไม่น้อย แต่หัวใจของเขามันเป็นของเธอคนเดียวมาตลอดสิบหกปี เธอคนเดียวที่เขาคอยเป็นห่วงเป็นใย คอยกีดกันผู้ชายที่มาข้องแวะให้พ้นทาง และเธอคนนี้ต้องเป็นของเขาคนเดียวตลอดไป ...ซีเนียร์

ซีเนียร์ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคย สมองประมวลเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ว่าเกิดอะไรขึ้นจนภาพทุกภาพฉายซ้ำมาอีกครั้ง คราบน้ำตาที่เพิ่งเหือดแห้งไหลออกมาอีกครั้งอย่างไม่ขาดสาย เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว

แกร็ก~

"อ้าวหนูเนียร์ตื่นแล้วหรอ ผมทำแซนวิชมาให้ทานรองท้องครับ" กานต์รักทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใบหน้าเขาดูไม่รู้สึกผิดอะไรเลย

"ทำแบบนี้ทำไม!" เสียงหวานตะคอกถามคนตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

"เพราะพี่เป็นของผมครับ" คำตอบแสดงถึงความเห็นแก่ตัว หากเขาไม่ขืนใจเธอ เธอคงไม่ต้องตกเป็นของเขาแบบนี้ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

"พี่ไม่ใช่ของนายนะ ต่อไปนี้เราอย่าเจอกันอีกเลย" เธอละอายใจจริงๆ ถ้าหากพ่อแม่รู้เข้าเธอจะทำยังไง

"เห็นทีว่าคงจะยากนะครับ เพราะผมคงไม่ปล่อยให้เมียคลาดสายตาแน่นอน พี่วางใจเถอะ ผมมีแค่พี่คนเดียว"

"พี่ขอร้องนะกานต์ ขอเวลาให้พี่หน่อยได้ไหม พะ..พี่ยังไม่พร้อมจะคุยกับนายตอนนี้จริงๆ ฮึก"

"ก็ได้ครับ แต่ผมขอให้พี่รู้ไว้ว่าพี่หนีผมไม่พ้นหรอก พี่คงไม่อยากเสี่ยงกับผมหรอกใช่ไหม หืม ฟอด~"

ร่างบางพยุงตัวเธอลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ ร่างกายเธอบอบช้ำมาก มือบางคว้าหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่แต่ก็ต้องตกใจกับสภาพซากเสื้อผ้า เพราะมันไม่สามารถใช้งานได้อีก

พรึ่บ~

"เอาเสื้อผ้าผมไปใส่ก่อนนะ เก่งจังโดนไปหลายดอกยังลุกขึ้นไหวอีก"

"..." ร่างบางมองตาขวางอย่างไม่ชอบใจ เขาเอาเปรียบเธอทุกอย่าง ไอ้เด็กเปรต!!!

"จะด่าก็ด่ามาเถอะ ไม่ต้องแอบด่าอยู่ในใจหรอกครับเมีย" พูดเหมือนนั่งอยู่ในใจเธอ หมอนี่แสนรู้ดีจริงๆ

"พี่ไม่ได้เป็นเมียกานต์นะ!" ซีเนียร์เหวเสียงดังใส่เขาทันที

"ครับๆ เดินไหวแน่นะ เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง" เขาช่วยพยุงเธอออกจากห้องไปยังลานจอดรถVVIPของผับ

'แกๆดูสิผู้หญิงคนนั้นต้องมายั่วยวนคุณกานต์รักของฉันแน่ๆ'

'ผู้หญิงอะไร๊มาให้ผู้ชายกินถึงที่'

'ดูสภาพนางสิ เหมือนโดนรุมโทรมเลย'

ตลอดทางเดินมีเสียงซุบซิบนินทาให้ได้ยิน คนเราก็พูดไปเรื่อยจริงๆ ซีเนียร์ไม่ได้สนใจอะไรสักนิด เพราะเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาพูดกัน แต่อีกคนที่ได้ยินกลับไม่คิดอย่างนั้น เห็นทีต้องเปลี่ยนพนักงานใหม่ยกชุด!