-01- จองจำ

ซีเนียร์คอยหลบหน้ากานต์รักอยู่หลายสัปดาห์แล้ว ตั้งแต่วันที่เขาขโมยจูบแรกของเธอไป และดูเหมือนเขาไม่มาวุ่นวายกับเธอเหมือนอย่างที่แล้วๆมาสร้างความสงบสุขให้ชีวิตเธอมาก

"คุณซีเนียร์คะ มีคนมาขอพบค่ะ" อัญชันลูกน้องในร้านมาแจ้งให้เธอทราบ สงสัยจะเป็นลูกค้าที่ติดต่อไว้แน่ๆ

"จ๊ะๆ เดี๋ยวเนียร์ออกไป ฝากเอาน้ำให้แขกด้วยนะคะพี่อัญชัน" ซีเนียร์ก็ยังคงเป็นซีเนียร์ เธอจะไม่ถือตัวกับลูกน้องเลย

เธอถือแบบร่างสำหรับชุดคอลเลคชั่นล่าสุดไปให้ลูกค้าเลือกดูระหว่างพูดคุยรายละเอียด แต่พอเปิดประตูเข้าไปต้องตกใจเพราะคนที่นั่งอยู่ในนั้นคือคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด

"..!!.." กะ..กานต์รักมาที่นี่ได้ยังไงกัน ตั้งแต่เธอเปิดร้านมาเขาไม่เคยเหยียบมาเลยด้วยซ้ำ

"ไง! หลบหน้าผมพอรึยังหนูเนียร์"

"คะ..ใครหลบนายกัน พี่เปล่านะ" เธอยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง

"หึ ผมแวะมาทำธุระแถวนี้พอดี แต่ลูกน้องกลับไปก่อนแล้ว รบกวนหนูเนียร์ไปส่งผมที่ผับหน่อยสิ ใกล้ๆแค่นี้เอง" เขาวางแผนพาตัวเองมาหาเธอต่างหาก ยิ่งเธอหายไปหลายวันเขายิ่งกระวนกระวายใจ เลยให้เจมส์ลูกน้องคนสนิทมาส่งเขาไว้ที่ห้องเสื้อของเธอ

"พะ..พี่มีงานต้องทำนะ ไม่ว่างไปส่งนายหรอก" เธอไม่อยากอยู่ใกล้กับเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้วละ เพราะยังไม่หายตกใจกับเหตุการณ์วันนั้นเลย

"หืม หนูเนียร์จะปฏิเสธผมหรอ?" กานต์รักย้อนถามซีเนียร์เสียงราบเรียบแต่คนฟังกลับขนลุกซู่ น้องชายคนนี้เปลี่ยนไปมากจริงๆ จากน้องกานต์รักที่แสนดี เปลี่ยนไปเป็นปีศาจกานต์รักเลยแหละ เขาเข้ามาช่วยอาปกรณ์บริหารงานในผับและบ่อนตั้งแต่มัธยมปลาย อาปกรณ์ที่ว่าโหดแล้วแต่กานต์รักโหดและเด็ดขาดมากกว่าหลายเท่า ทำให้เขาเข้าไปควบคุมดูแลลูกน้องหลายร้อยชีวิตได้อย่างไร้ปัญหา

"งั้นก็ตามมา พี่จะรีบกลับมาทำงานต่อ" ซีเนียร์ลุกขึ้นเดินนำกานต์รักออกไปจากห้องรับรอง ทำให้ไม่ทันสังเกตเห็นแววตาเจ้าเล่ห์จากคนที่นั่งอยู่ในห้อง

ขับรถมาถึงหน้าผับ ซีเนียร์ก็จอดให้น้องชายลงทันที เธอไม่อยากลงไปแหล่งมั่วสุมอบายมุขแบบนี้ ขนาดผับของคุณพ่อเธอยังไม่อยากจะย่างกรายเข้าไปหากไม่จำเป็นจริงๆ

"ลงไปสิพี่จะได้รีบกลับ"

"ลงไปกับผมก่อน"

"พะ..พี่จะกลับไปทำงาน นายลงไปเถอะ"

"ผมมีเรื่องจะคุยกับหนูเนียร์ เรื่องวันนั้น"

"คุยอะไร พี่ไม่คิดอะไรมากแล้วละ" โกหก! เธอยังคงคิดถึงมันอยู่ทุกวันต่างหากละ

"ตกลงหนูเนียร์จะปฏิเสธคำชวนของผม?" ใบหน้าหล่อหันมาถามคนขับเสียงเข้มกว่าเดิม

"กะ..ก็ได้ พี่มีเวลาให้นายแค่สิบนาทีนะ" ร่างบางของดีไซเนอร์สาวสวยกับร่างสูงของลูกชายเจ้าของผับเดินขึ้นไปชั้นบนในส่วนของห้องทำงานท่ามกลางสายตาเมียงมองของเหล่าพนักงานทั้งหลาย

แกร็ก~

"มีอะไรก็ว่ามา" ซีเนียร์เปิดประเด็นถามอีกคนทันที

"หึ ผมแค่จะบอกว่า ผมไม่ขอโทษหนูเนียร์หรอกนะ"

"..!!.." อะ..ไอ้เด็กบ้า

"ผมทำในสิ่งที่เป็นของผม ผมว่ามันไม่ผิดนะ"

'พี่หนูเนียร์ต้องอยู่กับกานต์ตลอดไปนะคร้าบ'

'ได้สิ พี่จะอยู่กับน้องกานต์รักตลอดไป อย่าร้องไห้งอแงนะคะ'

ซีเนียร์สัญญากับเขาไว้ตั้งแต่ยังเด็กว่าเธอจะอยู่กับเขาตลอดไป แล้วเขาผิดอะไรที่ทำแบบนั้นกับเธอ ก็เธอเป็นของเขานี่นา

"ใครเป็นของนายกานต์รัก พี่ว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วละ" ร่างบางหมายจะเดินออกจากห้องแต่มือหนาของอีกคนคว้าหมับทำให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

"มีอะไรอีก พี่จะกลับไปทำงาน" ซีเนียร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ เธอมีงานต้องทำนะ ไม่ว่างมานั่งพูดจาไร้สาระกับเขาทั้งวัน

"พี่หนูเนียร์ต้องอยู่กับกานต์ตลอดไป!" คำพูดในอดีตถูกยกขึ้นมาพูดอีกครั้ง เขาไม่อยากเรียกซีเนียร์ว่าพี่ เพราะเขาไม่ได้อยากเป็นน้อง

"กานต์รัก นายจะบ้าหรอ ปล่อย!" นาทีนี้เธอไม่ได้มาซาบซึ้งกับสรรพนามที่เขาเรียกเธอว่าพี่ เธอคิดว่าตอนนี้กานต์รักน่ากลัวเกินไป ต้องรีบออกจากที่นี่เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

ซีเนียร์ตั้งท่าจะหมุนตัวแล้ววิ่งหนีแต่ไม่ทันกับความไวของกานต์รัก มือหนากระชากแขนเรียวเล็กจนเซถลาเขามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา